Մահ Վենետիկում (նովել)
Մահ Վենետիկում գերմ.՝ Der Tod in Venedig | |
|---|---|
 | |
| Հեղինակ | Թոմաս Ման |
| Տեսակ | գրական ստեղծագործություն |
| Ժանր | նովել |
| Բնօրինակ լեզու | գերմաներեն |
| Ստեղծման տարեթիվ | 1912[1] |
| Նկարագրում է | Վենետիկ |
| Երկիր | .svg){kind=small} Գերմանական ռայխ և Գերմանիա |
| Հրատարակիչ | S. Fischer Verlag |
| Հրատարակման տարեթիվ | 1912 |
| Թարգմանիչ | Joan Fontcuberta i Gel? |
| ԳՄՍՀ | 0-06-057617-0 |
| OCLC | 71208736 |
| Թվային տարբերակ | gutenberg.org/ebooks/66073 |
 Der Tod in Venedig Վիքիպահեստում | |
Մահ Վենետիկում (գերմ.՝ Der Tod in Venedig), վեպ, որը գրել է Թոմաս Մանը։ Առաջին անգամ լույս է տեսել 1912 թվականին։ Կինոքննադատ Սերգեյ Կուդրյավցևը գիրքը անվանել է «նուրբ հոգեբանական, փիլիսոփայական միտք պարունակող գործ, որը համապատասխանեցված է գրականության ոճին»[2]
Բովանդակություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Գուստավ ֆոն Աշենբախը աշխատասեր գրող է, որը ուներ մեծ ճանաչում։ Նա ժամանում է Վենետիկ և բնակություն հաստատում Լիդո կղզում։ Գրողը ամեն ինչում տեսնում է նախանշաններ։ Հյուրանոցում նա հանդիպում է Տադզիո անունով մի տղայի։ Այդ տղան Լեհաստանից էր, ազնվական ընտանիքից։ Այդ տղան շատ գեղեցիկ էր և գրողը սիրահարվում է նրան։ Գիտակցելով սխալը՝ նա փորձում է պայքարել դրա դեմ, բայց չի կարողանում և չի ուզում։ Միառժամանակ նա իմանում է, որ Վենետիկում համաճարակ է սկսվում։ Խոլերան արագ սկսում է տարածվել։ Գրողը գալիս է վարսահարդարի մոտ և խնդրում, որ իրեն ավելի գրավիչ դարձնի։ Աշենբախը շուտով հասկանում է, որ այդ ամենը ապարդյուն է և սկսում է իրեն հիվանդ և հոգնած զգալ։ Նա խորհում է իր ամբողջ կյանքի մասին։
Տադզիոի ընտանիքը հեռանում է հյուրանոցից։ Աշենբախը վերջին անգամ հանդիպում է Տադզիոին։ Լողափում բազմուցի վրա նստաց Աշենբախը հետևում էր Տադզիոին։ Տադզիոն շրջվում է և նայում է Աշենբախի կողմ։ Գրողը փորձում է վեր կենալ, բայց չի կարեղանում և ընկնում է բազմոցի վրա։ Իսկ մի քանի րոպե անց մահանում է։
Գրելու պատմությունը[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Մաննը պլանավորել էր գրել կրքի մասին, թե ինչպես է այն մթագնում և Գյոթեի անիրական սիրո պատմության մասին[3]։ Նա ցանկանում էր ցույց տալ գիտակցության և զգացմունքների հարաբերակցությունը։
|
Իմ պատմվածքի մտահղացման վրա մեծ դեր է խաղացել 1911 թվականին Գուստավ Մալերի մահը, որի հետ ես ծանոթ էի դեռ վաղուց։ Այդ էներգիայով լի մարդը մեծ տպավորություն թողոց ինձ վրա։ Նա մահացավ Բրիոնի կղզում, որտեղ հետևում էր Վենետիկի թերթերին։ Ավելի ուշ այս իրադարձությունը միախառնվեց սեփական զգացմունքների և մտահղացումների հետ և արդյունքում ստեղծվեց նովելլը։ Ես հերոսին ներկայացրեցի որպես երաժիշտ։ Նրա կերպարի նկարագրության համար օգտագործեցի Մալերի դիմակը... | 
|
Տես նաև[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- ↑ Deutsche Nationalbibliothek Record #4099302-4 // Gemeinsame Normdatei (գերմ.) — 2012—2016.
- ↑ «Սերգեյ Կուդրյավցեվarchiveurl=http://www.webcitation.org/6E7zb3Ot3»։ Արխիվացված է օրիգինալից 2013-02-02-ին։ Վերցված է 2017-06-30
- ↑ Մաննի նամակը Մարի Վերբերին, 1920 հունիսի 4։ Thomas Mann: Briefe I: 1889—1936, ed. Erika Mann. Fischer 1979. P.176f.
| ||||||||||||||
