Մասնակից:Gor Minasyan/Սևագիր Իվան Պադդուբնի

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Իվան Մաքսիմի Պոդդուբնի
Иван Поддубный
Իվան Պոդդուբնիn
Ընդհանուր տեղեկություններ
Իրական քաշ118
Իրական հասակ184
Ծննդյան թվական1871 հոկտեմբերի 8
ԾննդավայրՈւկրաինա, Կրասենովկա
Վախճանի թվական1949 օգոստոսի 8
Վախճանի վայրԽՍՀՄ, Էիսկ
Կարիերայի ավարտ1947


Իվան Մակսիմի Պոդդուբնի (1871 թվականի հոկտեմբերի 8, գյուղ Կրասենովկա, - 1949 թվականի օգոստոսի 8, Էիսկ, ԽՍՀՄ) - ռուս և խորհրդային [1] պրոֆեսիոնալ ըմբիշ և ատլետ, նախնիները եղել են զապորոժ կազակներ[2][3]:

Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Իվան Պոդդուբնին ծնվել է Կրասենովկա գյուղում 1871 թվականին զապորոժե կազակ Մաքսիմ Իվանի Պոդդուբնի ընտանիքում: Ամբողջ տոհմը հպարտանում էր Իվանի ուժով: Իվանը նույնպես ժառանգել է իր նախնիներից բարձր հասակը, ֆենոմենալ ուժը և արտասովոր դիմացկունությունը, իսկ մոր կողմից՝ ով լավ երգում էր, փոխանցվել է լավ երաժշտական լսողությունը: Մանուկ հասակում՝ կիրակի և տոնական օրերին նա երգել է եկեղեցական երգչախումբում:

Մանկությունից Իվանը վարժվել էր ծանր գյուղացիական գործերին և 12 տարեկանից բատրակություն է արել: Հայրը՝ Մաքսիմ Իվանիչը ինքնել ունեցել է դյուցազնի հասակ և հերկուլեսի ուժ: Իսկ մի քանի տարի հետո նա ասել է, որ միակ մարդը որ ինձանից ուժեղ է դա իմ հայրն է[4]:

1893—1896 թվականներին նա եղել է նավահանգստային բեռնակիր Սևաստոպոլում և Թեոդոսիայում, իսկ 1896—1897 թվականներին աշխատել է գործակատար «Ливас» ընկերությունում[5][6]:

1896 թվակնին Թեոդոսիական կրկեսում Իվան Պոդդուբնին հաղթել է շատ հայտնի ատլետնորի, որոնցից են Լուրխան, Բորոդանովան, Ռազումովան, իտալացի Պեպպին: Այդ պահից և սկսվեց նրա ըմբշի կարիերան:

1897 թվականից ելույթ է ունեցել կրկեսիների հրապարակներում, ուր ոպես ատլետ և ըմբիշ (սկսել է ռուսական ըմբշամարտից՝ գոտիների վրա, 1903 թվականից զբաղվել է ֆրանսիական ըմբշամարտով):[7]Մրցաշարերով բազմիցս հանդես է եկել ռուսական քաղաքներում, իսկ սահմանից դուրս այցելել է 14 երկրների մոտ 50 քաղաքներում:

32 տարեկանում ֆրանսիական ըմբշամարտի չեմպիոնատում, նրան Ֆրանսիայում բժշկական թերթիկ կազմեցին. հասակ 184 սմ, քաշ 118 կգ, երկգլուխ մկաններ 46 սմ, կուրծք 134 սմ արտաշնչման ժամանակ, ազդր 70 սմ, պարանոց 50 սմ:

Չնայած և պարտվել է առանձին գոտեմարտերում, սակայն 40 տարի մրցույթներում և տուրնիրներում հանդես գալու ընթացքում ոչ մի պարտություն չի կրել: Բազմիցս նվաճել է կլասսիկ ըմբշամարտերի «աշխարհի չեմպիոնատները», դրանցից ամենահեղինակավորը՝ Փարիզում (1905—1908 թվականներին):

Պոդդուբնիի ամենահայտնի մենամարտերից մեկը ֆրանսիացի ըմբիշ Ռաուլ լե Բուշեի հետ մարտն է: Նրանց առաջին ըմբշամարտը ավարտվեց ֆրանսիացու հաղթանակով, քանի որ Բուշեն իր մարմնին քսել էր ձեթ, և կարողանում էր ժամանակ շահել ըմբշամարտում: Մրցավարների որոշումը հանդիսատեսների մոտ առաջացրեց զայրույթ, իսկ Պոդդուբնին անարդար մրցավարների որոշումից այնպես ուժեղ էր ցնցվել, որ մտածում էր հեռանալ պրոֆեսիոնալ ըմբշամարտից:

Սակայն ընկերների և կոլեգաների աջակցությունը Պոդդուբնիին ստիպեց մտափոխվել և Սանկտ-Պետերբուրգուի տուրնիրում նա ռևանշ վերցրեց Բուշեից, որից հետո ստիպեց ֆրանսիացուն տասներկու րոպեների ընթացքում գտնվել ծնկա-արմունկային դիրքում՝ դահլիճի սուլոցների ներքո, մինչ մրցավարները չխղճացին ֆրանսիացի ըմբշին և հաղթանակը չտվեցին Պոդդուբնիին: Ընդ որում պարտությունը Բուշեի մոտ առաջաջացրել է մեծ հիստերիկա:[8]

В борцовских кругах рассказывается легенда о том, как в 1905 году в Париже, после окончания русско-японской войны, Поддубный вступил в конфликт с пребывавшим в то время во Франции японским мастером рукопашного боя. Японец предложил выяснить отношения в схватке, на что Поддубный согласился. Японский соперник Поддубного через переводчика сообщил, что в честь победы его страны над Россией оставит жизнь своему сопернику, после чего схватка началась. Обладающий высоким уровнем техники боя японец без особого труда справлялся со всеми атаками Поддубного, который мог рассчитывать только на борцовские приёмы и на свою колоссальную физическую силу. Однако в тот момент, когда казалось, что уже ничего не поможет русскому борцу справиться с необычным для него соперником, случилась неожиданная вещь — японец ушёл от очередной попытки захвата, но Поддубному удалось ухватить рукой край развевающегося кимоно. После этого Поддубный схватил японца и через колено сломал ему бедренную кость. Впрочем, никаких документальных подтверждений этой истории нет, хотя она и была упомянута в документальном фильме Александра Смирнова «Трагедия Силача. Иван Поддубный» (фильм был показан на канале «Россия» в 2005 году).

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Կատեգորիա:1871 ծնունդներ Կատեգորիա:1949 մահեր