Մասնակից:Փաշիկյան Սյուզի/Ավազարկղ

https://ru.wikipedia.org/wiki/%D0%A7%D0%B5%D0%BB%D0%BB%D0%B5%D0%BD%D0%B4%D0%B6

Չելենջ (անգլ.՝ challenge, թարգմանաբար՝ անգլերենից «մարտահրավեր»), համացանցային տեսանյութերի ժանր, որտեղ բլոգերը կատարում է առաջադրանք տեսախցիկի առջև և տեղադրում այն ​​համացանց, այնուհետև հրավիրում է իր ընկերոջը կամ օգտատերերի անսահմանափակ շրջապատին կրկնել այդ առաջադրանքը։ «Չելենջ» բառն ինքնին անգլիցիզմ է և սովորաբար անգլերենից թարգմանվում է որպես «փորձություն» կամ «մարտահրավեր»՝ «մարտահրավեր նետել» արտահայտության համատեքստում։ Այլ իմաստներն են՝ «մրցակցություն» և/կամ «վեճ», իսկ երբեմն՝ «դժվար խոչընդոտ» կամ «կատարում պահանջող առաջադրանք»։

Չելենջ «շշի նետում»

Այս երևույթի վերաբերյալ տարբեր գնահատականներ կան։ Պատմական գիտությունների թեկնածու Մ.Ս. Պետրենկոն վիդեո մարտահրավերն ընկալում է որպես մարդկանց մանիպուլացիայի ենթարկելու արդյունավետ գործիք։ Ուրալի դաշնային համալսարանի ավագ դասախոս Օ.Վ.Նովոսելովան և Է.Դ.Կուրբանովան այն համարում են միջազգային զանգվածային հաղորդակցության ամենաակտիվ զարգացող գործիքներից մեկը, դասակարգում են որպես ֆլեշմոբ և համեմատում սպորտային փոխանցումավազքի հետ: Ներկայումս չելենջը բլոգերի գործունեության կարևոր տարր է, որոշ հետազոտողներ այն սահմանում են որպես տեսաբլոգի հատուկ ժանր:

Չելենջի առաջացման և հայտնիության պատճառները

Մարտահրավերը որպես խաղ, որը ինքնահաստատման աղբյուր է

Չելենջ «Դարչին», նկարահանված մասնակիցների կողմից

Պատմական գիտությունների թեկնածու Մ.Ս. Պետրենկոն չելենջը համարում է ժամանակակից սոցիալական իրականության վիրտուալացման դրսևորում։ Վիրտուալիզացիան, նրա ընկալմամբ, հիմնված Ժան Բոդրիյարի տերմինաբանության վրա, «ինստիտուցիոնալացված պրակտիկան սիմուլյացիաներով փոխարինելու գործընթաց է, երբ ինստիտուցիոնալորեն սահմանված գործողությունների (տնտեսական, քաղաքական) մրցակցությունը փոխարինվում է պատկերների մրցակցությամբ»: Չելենջի նպատակը մեծ թվով «լայքեր» և մեկնաբանություններ հավաքելն է։ «Չելենջները» հաճախ անվնաս են (կիտրոն ուտել առանց դեմքի արտահայտությունը փոխելու), բայց դրանք կարող են նաև վտանգ ներկայացնել մարդու առողջության և նույնիսկ կյանքի համար (ցատկել կամրջից): Չելենջները սիմուլյակրներ են և պատրանքային հիպերիրականություն ստեղծելու մեխանիզմներ: Նա, ըստ Մ. Ս. Պետրենկոյի, ավելի գրավիչ է, քան իրականությունը, և դրա պատճառով նա դարձել է առօրյա իրականության մի մասը: Կատարելով վիրտուալացում՝ օգտատերն աշխատում է նաև իր իմիջի վրա՝ թույլ տալով այլ մարդկանց գնահատել և ուղղել այն։

Պետրենկոն կարծում է, որ սիմուլյակրների կողմից օբյեկտիվ իրականության կլանումը հանգեցրել է նրան, որ վիրտուալ չելենջ խաղն ինքնին սկսեց իրական հետևանքներ ունենալ հասարակության համար։ Չելենջը ունի կանոններ, խաղի մասնակիցները կատարում են գործողություններ։ Չելենջի մեջ վիրտուալ իրականություն ստեղծելու ակտը իշխանական հարաբերություններ է ստեղծում: Ստեղծելով մարտահրավեր և ուղարկելով այն իր հասցեատերերին՝ բլոգերը ստեղծում է նպատակակետի կախվածությունը իրենից և իշխանական հարաբերություններ նրա հետ կապված։ Սակայն, ստացողն ինքն է որոշում՝ կարձագանքի զանգին, թե ոչ։ Չելենջին մասնակցելը կամավոր է։ Մասնակիցը պատրաստ է դառնալ բլոգերի մանիպուլյացիայի առարկա։ Եվ նա ձգտում է լայն ճանաչման ՅուԹյուբի զանգվածային լսարանի կողմից։ Հաջողության դեպքում բլոգերը սկսում է զգալ օգտատերերի կուռքը և զգալ իր իշխանությունը նրանց վրա: Հաջողության դեպքում բլոգերը սկսում է զգալ օգտատերերի կուռքը և զգալ իր իշխանությունը նրանց վրա: Պետրենկոն, սակայն, նշում է, որ չելենջը մասնակիցների կողմից դեռ սուբյեկտիվորեն ընկալվում է որպես հորինվածք (իրականության հետ կապ չունեցող մի բան)։ Բլոգերը, ըստ Պետրենկոյի, կարող է տեղյակ չլինել մանիպուլյացիայի ակտին առաջադրանքներ բաժանելիս։

Մարտահրավերին մասնակցելու շարժառիթը, ըստ Պետրենկոյի, ինքնադրսևորվելու ցանկությունը չէ, ռեկորդ սահմանելու փորձը և ինքն իրեն հաղթահարելու ցանկությունը չէ։ Շարժառիթը հեռուստադիտողների հետ հեռակա շփումն է, մեկնաբանություններ ստանալը, տեսազանգի հեղինակ բլոգերի հետ վիրտուալ կապ հաստատելը։ Առաջադրանքի կատարումը պահանջում է էներգիա, ժամանակ և ջանք: Միաժամանակ մասնակիցը վախենում է հանդիսատեսի հետ կապը կորցնելուց՝ ստանալով հեգնական մեկնաբանություններ, որոնք կարող են թունավորել իր կյանքը։

