Մասնակից:ԳրիգորյանԷդգար/Ավազարկղ

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Բալշա II Բալշիչ
Балша II Балшић
Բալշիչների զինանշանը
Բռնակալ
1372 թվական - 1385 թվական
Նախորդող Ալեքսանդր Կոմնին Ասեն
Տեր, Ալբանիայի իշխանը
1379 թվական - 1385 թվական
Նախորդող Գեորգի I Բալշիչ
Հաջորդող Գեորգի II Բալշիչ
 
Վախճանի օր Սեպտեմբերի 18, 1385 թվական
Դինաստիա Բալշիչ
Ամուսին Կոմինա (Կանինա)
Զավակներ Ռուջինա

Բալշա II Բալշիչ (սերբ.՝ Балша II Балшић; սեպտեմբերի 18, 1385 թվական) Վալոնայի բռնակալ, Զետայի չորրորդ կառավարիչ (1378—1385). Նա ընդարձակեց մայրապետության սահմանները դեպի հարավ ՝ պարտության մատնելով ալբանական արքայազն Կառլ Թոփիին[1]:

Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Բալշիչ դինաստիայի ներկայացուցիչը, որը ղեկավարում էր Զետայում (ժամանակակից Չեռնոգորիա) (1356-1421): Բալշա I-ի կրտսեր (երրորդ) որդին (մահ. 1368), Զետայի առաջին ինքնիշխանը (1356–1368)[2]:

1378-ի հունվարի 13-ին՝ ավագ եղբոր՝ Գեորգի Բալշիչի (1373–1378) մահից հետո[3], Բալշան ժառանգել է պետության տիտղոսը Զետայում[4]: Նա վերահսկում էր Զետայի արևելյան մասը և Սկադար լճի շրջակայքները: Ամենամեծ ֆեոդալները, ովքեր չեն ճանաչում բալշիչների իշխանությունը և նրանց թշնամիներն էին, Չեռնոևիչներն էին՝ Վենետիկի Հանրապետության դաշնակիցներ[5]:

1372-ին Բալշան ամուսնացավ Քսենիա Կոմնեյնի (Կանին)՝ բռնակլ Կոմնին Ասենի դստեր հետ: Եվ որպես օժիտ, նա դարձավ Վալոնիայի կառավարիչ (ժամանակակից հարավային Ալբանիայում)[6]:

1382-ին Բալշա Երկրորդը պատերազմ սկսեց Ալբանիայի իշխանությունների հետ Դուրազզոյի տիրանալու համար, նա չորս փորձ արեց քաղաքը վերցնելու համար: Ի վերջո, Ալբանիայի տիրակալ Կարլ Տոպիան պարտվեց, և կարճ ժամանակահատվածում լորդ Բալշա Երկրորդը դարձավ Ալբանիայի իշխան[7]: Մինչդեռ, Կարլ Թոփիան կոչ արեց օսմանյան թուրքերի օգնությունը: Օսմանյան սուլթան Մուրադ I-ը Հայրեդդին փաշայի հրամանատարությամբ զորք ուղարկեց օգնելու:

1385-ի սեպտեմբերի 18-ին Սավրեի ճակատամարտում (Լուշնյա քաղաքի մերձակայքում) Օսմանյան թուրքերը հաղթեցին Բալշա II-ի և Իվանիշ Մնյավչևիչի զորքերին: Զեթասի տերը և նրա դաշնակիցը զոհվեցին այս ճակատամարտում[8]: Թուրքերը Բալշայի կտրված գլուխը որպես նվեր ուղարկեցին Ռումելիայի նահանգապետ Հայրեդդին փաշային[9]:

Հետևանքներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Կոմնինան (Բալշայի այրին) և նրա դուստր Ռուջինան իրենց վերահսկողության տակ են վերցրել Բալշիչների ունեցվածքը Հարավային Ալբանիայում՝ դա պաշտպանելու համար օսմանյան թուրքերից: Կոմենուսը դարձավ Վալոնիայի դեդպոտի տիրակալը մինչև իր մահը 1396 թ. Միևնույն ժամանակ, Մուսակի զորքը գրավեց Բերատ քաղաքը[10]: 1391-ին Ռուջինան ամուսնացավ Մրխշա Ժարկովիչի հետ, ով ստացավ Վալոնի տոհմային կոչումը: Նա ղեկավարեց իշխանությունը մինչև իր մահը 1414 թ., այնուհետև իշխանությունը ձեռք բերեց նրա այրին՝ Ռուգինան: 1417 թվականին օսմանյան թուրքերը գրավեցին Վալոնիայի իշխանությունը և նրա կենտրոնը Կանինը: Ռուգինան փախավ Զետա, որտեղ ապաստան գտավ իր եղբորորդի՝ Բալշա III-ի դատարանի մոտ, որը նրան հանձնեց ծովափնյա Բուդվա քաղաքը[11]:

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. «Carl Hall Slide - CH-44». doi:10.31096/pnaa-ch-44. {{cite journal}}: Cite journal requires |journal= (օգնություն)
  2. Јовић, Бојан (2019). Године које су промениле свет. Андрићград: Андрићев институт. էջեր 331–360. ISBN 978-99976-21-54-2.
  3. Boudart, Michel (1994-11). «Fine-tuning metal clusters». Nature. 372 (6504): 320–320. doi:10.1038/372320a0. ISSN 0028-0836.
  4. Boudart, Michel (1994-11). «Fine-tuning metal clusters». Nature. 372 (6504): 320–320. doi:10.1038/372320a0. ISSN 0028-0836.
  5. «R v STANBROOK». Victorian Reports. [1994] 1 VR: 391–399. 1994. doi:10.25291/vr/1994-1-vr-391. ISSN 2208-4886.
  6. Fine, J. (1931-09-12). «Dr. BENDIEN'S CHEMICAL TEST». BMJ. 2 (3688): 514–514. doi:10.1136/bmj.2.3688.514. ISSN 0959-8138.
  7. Радић, Радивој (2016-05-20). «ДА ЛИ ЈЕ КОНСТАНТИН МИХАИЛОВИЋ ИЗ ОСТРОВИЦЕ ЗНАО ДА ЈЕ „КОНСТАНТИНОВА ДАРОВНИЦА" ФАЛСИФИКАТ?». ИСТРАЖИВАЊА (24): 119–127. doi:10.19090/i.2013.24.119-127. ISSN 2406-1131.
  8. Обрадовић, Мирко (1970-01-01). «ХЕРОЈСКО ИМЕ АНТИЛОХ КАО ЛИЧНО ИМЕ КОД ХЕЛЕНА». ИСТРАЖИВАЊА (23): 95–109. doi:10.19090/i.2012.23.95-109. ISSN 2406-1131.
  9. Debrunner, A. (1936-01-01). «Revue internationale des études balkaniques». Indogermanische Forschungen. 54 (1): 295–296. doi:10.1515/if-1936-0196. ISSN 1613-0405.
  10. Historia critica comicorum Graecorum. Berlin, New York: DE GRUYTER. ISBN 978-3-11-084456-6.
  11. «Miklosich, Franz von». dx.doi.org. Վերցված է 2020-03-16-ին.

Աղբյուրներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • Fine, John Van Antwerp (1994), The Late Medieval Balkans: A Critical Survey from the Late Twelfth Century to the Ottoman Conquest, University of Michigan Press, ISBN 978-0-472-08260-5
  • Sedlar, Jean W. (1994). East Central Europe in the Middle Ages, 1000—1500 III. Seattle: University of Washington Press. ISBN 0-295-97290-4.