Մասնակից:Makruhi/Ավազարկղ Կ

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից

Crown Fountain հանրային արվեստի ինտերակտիվ աշխատանք է և տեսաճարտարապետություն ցուցադրված Չիկագոյի Միլենիումի զբոսայգում, համայնքային տարածքում: Այն գծագրված է կատալանացի արվեստագետ Ջոմ Պլենսայի կողմից և իրականացվել է Կուեկի ու Սեկստոն Արքիտեկտս ընկերության կողմից: Նրա բացումը կատարվել է 2004 թվականին:[1][2] Շատրվանը բաղկացած է սև գրանիտից, որն արտացոլում է լողավազանը տեղադրված ապակյա աղյուսներից կառուցված աշտարակների մեջտեղում, որոնք ունեն 50 ոտնաչափ բարձրություն:[1] և նրանք օգտագործում են լույս արձակող դիոդներ (LED) ցուցադրելու տեսահոլովակներ նրանց ներս գտնվող երեսների վրա: Crown Fountain կառուցումն ու նախագիը արժե 17 մլն ամերիկյան դոլար: Ջուր ընդմիջումներով գահավիժում է երկու աշտարակներից վար, դուրս ժայթքելով դեպի արտաքին երես:

Քննադատները հիանում են շատրվանի ճարտարապետությամբ:[3][4][5] Այն ընդգծում է Պլենսայի դուալիզմի տեսողական արվեստը, լույս և ջուր, ինչպես նաև օգտագործելով վիդեոյի տեխնոլոգիան իր նախկին աշխատանքներից: Նրա ջիր օգտագործումը Չիկագոյի բազմաթիվ շատրվանների մեջ միակն է, որը նպաստում է մարդկանց և ջրի ֆիզիկական համագործակցությանը:Շատրվանն ու Միլենիումի զբոսայգին բարձր են գնահատվում իրեն յուրօրինակ դիզայնի համար:

Նրա կառուցումից հետո տարբեր հակասական կարծիքներ կային այն մասին, որ նրա բարձրությունը կխանգարի զբոսայգու ավանդական գեղագիտական տեսքին: Սակայն կառուցումից հետո , երբ տեղադրվեցին տեսախցիկները շատրվանի վերևում, բոլորին հիացմունք առաջացրեց և նրանք արագ փոխեցին իրենց կարծիքը:

Այնուամենայնիվ շատրվանը իր շարունակական սկիզբը դրեց Չիկագոյի ժողովրդական մշակույթում: Այն դարձավ լուսանկարիչների և հանրության հավաքատեղին: Բազմաթիվ չիկագոցիներ գալիս են այստեղ հույս ունենալով , որ տեսահոլովակներում կարող են նավ ցուցադրեն իրենց երկու էկրաններից մեկի վրա:[6] Շատրվանն այցելուների համար մի վայր է , որտեղ կարող են զովանալ ամառվա շոգին:

Սկզբունք և դիզայն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Չիկագոյի Մեծ զբոսայգին /Grant Park/, որը գտնվում է Միչիգան լճի և կենտրոնական բիզնես շչջանի միջև կոչվում է ՞Չիկագոյի ճակատային բակ՞ "Chicago's Front Yard": Նրա հյուսիս-արևմտյան կողմը եղել էր իլլինոիսի կենտրոնական երկաթգիծը մինչև 1997 թվականը:[7] Միլենիում զբոսայգին համարվեց նոր հազարամյակի գլխավոր զբոսայգին 1998 թվականից, երբ սկսեցին ցուցադրել ճարտարապետների նկարիչների, դիզայներների, քաղաքաշինության ներկայացուցիչների գործերը: 2007 թվականի դրությամբ զբոսայգին կարող էր զբոսաշրջիկներին գրավել իր Պիեռ նավահանգստով: Շատրվանը տեղակայվեց զբեսայգու կենտրոնում: Երբ շատրվանից դեպի հյուսիս ենք նայում , երևում են Միացյալ Նահանգների մի քանի բարձր շենքեր:[8]