Բլոգերի իշխանությունը կապված չէ քաղաքական, մշակութային կամ տնտեսական կապիտալի տիրապետման հետ: Այն հիմնված է խորհրդանշական կապիտալի վրա։ Պետրենկոն կարծում է, որ «բլոգերը իշխանություն ունի հանրային արտահայտման և գոյության միջոցների, փառքի և հանրային ճանաչման հասանելիության վրա»: ՅուԹյուբը, այնուամենայնիվ, Pro տարբերակում հնարավորություն է տալիս համբավն ու ճանաչումը վերածել փողի, ինչը խթանում է բլոգերի աշխատանքը՝ ընդլայնելու բաժանորդների լսարանը: Բլոգերը ընդօրինակում է իրական առավելություններն ու ձեռքբերումները։ Համացանցի աստղ դարձած մարդը հաճախ հեռու է իր իրական կերպարից, բայց իր փառքի շնորհիվ կարողանում է իր սկզբունքներն ու խնդիրները պարտադրել հասարակությանը (մանիպուլյացիան, պարզվում է, անբաժան է իշխանությունից)։ Միլիոնավոր մարդիկ, մասնակցելով չելենջին, կատարում են իրենց համար անվիճելի հեղինակություն հանդիսացող բլոգերի կողմից սահմանված գործողություններ (նա միլիոնավոր բաժանորդներ ունի, չելենջի մասնակիցը դեռ դրան է ձգտում)։

Դրա պատճառը, ըստ Մ. Ս. Պետրենկոյի, անհատի օտարումն է հասարակության մեջ, ինչի պատճառով վիրտուալ աշխարհում նա կարող է դառնալ մանիպուլյացիայի առարկա։ Ժամանակակից աշխարհում մարդու մեկուսացման և անօգնականության աճը դրդում է նրան հրաժարվել իր «Ես»-ից (անհատն այլևս երջանկության աղբյուրը չի փնտրում իր մեջ, այլ ինքն իրենից դուրս՝ հետևելով բլոգերի նավուղուն): Սա թույլ է տալիս ճնշել անհատականությունը և աննկատ ազդեցություն ունենալ դրա վրա: Բաժանորդների կախվածությունը բլոգերից լրացվում է նրանով, որ բլոգերը կախվածության մեջ է ընկնում նաև նրան դիտողներից և իր առաջադրանքները կատարողներից։ Բլոգերի շփումը բաժանորդների հետ վիրտուալ է: Նրան նրանք պետք չեն որպես իրական մարդիկ, նա միայն գիտի, որ նրանք դիտում և կարդում են իրեն:

Հիպերիրականության աշխարհում հոգևոր արժեքները կորցնում են իրենց նշանակությունը և փոխարինվում են սիմուլյակրներով: Պարզվում է, որ անհնար է ուշադրություն և հարգանք վաստակել իրական ձեռքբերումների ցուցադրմամբ։ Վիրտուալ աշխարհում ամեն ինչ պետք է լինի պայծառ ու անսովոր (հետևաբար, իրականության վիրտուալացումը պահանջում է սրբազան կերպարների նախնական ոչնչացում որպես ձանձրալի), և դա, ըստ Պետրենկոյի, հանգեցնում է չելենջի ստեղծմանը, որոնք անսովոր են իրենց բովանդակությամբ և ձևով , որը չի լուծում մեկուսացման խնդիրը, այլ միայն խորացնում է այն։ Իրական փորձի փոխարինումը արհեստականորեն կառուցվածով հանգեցնում է մարդու գիտակցության կործանմանը։ Աշխարհը դառնում է ներկայացման կարևոր տեղ, որն այլևս զբաղեցնում է ոչ թե իրականությունը, այլ նրա խորհրդանշական նշանակումը:

Այս առումով, ըստ Պետրենկոյի, չելենջը ձանձրույթի դեմ պայքարի միջոց է, որը մենակության և ներքին դատարկության ուղեկիցն է՝ պետք է միավորներ հավաքել և արձագանքել մեկ այլ մասնակցի գործողություններին։ Չելենջում (ինչպես ցանկացած խաղում) ապագան կարևորվում է ներկային, գործընթացին, բուն խաղին. Խաղը պահանջում է հանդիսատեսներ, ովքեր դառնում են ինքնահաստատման աղբյուր, այն մասնակցին ներքաշում է իր աշխարհ՝ տալով նրան վայրկյանական երջանկության զգացում։

Չելենջ` Ռիչարդ Դոքինսի մեմերի տեսության համատեքստում

«Վիրուսային ice buckets: տարածման մեմետիկ կարծիք ALS Ice Bucket Challenge» հոդվածի հեղինակները չելենջնեից մեկի վերլուծությանը մոտեցել են այլ տեսանկյունից` Ice Bucket Challenge (անգլ. թարգմանաբար՝ «սառույցով դույլի մարտահրավեր»)։ Նրանք պնդում են, որ տվյալ չելենջը կարող է համարվել մեմ. այն կատարվում է ներկայացուցչական ձևով, որը կարող է կապված լինել այլ ներկայացումների հետ, կարող է փոխանցվել ուրիշներին և պարունակում է մի շարք հրահանգներ մարտահրավեր նետողի գործողությունների համար: Հեղինակները առաջարկել են, որ մեմերը կարելի է միավորել կոմպլեքսների մեջ։ Հաճախ դժվար է հստակ սահմաններ գծել մեմերի և մեմերի կոմպլեքսների միջև: IBC մեմը «բազմամոդալ միավոր է... (հետագայում բաժանվում է ենթամիավորների)» և իրենից ներկայացնում է կանոնների կամ հրահանգների մի շարք, ներառյալ. ա) նշել այն անձին, ում ուղղված է առաջադրանքը, բ) զանգին արձագանքել 24 ժամվա ընթացքում, գ) նվիրատվություն ALS ասոցիացիային (կամ այլ բարեգործական կազմակերպությանը), դ) սառցե ջրով ցայվել, ե) առաջադրանքի կատարման տեսագրություն, զ) առաջիկա 24 ժամվա ընթացքում մրցույթին մասնակցելու համար երեք այլ անձի առաջադրում, է) ՅուԹյուբում տեսահոլովակի տեղադրում, ներառյալ հարակից հեշթեգներից մեկը: Հեղինակները եզրակացնում են, որ սառցե ջուր լցնելը և այս գործողության տեսանյութերը համացանցում տեղադրելը բնածին գործունեություն չէ, այլ իմիտացիայի միջոցով ձեռք բերված բարդ վարքագիծ։

