ՄԻԱՎ/ՁԻԱՀ-ի համաճարակաբանություն

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
ՄԻԱՎ/ՁԻԱՀ-ի համաճարակ
HIV/AIDS Epidemic

ՄԻԱՎ-ի և ՁԻԱՀ-ի տարածվածություն, 2009 թվական

     Տվյալները բացակայում են      < 0.1%      0.1–0.5%      0.5–1%      1–5%      5–15%      15–50%


Հիվանդություն ՄԻԱՎ/ՁԻԱՀ
Վիրուսի շտամ ՄԻԱՎ
Օջախ Կենտրոնական Աֆրիկա
Տեղագրություն Աշխարհ
Առաջին բռնկում 1981 թվականի հունիսի 5[1]
Բռնկման ամսաթիվ
Վիճակագրական տվյալներ
Դեպքերի քանակ 64․4 միլիոնից 113 միլիոն[2]
Ապաքինվածներ չկան տվյալներ
Մահվան ելքով մահվան 40․1 միլիոն ընդհանուր դեպք (2021 թվական)[2]
Պորտալ «Բժշկություն»
ՄԻԱՎ/ՁԻԱՀ-ի արդյունքում ձեռք բերած անաշխատունակությամբ պայմանավորված կյանքի տևողությունը յուրաքանչյուր 100,000 բնակչի հաշվով, 2002 թվական
     տվյալները բացակայում են      ≤ 10      10–25      25–50      50–100      100–500      500–1,000      1,000–2,500      2,500–5,000      5,000–7,500      7,500–10,000      10,000–50,000      ≥ 50,000

ՄԻԱՎ/ՁԻԱՀ-ի (մարդու իմունանբավարարության վիրուս և ձեռքբերովի իմունանբավարարության համախտանիշ) Համաճարակը սկսվել է 1981 թվականին և դեռևս շարունակում է լինել համաշխարհային հանրային առողջապահության գլխավոր խնդիրներից[3][4][5]։ Համաձայն Առողջապահության համաշխարհային կազմակերպության (ԱՀԿ) տվյալների՝ 2021 թվականի դրությամբ՝ ՄԻԱՎ/ՁԻԱՀ-ը մոտավորապես 40.1 միլիոն մարդու մահվան պատճառ է եղել, իսկ 38.4 միլիոնը աշխարհի մակարդակով վարակված են[3]։ Այս 38.4 միլիոն մարդկանց 75%-ը ներկայումս ստանում են հակառետրովիրոյսային թերապիա[6]։ 2018 թվականին արձանագրվել է 770,000 մահ՝ պայմանավորված ՄԻԱՎ/ՁԻԱՀ-ով, իսկ 2020 թվականին մահերի թիվը 680,000 էր[3]։ Հիվանդության համաշխարհային բեռի (ՀՀԲ)՝ 2015 թվականին արված ուսումնասիրության գնահատականներով՝ ՄԻԱՎ-ի վարակման առավելագույն դեպքերն աշխարհի մակարդակով 1997 թվականին էր արձանագրվել՝ տարեկան 3.3 միլիոն դեպքերով։ Համատարած կերպով դեպքերի թիվն արագորեն անկում ապրեց 1997-ից 2005 թվականների ընթացքում՝ հասնելով տարեկան մինչև մոտավորապես 2.6 միլիոնի[7]։ ՄԻԱՎ-ի արձանագրած դեպքերը շարունակել են անկում ապրել տարեց տարի՝ 2010-ից 2020 թվականների ընթացքում նվազելով 23%-ով, ընդ որում՝ գերակշիռ առաջընթաց արձանագրվել է Արևելյան Աֆրիկայում և Հարավային Աֆրիկայում[8]։ 2020 թվականի տվյալներով՝ աշխարհում ՄԻԱՎ-ով վարակման տարեկան մոտավորապես 1.5 միլիոն նոր դեպք է արձանագրվում[9]։