Արվեստագետի ընտրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

1999 թվականի դեկտեմբերին, Լեստեր Քրոունն ու իր ընտանիքը համաջայնեցին հովանավորել ջրի ցուցադրմնը զբոսայգում: Չնմանվելով մյուս հովանավորներին Քրոունները գործեցին զբեսայգու պաշտոնյաններից անկախ, նրանք իրենք հետազոտումներ անցկացրին ջրի տեխնոլոգիայի համար, իրնեց ոչ պաշտոնական դիզայնը գծեցին և միծտ ակտիվորեն մասնակցեցին գծագրման և ինժեներական աշխատանքներին:

Քրոունը արվեստագետի ընտրության հարցում շատ լայնամիտ էր ու արդարացի, նա ցանկանում էր ժամանակակից գործ, նրանք պահանջեցին առաջադեմ արվեստագետների և ճարտարապետների ցանկը: Ջոմ Պլենսան հետազոտել էր շատրվանների պատմությունն ու ավանդույթը և ուսումնասիրել անտրոպոմորֆիզմը շատրվանների պատկերներում: Նրա ավելի վաղ շրջանի մտահաղացումները վերաբերվում էին բագինհամի շատրվանին, սակայն նա շուտով մոռացավ դրանք: Նա առաջին անգամ հանդես եկավ Քրոունների մոտ իր սլայդերի ցուցադրմամբ միջնադարյան շատրվաններից սկսած մինչև մեր ժամանակները: Պլենսան սևեռվում էր շատրվանին փիլիսոփայական իմաստավորում տալու վրա: Նրա ներկայացումն ընդգրկել էր համակարգչով դիմային անիմացիաների ցուցադրումը: Եզրափակիչ հասած հաջորդ մասնակիցը Մայա Լին էր, որը ներկայացնում էր ցածր հորիզոնական ֆորմա և ռոբերտ վենտուրին, որը շատրվանը ներկայացնում էր շրջադարջված 150 ոտնաչափ բարձրությամբ մի կառույց: Տեսախցիկը գործելու է երեսուն տարի:[9]

Գեղագիտական դիզայն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Նախկան այս նախագիծը, Պլենսայի համար իշխող թեման եղել է դուալիզմը, որը հետագայում զարգացավ արտահայտվելով արվեստի գործերում, որտեղ տեսարանները դրսում են և երևացող առարկաները գտնվում են ներսում և խոռոչներով տարածություններում: 1990-ական թվականներին, նա վավրտեց բազմաթիվ բացօդյա քանդակ ներ, որտեղ նա օգտագործում էր լույսը և LED տեխնոլոգիան, վիդեոն և համակարգչային դիզայնը: Նրա նպատակն էր ստեղծել իրական և ինտերակտիվ մի շատրվան, որը համահունչ կլիներ 21 դարին: Նա որոշեց ստեղծել հավերժական, անփոփոխ ջրով մի աշխատանք, որը կլրացներ տեղի բնական ներշնչումներին: Քանի որ չիկագոյին բնորոշ են ցրտաշունչ ձմեռները, Պլենսան ստեղծեց այնպիսի շատրվան, որը կենսունակ կլիներ վիդեոյի և լուսային թեմաների շնորհիվ, մինչ ջուրը ակտիվ չէր այդ շրջանում: Պլենսան օգտագործում է դուալիզմի սկզբունքը , որտեղ պատահականությամբ ընտրված դեմքերը կարծես թե զրուցում են միմյանց հետ: Նա գտնում է, որ դեմքերն օգտագործելով կարող է ցույց տալ քաղաքի և ծագման պատկանելիության, և տարիքային տեսանկյունից: Արվեստագետն ձգտում է պատկերել սոցիալմշակույթային զարգացումը նկարների հավաքածուների թարմացմամբ: Նրա ներկայացումները դարձան քաղաքաի մշախույթի մի մասը:

Պլենսան զգում է, որ հաջող գործ ստեղծելու մարտահրավերը դա նայողի որդեգրումն է ինտերակտիվ հարաբերության արվեստի հետ: Այս ինտերակտիվությունը ինչ-որ չափով անակնկալ է ստացվում: Չնայած որոշ ինտերակտիվություն ծրագրավորված է, սակայն շատրվանի փոխակերպումը մի քանի ժամերի ընթացքում ջրային այգու երեխաների համար, զարմացրեց Պլենսային:[10]