Բրիտանական սոցիոլոգիական ասոցիացիայի կողմից հրատարակված հեղինակավոր «Սոցիոլոգիա» ամսագրի կոլեկտիվ աշխատանքի բրիտանացի հեղինակները նույնպես առնչվում են Ռիչարդ Դոքինզի գաղափարներից, ով մեմը դիտարկում էր որպես գենի մշակութային անալոգիա: Եթե ​​գեները վերարտադրվում են ժառանգաբար, ապա մեմերը վերարտադրվում են ընդօրինակման միջոցով: Չնայած թվային մշակույթի հետ կապված մեմերի առաջացմանը, մեմը սոցիալական կյանքի հիմնական հատկանիշն է: Օրինակ՝ մեմերը զգալի դեր են խաղում ավանդական բանահյուսության մեջ։ Հեղինակները սխալ են համարում առցանց մեմերը որպես ավանդականի պարզ կրկնություններ ընկալելը։ Նրանց կարծիքով՝ թվային մշակույթը ջնջում է մշակույթի արտադրողների և սպառողների միջև սահմանը, ինչը հանգեցնում է ավելի բաց, ժողովրդավարական մեդիա միջավայրի:

Մի շարք գիտնականներ տարբերում են մեմերը վիրուսային լրատվամիջոցներից։ Նրանց կարծիքով՝ մեմերը թվային մշակույթի արտեֆակտներ են և հիմնված են անմիջական մասնակցության վրա։ Վիրուսային լրատվամիջոցները ձգտում են հասնել կարճաժամկետ, բայց համաշխարհային ճանաչվածության: Նրանք արագորեն տարածվում են, բայց փոփոխության համար ունեն զգալի սահմանափակումներ, որոնք պահանջում են միայն կրկնություն: Համացանցային մեմերը ավելի դինամիկ փոխազդեցություն են պահանջում: Դրանք բնութագրվում են մշտական ​​և կանխամտածված ձևափոխմամբ, ներառյալ պարոդիան և լրացումը: Հետևաբար, նրանք ավելի լիարժեք են արտահայտում մասնակցային մշակույթը, քան վիրուսային լրատվամիջոցները: Սոցիոլոգիա հոդվածի հեղինակները նշել են, որ վերջին տարիներին ի հայտ է եկել թվային մշակույթի հիբրիդային ձև, որը համատեղում է վիրուսի անմիջականությունը նորարարության և փոփոխության գործընթացի հետ, որը սովորաբար երևում է մեմերում: Այս երևույթի նախորդողը 2013-ին համացանցային մեմ Harlem Shake էր (մուտքը 14-15 վայրկյանի համար սաղավարտով կամ դիմակով մեկ մարդ պարում է, իսկ կադրում մնացած մարդիկ զբաղված են իրենց գործերով, հետո բոլոր հերոսները պարում են, անսովոր դիրքեր ընդունում կամ էրոտիկ շարժումներ անում տեսանյութի ընդհանուր տևողությունը մինչև 31 վայրկյան է): Հեղինակները դասակարգել են Neknomination-ը որպես դասական տարբերակ (մասնակիցը խմում է մեկ լիտր ալկոհոլային խմիչք, սովորաբար գարեջուր, նկարահանում է գործընթացը և ներբեռնում այն ​​համացանցում կամ սոցիալական ցանցում, սովորաբար Facebook-ում, նա պահանջում է երկու կամ երեք հոգի, որպեսզի նրանք կրկնեն իր գործողությունները, նշելով, որ այս չելենջը ուղղակի մարտահրավեր է ավելացրել կրկնելու գործողությունները, որոնք բացակայում էին Harlem Shake-ում: 2014 թվականի փետրվարի կեսերին Daily Mail-ը նշել է Neknomination չելենջի մասնակիցների երրորդ մահը։ Հոդվածի հեղինակները նշել են, որ մեմի տարածումն ընթանում էր երկու գծով. մեկը ընդգծում էր անսովոր վայրերը, որտեղ տեղի է ունեցել ակցիան, մյուսը շեշտում էր այն խմիչքի անսովորությունը, որն օգտագործում էին մասնակիցները։

Երկրորդը, ըստ «Սոցիոլոգիա»-ի հոդվածի հեղինակների՝ Ice Bucket Challenges նոր խմբի ներկայացուցիչը, սկսվել է Neknomination-ից մոտավորապես վեց ամիս անց և հասել է մասնակիցների անսովոր լայն շրջանակի: IBC-ն առաջին անգամ հայտնվեց 2013 թվականին՝ բարեգործական ներդրումներ հավաքելու նպատակով։ Մարահրավերն այն էր, որ 24 ժամով մի դույլ սառցե ջուր լցնել ձեր վրա՝ զուգակցելով կամ փոխարենը բարեգործական նվիրատվություն անել՝ լուրջ հիվանդություն բուժել: IBC-ն արագ կյանքի եկավ և դարձավ պարզապես զվարճալի: Մեծ Բրիտանիայում յուրաքանչյուր վեցերորդը մասնակցել է IBC-ին, սակայն նվիրաբերել է միայն 10%-ը: «Սոցիոլոգիա» ամսագրում հոդվածի հեղինակներն առաջարկել են չելենջների այս խումբն անվանել «վիրուսային վարակի մեմեր» (VCM): Դրանց մասնակիցները ձգտում են հայտնիության, միավորվում են թեմա-մարտահրավերով և իրականացնում դրա ստեղծագործական մեկնաբանությունը։ Այս խմբի երրորդ չելենջը SmearForSmear-ն է (պետք է շպարել շուրթերը վառգույնի շրթներկով և մի փոքր լղոզել այն, ապա ինքնալուսանկարվել և տեղադրել սոցցանցում՝ համապատասխան պիտակով. չելենջը պետք է հիշեցնի կանան արգանդի վզիկի քաղցկեղը վաղ փուլում ախտորոշելու և բուժելու համար համակարգված հետազոտությունների անհրաժեշտության մասին)։