Համաձայն Առողջության համաշխարհային կազմակերպության՝ 2018 թվականին ՄԻԱՎ-ի տարածվածությունը Աֆրիկա մայրցամաքում 1.1 միլիոն մարդ էր գնահատվում[10]։ Աշխարհում ՄԻԱՎ-ով վարակվածության դեպքերի երկու երրորդը հանդիպում են Աֆրիկայի տարածաշրջանում[10]։ Մերձսահարային Աֆրիկան ՄԻԱՎ-ից ամենատուժած տարածաշրջանն է։ 2018 թվականին ՄԻԱՎ-ով վարակվելու նոր դեպքերի 61%-ը հանդիպել են այս տարածաշրջանում[11], իսկ 2020 թվականի տվյալների համաձայն՝ ՄԻԱՎ դրական մարդկանց ավելի քան երկու երրորդն ապրում են Աֆրիկայում։ ՄԻԱՎ-ի տարածման արագություններն այս տարածաշրջանում, այնուամենայնիվ, նվազել են։ 2010-ից 2020 թվականներին, արևելյան և հարավային Աֆրիկայում ՄԻԱՎ-ի նոր դեպքերը կրճատվել են 38%-ով[8]։ Ամեն դեպքում, Հարավային Աֆրիկան, համեմատած աշխարհում ցանկաված այլ երկրի հետ, ունի ՄԻԱՎ-ով վարակված ամենամեծաթիվ բնակչությունը՝ 8.45 միլիոն[12], այսինքն՝ ըստ 2022 թվականի տվյալների՝ բնակչության 13.9%-ը[13]։ 2022 թվականի դրությամբ՝ մեծահասակների շրջանում ՄԻԱՎ-ի տարածվածության արագությունը գանահատված է 6.2%: 2011 UNAIDS World Aids Day զեկույցի համեմատ՝ արձանագրված է 1.2% աճ[14][15]։

Արևմտյան Եվրոպայում և Հյուսիսային Ամերիկայում ՄԻԱՎ դրական մարդկանց մեծամասնությունն ունի բուժման հասանելիություն, որի արդյունքում՝ ապրում են երկար և առողջ կյանք[16]։ 2020 թվականի դրությամբ՝ այս տարածաշրջանում ապրող ՄԻԱՎ-ով վարակված մարդկանց 88%-ը տեղյակ է իրենց կարգավիճակի մասին, և 67%-ն արդեն ճնշել են վիրուսի քանակներն իրենց օրգանիզմում[16]։ 2019 թվականին ԱՄՆ-ում մոտավորապես 1.2 միլիոն մարդ ուներ ՄԻԱՎ, որից 13%-ը տեղյակ չէր, որ վարակակիր են[17]։ 2016 թվականին Կանադայում գրանցվել է ՄԻԱՎ-ի 63,110 դեպք[18][19]։ 2020 թվականին Միացյալ Թագավորությունում 106,890 մարդ էր ապրում ՄԻԱՎ-ով, որից 614-ը մահացել են (հատկանշական է, որ մահվան դեպքերից 99-ը պայմանավորված էին COVID-19 վիրուսի կոմորբիդության հետ)[20]։ 2020 թվականի տվյալների համաձայն՝ Ավստրալիայում արձանագրվել է 29,090 դեպք[21]։

Աշխարհում ՄԻԱՎ-ն անհավասարապես է ազդում բնակչությունների որոշ կոնկրետ խմբերի (մարմնավաճառների ու իրենց այցելուների, տղամարդկանց, ովքեր սեռական հարաբերություն են ունենում այլ տղամարդկանց հետ, թմրանյութեր ներարկվող մարդկանց, և տրանսգենդեր մարդկանց) ու իրենց զուգընկերների վրա։ Այս խմբերը ՄԻԱՎ-ով վարակվածության առումով աշխարհում ամբողջ դեպքերի 65%-ն են կազմում, և Մերձսահարյան Աֆրիկայից դուրս արձանագրվող դեպքերի 93%-ը[9]։ Արևմտյան Եվրոպայում և Հյուսիսային Ամերիկայում ՄԻԱՎ-ի դեպքերի համարյա երկու երրորդը կազմում են այն տղամարդիկ, ովքեր սեռական կապի մեջ են այլ տղամարդկանց հետ[16]։

Պայմանավորված գենդերային անհավասարությամբ և սեռով պայմանավորված բռնությամբ՝ կանայք ավելի շատ են ենթարկվում վիրուսով վարակմանը, քան տղամարդիկ[16]։ Մերձսահարյան Աֆրիկայում վարակված նոր դեպքերի 63%-ը կանայք են, որից երիտասարդ աղջիկների շրջանում (15-ից 24 տարեկան) կրկնակի ավելի հավանական է հայտնաբերվի ՄԻԱՎ, քան տարիքային նույն խմբին պատկանող տղաների շրջանում[17]։

