Մասնակից:Alvard1973/Ավազարկղ

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
զոոպլանկտոնի ներկայացուցիչ (դիապտոմուս)

Զոոպլանկտոնը՝ մասն է կենդանիների ներկայացված պլանկտոնի, որոնք չեն կարող հակազդել հոսքին և փոխադրվում են [[Ջրային զանգված|ջրի հոսքով]


	.

Բնութագիրը[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Զոոպլանկտոնին վերաբերվում է նաև բավականին մեծ հետերոտրեֆների միաբջիջ օրգանիզմների միաբջիջ և գաղութային ձևերը: Զոոպլանկտոնի կազմի մեջ հանդիպում են կենդանական աշխարհի մեծամասնությանը: Ջրամբարների մեծամասնության մեջ ամենամեծաքանակը՝ փոքր խեցգետնանմաններն են: Զոոպլանկտոնի կազմի մեջ մտնում են նաև թրթուրավորնեերի շատ կենդանիներ, ձկան պելագիական խավիար: Զոոպլանկտոնի օրգանիզմները սնվում են ֆիտոպլանկտոնով, բակտերիոպլանկտոնով, դետրիտով կամ ավելի փոքր զոոպլանկտոնի ներկայացուցիչներով: Եթե օրգանիզմները կյանքի ցիկլը անց են կացնում պլանկտոնի ձևով, դրանց է պատկանում է թափառող պլանկտոնը, եթե կենդանիները կյանքի մեծ մասն անց են կացնում պլանկտոնի ձևով ( որպես կանոն անձնական փուլում) դրանց է պատկանում ժամանակավոր պլանկտոնը: Զոոպլանկտոնը ջրամբարի սնման շղթայի հիմքն է, հատկապես ծովային: Դա սնման շղթայի օղակ է կազմված ֆիտոպլանկտոնից, որը կազմված է կենսաբանական արտադրանքից առաջնային արտադրանքի, ավելի խոշոր արագ լողացող օրգանիզմների և բենթոսների կենդանիներից: [1]: Քաղցրահամ ջրերի պլանկտոնային օրգանիզմներից է համարվում խոշորացույցով տեսնելու համար սովորական կանգնած ջրափոսերիփոքր դաֆնիայի ,փոքր խեցգետինների, դիապտոմիուսը,ցիկլոպի ընտանիքից [2][3].

 Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Զոոպլանկտոնի նշանակությունը Վ. Ա. Յաշնովի գիտատեխնիկական բառարանում հիդրոբիոլոգիայի միջոցով: -Մ: Բարձրագույն դպրոց, 1969: էջ 10-28: -428 էջ : Օշանին: գիտություն և կյանք: -1989: № 6:-էջ 102-103:

Литература Крылов А. В. Зоопланктон равнинных малых рек. — М.: Наука, 2005. — 263 с.

  Это заготовка статьи по зоологии. Вы можете помочь проекту, дополнив её.

.

  1. Значение термина Зоопланктон в Научно-Техническом словаре
  2. Яшнов В.А. Органы движения планктических организмов // Практикум по гидробиологии. — М.: Высшая школа, 1969. — С. 10—28. — 428 с.
  3. Ошанин С. Невидимая миру жизнь // Наука и жизнь. — 1989. — № 6. — С. 102—103.