Մակրոէթիկա և միկրոէթիկա

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից

Մակրոէթիկա և միկրոէթիկա (հունարեն «makros-» նախածանցից, որը նշանակում է «մեծ» և «ethos» նշանակում է բնավորություն), տերմին, որը ստեղծվել է 20-րդ դարի[1] վերջին՝ լայնածավալ էթիկան անհատական էթիկայից կամ միկրոէթիկայից տարբերելու համար։ Դա կիրառական էթիկայի տեսակ է։ Մակրոէթիկան զբաղվում է լայնածավալ խնդիրներով, հաճախ առնչվում են էթիկական սկզբունքներին կամ նորմատիվ կանոններին, որոնք առաջնորդում են գործողությունները։ Միկրոէթիկան տերմին է, որը ներմուծել է Փոլ Կոմեսարոֆը 1995[2], Հայեցակարգը, որը հիմնված է հատկապես փիլիսոփաներ Էդմունդ Հուսերլի և Էմմանուել Լևինասի[3] աշխատանքի վրա, հիմնված է այն ճանաչման վրա, որ առօրյա կյանքում էթիկական որոշումների մեծ մասը չեն ընդունվում բացահայտ ռացիոնալ փաստարկների կամ հաշվարկների հիման վրա, այլ տեղի են ունենում շարունակական հոսքի մեջ։ հարաբերություններ և երկխոսություններ։ Հաճախ միկրոէթիկական դատողությունների գործընթացները ինտուիտիվ են և կարող են նույնիսկ չճանաչվել այդ պահին։ Հենց անսահման փոքր միկրոէթիկական պահերի կուտակումն է կազմում այն լայնածավալ էթիկական լանդշաֆտները, որոնցում մենք ապրում ենք։

Օրինակ, կյանքի ավարտի խնդիրների բժշկական միջավայրում մակրոէթիկական նկատառումները կարող են ներառել կյանքի և մահվան բնույթի վերացական ակնարկներ և կյանքի «սրբության» կամ այլ կերպ բարձր մակարդակի սկզբունքների, անձի բնույթի և համապատասխանության և էթիկայի վերաբերյալ մրցակցային ուժ։ Ի հակադրություն, միկրոէթիկական գործընթացները վերաբերում են բժշկի և հիվանդի միջև ինտերակտիվ կապերի ներքին մանրամասներին, ներառյալ ոչ լեզվական և աֆեկտիվ արձագանքները, որոնք հաճախ նշանակվում են դեմքի արտահայտությունների, կեցվածքի, ձայնի տոնով կամ բառերի ընտրության փոքր ճշգրտումներով և իմաստների և արժեքների մեծ բազմազանությունը, որոնք երկու մասնակիցներն էլ կոչում են։ Մակրոէթիկան հակված է շեշտը դնելու սկզբունքների, համընդհանուր պահանջների և նորմատիվ կանոնների վրա, մինչդեռ միկրոէթիկան համատեքստին հատուկ է և տեղական և ընդունում է հաղորդակցության և որոշումների կայացման եղանակների դերը, որոնք դուրս են ռացիոնալ փաստարկներից։ Մակրոէթիկան և միկրոէթիկան փոխլրացնող են և գոյակցում են էթիկայի մեծ մասում։ Կոմեսարոֆը մշակել է միկրոէթիկական որոշումների կայացման դինամիկան տարբեր գործնական, հաճախ ինտիմ համատեքստերում։

Կենսաբժշկության, ճարտարագիտության և այլ տեխնիկական մասնագիտությունների էթիկական նկատառումները ներառում են խնդիրներ, որոնք վերաբերում են ինչպես հասարակական մեծ խնդիրներին[4], այնպես էլ որոշակի մասնագիտություններին և մասնագիտական վարքագծին։ Դեղագործությունը ներկայացնում է հատուկ մակրոէթիկական մարտահրավերներ։ Դեղագործները ձգտում են կանխարգելել և բուժել հիվանդությունները՝ փոփոխելով ցողունային բջիջները և արտադրելով թիրախային դեղամիջոցներ, որոնք ունեն հատուկ թիրախավորման մեխանիզմներ[5]։ Այնուամենայնիվ, դեղերի կամ այլ թերապևտիկ մեթոդների կիրառումը պահանջում է նաև առանձին հիվանդների կարիքների հատուկ ուսումնասիրություն, ներառյալ նրանց առողջական վիճակը, մշակութային նախասիրությունները, նրանց անձնական և նրանց ընտանիքների արժեքները, ինչպես նաև տնտեսական և այլ նկատառումներ։ Այս վերջին նկատառումների շուրջ բանակցությունները տեղի են ունենում միկրոէթիկայի ոլորտում։

Եթե հետազոտողը գործում է միայն իր հետազոտության սահմաններում, այսինքն՝ բացառապես միկրոէթիկական, հետազոտությունը դեռևս կարող է անընդունելի լինել հասարակության տեսանկյունից, եթե այն խախտում է մակրոէթիկական սկզբունքները։ Ընդհակառակը, զուտ մակրոէթիկական նկատառումները հաճախ անջատված են էթիկական առարկաների կոնկրետ կյանքի աշխարհից և, հետևաբար, չունեն համապատասխանություն կամ համապատասխանություն։

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. Vallero D.A. (2007). Beyond responsible conduct in research: new pedagogies to address macroethics of nanobiotechnologies J Long Term Eff Med Implants. 2007;17(1):1–12.
  2. Husserl E. Ideas. The Hague, Martinus Nijhoff, 1975
  3. Otherwise than Being or Beyond Essence, translated by Alphonso Lingis, The Hague/Boston/London, M. Nijhoff, 1981
  4. Bassingthwaighte J.B. The macro-ethics of genomics to health: the physiome project. Comptes Rendus Biologies. 2003 Oct–Nov;326(10–11):1105–10
  5. Herkert, J.R. (2004). Microethics, Macroethics, and Professional Engineering Societies. In National Academy of Engineering, Emerging Technologies and Ethical Issues in Engineering: Papers from a Workshop, October 14–15, 2003. 978-0-309-09271-5