ՄԻԱՎ-ը ծագել է Կենտրոնական Աֆրիկայում ոչ մարդկային պրիմատներից, և անցել է մարդկանց մի քանի անգամ 19-րդ դարի վերջին և 20 դարասկզբին[20][22][23]։ Իր գենետիկ պատմության վերաբերյալ վարկածներից մեկն այն է, որ ենթադրաբար, ՄԻԱՎ-1-ին պատկանող M խումբը՝ համաճարակ առաջացնող շտամը, ծագել է Կինշասայից՝ Կոնգոյի Դեմոկրատական Հանրապետության մայրաքաղաքից, 1920 թվականին[24][25]։ ՁԻԱՀ-ն առաջին անգամ բացահայտվել է 1981 թվականին, իսկ արդեն 1983 թվականից պարզ էր, որ ՁԻԱՀ-ի առաջացման գլխավոր պատճառը ՄԻԱՎ-ն է[26][27][28]։

ՄԻԱՎ-ի վերաբերյալ համաշխարհային տվյալներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

1981 թվականից ի վեր, երբ առաջին անգամ արձանագրվեց ՄԻԱՎ/ՁԻԱՀ-ի դեպք, վիրուսը շարունակում է մնալ ամենատարածվածներից և աշխարհով մեկ մահացու համաճարակներ պատճառողներից։ Հիվանդության վերահսկման կենտրոնը (ՀՎՀ) (անգլ.՝ The Center for Disease Control) նշում է, որ ՄԻԱՎ հիվանդությունը շարունակում է առողջապահական լուրջ խնդիր լինել աշխարհի տարբեր հատվածների համար։ 2018 թվականին աշխարհում ՄԻԱՎ-ով վարակման 1.7 միլիոն նոր դեպք է արձանագրվել։ Նույն թվականին մոտավորապես ՄԻԱՎ-ով վարակված 37,9 միլիոն մարդ էր ապրում աշխարհում, որից 24.5 միլիոնը ստանում էին հիվանդության դեմ ուղղված համապատասխան բուժում՝ հակառետրովիրուսային թերապիա (ART): Ի հավելումն սրան՝ 2018 թվականի կոշտ գնահատականներով՝ մոտավորապես 770,000 մարդ է մահացել ՁԻԱՀ-ով պայմանավորված հիվանդություններից[29]։

ՀՎՀ-ն հաղորդում է, որ Մերձսահարային Աֆրիկային նման տարածաշրջաններն աշխարհում ամենաշատն են խոցված ՄԻԱՎ-ից և ՁԻԱՀ-ից, և արձանագրված բոլոր նոր դեպքերի մոտավորապես 61%-ը վերագրվում են այս տարածաշրջանին։ ՄԻԱՎ-ի և ՁԻԱՀ-ի ազդեցությանը վարակված նշանակալի մյուս տարածաշրջաններն են Ասիան, Խաղաղօվկիանոսյան կղզիները, Լատինական Ամերիկան և Կարիբյան ավազանը, Արևելյան Եվրոպան և Կենտրոնական Ասիան[29]։

Ամբողջ աշխարհում կա ՄԻԱՎ/ՁԻԱՀ-ի շուրջ տարածված ստիգմա և խտրականություն։ Համապատասխանաբար, վարակված անհատներն ավելի հակված են ենթարկվելու քննադատության, ոտնձգությունների, բռնի ուժով գործողություններ իրականացնելու հարկադրանքի։ Նրանք հիմնականում գալիս են արվարձանային շրջաններից, որտեղ գումարի, թմրամիջոցների և արտարժույթի այլ տեսակների ապօրինի փոխանակման գործողութնուններում ներգրավվելը բավականին տարածված է[30]։