Հեղինակները նշել են, որ VCM մարտահրավերին մասնակցելուց հրաժարվելու երկրորդ ամենատարածված պատճառը (օբյեկտիվ գործոններից հետո, ինչպիսիք են հիվանդությունը և զբաղվածությունը) հետաքրքիր կամ օրիգինալ ինչ-որ բան ստեղծելու անկարողությունն էր: Որոշ մարտահրավերներ վերածվեցին կարճամետրաժ ֆիլմերի՝ սյուժեով, կերպարներով և կատակներով: Որոշ տեսանյութեր գերազանցեցին մեր ամենախիստ սպասումները: Այսպիսով, Neknomination-ի մասնակիցներից մեկը նկարահանեց իր տեսահոլովակը անտառում և խմելու համար օգտագործեց իր սեփական մեզի, մորեխի, մկան ձագի, մրգերի, ծառի խեժի, գինու և ռոմի խառնուրդ:

Չելենջի առանձնահատկությունները

Քայլի Ջեններ։ Այս հեռուստաաստղին շուրթերի չափով գերազանցելու համար մասնակիցները դիմում են վտանգավոր պոցեդուրաների

Չելենջը տեսահոլովակների հատուկ ժանր է, որտեղ կատարվում են այսպես կոչված վիրուսային առաջադրանքներ։ Բլոգերը տեսախցիկի վրա հնարք է անում (օրինակ՝ իր վրա մի դույլ սառը ջուր լցնելը) և իր ընկերներից կամ իր տեսանյութի ողջ լսարանից մեկին հրավիրում կրկնելու այդ հնարքը։

Չելենջում մասնակիցը պետք է կատարի տարբեր դժվարության մակարդակների առաջադրանքներ: Որպես կանոն, առաջադրանքները ձևավորվում են համացանցի ներկայիս միտումների ազդեցության ներքո: Այս ժանրը հիմնականում «զվարճալի բնույթ ունի և պետք է զվարճացնի դիտողին»: Բլոգերը չելենջներ է օգտագործում լսարանի վստահությունը ձեռք բերելու և իր ալիքի և բրենդի դրական իմիջ ստեղծելու համար։ Չելենջը կառուցված է հեռուստադիտողի հետ երկխոսության վրա. բլոգերը հաճախ նույնիսկ լսարանին է ներկայացնում մարտահրավերն ընդունող մասնակցին, երբեմն նրանք արտասանում են տեքստ նախապես գրված սցենարից, որը ծանրոց է (շարահյուսական կառուցվածքը բաժանելու ոճական սարք); նախադասություն հաղորդակցության մասնակիցների միջև): Այս տեխնիկան, ըստ Վ.Ա.Լուշչիկովի և բանասիրական գիտությունների թեկնածու Մ.Վ.Տերսկիխի, օգտագործվում է տեսահոլովակի երկու մասնակիցների համար դինամիկ էֆեկտ և «հավասար իրավունքներ» տալու համար։ Նրանց կարծիքով՝ չելենջի իմաստը «հաղորդակցման ձախողումը որպես զավեշտական ​​էֆեկտ ստեղծելու գործիք օգտագործելն է»։ Մասնակիցներին առաջարկվում է առաջադրանք, որում նրանք ի սկզբանե դատապարտված են հաղորդակցական ձախողման:

Օ. Վ. Նովոսելովան և Է. Դ. Կուրբանովան հետազոտություն են անցկացրել (ընտրվել են 23 չելենջ, որոնք 2012-ից 2016 թվականներին թվարկել են ավելի քան 8000 հրապարակումներ՝ հիմնված հինգ կատեգորիաների հանրային հասանելի տեղեկատվության վրա՝ սնունդ, գեղեցկություն, խաղեր, բարեգործություն, սոցիալական պատասխանատվություն) բացահայտելու չելենջի ընդհանուր բնորոշ հատկանիշները, որոնք օգնում են հաղթահարել միջմշակութային հաղորդակցության խոչընդոտները և գրավել միջազգային զանգվածային լսարանի ուշադրությունը, որոնք եզակի ունիվերսալիաներ են գլոբալ աշխարհում հաղորդակցվելիս: Հայտնաբերված հատկանիշները ներառում էին.

• Չելենջում ընդգրկված խնդիրները պետք է լինեն հրատապ և ընդհանուր բոլոր երկրների համար։
• Վիզուալիզացիայի առկայություն: Գոյություն ունի բառերի միջոցով բովանդակություն հաղորդելուց հեռանալու օրինաչափություն՝ այն փոխանցելու ստատիկ նկարների կամ գործողությունների միջոցով, որոնք հասկանալի են առանց բառերի:
• Հայտնի մեդիա դեմքերի առկայությունը՝ նորաձևության բլոգեր, հայտնի հոլիվուդյան դերասան, ովքեր հանդես են գալիս որպես կարծիքի առաջնորդներ (բրենդի և թիրախային խմբի միջև միջնորդ):
• Հետաքրքիր ներկայացում և բովանդակություն (կերեք մի գդալ դարչին, լցրեք ձեզ սառը ջրով, լցրեք ձեր բերանը սնունդով): Չելենջը հիմնված է գործողության վրա, այն պետք է լինի հետաքրքիր, դինամիկ, զգացմունքային, իսկ պատկերը պետք է լինի ինտրիգային՝ ստիպելով մտածել բովանդակության մասինվ:

Ice Bucket Challenge` ամենատարածված չելենջներից մեկը

Տեսաչելենջների լսարանը

«Վիդեոբլոգեր և ժամանակակից դեռահասներ. ինտերնետ տարածության վտանգները» հոդվածի հեղինակների թիմի կարծիքով՝ չելենջ պարունակող տեսանյութերը նախատեսված են հիմնականում դեռահաս լսարանի համար, որը ձգտում է ինքնահաստատման, ճանաչման և հուզմունքի: Ռուս սոցիոլոգների կողմից իրականացված հետազոտության երիտասարդ մասնակիցները խոսում են առողջության և կյանքի համար հնարավոր ռիսկերի մասին, որոնք հրահրում են վիդեոբլոգերները: Նրանք բացասաբար են գնահատել այս ծայրահեղ վիդեո բովանդակությունը, որը, ըստ հետազոտողների, կարող է մի կողմից ցույց տալ մեծահասակ հետազոտողներին հաճոյանալու երեխաների ցանկությունը, իսկ մյուս կողմից՝ ցույց տալ հարցվածների ինտերնետային գրագիտությունը։ Ե. Ե. Աբրոսիմովայի հաշվարկների համաձայն, չելենջները (նա հասկանում է այս տերմինը որպես ցանցային առաջադրանք կատարելը և այն կրկնելու կոչը) հարցվածների երկու խմբերի երեխաների վիդեո բովանդակության թեմատիկ ոլորտների վարկանիշում ստացել է ձայների 53,9% -ը: «Երեխաների կողմից ստեղծված տեսահոլովակների թեմատիկ ոլորտներ» կատեգորիան, իսկ «Մանկական և պատանի հանդիսատեսի շրջանում տարածված տեսահոլովակների թեմատիկ ոլորտները» կատեգորիայում՝ 45.2%: Սանկտ Պետերբուրգի պետական ​​համալսարանի աշխատակիցների գնահատականներով՝ չելենջները օգտագործող 14-ից 17 տարեկան դեռահասների տեսաբլոգների մասնաբաժինը կազմում է 83%:

Չելենջները հաճախ տարածվում են հատուկ նոթատետրերում՝ սմեշբուքներում: Նման գրքերը խոստանում են, որ բոլոր առաջադրանքները կատարելուց հետո խաղի մասնակիցները կդառնան ավելի համարձակ, խելացի, ազատ։ Առաջադրանքների կատարումն իբր նպաստում է հումորի զգացողության ձևավորմանը և էմանսիպացիայի: 2017 թվականին Ռուսաստանում մթերային խանութներում ծամոնը հայտնվեց չելենջի առաջադրանքները կատարելու կոչերով։ Առաջադրանքները տպագրվել են կոնֆետների վրա, և հեղինակներն առաջարկել են դրանց արդյունքները տեղադրել համացանցում (օրինակ՝ «սագ» բառն արտասանել այտերով, կամ ընկերոջը հոտով ճանաչել, մտածել կյանքի վերջին օրվա մասին, անել սելֆի քաղաքի ամենաբարձր կետում): Շատ շրջաններում ծնողների հայտարարություններից հետո նման մաստակը հանվել է վաճառքից։

Մարտահրավերները դասակարգելու և գնահատելու փորձեր

Американская исследовательница феномена игры Կաղապար:Не переведено 3 как достоинство челленджа отмечает, что любой человек может создать челлендж и пригласить кого угодно сыграть в него. Среди челленджей она выделяет:

• состязательные — участник пытается заработать максимальное количество очков,
• совместные, цель которых — стимулировать всех участников успешно завершить челлендж до истечения указанного срока.

Челленджи могут быть доступны для десятков тысяч участников. МакГонигал насчитывала более семи тысяч созданных пользователями публичных челленджей, в том числе совместный челлендж «Пробежка вокруг Земли», каждый участник которого должен пробежать 40 075 километров до 2027 года. Особый состязательный челлендж для бегунов предполагает, что они выходят на пробежку со своими собаками. Участники даже могут формировать команды с определённой породой собак. Челлендж, по мнению Джейн МакГонигал, позволяет включить личные цели участника в широкий социальный контекст. В зависимости от мотивации можно выбрать челлендж, который поддерживает дух соперничества или, наоборот, пробуждает ответственность за товарищей по команде. Доктор физико-математических наук С. В. Егерев относит челлендж к факторам мотивации и вознаграждения участников проектов научного краудсорсинга (научных исследований с привлечением широкого круга добровольцев, среди которых присутствуют любители, не имеющие соответствующего образования и подготовки). По его мнению, элементы челленджа заставляют их подняться над рутиной заданий, в этом случае у самих проектов появляются шансы на повышение модульности и дальнейшее развитие.

Вице-президент Общероссийской профессиональной психотерапевтической лиги Инга Румянцева считает, что челленджи могут привести к отклонениям в поведении участников. В психологии существует понятие «возрастные кризисы» (периоды, когда подросток пытается выйти за установленные для его возраста границы). Этот выход должен быть постепенным. С течением времени границы должны расширяться и вхождение во взрослый мир окажется плавным. Некоторые из челленджей нацелены на то, чтобы сломать границы преждевременно и сразу. Подросток, выполнивший подобные задания, может получить сильный стресс, а в некоторых заданиях он подвергает себя опасности. Кандидат философских наук Е. В. Щетинина называет челленджи среди основных механизмов вовлечения молодых людей в радикальные и деструктивные сообщества и манипуляции ими. Кандидат исторических наук М. С. Петренко также воспринимает видеочеллендж как эффективный инструмент манипулирования людьми.

Содержание челленджей носит достаточно широкий характер — от реинкарнация популярных игр на вечеринке до призывов к помощи больным людям и привлечения внимания к насущным проблемам современности. Каналами распространения челленджей являются социальные сети (Twitter, Facebook, Instagram), видеохостинг YouTube. Доцент О. В. Новосёлова и Э. Д. Курбанова считают последний одним из наиболее активно развивающихся инструментов международных массовых коммуникаций. Они относят челлендж к числу флешмобов и сопоставляют со спортивной эстафетой. По их мнению, челленджи создают коммуникацию с обратной связью, что позволяет их активно использовать в коммерческой сфере. Скрытая реклама продукта действует на уровне подсознания, а визуальный ряд демонстрирует, какие эмоции и пользу получат потребители от его приобретения. Авторы статьи считают челлендж инновационным инструментом, который внедряется в различные культурные среды и объединяет людей по всему миру.

МакГонигал утверждала, что равный статус и доверие, существующие в играх, дают возможность участнику почувствовать себя в безопасности. Это настраивает на социальные взаимодействия с людьми, которых человек в реальной жизни опасается или избегает. В Middle East Gaming Challenge дети на Среднем Востоке играют в совместные видеоигры (либо онлайн, либо при личной встрече). Организаторы пытаются способствовать преодолению традиционного предубеждения арабских и еврейских школьников в Израиле. Дети подвергаются воздействию негативных стереотипов, обучаются в раздельных образовательных системах двух противостоящих сообществ. Игровой челлендж в этих условиях является первым позитивным опытом, полученным со сверстниками из другой религиозной и этнической среды.