Տեսահոլովակի թողարկում[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Մոտավորապես 75 տեսակի պատկանելիություն ունեցող, հասարակական և կրոնական կազմակերպությունների են դիմել ապահովելու համար լուսանկարվելու համար թեկնածուներ շատրվանում ինտեգրացնելու համար: Տվյալ թեկնածուներն ընտրվում էին դպրոցներից, եկեղեցիներից և այլ խմբերից, իսկ նկարահանումները սկսվեցին 2001 թվականին, այն ժամանակ, երբ the Չիկագոյի արվեստի դպրոցը նորմալ չէր գործում: Ուսանողները նկարահանում էին տեսախցիկներով $100,000 արժողությամբ:

Յուրաքանչյուր դեմք հայտնվում է քանդակի վրա ընդամենը 5 րոպե, օգտագործելով անհատի տարբեր մասերը 80-վայրկյանանոց տեսահոլովակում: Հետո հաջորդ մասում, բերանը բացվում է, որի տևողությունը 15 վարկյան է, հայտնվում է ջուրը և բաց բերանից դուրս ժայթքում, այս բոլորը կատարվում է 30 վարկյանում: Եվ վերջապես հայտնվում է ժպիտը, որը կատարվում է դանդաղորեն և տևում 15 վարկյան: Ի սզբանե նկարները նախատեսված էին սկզբի համար, սակայն 2009 թվականի դրությամբ այլ տեսահոլովակներ չէին պլանավորված:

Ավելին, լուսավորության, հակադրության և գունային հագեցվածության համար յուրաքանչյուր տեսահոլովակի գույները շտկված էին: Նվագարկման սարքավորումը և վերջնական տեսահոլովակը այլևս կարիք չէին ունենում հետագա կարգավորման արևի լուսավորոււթյան դիտարկման ընթացքում:

Կառուցում և ճարտարագիտություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Քրոունները $10 մլն դոլարի նվիրատվություն արեցին $17 մլն արժողությամբ կառույցի և դիզայն ունեցող շատրվանի համար: գուդմենների ընտանիքը, որը հայտնի է իր Գոդմեն թատրոնի հիմնադրմամբ, նույնպես մեծ ներդրում ունի այս կառույցի հարցում:Այն բանից հետո, երբ երկու ճարտարապետական ընկերություններ մերժեցին պայմանագիր կնքել Պլենսայի հետ ծրագիրն իրականացնելու համար, Կրուեկ և Սեքստոն Արքիտեկտս ընկերությունը համաձայնվեց համագործակցել:

Միայն 22,500 ապակյա բլոկեր են արտադրվել: Օգտագործվել է նաև ավազ և սոդայի ածուխ, որոնք տաքացվել են 2600|F|C-ի տակ և մեղրանման հումք ստացել:Համարյա չորս ամիսների ընթացքում արտադրվել է մոտավորապես 350 բլոկ օրական:

Ապակին պատրաստվում էր Մաունտ Պլեզենտի գործարանում , հետո մեքենաներով տեղափոխվում Չիկագո: Բլոկերի կառուցվածքը բարդ էր: Սկզբում դիզայներական խումբն ուզում էր ,որ դրանք լինեին պլաստիկայից, հետո սակայն հետո որոշեցին ապակուց պատրաստել: Յուրաքանչյուր աշտարակ կառուցված է 44 զոդված ցանցերից:

Շատրվանը ժամում օգտագործում էր 11000 լ ջուր, սակայն որի 97%-ը հետ էր գալիս համակարգ: Շատրվաններն օգտագործում են մոտավորապես մեկ միլիոն լուսային դիոդներ: Դժվար պահ էր նաև ստորգետնյա գարաժի գծագրումը, որտեղ տեղադրված էին պոմպերը: Սակայն դրա լուծումն էլ հեշտությամբ լուծվեց. այն բաց չմնալու համար միացրեցին ցանցերը T-աձև: Սա թույլ էր տալիս մարդկանց լվանալու ապակիները և ազատ շարժվելու: [2][11] [12][13]

Նվիրվածություն և շահագործում[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Հանդիսավոր բացում[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Տեսախցիկը տեղադրումըն ավարտվում է 2004 թվականի մայիսի առանց ջրի փորձարկելու համար: Իրականում Պլենսան պլանավորել էր այնպես, որ յուրաքանչյուր դեմքն էկրանի վրա երևա 13 րոպե: Շատրվանը հանդիսավորությամբ բացվեց 2004 թվականի հուլիսին:

Շահագործում[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

[14] Պատկերների համահնչունությունը , ջրի ցայթքումը, լուսավորությունն ու մի շարք այլ գործողությունների վերահսկման համար, որոնք իրականացնում են ողջ ներկայացումը, այս բոլոր սարքավորումները տեղադրված են մի այնպիսի սենյակում, որտեղ դրանց շահագործման համար ստեղծված են հատուկ ջերմային պայմաններ: Հիմնականում համակարգչային ծրագրով ավտոմատաբար կարգավորվում են գործողությունները: Վերահսկման սենյակը զբաղեցնում է մեծ տարածք,իր ստորգետնյա գարաժով, տեղակայման կայանով, որը տարեկան պահանջում է ծախս:[15]

Տեսաքանդակ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Յուրաքանչյուր աշտարակի մակերեսին միշտ շարժվող պատկերներ են լուսավորության դինամիկ և էլեկտրոնային նկարներով: Անհնդատ ցուցադրվում են տեսահոլովակներ տարբեր թեմաներով, հատկապես քաղաքի անցուդարձին, մշակույթին վերաբերվող, կամ հայտնի դեմքերի մասին:


Ջուրը թափվում է յուրաքանչյուր դեմքի հայտնվելու ժամանակ, տվյալ անհատի բերանից: Պատկերները ցուցադրվում են կլոր տարին, իսկ ջուրը գործում է մայիսից մոտավորապոս մինչև հոկտեմբեր:[16] [17]

Յուրաքանչյուր աշտարակ լուսավորված է երեք կողմերից, իսկ գույները անընդհատ փոխվում են հատուկ լուսային դիոտների միջոցով:[12] Այն բաց է առավոտյան ժամը 6-ից մինչև գիշերվա ժամը 11- ը:

Շատրվան[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Երբ տեսահոլովակ չի ցուցադրվում աշտարակի երեսային մասին, այդ ժամանակ ջրի շիթերը թափվում են աշտարակներից վայր: Ջուրը ֆիլտրվում է հատուկ պոմպերի միջոցով և հետ է գալիս շատրվանի միջոցով: կան 12 մեխանիկական պոմպեր, որոնք տեղադրված են ստորգետնյա գարաժում:

Հակասություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Մինչ շատրվանի ավարտը 2004 թվականին, Չիկագոյի արվեստի ինստիտուտի նախագահ Ջեյմս Վուդը գտավ, որ սյունները շատ բարձր են: [18][19][20][21] [22]

2006 թվականի նոյեմբերին, Շատրվանը գրավեց հասարակության ուշադրությունը տեղադրված հետևող տեսախցիկներով, որոնց արժողությունը կազմեց 52 մլն ամերիկյան դոլար: Պլենսան համարյա թե ոչ մի պաշտոնական մասնագետների խորհրդատվության կարիքը չունեցավ:Նա ինքն էլ հիանալի գլուխ էր հանում ամեն ինչից:[23][24] [25] [25] Սակայն հասարակական կարծիքը հաղթեց, վերացվեցին հետևող տեսախցիկները, իսկ Պլենսան միայն ողջունեց այդ երևույթը:


Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. ↑ 1,0 1,1 «Artropolis». Merchandise Mart Properties, Inc. 2007. Արխիվացված է օրիգինալից 2007-11-05-ին. Վերցված է 2007-06-13-ին.
  2. ↑ 2,0 2,1 «Crown Fountain». Archi•Tech. Stamats Business Media. July–August 2005. Արխիվացված է օրիգինալից 2007-09-28-ին. Վերցված է 2007-06-13-ին.
  3. ↑ Kamin, Blair (2004-07-18). «Crown Fountain—***1/2*—Monroe Drive and Michigan Avenue—Jaume Plensa, Barcelona with Krueck & Sexton Architects, Chicago». Chicago Tribune. Newsbank. Վերցված է 2008-07-25-ին.
  4. ↑ Nance, Kevin (2004-07-12). «Walking on the water—Artist Jaume Plensa reinvents the fountain for the 21st century». Chicago Sun-Times. Newsbank. Վերցված է 2008-07-25-ին.
  5. ↑ Քաղվածելու սխալ՝ Սխալ <ref> պիտակ՝ «CarNoosrcbapc» անվանումով ref-երը տեքստ չեն պարունակում:
  6. ↑ Nance, Kevin (2007-06-24). «Have you seen this face?; Many have yet to see their own images». Chicago Sun-Times. NewsBank. Վերցված է 2008-04-22-ին.
  7. ↑ Gilfoyle, Timothy J. (August 6, 2006). «Millennium Park». The New York Times. The New York Times Company. Վերցված է June 24, 2008-ին.
  8. ↑ «Tallest Buildings in the United States1» (PDF). Council on Tall Buildings and Urban Habitat. Վերցված է 2009-09-02-ին.
  9. ↑ «J-MC School Alumni News». School of Journalism & Mass Communication, The University of Iowa. 2004-08-26. Վերցված է 2008-08-06-ին.
  10. ↑ Steinhauer, Jennifer (2006-07-18). «Nation Sweats as Heat Hits Triple Digits». The New York Times. The New York Times Company. Վերցված է 2008-07-28-ին.
  11. ↑ «A Technical Cocktail». Glass Age. 49 (12): 15. December 2006. ISSN 0017-0992.
  12. ↑ 12,0 12,1 «Chicago's stunning Crown Fountain uses LED lights and displays». LEDs Magazine. PennWell Corporation. May 2005. Վերցված է 2008-03-18-ին.
  13. ↑ Deyer, Joshua (July 2005). «Chicago's New Class Act» (PDF). PN. Paralyzed Veterans of America. Վերցված է 2007-12-21-ին.
  14. ↑ [Inside, Below, and Above the Crown Fountain]
  15. ↑ Bernstein, Fred A. (2004-07-18). «Big Shoulders, Big Donors, Big Art». The New York Times. The New York Times Company. Վերցված է 2008-06-01-ին.
  16. ↑ «The Crown Fountain». Chicago Department of Cultural Affairs. Արխիվացված է օրիգինալից 2007-06-08-ին. Վերցված է 2007-06-13-ին.
  17. ↑ «Millennium Park: General Information». City of Chicago. Արխիվացված է օրիգինալից 2008-07-30-ին. Վերցված է 2008-08-03-ին.
  18. ↑ «In a fight over Grant Park, Chicago's mayor faces a small revolt». The Economist. The Economist Newspaper Limited. 2007-10-04. Վերցված է 2008-07-31-ին.
  19. ↑ Spielman, Fran (2008-06-12). «Mayor gets what he wants—Council OKs move 33–16 despite opposition». Chicago Sun-Times. Newsbank. Վերցված է 2008-07-29-ին.
  20. ↑ «The taking of Grant Park». Chicago Tribune. Newsbank. 2008-06-08. Վերցված է 2008-07-29-ին.
  21. ↑ Spielman, Fran and Art Golab (2008-05-16). «13–2 vote for museum—Decision on Grant Park sets up Council battle». Chicago Sun-Times. Newsbank. Վերցված է 2008-07-29-ին.
  22. ↑ Grinnell, Max (2005). «Grant Park». The Electronic Encyclopedia of Chicago. Chicago Historical Society. Վերցված է 2008-07-28-ին.
  23. ↑ Janega, James (2006-12-20). «Artworks stand alone as cameras lose perch». Chicago Tribune. NewsBank. Վերցված է 2008-04-22-ին.
  24. ↑ Sander, Libby (2006-12-28). «A Tempest When Art Became Surveillance». The New York Times. The New York Times Company. Վերցված է 2008-04-12-ին.
  25. ↑ 25,0 25,1 Janega, James (2006-12-19). «Now the Giant Faces Really are Watching». Chicago Tribune. NewsBank. Վերցված է 2008-04-22-ին.
  • Gilfoyle, Timothy J. (2006). Millennium Park: Creating a Chicago Landmark. Chicago: University of Chicago Press. ISBN 978-0-226-29349-3.
  • Jodidio, Philip (2005). Architecture: Art. Prestel. ISBN 3-7913-3279-1.
  • Sharoff, Robert (2004). Better than Perfect: The Making of Chicago's Millennium Park. Walsh Construction Company.

Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Մասնակից:Makruhi/Ավազարկղ_Կ&oldid=2501771» էջից