Մասնակից:Armenmir/Ավազարկղ

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից

Բարաք Հուսեին Օբամա II (/bəˈrɑːk huːˈseɪn oʊˈbɑːmə/ ( լսել) bə-RAHK hoo-SAYN oh-BAH-mə;[1] ), ամերիկացի քաղաքական գործիչ, որը 2009-2017 թվականներին զբաղեցրել է Միացյալ Նահանգների 44-րդ նախագահի պաշտոնը։ Դեմոկրատական կուսակցության անդամ, ԱՄՆ պատմության առաջին աֆրոամերիկացի նախագահը։ 1997-2004 թվականներին Բարաք Օբաման եղել է Իլինոյս նահանգի սենատի անդամ, իսկ արդեն 2005-2008 թվականներին՝ Իլինոյս նահանգից ԱՄՆ Սենատի անդամ։ Զբաղվել է նաև քաղաքացիական իրավունքների պաշտպանությամբ և դասախոսել համալսարանում։

Օբաման ծնվել է Հավայի նահանգի Հոնոլուլու քաղաքում։ 1983 թվականին ավարտել է Կոլումբիայի համալսարանը՝ ստանալով քաղաքագիտության բակալավրի աստիճան։ Ավելի ուշ, Չիկագոյում աշխատել է որպես համայնքային կազմակերպիչ։ 1988 թվականին աշխատանքի է անցել Հարվարդի իրավունքի դպրոցում, որտեղ եղել է Harvard Law Review-ի առաջին սևամորթ նախագահը։ Եղել է քաղաքացիական իրավունքների հարցերով փաստաբան և ակադեմիկոս՝ 1992-2004 թվականներին սահմանադրական իրավունք դասավանդելով Չիկագոյի համալսարանի իրավունքի դպրոցում։ Համալսարանական գործունեությունից զատ Օբաման ակտիվ ներգրավվածություն է ունեցել նաև քաղաքական գործընթացներին։ 1997-2004 թվականներին Իլինոյսի սենատում ներկայացրել է 13-րդ շրջանը, իսկ 2004 թվականին ընտրվել ԱՄՆ Սենատի անդամ։ 2008 թվականին Դեմոկրատական կուսակցության նախագահական փրայմերիզի ժամանակ, որտեղ նրա հիմնական մրցակիցը Հիլարի Քլինթոնն էր, կուսակցությունը Բարաք Օբամային առաջադրեց որպես նախագահի, իսկ Ջո Բայդենին՝ որպես փոխնախագահի թեկնածու։ 2008 թվականի նոյեմբերին Օբաման հաղթեց նախագահական ընտրություններում՝ պարտության մատնելով հանրապետական Ջոն Մաքքեյնին։ Նրա երդմնակալության արարողությունը կայացավ 2009 թվականի հունվարի 20-ին։ Ընտրվելուց իննը ամիս անց Բարաք Օբաման արժանացավ Խաղաղության Նոբելյան մրցանակի։ Այս որոշումը ինչպես գովասանքի, այնպես էլ քննադատական ալիք էր առաջացրել։

Օբամայի առաջին պաշտոնավարման հիմնական գործողություններն ուղղված էին համաշխարհային տնտեսական ճգնաժամի հետևանքների վերացմանը և ներառում էին Վերականգնման և վերաներդրման ամերիկյան ակտը, որը օգնեց տնտեսությանը վերականգնվել Մեծ ռեցեսիայից։ Բացի այդ, Օբաման մասնակի ընդլայնեց Ջորջ Ու. Բուշի օրոք ներդրված հարկերի կրճատման մոտեցումը, մշակեց առողջապահական բարեփոխումների օրենսդրություն, ֆինանսական կարգավորումների բարեփոխումների օրենք, ինչպես նաև վերջ դրեց Իրաքում ամերիկյան ռազմական խոշոր ներկայությանը։ Օբաման նշանակել է նաև ԱՄՆ գերագույն դատարանի դատավորներ Սոնյա Սոթոմայորին և Ելենա Քագանին։ Սոթոմայորը դարձել է Միացյալ Նահանգների Գերագույն դատարանի առաջին իսպանախոս ամերիկացին։ Օբամայի հրամանով իրականացվել է «Նեպտունի եռաժանի» գործողությունը, որի հետևանքով սպանվել է Ուսամա բեն Լադենը։ Նա թերագնահատել է Բուշի հակապարտիզանական պատերազմի մոդելը՝ ընդլայնելով օդային հարվածները և լայնորեն կիրառելով հատուկ նշանակության ուժերը՝ միաժամանակ խրախուսելով նաև ընդունող երկրի զինված ուժերի մասնակցությունը նման գործողություններին։ 2011 թվականին Բարաք Օբամայի հանձնարարությամբ ամերիկյան զինված ուժերը ներխուժեցին Լիբիա։ Նպատակը ՄԱԿ-ի Անվտանգության խորհրդի 1973 թվականի բանաձևի իրագործումն էր, ինչի հետևանքով Տրիպոլիում տապալվեց Մուամմար ալ-Կադդաֆիի վարչակարգը։

2012 թվականի նախագահական ընտրությունների ժամանակ Բարաք Օբաման կարողացավ հաղթել հանրապետական Միթ Ռոմնիին։ Նրա երկրորդ երդմնակալության արարողությունը կայացավ 2013 թվականի հունվարի 20-ին։ Իր պաշտոնավարման երկրորդ ժամանակահատվածում Օբաման գործուն քայլեր ձեռնարկել կլիմայի փոփոխությունների դեմ պայքարի ուղղությամբ՝ ստորագրելով Փարիզի համաձայնագիրը և գործադիր հրաման, որով սահմանափակվում էր ջերմոցային գազերի արտանետումները։ Օբաման շարունակել է իրագործել նաև «Պացիենտների պաշտպանության և հասանելի բժշկական օգնության և սպասարկման մասին» օրենքի կիրառումը, որն ընդունվել էր դեռևս նրա առաջին նախագահության շրջանում ու հայտնի էր նաև Obamacare անվամբ։ Բարաք Օբաման բանակցել ու Իրանի ու մյուս երկրների հետ կնքել Համատեղ համապարփակ գործողությունների ծրագիրը ու կարգավորել Կուբայի հետ հարաբերությունները։ Օբամայի նախագահության երկրորդ շրջանում Աֆղանստանում ամերիկյան զորքերի թիվը էականորեն կրճատվել է, չնայած նրա նախագահության շրջանում ամերիկյան զորքերը մնացին այդ երկրում։ Օբաման իր աջակցությունը հայտնեց նաև ԱՄՆ-ում ԼԳԲՏ համայնքին, որի գագաթնակետը դարձավ «Օբերգեֆելն ընդդեմ Հոջեսի» գործի շրջանակներում Գերագույն դատարանի կողմից միասեռ ամուսնությունների արգելքը հակասահմանադրական ճանաչելը։

Բարաք Օբաման նախագահի պաշտոնը թողեց 2017 թվականի հունվարի 20-ին ու շարունակեց բնակվել մայրաքաղաք Վաշինգտոնում։ Չիկագոյում նրա նախագահական գրադարանը սկսեց կառուցվել 2021 թվականին։ Նախագահի պաշտոնը թողնելուց հետո՝ Օբաման շարունակեց ակտիվ դերակատարում ունենալ Դեմոկրատական կուսակցության քաղաքական գործընթացներում, ներառյալ ամերիկյան տարբեր ընտրություններում դեմոկրատ թեկնածուների քարոզարշավներին մասնակցությունը։ 2020 թվականին ԱՄՆ նախագահական ընտրությունների ժամանակ նա իր աջակցությունը հայտնեց նախկին փոխնախագահ Ջո Բայդենի թեկնածությանը։ Քաղաքականությունից զատ Օբաման 3 բեսթսելերների հեղինակ է. «Իմ հոր երազանքները» (1995 թվական), Հույսի համարձակությունը (2006 թվական) և Ավետյաց երկիր (2020 թվական)։ Գիտնականների և պատմաբանների վարկանիշները, որտեղ Օբաման հայտնվել է 2010 թվականից, նրան դնում են ամերիկյան նախագահների միջին և վերին էշելոններում[2][3][4]։

Legislative career[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Illinois Senate (1997–2004)[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Հիմնական հոդված՝ Illinois Senate career of Barack Obama
Photo of Obama and others carrying a streetsign that reads "Honorary: Milton Davis Blvd."
State Senator Obama and others celebrate the naming of a street in Chicago after ShoreBank co-founder Milton Davis in 1998.

Obama was elected to the Illinois Senate in 1996, succeeding Democratic State Senator Alice Palmer from Illinois's 13th District, which, at that time, spanned Chicago South Side neighborhoods from Hyde Park–Kenwood south to South Shore and west to Chicago Lawn.[5] Once elected, Obama gained bipartisan support for legislation that reformed ethics and health care laws.[6][7] He sponsored a law that increased tax credits for low-income workers, negotiated welfare reform, and promoted increased subsidies for childcare.[8] In 2001, as co-chairman of the bipartisan Joint Committee on Administrative Rules, Obama supported Republican Governor Ryan's payday loan regulations and predatory mortgage lending regulations aimed at averting home foreclosures.[9][10]

He was reelected to the Illinois Senate in 1998, defeating Republican Yesse Yehudah in the general election, and was re-elected again in 2002.[11][12] In 2000, he lost a Democratic primary race for Illinois's 1st congressional district in the United States House of Representatives to four-term incumbent Bobby Rush by a margin of two to one.[13]

In January 2003, Obama became chairman of the Illinois Senate's Health and Human Services Committee when Democrats, after a decade in the minority, regained a majority.[14] He sponsored and led unanimous, bipartisan passage of legislation to monitor racial profiling by requiring police to record the race of drivers they detained, and legislation making Illinois the first state to mandate videotaping of homicide interrogations.[8][15][16][17] During his 2004 general election campaign for the U.S. Senate, police representatives credited Obama for his active engagement with police organizations in enacting death penalty reforms.[18] Obama resigned from the Illinois Senate in November 2004 following his election to the U.S. Senate.[19]

2004 U.S. Senate campaign[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Հիմնական հոդված՝ 2004 United States Senate election in Illinois

In May 2002, Obama commissioned a poll to assess his prospects in a 2004 U.S. Senate race. He created a campaign committee, began raising funds, and lined up political media consultant David Axelrod by August 2002. Obama formally announced his candidacy in January 2003.[20]

Obama was an early opponent of the George W. Bush administration's 2003 invasion of Iraq.[21] On October 2, 2002, the day President Bush and Congress agreed on the joint resolution authorizing the Iraq War,[22] Obama addressed the first high-profile Chicago anti-Iraq War rally,[23] and spoke out against the war.[24] He addressed another anti-war rally in March 2003 and told the crowd "it's not too late" to stop the war.[25]

Decisions by Republican incumbent Peter Fitzgerald and his Democratic predecessor Carol Moseley Braun to not participate in the election resulted in wide-open Democratic and Republican primary contests involving 15 candidates.[26] In the March 2004 primary election, Obama won in an unexpected landslide—which overnight made him a rising star within the national Democratic Party, started speculation about a presidential future, and led to the reissue of his memoir, Dreams from My Father.[27] In July 2004, Obama delivered the keynote address at the 2004 Democratic National Convention,[28] seen by nine million viewers. His speech was well received and elevated his status within the Democratic Party.[29]

Obama's expected opponent in the general election, Republican primary winner Jack Ryan, withdrew from the race in June 2004.[30] Six weeks later, Alan Keyes accepted the Republican nomination to replace Ryan.[31] In the November 2004 general election, Obama won with 70 percent of the vote, the largest margin of victory for a Senate candidate in Illinois history.[32] He took 92 of the state's 102 counties, including several where Democrats traditionally do not do well.

