Մասնակից:Boris Movsisyan 5/Ավազարկղ

С-75 «Двина» (по классификации МО США и NATO — SA-2 Guideline) — советский подвижный зенитный ракетный комплекс.

Головной разработчик — НПО «Алмаз» (генеральный конструктор А. А. Расплетин), разработчик ракеты — МКБ «Факел» (генеральный конструктор П. Д. Грушин). Принят на вооружение в СССР в 1957 году. Заказ и поставки осуществляло 4-е Главное управление Минобороны (начальник генерал-полковник авиации Г. Ф. Байдуков)^[1].

Պատմություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

1953 թվականին ԽՍՀՄ-ում ավարտվեցին Ս-25 ստացիոնար զենիթահրթիռային համակարգի ստեղծման աշխատանքները։ Սակայն նոր ռազմավարական ուղղությունից սպառնալիքի առաջացման դեպքում, խորհրդային-չինական հարաբերությունների վատթարացման դեպքում, միայն ՀՕՊ-ի ստացիոնար համալիրների առկայությունը չէր ապահովում օբյեկտների պաշտպանությունը՝ նույնիսկ խորհրդային տարածքում ընդունելի ծախսերով։ Բացի այդ, բջջային համակարգերի կիրառումը թույլ կտար լուծել նոր տակտիկական խնդիրներ, օրինակ՝ հարվածի տակից դուրս գալու իրականացում դիրքի փոփոխության ճանապարհով, դղրդյունների գործողություն, ռեզերվային համալիրների ներմուծում շարքից դուրս գալու դիմաց։ Սարքավորումների վերջնական կարգաբերումը հնարավոր կլիներ իրականացնել կենտրոնացված հատուկ արտադրական բազայի վրա, առանց բազմաթիվ քաղաքացիական մասնագետների բազմակի դուրս գալու անմիջապես մասով։ Արդյունքում զգալիորեն նվազել են շինարարության ծախսերը և մեծացել է տեխնիկայի հուսալիությունը^[1]։

1953 թվականի նոյեմբերի 20-ին լույս տեսավ ԽՍՀՄ-ի «հակառակորդի ավիացիայի դեմ պայքարի համար զենիթային կառավարվող հրթիռային զենքի շարժական համակարգ ստեղծելու մասին» № 2838/1201 որոշումը։ Ընդ որում, հաշվի է առնվել, որ սարքավորումների զանգվածային-գաբարիտային ցուցանիշների արմատական կրճատումը չի կարող հասնել առանց մարտական հնարավորությունների որոշակի նվազմա։ Նոր համակարգից չէր պահանջվում ապահովել թիրախների խոցման հուսալիությունը ինչպես ստացիոնար, այնպես էլ այն պետք է արժեր ավելի քիչ: Համալիրը նախատեսված էր մինչև 1500 կմ/ժ արագությամբ թռչող թիրախների խոցման համար՝ 3-ից մինչև 20 կմ բարձրությունների վրա: Հրթիռի զանգվածը չպետք է գերազանցի երկու տոննան ստեղծվող համակարգի կազմում պետք է առավելագույնս օգտագործվեին երկրում արդեն կիրառվող բեռնատար մեքենաներն ու քարշակները։

Համակարգի գլխավոր մշակողը սահմանվել է միջին մեքենաշինության նախարարության ԿԲ-1-ը, գլխավոր կոնստրուկտոր է նշանակվել Ա.Ա. Պլետինը, թեմատիկ լաբորատորիան գլխավորել է Բ. Վ. Բունկինը: KB-1-ում հրթիռի մշակման համար կազմակերպվել է ՕԿԲ-2-ը՝ Պ.Դ. Գրուշինի գլխավորությամբ և բաղկացած է C-25-ի մշակման փորձ ունեցող մասնագետներից: Հրթիռի մարշային աստիճանի համար շարժիչը մշակվել է 1954 թվականից մրցութային հիմունքներով՝ գիտահետազոտական ինստիտուտում ընդգրկված 88 ՕԿԲ-2 (գլխավոր կոնստրուկտոր ՝ Ա. Մ. Իսաև) և ՕԿԲ-3 (գլխավոր կոնստրուկտոր՝ Դ. Դ. Սևրուկ)^[2].