Примеры челленджей

Կաղապար:Внешние медиафайлы Среди пяти наиболее популярных челленджей к декабрю 2015 года Дженнифер Шульман в статье в газете New York Daily News выделяет:

• Կաղապար:Не переведено 3 — употребление молотой корицы без воды. Корица сушит рот и горло, возникает кашель, рвота, а вдыхание корицы, происходящее при этом, приводит к затруднению дыхания и опасности пневмонии.
• Կաղապար:Не переведено 3 — употребление наиболее острых сортов перца (рекомендовалось запивать его молоком, чтобы предотвратить такие проблемы, как обильный пот и кашель).
• Ice Bucket Challenge — кампания волонтерского фандрайзинга, направленная на повышение осведомлённости о боковом амиотрофическом склерозе и финансирование фондов по исследованию этой болезни. Кампания организована в форме челленджа, в котором человек, обычно получив именной вызов, должен облить себя ведром ледяной воды и сделать пожертвование.
• Կաղապար:Не переведено 3 — человек высыпает поваренную соль себе на руку, а затем кладёт сверху кусок льда и держит максимально долго на открытой коже. Челлендж снимается на видео, а участник в конце называет имя того, кому он делает вызов. Опасность состоит в том, что на коже остаются сильные ожоги, которые достаточно сложно поддаются лечению. Видео размещается на YouTube и в социальных сетях.
• Челлендж, названный в честь 17-летней американской телезвезды, модели, бизнесвумен, участницы телешоу «Семейство Кардашян» Кайли Дженнер — участница засовывает свои губы в горлышко пластиковой бутылки или узкого стакана, а после этого втягивает воздух до тех пор, пока вокруг рта не образуется опухоль. Челлендж может привести к серьёзным повреждениям губ.

Последствия челленджа «Соль и лёд»

Челлендж «Подбрасывание бутылочки» стал популярен в мае 2016 году. В интернете появился ролик с конкурса школьных талантов, где некий Майк Сенаторе из города Шарлотт осуществил бросок бутылки с переворотом. Пользователи начали бросать вызовы друзьям с требованием повторить трюк. Ещё один челлендж — «Йога челлендж», конкурс, который проводится в социальных сетях в определённый период времени (от трёх дней до одного месяца), в течение которого участники повторяют гимнастические позы, предложенные организатором, а затем выкладывают свои фото или видео и обозначают его хештегом, чтобы организаторы потом смогли легко идентифицировать выполнение задания среди других видео и фото в интернете.

Серьёзное внимание правоохранительных органов и психологов, а также средств массовой информации, привлекли в 2018 году:

• Момо — челлендж в популярной бесплатной системе мгновенного обмена текстовыми сообщениями WhatsApp. Участникам в ней предлагается выполнять различные экстремальные задания, связанные с риском для психики и жизни. Есть свидетельства, что участнику предлагается снимать себя на смартфон во время выполнения этих экстремальных заданий.
• Կաղապար:Не переведено 3. Участник обливает себя горючей жидкостью, а затем поджигает её. После этого он бросается в воду и пытается потушить пламя. Друзья участника фиксируют это на видео, которое выкладывают в сеть.

Литература

• Ардальянова А. Ю., Абросимова Е. Е. Подростки и видеоблоги: опыт пилотажного исследования // Многомерные статистические модели и их применение в социологических исследованиях детства: материалы Всероссийской молодежной научной школы-конференции. Дальневосточный федеральный университет, Владивосток, 6—8 июня 2017 года : Сборник выступлений. — 2017. — С. 84—88. — ISBN 978-5-00045-483-1.
• Абросимова Е. Е. Портрет современного ребенка-видеоблогера // Общество: социология, психология, педагогика : Сборник. — 2018. — № 2. — ISSN 2223-6430. —
• Азбель А. А., Илюшин Л. С., Манухина С. В. Исследование подростковых видеоблогов. Функционально-коммуникативный анализ содержания и речевой культуры // Научно-педагогическое обозрение. Pedagogical Review : Журнал. — 2018. — № 2 (20). — С. 113—124. — ISSN 2223-6430. —
• Егерев С. В. От краудсорсинга простых операций к «Науке граждан» // Социология науки и технологий : Журнал. — 2016. — Т. 7. — № 4.
• Лущиков В. А., Терских М. В. Жанрово-тематические и языковые особенности видеоблогов // Вестник Тамбовского университета. Серия: Общественные науки : Журнал. — 2018. — № 14 (4). — С. 57—73. — ISSN 2413-6840.
• Макаренко В. На смену «китам и бабочкам» пришли «лёд и соль» // Комсомольская правда. Украина : Газета. — 2017.
• МакГонигал Д. Реальность под вопросом: Почему игры делают нас лучше и как они могут изменить мир. — М: Манн, Иванов и Фербер, 2018. — 384 с. — ISBN 978-5-00117-354-0
• МакГонигал Д. SuperBetter (Суперлучше). — М: Манн, Иванов и Фербер, 2018. — 384 с. — ISBN 978-5-00117-430-1
• Новосёлова О. В., Курбанова Э. Д. Challenges как инструмент международной массовой коммуникации // Научный альманах : Журнал. — 2017. — Т. 6. — № 1 (32). — С. 284—287. — ISSN 2411-7609. —
• Петренко М. С. Видео челлендж и видеоблоги как инструменты манипуляции // Материалы Международной научно-практической конференции «Современное коммуникационное пространство: анализ состояния и тенденции развития», Новосибирск, 26–28 апреля 2017. В 2-х частях. Под редакцией И.В. Архиповой. : Сборник НГПУ. — 2017. — Т. 1. — С. 189—194. — ISBN 978-5-00104-107-8.
• Пушкарёв Г. Физики раскрыли секрет трюка с подбрасыванием бутылки с водой // Комсомольская правда : Газета. — 2017.
• Текутьева И. А. Жанрово-тематическая классификация видеоблогинга // Медиасреда : Журнал. — 2016. — № 11. — С. 107—112. — ISSN 2070-0695.
• Филипова А. Г., Ардальянова А. Ю., Абросимова Е. Е. Видеоблогинг и современные подростки: опасности интернет-пространства // Теория и практика общественного развития : Сборник. — 2017. — № 8. — С. 5—13. — ISSN 1815-4964. —
• Черенева В. «Челлендж» — плод свежей мяты. За счастьем наших детей посылают ночью на кладбище. Кто вернется с задания? // Российская газета : Газета. — 2017. — ISSN 2223-6430. —
• Щетинина Е. В. Работа киберлаборатории как фактор профилактики экстремистских и террористических проявлений в сети «интернет» // Вестник ЮУрГУ. Серия «Право» : Сборник. — 2018. — Т. 18. — № 1. — С. 115—119. —
• Burgess A., Miller V., Moore S.. Prestige, Performance and Social Pressure in Viral Challenge Memes: Neknomination, the Ice-Bucket Challenge and SmearForSmear as Imitative Encounters(անգլ.) // Sociology : Журнал. — 2018. — Т. 52. — № 5. — С. 1035—1051. — ISSN 0038-0385. —
• Chiu А. The ‘Momo Challenge’: A sinister threat to young people or an urban myth?(անգլ.) // The Washington Post : Газета. — 2018.
• Healy М. Teens' 'cinnamon challenge': Dangerous, not innocent(անգլ.) // Los Angeles Times : Газета. — 2012.
• MacDonald, Cheyenne Fears of new 'Blue Whale'-style suicide game rise as terrifying 'Momo' challenge takes over WhatsApp(անգլ.) // Daily Mail : Газета. — 2018.
• Moyer J. Wm. Kylie Jenner Lip Challenge: The dangers of ‘plumping that pout’(անգլ.) // The Washington Post : Газета. — 2015.
• Kosinski B. #IceBucketChallenge: Why You’re Not Really Helping(անգլ.) // Huffington Post : Газета. — 2017.
• Schlaile M., Knausberg T., Mueller M., Zeman, Cheyenne Viral ice buckets: A memetic perspective on the ALS Ice Bucket Challenge’s diffusion(անգլ.) // Cognitive Systems Research : Журнал. — 2018. — Т. 52. — С. 947—969.