U.S. Senate (2005–2008)[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Տե՛ս նաև՝ United States Senate career of Barack Obama և List of bills sponsored by Barack Obama in the United States Senate
Photo of Obama smiling with his arms crossed, with the Capitol building and the sky in the background
Official portrait of Obama as a member of the United States Senate

Obama was sworn in as a senator on January 3, 2005,[33] becoming the only Senate member of the Congressional Black Caucus.[34] He introduced two initiatives that bore his name: Lugar–Obama, which expanded the Nunn–Lugar Cooperative Threat Reduction concept to conventional weapons;[35] and the Federal Funding Accountability and Transparency Act of 2006, which authorized the establishment of USAspending.gov, a web search engine on federal spending.[36] On June 3, 2008, Senator Obama—along with Senators Tom Carper, Tom Coburn, and John McCain—introduced follow-up legislation: Strengthening Transparency and Accountability in Federal Spending Act of 2008.[37] He also cosponsored the Secure America and Orderly Immigration Act.[38]

In December 2006, President Bush signed into law the Democratic Republic of the Congo Relief, Security, and Democracy Promotion Act, marking the first federal legislation to be enacted with Obama as its primary sponsor.[39][40] In January 2007, Obama and Senator Feingold introduced a corporate jet provision to the Honest Leadership and Open Government Act, which was signed into law in September 2007.[41][42]

Later in 2007, Obama sponsored an amendment to the Defense Authorization Act to add safeguards for personality-disorder military discharges.[43] This amendment passed the full Senate in the spring of 2008.[44] He sponsored the Iran Sanctions Enabling Act supporting divestment of state pension funds from Iran's oil and gas industry, which was never enacted but later incorporated in the Comprehensive Iran Sanctions, Accountability, and Divestment Act of 2010;[45] and co-sponsored legislation to reduce risks of nuclear terrorism.[46] Obama also sponsored a Senate amendment to the State Children's Health Insurance Program, providing one year of job protection for family members caring for soldiers with combat-related injuries.[47]

Obama held assignments on the Senate Committees for Foreign Relations, Environment and Public Works and Veterans' Affairs through December 2006.[48] In January 2007, he left the Environment and Public Works committee and took additional assignments with Health, Education, Labor and Pensions and Homeland Security and Governmental Affairs.[49] He also became Chairman of the Senate's subcommittee on European Affairs.[50] As a member of the Senate Foreign Relations Committee, Obama made official trips to Eastern Europe, the Middle East, Central Asia and Africa. He met with Mahmoud Abbas before Abbas became President of the Palestinian National Authority, and gave a speech at the University of Nairobi in which he condemned corruption within the Kenyan government.[51]

Obama resigned his Senate seat on November 16, 2008, to focus on his transition period for the presidency.[52]

Presidential campaigns[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2008[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Հիմնական հոդվածներ՝ 2008 United States presidential election, Barack Obama 2008 presidential primary campaign, և Barack Obama 2008 presidential campaign
Electoral college map, depicting Obama winning many states in the Northeast, Midwest, and Pacific West, and Florida, and McCain winning many states in the South and Rocky Mountains.
2008 electoral vote results. Obama won 365–173.
Official portrait, 2009

On February 10, 2007, Obama announced his candidacy for President of the United States in front of the Old State Capitol building in Springfield, Illinois.[53][54] The choice of the announcement site was viewed as symbolic, as it was also where Abraham Lincoln delivered his "House Divided" speech in 1858.[53][55] Obama emphasized issues of rapidly ending the Iraq War, increasing energy independence, and reforming the health care system.[56]

Numerous candidates entered the Democratic Party presidential primaries. The field narrowed to Obama and Senator Hillary Clinton after early contests, with the race remaining close throughout the primary process, but with Obama gaining a steady lead in pledged delegates due to better long-range planning, superior fundraising, dominant organizing in caucus states, and better exploitation of delegate allocation rules.[57] On June 2, 2008, Obama had received enough votes to clinch his nomination. After an initial hesitation to concede, on June 7, Clinton ended her campaign and endorsed Obama.[58] On August 23, 2008, Obama announced his selection of Delaware Senator Joe Biden as his vice presidential running mate.[59] Obama selected Biden from a field speculated to include former Indiana Governor and Senator Evan Bayh and Virginia Governor Tim Kaine.[59] At the Democratic National Convention in Denver, Colorado, Hillary Clinton called for her supporters to endorse Obama, and she and Bill Clinton gave convention speeches in his support.[60][61] Obama delivered his acceptance speech at Invesco Field at Mile High stadium to a crowd of about eighty-four thousand; the speech was viewed by over three million people worldwide.[62][63][64] During both the primary process and the general election, Obama's campaign set numerous fundraising records, particularly in the quantity of small donations.[65] On June 19, 2008, Obama became the first major-party presidential candidate to turn down public financing in the general election since the system was created in 1976.[66]

John McCain was nominated as the Republican candidate, and he selected Sarah Palin as his running mate. Obama and McCain engaged in three presidential debates in September and October 2008.[67] On November 4, Obama won the presidency with 365 electoral votes to 173 received by McCain.[68] Obama won 52.9 percent of the popular vote to McCain's 45.7 percent.[69] He became the first African-American to be elected president.[70] Obama delivered his victory speech before hundreds of thousands of supporters in Chicago's Grant Park.[71][72] He is one of the three United States senators moved directly from the U.S. Senate to the White House, the others being Warren G. Harding and John F. Kennedy.[73]

2012[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Հիմնական հոդվածներ՝ 2012 United States presidential election և Barack Obama 2012 presidential campaign
Electoral college map, depicting Obama winning many states in the Northeast, Midwest, and Pacific West, and Florida, and Romney winning many states in the South and Rocky Mountains.
2012 electoral vote results. Obama won 332–206.

On April 4, 2011, Obama filed election papers with the Federal Election Commission and then announced his reelection campaign for 2012 in a video titled "It Begins with Us" that he posted on his website.[74][75][76] As the incumbent president, he ran virtually unopposed in the Democratic Party presidential primaries,[77] and on April 3, 2012, Obama secured the 2778 convention delegates needed to win the Democratic nomination.[78] At the Democratic National Convention in Charlotte, North Carolina, Obama and Joe Biden were formally nominated by former President Bill Clinton as the Democratic Party candidates for president and vice president in the general election. Their main opponents were Republicans Mitt Romney, the former governor of Massachusetts, and Representative Paul Ryan of Wisconsin.[79]

On November 6, 2012, Obama won 332 electoral votes, exceeding the 270 required for him to be reelected as president.[80][81][82] With 51.1 percent of the popular vote,[83] Obama became the first Democratic president since Franklin D. Roosevelt to win the majority of the popular vote twice.[84][85] Obama addressed supporters and volunteers at Chicago's McCormick Place after his reelection and said: "Tonight you voted for action, not politics as usual. You elected us to focus on your jobs, not ours. And in the coming weeks and months, I am looking forward to reaching out and working with leaders of both parties."[86][87]

Foreign policy[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Հիմնական հոդված՝ Foreign policy of the Barack Obama administration
refer to caption
June 4, 2009 − after his speech A New Beginning at Cairo University, U.S. President Obama participates in a roundtable interview in 2009 with among others Jamal Khashoggi, Bambang Harymurti and Nahum Barnea.

In February and March 2009, Vice President Joe Biden and Secretary of State Hillary Clinton made separate overseas trips to announce a "new era" in U.S. foreign relations with Russia and Europe, using the terms "break" and "reset" to signal major changes from the policies of the preceding administration.[88] Obama attempted to reach out to Arab leaders by granting his first interview to an Arab satellite TV network, Al Arabiya.[89] On March 19, Obama continued his outreach to the Muslim world, releasing a New Year's video message to the people and government of Iran.[90][91] On June 4, 2009, Obama delivered a speech at Cairo University in Egypt calling for "A New Beginning" in relations between the Islamic world and the United States and promoting Middle East peace.[92] On June 26, 2009, Obama condemned the Iranian government's actions towards protesters following Iran's 2009 presidential election.[93]

In 2011, Obama ordered a drone strike in Yemen which targeted and killed Anwar al-Awlaki, an American imam suspected of being a leading Al-Qaeda organizer. al-Awlaki became the first U.S. citizen to be targeted and killed by a U.S. drone strike. The Department of Justice released a memo justifying al-Awlaki's death as a lawful act of war,[94] while civil liberties advocates described it as a violation of al-Awlaki's constitutional right to due process. The killing led to significant controversy.[95] His teenage son and young daughter, also Americans, were later killed in separate US military actions, although they were not targeted specifically.[96][97]

In March 2015, Obama declared that he had authorized U.S. forces to provide logistical and intelligence support to the Saudis in their military intervention in Yemen, establishing a "Joint Planning Cell" with Saudi Arabia.[98][99] In 2016, the Obama administration proposed a series of arms deals with Saudi Arabia worth $115 billion.[100] Obama halted the sale of guided munition technology to Saudi Arabia after Saudi warplanes targeted a funeral in Yemen's capital Sanaa, killing more than 140 people.[101]

War in Iraq[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Հիմնական հոդվածներ՝ Iraq War և American-led intervention in Iraq (2014–2021)

On February 27, 2009, Obama announced that combat operations in Iraq would end within 18 months.[102] The Obama administration scheduled the withdrawal of combat troops to be completed by August 2010, decreasing troop's levels from 142,000 while leaving a transitional force of about 50,000 in Iraq until the end of 2011. On August 19, 2010, the last U.S. combat brigade exited Iraq. Remaining troops transitioned from combat operations to counter-terrorism and the training, equipping, and advising of Iraqi security forces.[103][104] On August 31, 2010, Obama announced that the United States combat mission in Iraq was over.[105] On October 21, 2011, President Obama announced that all U.S. troops would leave Iraq in time to be "home for the holidays."[106]

In June 2014, following the capture of Mosul by ISIL, Obama sent 275 troops to provide support and security for U.S. personnel and the U.S. Embassy in Baghdad. ISIS continued to gain ground and to commit widespread massacres and ethnic cleansing.[107][108] In August 2014, during the Sinjar massacre, Obama ordered a campaign of U.S. airstrikes against ISIL.[109] By the end of 2014, 3,100 American ground troops were committed to the conflict[110] and 16,000 sorties were flown over the battlefield, primarily by U.S. Air Force and Navy pilots.[111] In early 2015, with the addition of the "Panther Brigade" of the 82nd Airborne Division the number of U.S. ground troops in Iraq increased to 4,400,[112] and by July American-led coalition air forces counted 44,000 sorties over the battlefield.[113]

Afghanistan and Pakistan[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Հիմնական հոդվածներ՝ War in Afghanistan (2001–2021) և AfPak
Photo of Obama and other heads of state walking along the Colonnade outside the White House
Obama after a trilateral meeting with Afghan President Hamid Karzai (left) and Pakistani President Asif Ali Zardari (right), May 2009

In his election campaign, Obama called the war in Iraq a "dangerous distraction" and that emphasis should instead be put on the war in Afghanistan,[114] the region he cites as being most likely where an attack against the United States could be launched again.[115] Early in his presidency, Obama moved to bolster U.S. troop strength in Afghanistan. He announced an increase in U.S. troop levels to 17,000 military personnel in February 2009 to "stabilize a deteriorating situation in Afghanistan", an area he said had not received the "strategic attention, direction and resources it urgently requires."[116] He replaced the military commander in Afghanistan, General David D. McKiernan, with former Special Forces commander Lt. Gen. Stanley A. McChrystal in May 2009, indicating that McChrystal's Special Forces experience would facilitate the use of counterinsurgency tactics in the war.[117] On December 1, 2009, Obama announced the deployment of an additional 30,000 military personnel to Afghanistan and proposed to begin troop withdrawals 18 months from that date;[118] this took place in July 2011. David Petraeus replaced McChrystal in June 2010, after McChrystal's staff criticized White House personnel in a magazine article.[119] In February 2013, Obama said the U.S. military would reduce the troop level in Afghanistan from 68,000 to 34,000 U.S. troops by February 2014.[120] In October 2015, the White House announced a plan to keep U.S. Forces in Afghanistan indefinitely in light of the deteriorating security situation.[121]

Regarding neighboring Pakistan, Obama called its tribal border region the "greatest threat" to the security of Afghanistan and Americans, saying that he "cannot tolerate a terrorist sanctuary." In the same speech, Obama claimed that the U.S. "cannot succeed in Afghanistan or secure our homeland unless we change our Pakistan policy."[122]

Death of Osama bin Laden[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Հիմնական հոդված՝ Killing of Osama bin Laden
Photo of Obama, Biden, and national security staffers in the Situation Room, somberly listening to updates on the bin Laden raid
Obama and members of the national security team receive an update on Operation Neptune's Spear in the White House Situation Room, May 1, 2011. See also: Situation Room.