Задействованные структуры[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

В разработке и создании комплекса в целом и отдельных средств в него входящих были задействованы следующие предприятия и учреждения оборонно-промышленного комплекса страны:

Комплекс в целом — ЦКБ «Алмаз», Москва (разработка)^[3];
Ракета — МКБ «Факел», Химки, Московская обл. (разработка)^[4]; Ленинградский Северный завод, Ленинград (производство, 1958—…); Саратовский авиационный завод (производство, 1956 — нач. 1970-х); ЗиК, Свердловск (производство)^[5];
Ракетный двигатель — КБХМ, Калининград, Московская обл. (разработка)^[6];
Бортовая радиоаппаратура ракеты — Московский приборный завод, Москва (производство)^[7]; Днепровский машиностроительный завод им. В. И. Ленина, Днепропетровск, УССР (производство)^[8];
Приводы — ЦНИИАГ, Москва (разработка)^[9];
Системы ближней локации — НИИЭП, Новосибирск (разработка)^[10];
Транспортно-заряжающая машина — ГСКБдормаш, Москва (разработка)^[11];
Работы по монтажу, настройке, проведению испытаний и вводу в эксплуатацию стационарных объектов для полигонных испытаний комплекса — СМУ-304, Кунцево, Московская обл. (строительство)^[12].

Ссылки[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

↑ ^1,0 ^1,1 «Зенитная ракетная система С-75 (SA-2 Guideline)». «Вестник ПВО». 2005. Վերցված է 2018-01-21-ին. {{cite web}}: Unknown parameter |deadlink= ignored (|url-status= suggested) (օգնություն)
↑ Зенитно-ракетный комплекс С-75М «Волхов» (С-75 «Двина» и «Десна») // Армии и Солдаты. Военная энциклопедия
↑ Тихонов, Т.1, 2010, էջ 24—27
↑ Тихонов, Т.1, 2010, էջ 68—69
↑ Тихонов, Т.1, 2010, էջ 135
↑ Тихонов, Т.1, 2010, էջ 406
↑ Тихонов, Т.2, 2010, էջ 414
↑ Тихонов, Т.2, 2010, էջ 557
↑ Тихонов, Т.1, 2010, էջ 543
↑ Тихонов, Т.2, 2010, էջ 160
↑ Тихонов, Т.1, 2010
↑ Тихонов, Т.2, 2010, էջ 143

[vpvo_s75-1] 1,0 ^1,1 «Зенитная ракетная система С-75 (SA-2 Guideline)». «Вестник ПВО». 2005. Վերցված է 2018-01-21-ին. {{cite web}}: Unknown parameter |deadlink= ignored (|url-status= suggested) (օգնություն)

[armedman-2] Зенитно-ракетный комплекс С-75М «Волхов» (С-75 «Двина» и «Десна») // Армии и Солдаты. Военная энциклопедия

[Тихонов,_Т.1—2010——24—27-3] Тихонов, Т.1, 2010, էջ 24—27

[Тихонов,_Т.1—2010——68—69-4] Тихонов, Т.1, 2010, էջ 68—69

[Тихонов,_Т.1—2010——135-5] Тихонов, Т.1, 2010, էջ 135

[Тихонов,_Т.1—2010——406-6] Тихонов, Т.1, 2010, էջ 406

[Тихонов,_Т.2—2010——414-7] Тихонов, Т.2, 2010, էջ 414

[Тихонов,_Т.2—2010——557-8] Тихонов, Т.2, 2010, էջ 557

[Тихонов,_Т.1—2010——543-9] Тихонов, Т.1, 2010, էջ 543

[Тихонов,_Т.2—2010——160-10] Тихонов, Т.2, 2010, էջ 160

[Тихонов,_Т.1—2010——-11] Тихонов, Т.1, 2010

[Тихонов,_Т.2—2010——143-12] Тихонов, Т.2, 2010, էջ 143

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]