AVERT-ը՝ 1986 թվականին ՄԻԱՎ-ի և ՁԻԱՀ-ի համար ստեղծված հանգանակությունը, շարունակական ջանքեր է գործադրում՝խնդրին առաջնահերթություն տալու, երևույթը նորմալացնելու և ամենաթարմ տեղեկություններով կիսվելու ուղղությամբ, ինչպես նաև կրթական ծրագրեր է մշակում ՄԻԱՎ-ով և ՁԻԱՀ-ով վարակված անհատների և այն տարածաշրջանների համար, որոնք ամենաշատն են տուժել այս հիվանդությունից։ AVERT-ը մեկնաբանում է, որ խտրականություն և մարդու իրավունքների այլ խախտումներ կարող են տեղի ունենալ առողջապահական հաստատություններում՝ մարդկանց խոչընդոտելով օգտվել առողջապահական ծառայություններից կամ օգտվել որակյալ առողջապահությունից[31]։

Ախտորոշիչ թեստերի հասանելիությունը նույնպես նշանակալի դեր է խաղացել որոշ ազգերի համար՝ համապատասխան արձագանքներ տալու կամ կանխարգելիչ արագացված գործողություններ իրականացնելու ուղղությամբ։ Աշխարհում ՄԻԱՎ դրական մարդկանց մոտավորապես 81%-ը տեղյակ էր իրենց կարգավիճակի մասին 2019 թվականին։ Մնացած 19%-ը (շուրջ 7.1 միլիոն մարդ) դեռ կարիք ունի ախտորոշիչ թեստերի ծառայությունների։ ՄԻԱՎ-ի համար թեստավորումը կարևոր դարպաս է ՄԻԱՎ-ը կանխարգելելու և բուժելու տեսանկյունից[32]։ Ախտորոշիչ թեստավորում կարող են անցնել 13-ից 64 տսրեկան բոլոր անհատները։ ՀՎՀ-ն առաջարկում է, որ ՄԻԱՎ-ի թեստ գոնե մի անգամ անցնեն բոլորը։ ՄԻԱՎ-ի թեստերը, որոնք իրենցից ներկայացնում են հակամարմնային թեստեր, հակածին/հակամարմին թեստեր և NATS (նուկլեինաթթվային թեստ), ունեն ճշտության բարձր մակարդակ[33]։

2019 թվականին ամբողջ աշխարհում գրեթե 38 միլիոն մարդ վարակված էր ՄԻԱՎ/ՁԻԱՀ-ով, որոնցից 36.2 միլիոնը մեծահասակակներ, իսկ 1.8 միլիոնը՝ 15 տարեկանից փոքրեր[34]։

ՄԻԱՎ/ՁԻԱՀ-ով պայմանավորված մահեր, ՄԻԱՎ-ի դեպքերի հաճախություն, ե ՄԻԱՎ-ի տարածվածությունը համաշխարհային մակարդակով
Տարի ՄԻԱՎ/ՁԻԱՀ-ով պայմանավորված մահերն աշխարհում[35] ՄԻԱՎ-ով վարակման դեպքերի հաճախությունն աշխարհում[36] ՄԻԱՎ-ով վարակման տարածվածությունն աշխարհում[36]
1990 336 387 2 100 000 8 500 000
1995 939 400 3 200 000 18 600 000
2000 1 560 000 2 900 000 26 000 000
2005 1 830 000 2 500 000 28 500 000
2010 1 370 000 2 200 000 30 800 000
2015 1 030 000 1 900 000 34 400 000
2021[37] 650 000 1 500 000 38 400 000

Որոշ երկրների համար պատմական տվյալներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Աշխարհում ՄԻԱՎ-ի տարածվածությունն ու մահվան գրանցված դեպքերը 1990-ից 2019 թվականների ընթացքում[35]

2001-ից 2014 թվականների ընթացքում աշխարհում ՄԻԱՎ/ՁԻԱՀ-ի տրածավածությունը մեծահասակների շրջանում։ Տվյալները վերցված են CIA WORLD FACTBOOK-ից[38]։