Starting with information received from Central Intelligence Agency operatives in July 2010, the CIA developed intelligence over the next several months that determined what they believed to be the hideout of Osama bin Laden. He was living in seclusion in a large compound in Abbottabad, Pakistan, a suburban area 35 miles (56 km) from Islamabad.[123] CIA head Leon Panetta reported this intelligence to President Obama in March 2011.[123] Meeting with his national security advisers over the course of the next six weeks, Obama rejected a plan to bomb the compound, and authorized a "surgical raid" to be conducted by United States Navy SEALs.[123] The operation took place on May 1, 2011, and resulted in the shooting death of bin Laden and the seizure of papers, computer drives and disks from the compound.[124][125] DNA testing was one of five methods used to positively identify bin Laden's corpse,[126] which was buried at sea several hours later.[127] Within minutes of the President's announcement from Washington, DC, late in the evening on May 1, there were spontaneous celebrations around the country as crowds gathered outside the White House, and at New York City's Ground Zero and Times Square.[124][128] Reaction to the announcement was positive across party lines, including from former presidents Bill Clinton and George W. Bush.[129]

Relations with Cuba[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Հիմնական հոդված՝ Cuban thaw
Photo of Obama shaking hands with the Cuban president
President Obama meeting with Cuban President Raúl Castro in Panama, April 2015

Since the spring of 2013, secret meetings were conducted between the United States and Cuba in the neutral locations of Canada and Vatican City.[130] The Vatican first became involved in 2013 when Pope Francis advised the U.S. and Cuba to exchange prisoners as a gesture of goodwill.[131] On December 10, 2013, Cuban President Raúl Castro, in a significant public moment, greeted and shook hands with Obama at the Nelson Mandela memorial service in Johannesburg.[132]

In December 2014, after the secret meetings, it was announced that Obama, with Pope Francis as an intermediary, had negotiated a restoration of relations with Cuba, after nearly sixty years of détente.[133] Popularly dubbed the Cuban Thaw, The New Republic deemed the Cuban Thaw to be "Obama's finest foreign policy achievement."[134] On July 1, 2015, President Obama announced that formal diplomatic relations between Cuba and the United States would resume, and embassies would be opened in Washington and Havana.[135] The countries' respective "interests sections" in one another's capitals were upgraded to embassies on July 20 and August 13, 2015, respectively.[136] Obama visited Havana, Cuba for two days in March 2016, becoming the first sitting U.S. president to arrive since Calvin Coolidge in 1928.[137]

Իսրայել[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Photo of Obama shaking hands with Israeli President Shimon Peres, with Biden overlooking
Օբաման Օվալաձև աշխատասենյակում հանդիպում է Իսրայելի նախագահ Շիմոն Պերեսի հետ, 2009 թվականի մայիս։

Օբամայի նախագահության առաջին տարիներին ԱՄՆ-ն մեծացրեց ռազմական համագործակցությունն Իսրայելի հետ, ներառյալ մեծացավ ռազմական օգնության չափը, վերստեղծվեցնի Միացյալ ռազմաքաղաքական և Պաշտպանական քաղաքականության խորհրդատվական խմբերը։ Մեծացավ նաև երկու երկրներ բարձրաստիճան զինվորական գործիչների այցերի թիվը[138]։ The Obama administration asked Congress to allocate money toward funding the Iron Dome program in response to the waves of Palestinian rocket attacks on Israel.[139] In March 2010, Obama took a public stance against plans by the government of Israeli Prime Minister Benjamin Netanyahu to continue building Jewish housing projects in predominantly Arab neighborhoods of East Jerusalem.[140][141] In 2011, the United States vetoed a Security Council resolution condemning Israeli settlements, with the United States being the only nation to do so.[142] Obama supports the two-state solution to the Arab–Israeli conflict based on the 1967 borders with land swaps.[143]

In 2013, Jeffrey Goldberg reported that, in Obama's view, "with each new settlement announcement, Netanyahu is moving his country down a path toward near-total isolation."[144] In 2014, Obama likened the Zionist movement to the civil rights movement in the United States. He said both movements seek to bring justice and equal rights to historically persecuted peoples, explaining: "To me, being pro-Israel and pro-Jewish is part and parcel with the values that I've been fighting for since I was politically conscious and started getting involved in politics."[145] Obama expressed support for Israel's right to defend itself during the 2014 Israel–Gaza conflict.[146] In 2015, Obama was harshly criticized by Israel for advocating and signing the Iran Nuclear Deal; Israeli Prime Minister Benjamin Netanyahu, who had advocated the U.S. congress to oppose it, said the deal was "dangerous" and "bad."[147]

On December 23, 2016, under the Obama Administration, the United States abstained from United Nations Security Council Resolution 2334, which condemned Israeli settlement building in the occupied Palestinian territories as a violation of international law, effectively allowing it to pass.[148] Netanyahu strongly criticized the Obama administration's actions,[149][150] and the Israeli government withdrew its annual dues from the organization, which totaled $6 million, on January 6, 2017.[151] On January 5, 2017, the United States House of Representatives voted 342–80 to condemn the UN Resolution.[152][153] In 2023 during the 2023 Israel–Hamas war, Obama criticized Israel's actions and the support of the United States to it.[154]

Լիբիա[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Հիմնական հոդվածներ՝ Ռազմական միջամտություն Լիբիայում (2011) և Բենգազիի հարձակում (2012)

2011 թվականի փետրվարին Արաբական գարնան շրջանակներում Լիբիայում բողոքի ցույցեր սկսվեցին երկարամյա բռնապետ Մուամմար ալ-Կադդաֆիի դեմ։ Շատ շուտով, սակայն, դրանք վերածվեցին բռնությունների։ Մարտին, երբ Կադդաֆիին հավատարիմ ուժերը Լիբիայի ողջ տարածքում հարձակվեցին ապստամբների վրա, ողջ աշխարհում, ներառյալ Եվրոպայում ու Արաբական պետությունների լիգայում կոչեր էին հնչում Լիբիայի տարածքը ոչ թռիչքային գոտի հայտարարելու վերաբերյալ[155]։ Այդ մասին բանաձև էր ընդունել նաև ԱՄՆ Սենատը[156]։ Մարտի 17-ին ՄԱԿ-ի Անվտանգության խորհրդի 1973 բանաձևի ընդունմանն ի պատասխան, Կադդաֆին, ով երդվել էր գթասիրտ չլինել Բենգազիի ապստամբների նկատմամբ[157], հայտարարեց մարտական գործողությունների անհապաղ դադարեցման մասին[158]։

Հաջորդ օրը Օբամայի հրամանով ԱՄՆ զինված ուժերը մասնակցեցին ավիահարվածների իրականացմանը, որոնք նպատակ ունեին վերացնելու Լիբիայի կառավարության օդային պաշտպանության կարողությունները։ Դրանով ամերիկյան կողմը, ինչպես պնդում էր Վաշինգտոնը, փորձում էր պաշտպանել քաղաքացիական անձանց ու նպաստել ոչ թռիչքային գոտու ապահովմանը[159]։ Ի թիվս այլ սպառազինության, ամերիկյան կողմը կիրառում էր նաև Tomahawk հրթիռներ, Northrop Grumman B-2 Spirit ծանր ռազմավարական ռմբակոծիչներ ու ռեակտիվ կործանիչներ[160][161][162]։ Վեց օր անց՝ մարտի 25-ին Հյուսիսատլանտյան դաշինքն իր բոլոր 28 անդամների միաձայն քվեարկությամբ ստանձնեց «Միացյալ պաշտպան» անվանումը ստացած գործողության ղեկավարումը[163]։ Բացի դրա գինը, կառուցվածքը և հետևանքները կասկածի տակ դնելուց՝ ԱՄՆ Կոնգրեսի որոշ անդամներ վիճարկում էին նաև այն հարցը, թե արդյոք Բարաք Օբաման ուներ սահմանադրական իրավասություն հրամայելու սկսել մարտական գործողություններ[164][165][166]։ Օբաման ավելի ուշ զղջանքի խոսքեր հայտնեց այն մասին, որ մեծ դերակատարում է ունեցել Լիբիայում իրավիճակի ապակայունացման հարցում՝ այնտեղ առկա իրավիճակն անվանելով «խառնաշփոթ»[167]։ Նա հայտարարեց, որ կառավարության տապալումից հետո առաջին օրերին առկա չկազմակերպված վիճակը իր նախագահության «ամենավատ սխալն» էր[168]։

Սիրիայի քաղաքացիական պատերազմ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Տե՛ս նաև՝ Սիրիայի քաղաքացիական պատերազմին միջազգային ներգրավվածություն և ԱՄՆ-ի ու նրա դաշնակիցների ռազմագործողությունները Սիրիայի տարածքում

2011 թվականի օգոստոսի 18-ին, Սիրիայի քաղաքացիական պատերազմի մեկնարկից մի քանի ամիս անց, Օբաման հրապարակեց գրավոր հայտարարություն, որտեղ, մասնավորապես, ասված էր. «Եկել է ժամանակը, որ նախագահ Ասադը մի կողմ քաշվի»[169]։ Այս դիրքորոշումը վերահաստատվեց 2015 թվականի նոյեմբերին[170]։ 2012 թվականին Օբաման հավանություն տվեց Կենտրոնական հետախուզական վարչության և Պենտագոնի կողմից վարվող մի քանի ծրագրերին, որոնք նպատակ ունեին վարժեցնել Ասադի վարչակարգի դեմ դուրս եկած ապստամբներին[171]։ Ավելի ուշ, Պենտագոնի կողմից իրականացվող ծրագիրը ձախողվեց և իշխանությունները դրանից պաշտոնապես հրաժարվեցին 2015 թվականի հոկտեմբերին[172][173]։

Սիրիայում քիմիական զենքի հարձակումից հետո, որի համար Օբամայի վարչակազմը պաշտոնապես մեղադրեց Ասադի կառավարությանը, Օբաման նախընտրեց չանցնել իր խոստացած «կարմիր գիծը» և Ասադի դեմ խոստացված ռազմական գործողությունները թույլատրելու փոխարեն[174], համաձայնեց Ռուսաստանի միջնորդությամբ գործարքին, որը Ասադին ստիպեց հրաժարվել քիմիական զենքից. սակայն քլորի գազային հարձակումները շարունակվեցին[175][176]։ 2014 թվականին Օբաման թույլատրեց օդային հարձակում իրականացնել «Իսլամական պետություն» ահաբեկչական կազմակերպության թիրախների դեմ[177]։

Իրանի հետ միջուկային բանակցություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Հիմնական հոդված՝ Համատեղ համապարփակ գործողությունների ծրագիր
refer to caption
Օբաման զրուցում է Իսրայելի վարչապետ Բենյամին Նեթանյահուի հետ, 2013 թվականի մարտ։

