Մասնակից:Космос∞/Ավազարկղ

Բրիան Լաուդրուպ (դան․՝ Brian Laudrup, փետրվարի 22, 1969, Վիեննա, Ավստրիա), դանիացի նախկին ֆուտբոլիստ, խաղացել է կիսապաշտպանի և հարձակվողի դիրքերում։ Միքաել Լաուդրուպի փոքր եղբայրը։

Լաուդրուպը հանդես է եկել Եվրոպական հայտնի թիմերում։ Եվրոպական ակումբային մրցաշարերում նրա լավագույն նվաճումներն են՝ 1993-1994 թվականների մրցաշրջանի Չեմպիոնների Լիգայի գավաթը, որը նա հաղթել է «Միլան»-ի կազմում և ՈՒԵՖԱ-ի Սուպեր գավաթն է, որը նա հաղթել է «Չելսի»-ի կազմում։

Հավաքականի հետ Լաուդրուպը հաղթել է 1992 թվականի Եվրոպայի առաջնությունը, 3 տարի անց հավաքականի հետ մասնակցել և հաղթել է Կոնֆեդերացիաների գավաթը։

Լաուդրուպը քառակի անգամ ճանաչվել է Դանիայի լավագույն ֆուտբոլիստ։ 2004 թվականի մարտին Պելեն նրան ընդգրկեց իր «ՖԻՖԱ 100» ֆուտբոլիստների ցանկում։ Լաուդրուպը խռոնիկական վնասվածքի պատճառով ավարտեց իր կարիերան, հետագայում հիմնադրեց իր ֆուտբոլային դպրոցը։

Վաղ տարիներ

Բրիան Լաուդրուպը ծնվել է ֆուտբոլիստի ընտանիքում, նրա հայրը Ֆինն Լաուդրուպը հանդես է եկել Դանիայի հավաքականում։ Բրիանը ծնվել է Վիեննայում, որտեղ նրա հայրը խաղացել է «Վիներ Շպորտ-Ակումբ»-ում։ Բրիանը և նրա ավագ եղբայր՝ Միքաել Լաունդրուպը շարունակեցին իրենց հոր գործը դառնալով պրոֆեսիոնալ ֆուտբոլիստներ։ 1973 թվականին Լաուդրուպ եղբայրները սկսեցին խաղալ «Բրոնդբյու» ակումբի երիտասարդական թիմում։ Ակումբում պրոֆեսիոնալ մակարդակով եղբայրները իրար հետ չխաղացին։

Լինելով մեծ եղբոր և հոր ստվերում Լաուդրուպը 15 տարեկան հասակում մտածում էր ֆուտբոլը լքելու մասին։ Սակայն չմարզվելով մեկ շաբաթ, Լաուդրուպը փոխել է իր կարծիքը և շարունակել մարզվել։

Ֆուտբոլիստի կարիերա

Ակումբային կարիերա

Բրոնդբյու

Բրիանը իր պրոֆեսիոնալ կարիերան սկսել է դանիական «Բրոնդբյու» թիմում։ Նրա մրցակիցները թիմում մեկնարկային կազմում էին, որոնք հետագայում դարձան Դանիայի հավաքականի ֆուտբոլիստներ, նրանք էին՝ Բենտ Կրիստենսենը և Կլաուս Նիլսենը։ Լաուդրուպը և Նիլսոնը իրար հետ միասին արդյունավետ էին խաղում։ «Բրոնդբյու»-ում։ Բրիանի կողքին խաղում էր նաև դարպասապահ Պետեր Շմեյխելը։ Բրիանը իր առաջին թիմի հետ 2 անգամ հաղթել է Դանիայի առաջնությունը, 1987 և 1988 թվականներին։ 1989 թվականի մրցաշրջանի կեսին «Բրոնդբյու»-ում Բրիանի պայմանագրի ժամկետը լրացել էր և նա համաձայնվում է միանալ գերմանական «Յուրդինգեն 05» թիմին։ Տրանսֆերի արժեքը կազմել է 8 միլիոն դանիական կրոն, որը «Բրոնդբյու»-ն և Բրիանի հայրը (նրա գործակալը) չեն կարողացել կիսել։ Դանիայի ֆուտբոլի ասոցիացիան կայացրել է այսպիսի որոշում․ «Բրոնդբյու»-ն կստանա տրանսֆերից 3,9 միլիոն, Լաուդրուպի հայրը 3,3 միլիոն, իսկ մնացած 800000-ը պետք չէ վճարել ակումբին։

Գերմանիա

Бриан присоединился к «Юрдингену», так как считал, что в новом клубе груз возлагаемых на него ожиданий будет меньше. Он также хотел играть с товарищем по сборной, Яном Бартрамом, который присоединился к клубу годом ранее[7]. Требования руководства клуба были не столь высокими, поэтому Лаудруп регулярно появлялся в основном составе[2]. Он забил шесть голов в 34 играх в сезоне Бундеслиги 1989/90 и за хорошую игру был признан футболистом года в Дании. Однако когда Лаудруп понял, что руководство «Юрдингена» не собирается покупать игроков для усиления команды, он решил покинуть клуб летом 1990 года[8].

Выступления Лаудрупа-младшего в Бундеслиге и в сборной (см. Карьера в сборной) привлекли внимание мюнхенской «Баварии», которая в мае 1990 года купила Лаудрупа за 6 млн немецких марок, что на тот момент превратило его в самого дорогого игрока Бундеслиги[9]. В своём первом сезоне с «Баварией» Лаудруп забил девять мячей в 33 играх, а клуб занял второе место. Лаудруп также помог «Баварии» добраться до полуфинала Кубка европейских чемпионов, где клуб после экстра-таймов уступил «Милану» по правилу выездного гола. Авторитетное немецкое издание «Kicker» признало его лучшим нападающим года и включило в символическую сборную чемпионата[2].

В августе 1991 года после пяти игр в новом сезоне Лаудруп получил травму крестообразной связки правого колена[10]. В декабре 1991 года он заявил, что новые руководители «Баварии», Франц Беккенбауэр и Карл-Хайнц Румменигге, создали хаос в команде, публично критикуя молодых игроков клуба[11]. Он вернулся в команду в феврале 1992 года и сыграл последние 15 матчей сезона, «Бавария» финишировала десятой. Несмотря на травму, в сезоне 1991/92 Лаудруп снова стал футболистом года в Дании и занял пятое место в ходе выбора лауреата премии «Игрок года ФИФА». Травмы, плохая игра команды и конфликты с руководством клуба привели к тому, что Лаудруп отказался продлевать свой контракт и покинул «Баварию» летом 1992 года[12].