Ըստ տարածաշրջանի[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Համաճարակը բոլոր տարածաշրջանների համար համազոր չէ, որը նշանակում է, որ կան երկրներ, որոնք ավելի շատ են ենթարկվում համաճարակին, քան մյուսները։ Անգամ երկրի մակարդակով՝ վարակվածության առումով շրջանների և բնակչության կոնկրետ խմբերի միջև կան ակնհայտ տարբերություններ։ Ներկայումս ՄԻԱՎ-ի տարածման տեմպերը նվազել են (2010-ից 2020 թվականների ընթացքում արձանագրվել է դեպքերի 23%-անոց անկում), սակայն դեռ կան երկրներ, որտեղ հիվանդացության մակարդակը գնալով աճում է[8]։ Մերձսահարային Աֆրիկան ամենաշատ տուժած աշխարհամասն է այս առումով, որտեղ թիրախային համապատասխան միջամտություններն, այնուամենայնիվ, դրական են ազդում վիրուսի տարածման կանխարգելման դեմ[16]։ Չնայած նրան, որ Ասիայում և Խաղաղօվկիանոսյան կղզիներում ՄԻԱՎ-ի դեպքերը նշանակալիորեն կրճատվել են, այնուամենայնիվ Ֆիլիպիններում և Պակիստանում վերջինիս թվերը շարունակ աճում են[16]։ 2010-ից 2020 թվականների ընթացքում ՄԻԱՎ-ով վարակման դեպքերը Լատինական Ամերիկայում աճել են 21%-ով, Միջին Արևելքում և Հյուսիսային Աֆրիկայում՝ 22%-ով, իսկ Արևելյան Եվրոպայում և Կենտրոնական Աֆրիկայում՝ 72%-ով[8]։

2005 թվականից ի վեր ՄԻԱՎ-ով պայմանավորված մահվան դեպքերը շարունակաբար նվազել են, որը պայմանավորված է հակառետրովիրուսային թերապիայի հասանելիության մեծացման հետ[36]։

2020/2021 թվականների՝ ՄԻԱՎ-ի տվյալներն ըստ տարածաշրջանների[17][36]
Տարածաշրջան ՄԻԱՎ դրական մարդիկ, 2020 թվական (մեծահասակներ և երեխաներ) ՄԻԱՎ դրական մարդիկ, 2021 թվական (մեծահասակներ և երեխաներ)[36] Տարածվածությունը մեծահասակների շրջանում 2021 թվական (%)[36]

Տարիքային խումբ, 15-49

Վարակի նոր դեպքեր, 2020 թվական (յուրաքանչյուր տարի) ՄԻԱՎ-ի հանդիպման հաճախությունը մեծահասակների շրջանում, 2021 թվական[36]

(յուրաքանչյոր 1000 մարդու հաշվով)

ՁԻԱՀ-ով պայմանավորված մահվան դեպքեր, 2020 թվական ՁԻԱՀ-ով պայմանավորված մահվան դեպքեր, 2021 թվական[36] Բուժում ստացող մարդիկ Հակառետրովիրուսային թերապիա ստացող մարդիկ (ART), 2021 թվական[36] ART թերապիա ստացող մարդկանց տարածվածություն, 2021 թվական[36]
Արևելյան և հարավային Աֆրիկա 20.6 միլիոն 20.6 միլիոն 6.2 670,000 2.39 310,000 280 000 16 միլիոն 16 200 000 78
Ասիա և Խաղաղօվկիանոսյան կղզիներ 5.7 միլիոն 6 միլիոն 0.2 280,000 0.10 140,000 140 000 3.6 միլիոն 4 000 000 66
Արևմտյան և կենտրոնական Աֆրիկա 4.7 միլիոն 5 միլիոն 1.3 200,000 0.46 150,000 140 000 3.5 միլիոն 3 900 000 78
Լատինական Ամերիկա 2.1 միլիոն 2.2 միլիոն 0.5 110,000 0.30 32,000 29 000 1.4 միլիոն 1 500 000 69
Կարիբյան ավազան 330 000 330 000 1.2 13,000 0.57 6,000 5700 220,000 230 000 70
Միջին Արևելք և հյուսիսային Աֆրիկա 230 000 180 000 <0.1 16,000 0.06 7,900 5100 93,000 88 000 50
Արևելյան Եվրոպա և Կենտրոնական Ասիա 1.6 միլիոն 1.8 միլիոն 1.1 140,000 1.00 35,000 44 000 870,000 930 000 51
Արևմտյան և կենտրոնական Եվրոպա, և Հյուսիսային Ամերիկա 2.2 միլիոն 2.3 միլիոն 0.3 67,000 0.12 13,000 13 000 1.9 միլիոն 1 900 000 85
Ընդհանուր տվյալներ 37.6 միլիոն 38.4 միլիոն 0.7 1.5 միլիոն 0.31 690,000 650 000 27.4 միլիոն 28 700 000 75
Տարածաշրջանային տվյալներ, 2010 թվական
Աշխարհամաս[39] ՄԻԱՎ-ով վարակվածության տարածման գնահատական
(միլիոն մեծահասակ և երեխա)
Մեծահասակների և երեխաների մահերի գնահատական, 2010 թվական Մեծահասակների շրջանում տարածվածություն (%)
Աշխարհում 31.6–35.2 1.6–1.9 միլիոն 0.8%
Մերձսահարային Աֆրիկա 21.6–24.1 1.2 միլիոն 5.0%
Հարավային և Հարավարևելյան Ասիա 3.6–4.5 250,000 0.3%
Արևելյան Եվրոպա և Կենտրոնական Ասիա 1.3–1.7 90,000 0.9%
Լատինական Ամերիկա 1.2–1.7 67,000 0.4%
Հյուսիսային Ամերիկա 1–1.9 20,000 0.6%
Արևելյան Ասիա 0.58–1.1 56,000 0.1%
Արևմտյան և Կենտրոնական Եվրոպա .77–.93 9,900 0.2%