2009 թվականի հոկտեմբերի 1-ին Օբամայի վարչակազմը սկսեց իրականացնել Բուշի վարչակազմի ծրագիրը՝ ուղղված միջուկային զենքի արտադրության ավելացմանը։ «Համապարփակ արդիականացում» նախաձեռնությունը ընդլայնեց ռումբի նոր մասեր արտադրելու համար գոյություն ունեցող երկու միջուկային տեղավայրերը։ Վարչակազմը Նյու Մեքսիկոյի Լոս Ալամոսի լաբորատորիայում կառուցեց պլուտոնիումի նոր պահեստներ և Թենեսիի նահանգի Օք Ռիջ քաղաքում գտնվող ազգային լաբորատորիայում ընդլայնեց հարստացված ուրանի արդյունահանումը։ 2013 թվականի նոյեմբերին Օբամայի վարչակազմը Իրանի հետ բանակցություններ սկսեց Համատեղ համապարփակ գործողությունների ծրագրի շուրջ, որը նպատակ ուներ կանխել Թեհրանի կողմից միջուկային զենքի արտադրությունը։ Գործընթացն ավարտվեց միջանկյալ համաձայնագրի կնքմամբ։ Բանակցություններն ընթացան շուրջ 2 տարի, պարբերաբար ընդմիջվելով, իսկ գործարքի կնքման մասին հայտարարվեց 2015 թվականի հուլիսի 14-ին։ «Համատեղ համապարփակ գործողությունների ծրագիր» անվանումը ստացած գործարքը ենթադրում էր Իրանի նկատմամբ նախկինում սահմանված մի շարք պատժամիջոցների հանում, ինչին ի պատասխան Թեհրանը հրաժարվում էր միջուկային զենք ստեղծել։ Մինչդեռ Օբաման համաձայնագիրն անվանում էր «մեկ քայլ առաջ դեպի առավել հուսալի աշխարհ», գործարքը մեծապես քննադատության ենթարկվեց Հանրապետական կուսակցության ու պահպանողական շրջանակների կողմից։ Բացի այդ, գործարքը քննադատության ենթարկեց նաև Իսրայելի վարչապետ Բենյամին Նեթանյահուն[178][179][180]։ Ի հավելումն, Հանրապետական կուսակցությունը քննադատեց նաև գործարքի կնքումից հետո Իրանին 1,7 միլիարդ դոլարի կանխիկ փոխանցման մասին հայտարարությունը։ Նախագահ Օբամայի վարչակազմը նշեց, որ փոխանցումը կանխիկ ճանապարհով իրականացվել է «ամերիկյան և միջազգային պատժամիջոցների արդյունավետության» հետևանքով[181]։ Գործարքն առաջ մղելու համար` Օբամայի վարչակազմը Հեզբոլահին պաշտպանեց վարչակազմի՝ Թմրանյութերի մաքսանենգության դեմ պայքարի «Կասանդրա» նախագծի հետաքննությունից և Կենտրոնական հետախուզական վարչությունից[182][183]։ Ի դեպ, նույն տարում, 2015 թվականի դեկտեմբերին, Օբաման սկսեց 348 միլիարդ դոլար արժողությամբ ծրագիր, որի նպատակն էր աջակցել ԱՄՆ-ում միջուկային զենքի արտադրության ծավալներին։ Ռոնալդ Ռեյգանի վարչակազմից հետո նման հատկացումներ նախկինում այս ուղղությամբ չէին արվել[184]։

Ռուսաստան[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Տե՛ս նաև՝ Ռուս-ամերիկյան հարաբերություններ
Photo of Obama shaking hands with Vladimir Putin in front of Russian and American flags
2015 թվականի սեպտեմբերին Օբաման հանդիպում է Ռուսաստանի նախագահ Վլադիմիր Պուտինի հետ։

2010 թվականի մարտին Օբամայի վարչակազմը համաձայնություն ձեռք բերեց Ռուսաստանի նախագահ Դմիտրի Մեդվեդևի վարչակազմի հետ, որով կողմերը 1991 թվականին կնքված Ռազմավարական հարձակողական սպառազինությունների կրճատման պայմանագիրը փոխարինվելու էր նոր պայմանագրով, ինչը մեկ երրորդով կրճատելու էր երկու երկրների մեծ հեռահարության միջուկային սպառազինությունը[185]։ Օբաման և Մեդվեդևը 2010 թվականի ապրիլին ստորագրեցին նոր պայմանագիրը, իսկ Միացյալ Նահանգների Սենատն այն վավերացրեց 2010 թվականի դեկտեմբերին[186]։ 2011 թվականի դեկտեմբերին Օբաման ամերիկյան գործակալություններին հանձնարարեց ուսումնասիրել տարբեր երկրներում ԼԳԲՏ համայնքների իրավունքների պաշտպանությունը, երբ այս կամ այն օտաերկրյա պետությանը Միացյալ Նահանգները հատկացնելու էր ֆինանսական աջակցություն[187]։ 2013 թվականի օգոստոսին նա քննադատեց ռուսական օրենքները, որը խտրականություն էր ցուցաբերում նույնասեռականների նկատմամբ[188], սակայն հանդես չեկավ 2014 թվականի Սոչիի (Ռուսաստան) ձմեռային օլիմպիական խաղերի բոյկոտի օգտին[189]։

2014 թվականին Ռուսաստանի կողմից Ղրիմի բռնակցումից, 2015 թվականին Սիրիա ռուսական զորքերի մուտքից և 2016 թվականին ԱՄՆ նախագահական ընտրություններին Ռուսաստանի ենթադրյալ միջամտությունից հետո[190], Մեծ Բրիտանիայի պաշտպանության նախկին նախարար ՆԱՏՕ-ի նախկին գլխավոր քարտուղար Ջորջ Ռոբերթսոնը հայտարարեց, որ Օբաման «թույլ տվեց Պուտինին վերադառնալ համաշխարհային թատերաբեմ ու փորձարկել Արևմուտքի վճռականությունը»՝ հավելելով, որ «այդ աղետի ժառանգությունը դեռ երկար կզգացվի»[191]։

Post-presidency (2017–present)[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

refer to caption
Obama playing golf with Argentinian president Mauricio Macri, October 2017

Obama's presidency ended on January 20, 2017, upon the inauguration of his successor, Donald Trump.[192][193] The family moved to a house they rented in Kalorama, Washington, D.C.[194] On March 2, the John F. Kennedy Presidential Library and Museum awarded the Profile in Courage Award to Obama "for his enduring commitment to democratic ideals and elevating the standard of political courage."[195] His first public appearance since leaving the office was a seminar at the University of Chicago on April 24, where he appealed for a new generation to participate in politics.[196] On September 7, Obama partnered with former presidents Jimmy Carter, George H. W. Bush, Bill Clinton, and George W. Bush to work with One America Appeal to help the victims of Hurricane Harvey and Hurricane Irma in the Gulf Coast and Texas communities.[197] From October 31 to November 1, Obama hosted the inaugural summit of the Obama Foundation,[198] which he intended to be the central focus of his post-presidency and part of his ambitions for his subsequent activities following his presidency to be more consequential than his time in office.[199]

Barack and Michelle Obama signed a deal on May 22, 2018, to produce docu-series, documentaries and features for Netflix under the Obamas' newly formed production company, Higher Ground Productions.[200][201] Higher Ground's first film, American Factory, won the Academy Award for Best Documentary Feature in 2020.[202] On October 24, a pipe bomb addressed to Obama was intercepted by the Secret Service. It was one of several pipe-bombs that had been mailed out to Democratic lawmakers and officials.[203] In 2019, Barack and Michelle Obama bought a home on Martha's Vineyard from Wyc Grousbeck.[204] On October 29, Obama criticized "wokeness" and call-out culture at the Obama Foundation's annual summit.[205][206]

Obama was reluctant to make an endorsement in the 2020 Democratic presidential primaries because he wanted to position himself to unify the party, regardless of the nominee.[207] On April 14, 2020, Obama endorsed Biden, the presumptive nominee, for president in the presidential election, stating that he has "all the qualities we need in a president right now."[208][209] In May, Obama criticized President Trump for his handling of the COVID-19 pandemic, calling his response to the crisis "an absolute chaotic disaster", and stating that the consequences of the Trump presidency have been "our worst impulses unleashed, our proud reputation around the world badly diminished, and our democratic institutions threatened like never before."[210] On November 17, Obama's presidential memoir, A Promised Land, was released.[211][212][213]

In February 2021, Obama and musician Bruce Springsteen started a podcast called Renegades: Born in the USA where the two talk about "their backgrounds, music and their 'enduring love of America.Կաղապար:'"[214][215] Later that year, Regina Hicks had signed a deal with Netflix, in a venture with his and Michelle's Higher Ground to develop comedy projects.[216]

Photo of Obama standing behind a lectern, giving a speech at the White House, with Biden and Harris smiling in the background
Obama with president Joe Biden and vice president Kamala Harris in the White House, April 5, 2022

On March 4, 2022, Obama won an Audio Publishers Association (APA) Award in the best narration by the author category for the narration of his memoir A Promised Land.[217] On April 5, Obama visited the White House for the first time since leaving office, in an event celebrating the 12th annual anniversary of the signing of the Affordable Care Act.[218][219][220] In June, it was announced that the Obamas and their podcast production company, Higher Ground, signed a multi-year deal with Audible.[221][222] In September, Obama visited the White House to unveil his and Michelle's official White House portraits.[223] Around the same time, he won a Primetime Emmy Award for Outstanding Narrator[224] for his narration in the Netflix documentary series Our Great National Parks.[225]

In 2022, Obama opposed expanding the Supreme Court beyond the present nine Justices.[226]

In March 2023, Obama traveled to Australia as a part of his speaking tour of the country. During the trip, Obama met with Australian Prime Minister Anthony Albanese and visited Melbourne for the first time.[227] Obama was reportedly paid more than $1 million for two speeches.[228][229]

In October 2023, during the Israel–Hamas war, Obama warned Israel that its actions could "harden Palestinian attitudes for generations" and weaken international support for Israel; any military strategy that ignored the war's human costs "could ultimately backfire."[230]