https://ru.wikipedia.org/wiki/%D0%A0%D0%BE%D0%B6%D0%B4%D0%B5%D1%81%D1%82%D0%B2%D0%BE_%D0%B2_%D0%98%D1%82%D0%B0%D0%BB%D0%B8%D0%B8

Սուրբ ծնունդ (իտալ.՝ Natale), Իտալիայի հիմնական ազգային տոներից մեկն է։

Պատմություն

«Սուրբ ծնունդ» (լատին․՝ natalis) տերմինը ունի իր արմատները հին հռոմեական ավանդույթներից: Յուրաքանչյուր տաճար Հռոմում նշում էր իր Սուրբ Ծնունդը, Հռոմի Սուրբ Ծնունդը նշվում էր ապրիլի 21-ին՝ քաղաքի հիմնադրման լեգենդար օրը: Կայսերական ժամանակաշրջանում կայսեր ծննդյան օրը դարձավ պետական ​​տոն։ Հռոմեական պանթեոնի յուրաքանչյուր աստված ուներ իր Սուրբ Ծնունդը, ուստի դեկտեմբերի 25-ին, ձմեռային արևադարձի օրը, ըստ հռոմեական օրացույցի, նշվում էր Անհաղթ Արև աստծո ծնունդը:

Сведения о праздновании христианами Рождества Христова отсутствую в ранние века после появления и распространения в Римской империи этой религии — оно не упоминается ни в сочинениях Отцов Церкви, ни в иных исторических документах. Первые сведения о праздновании Рождества относятся к середине IV века — христиане хотели противопоставить собственный праздник языческой традиции. В праздновании рождества именно в этот день был заложен также символический смысл — после самого короткого светового дня в году с каждым следующим днём его продолжительность увеличивалась, то есть Рождество Христово символизировало таким образом восхождение «солнца справедливости и истины», что также восходит к древнеримской традиции — празднованию рождества Непобедимого Солнца (լատին․՝ dies natalis Solis Invicti).

Հռոմեական կայսրությունում Քրիստոնեության հայտնվելուց և տարածումից հետո վաղ դարերում քրիստոնյաների կողմից Քրիստոսի Ծննդյան տոնակատարության մասին տեղեկություններ չկան. այն չի հիշատակվում ոչ Եկեղեցու հայրերի գրվածքներում, ոչ էլ այլ պատմական փաստաթղթերում: Սուրբ Ծննդյան տոնակատարության մասին առաջին տեղեկությունները վերաբերում են 4-րդ դարի կեսերին. քրիստոնյաները ցանկանում էին իրենց սեփական տոնը հակադրել հեթանոսական ավանդույթին: Հենց այդ օրը Սուրբ Ծննդյան տոնակատարության մեջ նաև խորհրդանշական նշանակություն կար. տարվա ամենակարճ ցերեկային ժամերից հետո դրա տևողությունը յուրաքանչյուր հաջորդ օրվա հետ ավելանում էր, այսինքն՝ Քրիստոսի Ծնունդն այսպիսով խորհրդանշում էր «արդարության արևի ճշմարտության»: ճշմարտություն», որը նաև վերադառնում է հին հռոմեական ավանդույթին՝ Անհաղթ Արևի ծննդյան տոնակատարությանը (լատին․՝ dies natalis Solis Invicti)։

Первое документально зафиксированное сообщение о праздновании в Риме Рождества Христова содержится в «Хронографе 354 года», когда оно состоялось по инициативе папы Либерия (папа в 352—366 годах): «III kal(endas) ian(uaris). Natus Christus in Betleem Iudeae» (Կաղապար:Tr-la). Для рождественской мессе в Риме был построен искусственный грот, располагавшийся поблизости от церкви Санта-Мария-Маджоре и являвшейся отсылкой к пещере, в которой родился Иисус Христос. В последующие 100 лет празднование Рождества в день 25 декабря распространилось на Италию, другие западные христианские страны, а затем — и на страны, где было распространено Восточное христианство, которые до этого отмечали Рождество 6 января, одновременно с празднованием Крещения Господня.

Հռոմում Քրիստոսի Ծննդյան տոնակատարության մասին առաջին փաստագրված պատմությունը պարունակվում է «354-ի ժամանակագրությունում», երբ այն տեղի ունեցավ Լիբերիոս հոր նախաձեռնությամբ (Հայր 352-366). «III kal(endas) ian(uaris)։ Natus Christus in Betleem Iudeae» թարգմանաբար՝ Կաղապար:T-la «Դեկտեմբերի 25: Քրիստոսի Ծնունդը Հրեաստանի Բեթղեհեմում » Հռոմում Սուրբ Ծննդյան պատարագի համար կառուցվել է արհեստական ​​grotto, որը գտնվում է Սանտա Մարիա Մաջորե եկեղեցու մոտ և վկայում է այն քարանձավի մասին, որտեղ ծնվել է Հիսուս Քրիստոսը:

Религиозные службы

Италия является страной с преимущественно католическим населением, поэтому религиозные обряды в ней совершаются в соответствии с догматами этой ветви христианства. Подготовка к празднованию Рождества начинается задолго до 25 декабря и называется адвентом. Адвент начинается в ближайшее воскресенье к дню 30 ноября, включает в себя 4 воскресных дня и считается периодом радостного ожидания грядущего Рождества. Религиозный смысл адвента имеет две основных составляющих: с одной стороны он представлял собой период подготовки к празднованию Рождества, с другой — ожидания Второго пришествия Иисуса Христа. Традиционно период адвента должен был представлять собой время строгого поста и усиленного покаяния, но из-за общего падения религиозности эти традиции в наше время соблюдают лишь немногие итальянцы

Во время празднования в католических церквях проводятся три торжественные богослужения, традиция которых восходит к началу VI века: в полночь, на заре и днём. После литургической реформы середины XX века допускается также дополнительная служба в сочельник. Начало рождественского цикла отмечается выстрелом из пушки из папского за́мка Святого Ангела в сочельник и продолжается до 6 января, плавно переходя в празднование Крещения Господня (с 6 по 13 января). Сразу за днём Рождества следуют несколько традиционно связанных с ним праздничных дней: День Святого Стефана (26 декабря), Святого Иоанна (27 декабря) и Святых Невинных (28 декабря), а также день Святого Семейства, отмечаемый в первое воскресенье после Рождества, и день имени Иисусова (1 января).