  1. ↑ "Barack Hussein Obama Takes The Oath Of Office" ՅուԹյուբում. January 20, 2009.
  2. ↑ «American Presidents: Greatest and Worst – Siena College Research Institute». Արխիվացված օրիգինալից July 15, 2022-ին. Վերցված է February 12, 2023-ին.
  3. ↑ «Barack Obama | C-SPAN Survey on Presidents 2017». Արխիվացված օրիգինալից February 12, 2023-ին. Վերցված է February 12, 2023-ին.
  4. ↑ «Siena's 6th Presidential Expert Poll 1982–2018 – Siena College Research Institute». Արխիվացված օրիգինալից July 19, 2019-ին. Վերցված է February 13, 2023-ին.
  5. ↑ Jackson, David; Long, Ray (April 3, 2007). «Obama Knows His Way Around a Ballot». Chicago Tribune. Արխիվացված է օրիգինալից October 11, 2008-ին. Վերցված է May 18, 2012-ին.
  6. ↑ Slevin, Peter (February 9, 2007). «Obama Forged Political Mettle in Illinois Capitol». The Washington Post. Արխիվացված օրիգինալից May 16, 2008-ին. Վերցված է April 20, 2008-ին.
  7. ↑ Helman, Scott (September 23, 2007). «In Illinois, Obama dealt with Lobbyists». The Boston Globe. Արխիվացված օրիգինալից April 16, 2008-ին. Վերցված է April 20, 2008-ին. See also:«Obama Record May Be Gold Mine for Critics». CBS News. Associated Press. January 17, 2007. Արխիվացված օրիգինալից April 12, 2008-ին. Վերցված է April 20, 2008-ին.
  8. ↑ 8,0 8,1 Scott, Janny (July 30, 2007). «In Illinois, Obama Proved Pragmatic and Shrewd». The New York Times. Արխիվացված օրիգինալից December 10, 2008-ին. Վերցված է April 20, 2008-ին.
  9. ↑ Allison, Melissa (December 15, 2000). «State takes on predatory lending; Rules would halt single-premium life insurance financing» (paid archive). Chicago Tribune. էջ 1 (Business). Արխիվացված օրիգինալից June 17, 2008-ին. Վերցված է June 1, 2008-ին.
  10. ↑ Long, Ray; Allison, Melissa (April 18, 2001). «Illinois OKs predatory loan curbs; State aims to avert home foreclosures». Chicago Tribune. էջ 1. Արխիվացված է օրիգինալից (paid archive) December 18, 2008-ին. Վերցված է June 1, 2008-ին.
  11. ↑ «13th District: Barack Obama». Illinois State Senate Democrats. August 24, 2000. Արխիվացված է օրիգինալից August 24, 2000-ին. Վերցված է April 20, 2008-ին.
  12. ↑ «13th District: Barack Obama». Illinois State Senate Democrats. October 9, 2004. Արխիվացված է օրիգինալից August 2, 2004-ին. Վերցված է April 20, 2008-ին.
  13. ↑ Քաղվածելու սխալ՝ Սխալ <ref> պիտակ՝ «Democratic primary» անվանումով ref-երը տեքստ չեն պարունակում:
  14. ↑ Calmes, Jackie (February 23, 2007). «Statehouse Yields Clues to Obama». The Wall Street Journal. Արխիվացված է օրիգինալից September 18, 2008-ին. Վերցված է April 20, 2008-ին.
  15. ↑ Tavella, Anne Marie (April 14, 2003). «Profiling, taping plans pass Senate» (paid archive). Daily Herald. էջ 17. Արխիվացված օրիգինալից January 1, 2020-ին. Վերցված է June 1, 2008-ին.
  16. ↑ Haynes, V. Dion (June 29, 2003). «Fight racial profiling at local level, lawmaker says; U.S. guidelines get mixed review» (paid archive). Chicago Tribune. էջ 8. Արխիվացված օրիգինալից June 17, 2008-ին. Վերցված է June 1, 2008-ին.
  17. ↑ Pearson, Rick (July 17, 2003). «Taped confessions to be law; State will be 1st to pass legislation». Chicago Tribune. էջ 1 (Metro). Արխիվացված է օրիգինալից (paid archive) December 18, 2008-ին. Վերցված է June 1, 2008-ին.
  18. ↑ Youngman, Sam; Blake, Aaron (March 14, 2007). «Obama's Crime Votes Are Fodder for Rivals». The Hill. Արխիվացված օրիգինալից November 14, 2012-ին. Վերցված է May 18, 2012-ին. See also: «US Presidential Candidate Obama Cites Work on State Death Penalty Reforms». International Herald Tribune. Associated Press. November 12, 2007. Արխիվացված է օրիգինալից June 7, 2008-ին. Վերցված է May 18, 2012-ին.
  19. ↑ Coffee, Melanie (November 6, 2004). «Attorney Chosen to Fill Obama's State Senate Seat». HPKCC. Associated Press. Արխիվացված է օրիգինալից May 16, 2008-ին. Վերցված է April 20, 2008-ին.
  20. ↑ Helman, Scott (October 12, 2007). «Early defeat launched a rapid political climb». The Boston Globe. էջ 1A. Արխիվացված օրիգինալից October 12, 2007-ին. Վերցված է April 13, 2008-ին.
  21. ↑ Strausberg, Chinta (September 26, 2002). «Opposition to war mounts». Chicago Defender. էջ 1. Արխիվացված է օրիգինալից (paid archive) May 11, 2011-ին. Վերցված է February 3, 2008-ին.
  22. ↑ Քաղվածելու սխալ՝ Սխալ <ref> պիտակ՝ «Rose Garden» անվանումով ref-երը տեքստ չեն պարունակում:
  23. ↑ Քաղվածելու սխալ՝ Սխալ <ref> պիտակ՝ «Federal Plaza» անվանումով ref-երը տեքստ չեն պարունակում:
  24. ↑ Քաղվածելու սխալ՝ Սխալ <ref> պիտակ՝ «spoke out» անվանումով ref-երը տեքստ չեն պարունակում:
  25. ↑ Քաղվածելու սխալ՝ Սխալ <ref> պիտակ՝ «stop the war» անվանումով ref-երը տեքստ չեն պարունակում:
  26. ↑ Davey, Monica (March 7, 2004). «Closely watched Illinois Senate race attracts 7 candidates in millionaire range». The New York Times. էջ 19. Արխիվացված է օրիգինալից April 16, 2009-ին. Վերցված է April 13, 2008-ին.
  27. ↑ Քաղվածելու սխալ՝ Սխալ <ref> պիտակ՝ «future» անվանումով ref-երը տեքստ չեն պարունակում:
  28. ↑ Bernstein, David (June 2007). «The Speech». Chicago Magazine. Արխիվացված օրիգինալից June 14, 2008-ին. Վերցված է April 13, 2008-ին.
  29. ↑ Քաղվածելու սխալ՝ Սխալ <ref> պիտակ՝ «status» անվանումով ref-երը տեքստ չեն պարունակում:
  30. ↑ «Ryan drops out of Senate race in Illinois». CNN. June 25, 2004. Արխիվացված օրիգինալից January 8, 2018-ին. Վերցված է May 18, 2012-ին.
    • Mendell (2007), pp. 260–271.
  31. ↑ Lannan, Maura Kelly (August 9, 2004). «Alan Keyes enters U.S. Senate race in Illinois against rising Democratic star». The San Diego Union-Tribune. Associated Press. Արխիվացված է օրիգինալից December 14, 2011-ին. Վերցված է April 13, 2008-ին.
  32. ↑ Քաղվածելու սխալ՝ Սխալ <ref> պիտակ՝ «margin» անվանումով ref-երը տեքստ չեն պարունակում:
  33. ↑ Կաղապար:CongBio
  34. ↑ «Member Info». Congressional Black Caucus. Արխիվացված է օրիգինալից July 9, 2008-ին. Վերցված է June 25, 2008-ին.
  35. ↑ «Lugar–Obama Nonproliferation Legislation Signed into Law by the President». Richard Lugar U.S. Senate Office. January 11, 2007. Արխիվացված է օրիգինալից December 18, 2008-ին. Վերցված է April 27, 2008-ին. See also: Lugar, Richard G.; Obama, Barack (December 3, 2005). «Junkyard Dogs of War». The Washington Post. Արխիվացված օրիգինալից October 14, 2008-ին. Վերցված է April 27, 2008-ին.
  36. ↑ McCormack, John (December 21, 2007). «Google Government Gone Viral». Weekly Standard. Արխիվացված օրիգինալից April 23, 2008-ին. Վերցված է April 27, 2008-ին. See also: «President Bush Signs Coburn–Obama Transparency Act». Tom Coburn U.S. Senate Office. September 26, 2006. Արխիվացված է օրիգինալից May 1, 2008-ին. Վերցված է April 27, 2008-ին.
  37. ↑ «S. 3077: Strengthening Transparency and Accountability in Federal Spending Act of 2008: 2007–2008 (110th Congress)». Govtrack.us. June 3, 2008. Արխիվացված օրիգինալից May 3, 2012-ին. Վերցված է May 18, 2012-ին.
  38. ↑ 109th Congress, 1st Session (May 12, 2005). «S. 1033, Secure America and Orderly Immigration Act». Library of Congress. Արխիվացված օրիգինալից February 26, 2017-ին. Վերցված է February 25, 2017-ին.{{cite web}}: CS1 սպաս․ թվային անուններ: authors list (link)
  39. ↑ «Democratic Republic of the Congo». United States Conference of Catholic Bishops. April 2006. Արխիվացված է օրիգինալից January 8, 2011-ին. Վերցված է January 26, 2012-ին.
  40. ↑ «The IRC Welcomes New U.S. Law on Congo». International Rescue Committee. January 5, 2007. Արխիվացված է օրիգինալից August 7, 2011-ին. Վերցված է April 27, 2008-ին.
  41. ↑ Weixel, Nathaniel (November 15, 2007). «Feingold, Obama Go After Corporate Jet Travel». The Hill. Արխիվացված օրիգինալից May 15, 2008-ին. Վերցված է April 27, 2008-ին.
  42. ↑ Weixel, Nathaniel (December 5, 2007). «Lawmakers Press FEC on Bundling Regulation». The Hill. Արխիվացված օրիգինալից April 16, 2008-ին. Վերցված է April 27, 2008-ին. See also: «Federal Election Commission Announces Plans to Issue New Regulations to Implement the Honest Leadership and Open Government Act of 2007». Federal Election Commission. September 24, 2007. Արխիվացված է օրիգինալից April 11, 2008-ին. Վերցված է April 27, 2008-ին.
  43. ↑ «Obama, Bond Hail New Safeguards on Military Personality Disorder Discharges, Urge Further Action». Kit Bond U.S. Senate Office. October 1, 2007. Արխիվացված է օրիգինալից December 5, 2010-ին. Վերցված է April 27, 2008-ին.
  44. ↑ «Obama, Bond Applaud Senate Passage of Amendment to Expedite the Review of Personality Disorder Discharge Cases». March 14, 2008. Արխիվացված է օրիգինալից December 18, 2008-ին.
  45. ↑ «Iran Sanctions Enabling Act of 2009 (2009—S. 1065)». GovTrack.us. Արխիվացված օրիգինալից August 28, 2018-ին. Վերցված է August 27, 2018-ին.
  46. ↑ Քաղվածելու սխալ՝ Սխալ <ref> պիտակ՝ «nuclear terrorism» անվանումով ref-երը տեքստ չեն պարունակում:
  47. ↑ «Senate Passes Obama, McCaskill Legislation to Provide Safety Net for Families of Wounded Service Members». Barack Obama U.S. Senate Office. August 2, 2007. Արխիվացված է օրիգինալից December 18, 2008-ին. Վերցված է April 27, 2008-ին.
  48. ↑ «Committee Assignments». Barack Obama U.S. Senate Office. December 9, 2006. Արխիվացված է օրիգինալից December 9, 2006-ին. Վերցված է April 27, 2008-ին.
  49. ↑ «Obama Gets New Committee Assignments». Barack Obama U.S. Senate Office. Associated Press. November 15, 2006. Արխիվացված է օրիգինալից December 18, 2008-ին. Վերցված է April 27, 2008-ին.
  50. ↑ Baldwin, Tom (December 21, 2007). «'Stay at home' Barack Obama comes under fire for a lack of foreign experience». Sunday Times (UK). Արխիվացված օրիգինալից April 15, 2020-ին. Վերցված է April 27, 2008-ին.
  51. ↑ Քաղվածելու սխալ՝ Սխալ <ref> պիտակ՝ «Kenyan» անվանումով ref-երը տեքստ չեն պարունակում:
  52. ↑ Քաղվածելու սխալ՝ Սխալ <ref> պիտակ՝ «transition period» անվանումով ref-երը տեքստ չեն պարունակում:
  53. ↑ 53,0 53,1 Pearson, Rick; Long, Ray (February 10, 2007). «Obama: I'm running for president». Chicago Tribune. Արխիվացված օրիգինալից August 13, 2007-ին. Վերցված է September 20, 2008-ին.
  54. ↑ «Obama Launches Presidential Bid». BBC News. February 10, 2007. Արխիվացված օրիգինալից February 2, 2008-ին. Վերցված է January 14, 2008-ին.
  55. ↑ Parsons, Christi (February 10, 2007). «Obama's launch site: Symbolic Springfield: Announcement venue evokes Lincoln legacy». Chicago Tribune. Արխիվացված է օրիգինալից May 11, 2011-ին. Վերցված է June 12, 2009-ին.
  56. ↑ «Barack Obama on the Issues: What Would Be Your Top Three Overall Priorities If Elected?». The Washington Post. Արխիվացված է օրիգինալից May 9, 2008-ին. Վերցված է April 14, 2008-ին. See also:
  57. ↑ Քաղվածելու սխալ՝ Սխալ <ref> պիտակ՝ «allocation» անվանումով ref-երը տեքստ չեն պարունակում:
  58. ↑ Nagourney, Adam; Zeleny, Jeff (June 5, 2008). «Clinton to End Bid and Endorse Obama». The New York Times. Արխիվացված օրիգինալից June 5, 2008-ին. Վերցված է November 20, 2010-ին.
  59. ↑ 59,0 59,1 Nagourney, Adam; Zeleny, Jeff (August 23, 2008). «Obama Chooses Biden as Running Mate». The New York Times. Արխիվացված օրիգինալից April 1, 2009-ին. Վերցված է September 20, 2008-ին.
  60. ↑ Baldwin, Tom (August 27, 2008). «Hillary Clinton: 'Barack is my candidate'». The Times. ISSN 0140-0460. Արխիվացված օրիգինալից December 15, 2021-ին. Վերցված է December 15, 2021-ին.
  61. ↑ Nagourney, Adam (August 28, 2008). «Obama Wins Nomination; Biden and Bill Clinton Rally Party». The New York Times. ISSN 0362-4331. Արխիվացված օրիգինալից August 27, 2008-ին. Վերցված է December 15, 2021-ին.
  62. ↑ Liasson, Mara; Norris, Michele (July 7, 2008). «Obama To Accept Nomination at Mile High Stadium». NPR. Արխիվացված օրիգինալից March 16, 2015-ին. Վերցված է December 22, 2010-ին.
  63. ↑ Քաղվածելու սխալ՝ Սխալ <ref> պիտակ՝ «acceptance» անվանումով ref-երը տեքստ չեն պարունակում:
  64. ↑ Lloyd, Robert (August 29, 2008). «Barack Obama, Al Gore Raise the Roof at Invesco Field». Los Angeles Times. Արխիվացված օրիգինալից September 6, 2008-ին. Վերցված է August 29, 2008-ին.
  65. ↑ Քաղվածելու սխալ՝ Սխալ <ref> պիտակ՝ «small donations» անվանումով ref-երը տեքստ չեն պարունակում:
  66. ↑ Salant, Jonathan D. (June 19, 2008). «Obama Won't Accept Public Money in Election Campaign». Bloomberg. Արխիվացված օրիգինալից February 7, 2017-ին. Վերցված է June 19, 2008-ին.
  67. ↑ Քաղվածելու սխալ՝ Սխալ <ref> պիտակ՝ «presidential debates» անվանումով ref-երը տեքստ չեն պարունակում:
  68. ↑ Քաղվածելու սխալ՝ Սխալ <ref> պիտակ՝ «electoral votes» անվանումով ref-երը տեքստ չեն պարունակում:
  69. ↑ «General Election: McCain vs. Obama». Real Clear Politics. Արխիվացված օրիգինալից February 17, 2009-ին. Վերցված է February 20, 2009-ին.
  70. ↑ «Obama wins historic US election». BBC News. November 5, 2008. Արխիվացված օրիգինալից December 18, 2008-ին. Վերցված է November 5, 2008-ին.
  71. ↑ Obama, Barack (2008). «Transcript of Senator Barack Obama's speech to supporters after the Feb. 5 nominating contests, as provided by Federal News Service». The New York Times. Արխիվացված օրիգինալից June 21, 2023-ին. Վերցված է June 21, 2023-ին. «Change will not come if we wait for some other person or if we wait for some other time. We are the ones we've been waiting for. We are the change that we seek.»
  72. ↑ Johnson, Wesley (November 5, 2008). «Change has come, says President-elect Obama». The Independent. London. Արխիվացված օրիգինալից December 9, 2008-ին. Վերցված է November 5, 2008-ին.
  73. ↑ «U.S. Senate: Senators Who Became President». senate.gov. Արխիվացված օրիգինալից July 24, 2021-ին. Վերցված է August 27, 2021-ին.
  74. ↑ Shear, Michael D. (April 4, 2011). «Obama Begins Re-Election Facing New Political Challenges». The New York Times (blog). Արխիվացված է օրիգինալից April 5, 2011-ին.
  75. ↑ «Obama announces re-election bid». United Press International. April 4, 2011. Արխիվացված է օրիգինալից May 10, 2011-ին.
  76. ↑ Zeleny, Jeff & Calmes, Jackie (April 4, 2011). «Obama Opens 2012 Campaign, With Eye on Money and Independent Voters». The New York Times. Արխիվացված է օրիգինալից November 15, 2012-ին. Վերցված է April 5, 2011-ին.
  77. ↑ Yoon, Robert (April 3, 2012). «Leading presidential candidate to clinch nomination Tuesday». CNN (blog). Արխիվացված է օրիգինալից April 26, 2012-ին. Վերցված է May 2, 2012-ին.
  78. ↑ «Obama clinches Democratic nomination». CNN (blog). April 3, 2012. Արխիվացված է օրիգինալից April 4, 2012-ին. Վերցված է April 3, 2012-ին.
  79. ↑ Cohen, Tom (September 6, 2012). «Clinton says Obama offers a better path forward for America». CNN. Արխիվացված օրիգինալից July 6, 2015-ին. Վերցված է July 5, 2015-ին.
  80. ↑ Lauter, David (November 8, 2012). «Romney campaign gives up in Florida». Chicago Tribune. Արխիվացված է օրիգինալից November 9, 2012-ին. Վերցված է July 5, 2015-ին.
  81. ↑ Barnes, Robert (November 6, 2012). «Obama wins a second term as U.S. president». The Washington Post. Արխիվացված օրիգինալից April 17, 2015-ին. Վերցված է July 5, 2015-ին.
  82. ↑ Welch, William M.; Strauss, Gary (November 7, 2012). «With win in critical battleground states, Obama wins second term». USA Today. Արխիվացված օրիգինալից June 16, 2015-ին. Վերցված է July 5, 2015-ին.
  83. ↑ FEC (July 2013). «Election Results for the U.S. President, the U.S. Senate and the U.S. House of Representatives» (PDF). Federal Elections Commission. էջ 5. Արխիվացված է օրիգինալից (PDF) October 2, 2013-ին. Վերցված է August 20, 2013-ին.
  84. ↑ Brownstein, Ronald (November 9, 2012). «The U.S. has reached a demographic milestone—and it's not turning back». National Journal. Արխիվացված է օրիգինալից November 11, 2012-ին. Վերցված է July 5, 2015-ին.
  85. ↑ Nichols, John (November 9, 2012). «Obama's 3 Million Vote, Electoral College Landslide, Majority of States Mandate». The Nation. Արխիվացված օրիգինալից November 27, 2012-ին. Վերցված է November 18, 2012-ին.
  86. ↑ Lee, Kristen A. (November 7, 2012). «Election 2012: President Obama gives victory speech in front of thousands in Chicago, 'I have never been more hopeful about America[[:Կաղապար:'-]]». Daily News. New York. Արխիվացված օրիգինալից November 9, 2012-ին. Վերցված է November 8, 2012-ին. {{cite news}}: URL–wikilink conflict (օգնություն)
  87. ↑ Shear, Michael (January 21, 2013). «Obama Offers Liberal Vision: 'We Must Act[[:Կաղապար:'-]]». The New York Times. Արխիվացված օրիգինալից January 21, 2013-ին. Վերցված է July 10, 2013-ին. {{cite news}}: URL–wikilink conflict (օգնություն)
  88. ↑ Քաղվածելու սխալ՝ Սխալ <ref> պիտակ՝ «preceding administration» անվանումով ref-երը տեքստ չեն պարունակում:
  89. ↑ «Obama reaches out to Muslim world on TV». NBC News. January 27, 2009. Արխիվացված օրիգինալից September 27, 2013-ին. Վերցված է June 15, 2009-ին.
  90. ↑ «Barack Obama's address to Iran: Full text of Barack Obama's videotaped message to the people and leaders of Iran as they celebrate their New Year's holiday, Nowruz». The Guardian. London. March 20, 2013. Արխիվացված օրիգինալից September 6, 2013-ին. Վերցված է July 14, 2013-ին.
  91. ↑ DeYoung, Karen (April 9, 2009). «Nation U.S. to Join Talks on Iran's Nuclear Program». The Washington Post. Արխիվացված օրիգինալից October 4, 2018-ին. Վերցված է June 15, 2009-ին.
  92. ↑ Քաղվածելու սխալ՝ Սխալ <ref> պիտակ՝ «middleeast» անվանումով ref-երը տեքստ չեն պարունակում:
  93. ↑ Weber, Joseph; Dinan, Stephen (June 26, 2009). «Obama dismisses Ahmadinejad apology request». The Washington Times. Արխիվացված օրիգինալից April 10, 2019-ին. Վերցված է July 2, 2015-ին.
  94. ↑ Lauter, David (June 23, 2014). «Memo justifying drone killing of American Al Qaeda leader is released». Los Angeles Times. Արխիվացված օրիգինալից April 30, 2019-ին. Վերցված է December 7, 2021-ին.
  95. ↑ «Long-sought memo on lethal drone strike is released». Washington Post. 2014-06-23. Արխիվացված օրիգինալից August 24, 2022-ին. Վերցված է 2022-08-15-ին.
  96. ↑ Shane, Scott (August 27, 2015). «The Lessons of Anwar al-Awlaki». The New York Times (ամերիկյան անգլերեն). ISSN 0362-4331. Արխիվացված օրիգինալից August 27, 2015-ին. Վերցված է December 7, 2021-ին.
  97. ↑ Lauter, David (June 24, 2014). «Memo justifying drone killing of American Al Qaeda leader is released». Los Angeles Times (ամերիկյան անգլերեն). Արխիվացված օրիգինալից April 30, 2019-ին. Վերցված է December 7, 2021-ին.
  98. ↑ «Saudi Arabia launces air attacks in Yemen». The Washington Post. March 25, 2015. Արխիվացված օրիգինալից October 11, 2019-ին. Վերցված է August 21, 2017-ին.
  99. ↑ «Yemen conflict: US 'could be implicated in war crimes'». BBC News. October 10, 2016. Արխիվացված օրիգինալից August 27, 2018-ին. Վերցված է August 27, 2018-ին.
  100. ↑ Bayoumy, Yara (September 7, 2016). «Obama administration arms sales offers to Saudi top $115 billion: ...». Reuters. Արխիվացված օրիգինալից May 8, 2019-ին. Վերցված է August 27, 2018-ին.
  101. ↑ Stewart, Phil; Strobel, Warren (December 13, 2016). «America 'agrees to stop selling some arms' to Saudi Arabia». The Independent. Արխիվացված է օրիգինալից April 1, 2019-ին.
  102. ↑ Feller, Ben (February 27, 2009). «Obama sets firm withdrawal timetable for Iraq». The Gazette. Associated Press. Արխիվացված է օրիգինալից February 7, 2017-ին. Վերցված է March 3, 2009-ին.
  103. ↑ Jones, Athena (February 27, 2009). «Obama announces Iraq plan». MSNBC. Արխիվացված օրիգինալից November 16, 2014-ին. Վերցված է July 2, 2015-ին.
  104. ↑ Sykes, Hugh (August 19, 2010). «Last US combat brigade exits Iraq». BBC News. Վերցված է December 25, 2012-ին.
  105. ↑ MacAskill, Ewen (September 1, 2010). «Barack Obama ends the war in Iraq. 'Now it's time to turn the page'». The Guardian. London.