Все эти дни характеризуются торжественными богослужениями, проходящими во всех церквях Италии. Самые главные богослужения проводятся римским папой в соборе Святого Петра в Ватикане и на площади перед ним. На них пребывают многие тысячи паломников не только со всех концов Италии, но и из других стран католического мира.

Религиозные традиции

В некоторых церквях или в непосредственной близости от них проводятся костюмированные представления, относящиеся к рождеству Христа в Вифлееме, например такие, как поклонение волхвов. Традиция рождественских представлений была заложена в XIII веке святым Франциском Ассизским, который после паломничества на Святую землю организовал такое представление в местечке Греччо в 1223 году.

[[Файл:Presepe Basilica Santi Cosma e Damiano (Rome).jpg|280px|мини|справа|Вертеп в базилике Космы и Дамиана, Рим ]] Широко распространена традиция установки вертепов, то есть инсталляций, представляющих собой реконструкцию момента рождения Иисуса Христа с непременными фигурками Иисуса, Иосифа, Марии, животных и часто волхвов. В рождественские дни вертепы можно встретить в Италии повсюду — жилых домах, общественных зданиях, витринах магазинов и даже просто на улице. Вертепы с фигурами людей и животных изготавливают из самых разных материалов и самых разных размеров — от картона и пластика до ценных пород дерева и мрамора. Некоторые из них представляют собой настоящие произведения искусства — так в римской базилике Космы и Дамиана с 1939 года находится изготовленный состоящий из сотен фигурок вертеп длиной 6, глубиной 3,50 и высотой 4 метра.

Народные традиции

В разных регионах Италии существуют очень отличные друг от друга народные традиции празднования Рождества — это вызвано тем, что на протяжении полутора тысяч лет, вплоть до середины XIX века Италии как единого государства не существовало. Тем не менее, есть определённые общие черты для народных традиций: прежде всего это Рождественская ельԿաղապար:Переход, рождественское поленоԿաղապար:Переход, фейерверки и кострыԿաղապար:Переход. Обязательными являются также обмен подарками и поздравлениями и особые подарки для детей, которые в Италии «приносит» не только Ба́ббо Ната́ле (итальянский Дед Мороз или Санта-Клаус), но и некоторые другие сказочные персонажиԿաղապար:Переход.

[[Файл:Duomo Milano Natale.jpeg|280px|мини|слева|Рождественская ель у Миланского собора]]

Рождественская ель

Традиция украшения деревьев к праздникам восходит к языческим временам. Уже в древнеримские времена существовала практика украшения деревьев в честь различных богов, других мифических персонажей, а также предков семьи. После установления христианства эти традиции исчезли и возродились только в XIX веке, придя на Апеннинский полуостров из протестантских стран, прежде всего — Германии. Вскоре традиция наряжать на Рождество ель (а в Италии, в отличие от некоторых других стран для этой цели обычно используется именно ель) быстро распространилась по стране — сперва в северных регионах, а затем и других её частях. Сегодня рождественские ели, наряду с вертепами, являются одним из самых заметных признаков приближающегося Рождества — их можно встретить во многих домах, учреждениях и на площадях городов и посёлков.

[[Файл:Sapin Noel Geant Gubbio 2014.jpg|280px|мини|справа|Руины римского театра в Губбио на фоне рождественской ели на горе Инджино]] С 1981 года на склонах горы Инджино, расположенной вблизи коммуны Губбио в центральной Италии, зажигается изображение самой большой рождественской ели в мире^[it], занесённой в 1991 году в Книгу рекордов Гиннесса. Изображение имеет высоту 750 и ширину 450 метров, для его создания используются 950 светильников общей мощностью 35 киловатт.

Рождественское полено

Непременным атрибутом семейного празднования Рождества в Италии является рождественское полено, однако связанные с ним традиции очень сильно отличаются в зависимости от региона страны. Так, в Ломбардии традиционно на полено помещали монетки, а рождественский ужин начинался с того, что отец семейства читал молитву Троицы. После окончания трапезы на полено выливали остатки вина. В Тоскане проходила особая «церемония во имя полена», во время которой читалась особая молитва: «Возрадуйся, полено, завтра придёт хлебный день!» После этого дети с завязанными глазами пытались нащупать полено и откусить от него кусочки при помощи клещей, в то время как остальные члены семьи пели особый гимн, который назывался «Аве Мария Полена» (իտալ.՝ Ave Maria del Ceppoo).

В наше время вместо полена иногда используется рождественская пирамида, которая называется тем же итальянским словом че́ппо (իտալ.՝ ceppo). На ней размещают небольшие подарки, сладости, свечи, открытки и тому подобные предметы.

Примечания

Կաղապար:Колонки

Литература

• Gerry Bowler The world encyclopedia of Christmas. — Toronto: McClelland & Stewart, 2000. — ISBN 978-1-55199-607-3 (электронная книга)
• Francesco Cuteri La vera storia del Natale. — Soveria Mannelli (CZ): Rubbettino Editore, 2011. — ISBN 9788849832969 (электронная книга)
• Tanya Gulevich Encyclopedia of Christmas and New Year’s celebrations. — Detroit, Michigan: Omnigraphics, 2003. — 977 p. — ISBN 0-7808-0625-5
• Clement A. Miles Storia del Natale tra riti pagani e cristiani / Ed. italiana a cura di Laura Mazzolini. — Bologna: Odoya, 2010. — 287 p. — ISBN 9788862880770
• Alex Palmer The Atlas of Christmas. — New York: Running Press, Hachette Book Group, 2020. — ISBN 978-0-7624-7040-2 (электронная книга)