  106. ↑ «All U.S. troops out of Iraq by end of year». NBC News. October 21, 2011. Վերցված է December 25, 2012-ին.
  107. ↑ «Obama Is Sending 275 US Troops To Iraq». Business Insider. Վերցված է June 19, 2014-ին.
  108. ↑ Nebehay, Stephanie (September 8, 2014). «New U.N. rights boss warns of 'house of blood' in Iraq, Syria». Reuters. Վերցված է July 11, 2015-ին.
  109. ↑ «DoD Authorizes War on Terror Award for Inherent Resolve Ops». Defense.gov. October 31, 2014. Վերցված է November 22, 2014-ին.
  110. ↑ «Islamic State: Coalition 'pledges more troops' for Iraq». BBC News. December 8, 2014. Վերցված է August 23, 2015-ին.
  111. ↑ Mehta, Aaron (January 19, 2015). «A-10 Performing 11 Percent of Anti-ISIS Sorties». Defense News. Վերցված է August 23, 2015-ին.
  112. ↑ «1,000 soldiers from the 82nd Airborne headed to Iraq». Stars and Stripes. Վերցված է August 23, 2015-ին.
  113. ↑ «Stealthy Jet Ensures Other War-Fighting Aircraft Survive». U.S. News & World Report. Արխիվացված է օրիգինալից August 13, 2015-ին. Վերցված է August 23, 2015-ին.
  114. ↑ «Obama calls Iraq war a 'dangerous distraction'». CNN. 2008-07-15. Վերցված է 2022-08-15-ին.
  115. ↑ Broder, John M. (July 16, 2008). «Obama and McCain Duel over Iraq». The New York Times.
  116. ↑ Hodge, Amanda (February 19, 2009). «Obama launches Afghanistan Surge». The Australian. Sydney.
  117. ↑ Քաղվածելու սխալ՝ Սխալ <ref> պիտակ՝ «counterinsurgency tactics» անվանումով ref-երը տեքստ չեն պարունակում:
  118. ↑ «Obama details Afghan war plan, troop increases». NBC News. Associated Press. December 1, 2009.
  119. ↑ «Gates says he agrees with Obama decision on McChrystal». CNN. June 24, 2010. Վերցված է September 18, 2010-ին.
  120. ↑ Chandrasekaran, Rajiv (February 12, 2013). «Obama wants to cut troop level in Afghanistan in half over next year». The Washington Post. Վերցված է February 14, 2013-ին.
  121. ↑ Marcus, Jonathan (October 15, 2015). «US troops in Afghanistan: Taliban resurgence sees rethink». BBC News. Վերցված է October 15, 2015-ին.
  122. ↑ «Obama's Remarks on Iraq and Afghanistan». The New York Times. July 15, 2008.
  123. ↑ 123,0 123,1 123,2 Mazzetti, Mark; Cooper, Helene; Baker, Peter (May 3, 2011). «Clues Gradually Led to the Location of Osama bin Laden». The New York Times. Արխիվացված օրիգինալից May 3, 2011-ին. Վերցված է May 4, 2011-ին.
  124. ↑ 124,0 124,1 Rucker, Philip; Wilson, Scott; Kornblut, Anne E. (May 2, 2011). «Osama bin Laden is killed by U.S. forces in Pakistan». The Washington Post. Վերցված է September 13, 2014-ին.
  125. ↑ «Official offers details of bin Laden raid». Newsday. May 2, 2011. Վերցված է September 13, 2014-ին.
  126. ↑ Schabner, Dean; Travers, Karen (May 1, 2011). «Osama bin Laden Killed by U.S. Forces in Pakistan». ABC News. Արխիվացված է օրիգինալից May 4, 2011-ին. Վերցված է May 3, 2011-ին.
  127. ↑ Baker, Peter; Cooper, Helene; Mazzetti, Mark (May 2, 2011). «Bin Laden Is Dead, Obama Says». The New York Times. Արխիվացված է օրիգինալից May 5, 2011-ին. Վերցված է May 3, 2011-ին.
  128. ↑ Walsh, Declan; Adams, Richard; MacAskill, Ewen (May 2, 2011). «Osama bin Laden is dead, Obama announces». The Guardian. London. Արխիվացված օրիգինալից May 3, 2011-ին. Վերցված է May 3, 2011-ին.
  129. ↑ Dorning, Mike (May 2, 2011). «Death of Bin Laden May Strengthen Obama's Hand in Domestic, Foreign Policy». Bloomberg News. Արխիվացված է օրիգինալից May 3, 2011-ին. Վերցված է May 4, 2011-ին.
  130. ↑ Warren, Strobel. «Secret talks in Canada, Vatican City led to Cuba breakthrough». Reuters. Վերցված է December 21, 2014-ին.
  131. ↑ Morello, Carol; DeYoung, Karen. «Secret U.S.-Cuba diplomacy ended in landmark deal on prisoners, future ties». The Washington Post. Վերցված է December 21, 2014-ին.
  132. ↑ Roberts, Dan; Luscombe, Richard (December 10, 2013). «Obama shakes hands with Raúl Castro for first time at Mandela memorial». The Guardian. Վերցված է February 15, 2017-ին.
  133. ↑ Nadeau, Barbie Latza (December 17, 2014). «The Pope's Diplomatic Miracle: Ending the U.S.–Cuba Cold War». The Daily Beast. Վերցված է December 18, 2014-ին.
  134. ↑ Gillin, Joel (April 13, 2015). «The Cuban Thaw Is Obama's Finest Foreign Policy Achievement to Date». The New Republic.
  135. ↑ «Obama announces re-establishment of U.S.-Cuba diplomatic ties». CNN. Վերցված է July 1, 2015-ին.
  136. ↑ Whitefield, Mimi (July 20, 2015). «United States and Cuba reestablish diplomatic relations». The Miami Herald. Վերցված է July 19, 2015-ին.
  137. ↑ Julie Hirschfeld Davis; Cave, Damien (March 21, 2016). «Obama Arrives in Cuba, Heralding New Era After Decades of Hostility». The New York Times. էջ A1. Արխիվացված օրիգինալից March 20, 2016-ին.
  138. ↑ Levinson, Charles (August 14, 2010). «U.S., Israel Build Military Cooperation». The Wall Street Journal. New York. Վերցված է March 1, 2011-ին.
  139. ↑ Kampeas, Ron (October 26, 2012). «For Obama campaign, trying to put to rest persistent questions about 'kishkes'». Jewish Journal.
  140. ↑ Berger, Robert (March 25, 2010). «Israel Refuses to Halt Construction in East Jerusalem». Voice of America. Վերցված է July 2, 2015-ին.
  141. ↑ Kershner, Isabel (March 24, 2010). «Israel Confirms New Building in East Jerusalem». The New York Times. Արխիվացված օրիգինալից March 29, 2010-ին. Վերցված է April 26, 2010-ին.
  142. ↑ «United States vetoes Security Council resolution on Israeli settlements». UN News Service Section. February 18, 2011. Վերցված է September 13, 2014-ին.
  143. ↑ Levy, Elior (May 22, 2011). «PA challenges Netanyahu to accept 1967 lines». Ynetnews. Վերցված է May 22, 2011-ին.
  144. ↑ Goldberg, Jeffrey (January 14, 2013). «Obama: 'Israel Doesn't Know What Its Best Interests Are'». Bloomberg. Վերցված է January 23, 2013-ին.
  145. ↑ Goldberg, Jeffrey (September 13, 2015). «After the Iran Deal: Obama, Netanyahu, and the Future of the Jewish State». The Atlantic. Վերցված է September 13, 2015-ին.
  146. ↑ Keinon, Herb (July 19, 2014). «Obama reaffirms Israel's right to defend itself». The Times of Israel.
  147. ↑ «Netanyahu: Iran nuclear deal makes world much more dangerous, Israel not bound by it». Haaretz. July 14, 2015. Վերցված է January 3, 2018-ին.
  148. ↑ Collinson, Stephen; Wright, David; Labott, Elise (December 24, 2016). «US Abstains as UN Demands End to Israeli Settlements». CNN. Վերցված է January 7, 2017-ին.
  149. ↑ Barak, Ravid (December 26, 2016). «Netanyahu on UN Settlement Vote: Israel Will Not Turn the Other Cheek». Haaretz. Վերցված է January 7, 2017-ին.
  150. ↑ «Israel-Palestinians: Netanyahu Condemns John Kerry Speech». BBC News. December 29, 2016. Վերցված է January 7, 2017-ին.
  151. ↑ «Israel Halts $6 million to UN to Protest UN Settlements Vote». Fox News (from the Associated Press). January 6, 2017. Վերցված է January 7, 2017-ին.
  152. ↑ «House Overwhelmingly Votes to Condemn UN Resolution on Israel Settlements». Fox News. January 5, 2017. Վերցված է January 7, 2017-ին.
  153. ↑ Cortellessa, Eric (January 6, 2017). «US House Passes Motion Repudiating UN Resolution on Israel». The Times of Israel. Վերցված է January 17, 2017-ին.
  154. ↑ Singh, Kanishka. Obama warns some of Israel's actions in Gaza may backfire. Reuters. Retrieved on 25 Oct. 2023
  155. ↑ «Floor Statement by Senator McCain Introducing the Senate Resolution Calling for a No-Fly Zone in Libya». Senate.gov. March 14, 2011. Արխիվացված է օրիգինալից September 27, 2011-ին. Վերցված է March 28, 2011-ին.
  156. ↑ «Senate Passes Resolution Calling for No-Fly Zone Over Libya». National Journal. March 1, 2011. Արխիվացված է օրիգինալից May 11, 2011-ին.
  157. ↑ Winnett, Robert (March 17, 2011). «Libya: UN approves no-fly zone as British troops prepare for action». The Daily Telegraph. London. Արխիվացված է օրիգինալից April 28, 2011-ին.
  158. ↑ Shackle, Samira (March 18, 2011). «Libya declares ceasefire». New Statesman blog. London. Վերցված է July 16, 2011-ին.
  159. ↑ «Obama: US to Transfer Lead Role in Libya». RTT Newswire. Վերցված է March 22, 2011-ին.
  160. ↑ «Obama says US efforts in Libya have saved lives, control of operation can be turned over soon». Ventura County Star. Associated Press. Արխիվացված է օրիգինալից August 28, 2011-ին. Վերցված է March 22, 2011-ին.
  161. ↑ Pannell, Ian (March 21, 2011). «Gaddafi 'not targeted' by allied strikes». BBC News. Արխիվացված է օրիգինալից June 23, 2011-ին. Վերցված է July 3, 2011-ին.
  162. ↑ Jones, Sam (March 22, 2011). «F-15 fighter jet crashes in Libya». The Guardian. London. Արխիվացված օրիգինալից March 22, 2011-ին. Վերցված է March 23, 2011-ին.
  163. ↑ «NATO No-Fly Zone over Libya Operation UNIFIED PROTECTOR» (PDF). NATO. March 25, 2011. Արխիվացված է օրիգինալից (PDF) May 15, 2011-ին.
  164. ↑ Montopoli, Brian (March 22, 2011). «Is Obama's Libya offensive constitutional?». CBS News. Վերցված է March 22, 2011-ին.
  165. ↑ Stein, Sam (March 21, 2011). «Obama's Libya Policy Makes Strange Bedfellows of Congressional Critics». The Huffington Post. Արխիվացված օրիգինալից March 23, 2011-ին. Վերցված է March 26, 2011-ին.
  166. ↑ «Obama juggles Libya promises, realities». CNN. March 25, 2011. Վերցված է March 26, 2011-ին.
  167. ↑ Malloy, Allie; Treyz, Catherine (April 10, 2016). «Obama admits worst mistake of his presidency — CNN Politics». CNN (անգլերեն). Վերցված է April 24, 2021-ին.
  168. ↑ «President Obama: Libya aftermath 'worst mistake' of presidency» (բրիտանական անգլերեն). BBC News. April 11, 2016. Վերցված է April 24, 2021-ին.
  169. ↑ «Assad must go, Obama says». The Washington Post. August 18, 2011. Վերցված է November 23, 2015-ին.
  170. ↑ Nelson, Colleen. «Obama Says Syrian Leader Bashar al-Assad Must Go».
  171. ↑ Hosenball, Mark (August 2, 2012). «Obama authorizes secret support for Syrian rebels». Reuters. Վերցված է February 19, 2016-ին.
  172. ↑ Shear, Michael D.; Cooper, Helene; Schmitt, Eric (October 9, 2015). «Obama Administration Ends Effort to Train Syrians to Combat ISIS». The New York Times. Արխիվացված օրիգինալից October 9, 2015-ին. Վերցված է February 20, 2016-ին.
  173. ↑ Stewart, Phil; Holton, Kate (October 9, 2015). «U.S. pulls plug on Syria rebel training effort; will focus on weapons supply». Reuters. Վերցված է February 20, 2016-ին.
  174. ↑ «Obama 'red line' erased as Bashar Assad's chemical weapons use goes unchecked by U.S. military». The Washington Times. May 17, 2015. Վերցված է November 23, 2015-ին.
  175. ↑ Gordon, Michael (September 14, 2013). «U.S. and Russia Reach Deal to Destroy Syria's Chemical Arms». The New York Times. Արխիվացված օրիգինալից September 14, 2013-ին. Վերցված է February 19, 2016-ին.
  176. ↑ Boghani, Priyanka. «Syria Got Rid of Its Chemical Weapons—But Reports of Attacks Continue». Վերցված է February 19, 2016-ին.
  177. ↑ «Obama outlines plan to target IS fighters». Al Jazeera. September 11, 2014. Վերցված է September 24, 2014-ին.
  178. ↑ «Iran deal reached, Obama hails step toward 'more hopeful world'». Reuters. July 14, 2015. Վերցված է July 14, 2015-ին.
  179. ↑ Solomon, Jay; Norman, Laurence; Lee, Carol E. (July 14, 2015). «Iran, World Powers Prepare to Sign Nuclear Accord». The Wall Street Journal. Վերցված է July 14, 2015-ին.
  180. ↑ «Landmark deal reached on Iran nuclear program». CNN. July 14, 2015. Վերցված է July 14, 2015-ին.
  181. ↑ «$1.7-billion payment to Iran was all in cash due to effectiveness of sanctions, White House says». Los Angeles Times. September 7, 2016. Վերցված է October 30, 2019-ին.
  182. ↑ «Obama Administration Reportedly Shielded Hezbollah From DEA and CIA to Save Iran Nuclear Deal». Haaretz. December 18, 2017.
  183. ↑ Meyer, Josh (December 18, 2017). «A Global Threat Emerges». Politico.
  184. ↑ Thompson, Loren. «Obama Backs Biggest Nuclear Arms Buildup Since Cold War». Forbes.
  185. ↑ Baker, Peter (March 26, 2010). «Obama Seals Arms Control Deal With Russia». The New York Times. Արխիվացված օրիգինալից March 28, 2010-ին.
  186. ↑ Baker, Peter (December 22, 2010). «Senate Passes Arms Control Treaty With Russia, 71–26». The New York Times. Արխիվացված օրիգինալից December 23, 2010-ին.
  187. ↑ McVeigh, Karen (December 6, 2011). «Gay rights must be criterion for US aid allocations, instructs Obama». The Guardian. London. Վերցված է January 4, 2013-ին.
  188. ↑ Parsons, Christi (August 7, 2013). «Obama criticizes Russia's new anti-gay law in Leno interview». Los Angeles Times. Վերցված է August 27, 2014-ին.
  189. ↑ Johnson, Luke (August 9, 2013). «Obama Opposes Olympic Boycott, Criticizes Russian Anti-Gay Law». The Huffington Post. Վերցված է August 27, 2014-ին.
  190. ↑ «US election: The Russia factor: Officials say Moscow's interference is unprecedented. Has the Kremlin achieved its goal?». Financial Times. November 4, 2016. Արխիվացված օրիգինալից February 7, 2017-ին.
  191. ↑ «Europeans View Obama's Exit With a Mix of Admiration and Regret». The New York Times. November 6, 2016. Արխիվացված օրիգինալից November 7, 2016-ին.
  192. ↑ «How Obama felt after Trump's inauguration» (բրիտանական անգլերեն). BBC News. Վերցված է March 6, 2021-ին.
  193. ↑ Panetta, Grace. «Michelle Obama said attending Trump's inauguration as one of few people of color was 'a lot emotionally'». Business Insider. Վերցված է March 6, 2021-ին.
  194. ↑ Kosinski, Michelle; Diaz, Daniella (May 27, 2016). «Peek inside Obama's post-presidential pad». CNN. Վերցված է January 22, 2017-ին.
  195. ↑ «Former President Barack H. Obama Announced as Recipient of 2017 John F. Kennedy Profile in Courage Award». John F. Kennedy Presidential Library & Museum. March 2, 2017. Արխիվացված օրիգինալից April 8, 2017-ին. Վերցված է April 8, 2017-ին.
  196. ↑ Shear, Michael D. (April 24, 2017). «Obama Steps Back into Public Life, Trying to Avoid One Word: Trump». The New York Times. Արխիվացված օրիգինալից April 24, 2017-ին.
  197. ↑ Shelbourne, Mallory (September 10, 2017). «Former presidents fundraise for Irma disaster relief». The Hill. Վերցված է September 11, 2017-ին.
  198. ↑ Hope, Leah (September 14, 2017). «Obama Foundation holds public meeting about presidential library project». WLS-TV. Վերցված է November 17, 2020-ին.
  199. ↑ Dovere, Edward-Isaac (October 31, 2017). «Obama, opening his foundation's first summit, calls for fixing civic culture». Politico.
  200. ↑ Neuman, Scott (May 22, 2018). «Obamas Sign Deal With Netflix, Form 'Higher Ground Productions'». NPR. Վերցված է September 17, 2018-ին.
  201. ↑ Harris, Hunter (May 21, 2018). «The Obamas Will Produce Movies and Shows for Netflix». Vulture. Վերցված է September 17, 2018-ին.
  202. ↑ Gonzalez, Sandra (January 13, 2020). «Barack and Michelle Obama's production company scores first Oscar nomination». CNN. Վերցված է January 21, 2020-ին.
  203. ↑ Pitofsky, Marina (October 24, 2018). «Suspicious packages sent to Clintons, Obamas, CNN: What we know so far». USA Today (անգլերեն). Արխիվացված օրիգինալից October 24, 2018-ին.
  204. ↑ Lukpat, Alyssa (December 5, 2019). «Obamas reportedly buy Martha's Vineyard waterfront estate for $11.75 million». The Boston Globe.
  205. ↑ «Barack Obama challenges 'woke' culture» (բրիտանական անգլերեն). BBC News. October 30, 2019. Վերցված է October 4, 2021-ին.
  206. ↑ Rueb, Emily S.; Taylor, Derrick Bryson (October 31, 2019). «Obama on Call-Out Culture: 'That's Not Activism'». The New York Times (ամերիկյան անգլերեն). ISSN 0362-4331. Արխիվացված օրիգինալից October 31, 2019-ին. Վերցված է October 4, 2021-ին.
  207. ↑ Jackson, John Fritze and David. «'Voters themselves must pick': Why Barack Obama isn't endorsing Joe Biden or anyone else for president». USA Today. Վերցված է March 18, 2022-ին.
  208. ↑ Astor, Maggie; Glueck, Katie (April 14, 2020). «Barack Obama Endorses Joe Biden for President». The New York Times. Արխիվացված օրիգինալից April 14, 2020-ին.
  209. ↑ «Obama endorses Joe Biden for president» (բրիտանական անգլերեն). BBC News. Վերցված է March 6, 2021-ին.
  210. ↑ «DNC 2020: Obama blasts Trump's 'reality show' presidency» (բրիտանական անգլերեն). BBC News. August 20, 2020. Վերցված է March 6, 2021-ին.
  211. ↑ Harris, Elizabeth A. (September 17, 2020). «Obama's Memoir 'A Promised Land' Coming in November». The New York Times. ISSN 0362-4331. Արխիվացված օրիգինալից September 17, 2020-ին.
  212. ↑ Adichie, Chimamanda Ngozi (November 12, 2020). «Chimamanda Ngozi Adichie on Barack Obama's 'A Promised Land'». The New York Times. ISSN 0362-4331. Արխիվացված օրիգինալից November 12, 2020-ին. Վերցված է November 17, 2020-ին.
  213. ↑ Carras, Christi (September 17, 2020). «Barack Obama's new memoir will arrive right after the presidential election». Los Angeles Times. Վերցված է November 17, 2020-ին.
  214. ↑ Gabbatt, Adam (February 22, 2021). «Barack Obama and Bruce Springsteen team up for new podcast». The Guardian. Վերցված է March 24, 2021-ին.
  215. ↑ Sisario, Ben (February 22, 2021). «Barack Obama and Bruce Springsteen: The Latest Podcast Duo». The New York Times. Արխիվացված է օրիգինալից December 28, 2021-ին. Վերցված է March 24, 2021-ին.
  216. ↑ Otterson, Joe (December 8, 2021). «'Upshaws' Co-Creator Regina Hicks Sets Netflix Overall Deal, to Develop Comedy Series With Obamas' Higher Ground». Variety (ամերիկյան անգլերեն). Վերցված է December 9, 2021-ին.
  217. ↑ Perez, Lexy (March 5, 2022). «Barack Obama, Lin-Manuel Miranda Among 2022 Audie Awards Winners». Billboard. Վերցված է March 6, 2022-ին.
  218. ↑ «Remarks by President Biden, Vice President Harris, and Former President Obama on the Affordable Care Act». The White House (ամերիկյան անգլերեն). April 5, 2022. Վերցված է April 6, 2022-ին.
  219. ↑ Benson, Samuel (April 5, 2022). «Obama returns to White House for first time since leaving office». POLITICO (անգլերեն). Վերցված է April 6, 2022-ին.
  220. ↑ «Obama's back—for a day—in White House health bill push». AP NEWS (անգլերեն). April 5, 2022. Վերցված է April 6, 2022-ին.
  221. ↑ «Barack and Michelle Obama sign with Amazon after Spotify declines to renew audio deal». Fortune (անգլերեն). Վերցված է 2022-06-22-ին.
  222. ↑ Chan, J. Clara (2022-06-21). «The Obamas' Higher Ground Leaves Spotify for Audible Multiyear Deal». The Hollywood Reporter (ամերիկյան անգլերեն). Վերցված է 2022-06-22-ին.
  223. ↑ «Meet the artists who painted the Obama White House portraits». Washington Post (ամերիկյան անգլերեն). ISSN 0190-8286. Վերցված է 2022-11-06-ին.
  224. ↑ Montgomery, Daniel (2022-09-03). «2022 Creative Arts Emmy winners list in all categories [UPDATING LIVE]». GoldDerby (ամերիկյան անգլերեն). Վերցված է 2022-09-04-ին.
  225. ↑ «5 lessons from Obama's national parks show on Netflix». Washington Post (ամերիկյան անգլերեն). ISSN 0190-8286. Վերցված է May 26, 2022-ին.
  226. ↑ Jones, Mondaire (October 21, 2022). «Barack Obama is Wrong to Oppose Expanding the Supreme Court». The Nation.
  227. ↑ «Here's why former US president Barack Obama is in Australia». March 27, 2023. Վերցված է March 29, 2023-ին.
  228. ↑ Staszewska, Ewa (March 28, 2023). «Barack Obama set to reel in $1 million during Aussie speaking tour as he visits Sydney Opera House with wife Michelle». Վերցված է March 29, 2023-ին.
  229. ↑ Vidler, Adam; Theocharous, Mikala (March 28, 2023). «Former US President Barack Obama could net $1 million for Australian speaking gigs». Վերցված է March 29, 2023-ին.
  230. ↑ Singh, Kanishka (2023-10-23). «Obama warns some of Israel's actions in Gaza may backfire». Reuters (անգլերեն).
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Մասնակից:Armenmir/Ավազարկղ&oldid=9569534» էջից