ՄԻԱՎ-ի վերաբերյալ ուսումնասիրություն և հասարակություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2001 թվականի հունիսին Միացյալ ազգերի կազմակերպությունը (ՄԱԿ) գումարեց Հատուկ Ընդհանուր Ժողով՝ ՄԻԱՎ/ՁԻԱՀ համաճարակի դեմ պայքարն ինտենսիվացնելու ուղղությամբ, ինչպես նաև մոբիլիզացնելու ամբողջ ռեսուրսներն այս հիվանդությունը վերացնելու համար։ ՄԻԱՎ/ՁԻԱՀ-ի համաճարակը համարվում էր համաշխարհային ճշգնաժամ[40][41][42]

2001 թվականից ի վեր Ամերիկայի միացյալ նահանգներում ՄԻԱՎ-ի ուղղությամբ լայնածավալ հետազոտություններ են իրականացվել։ Առողջապահության ազգային ինստիտուտը (ԱԱԻ) (անգլ․՝ National Institutes of Health NIH), որը ԱՄՆ Առողջապահության և մարդկային ծառայությունների դեպարտամենտի (անգլ․՝ U.S department of Health and Human Services (HHS)) կողմից ֆինանսավորվող գործակալություն է, էապես բարելավել է բազմաթիվ անհատների առողջությունն ու կյանքի որակը՝ տրամադրելով նպատակաուղղված բուժում։ Մարդու իմունանբավարարության վիրուսը ՁԻԱՀ-ի առաջացման հիմնական նախապայմանն է։ Մինչ օրս վիրուսի դեմ ոչ մի բուժում չկա։ Այնուամենայնիվ, հասանելի են դարձել որոշ դեղամիջոցներ, կրթական ծրագրեր, բժշկական պատշաճ օգնություն և աջակցություն։

ԱԱԻ-ն համակարգվում է ՁԻԱՀ-ի հետազոտությունների գրասենյակի (OAR) կողմից, և այս հետազոտությունն իրականացվել է ԱԱԻ-ի գրեթե բոլոր ինստիտուտների և գիտական կենտրոնների կողմից։ Այլ գործակալություններ, ինչպիսիք են, օրինակ, Ալերգիայի և վարակիչ հիվանդությունների ազգային ինստիտուտը, նույնպես զգալի ջանքեր են գործադրել՝ տրամադրելու հասանելի նորագույն հետազոտություններն ու բուժումը։

ԱԱԻ-ն պարզել է, որ աշխարհի որոշ հատվածներում ռիսկային վարքագծի և ՄԻԱՎ/ՁԻԱՀ-ի ձեռքբերման փոխկապակցվածությունը պատճառահետևանքային է։ Թմրամիջոցների պարբերաբար օգտագործումը և դրա հետ կապված ռիսկային վարքագիծը, ինչպիսին է թմրամիջոցների կամ փողի դիմաց սեռական հարաբերություն ունենալը, ուղղակիորեն կապված են ծայրամասերում ՄԻԱՎ-ի ձեռքբերման ռիսկի հետ։ Ալերգիայի և վարակիչ հիվանդությունների ազգային ինստիտուտը և առողջապահության ազգային այլ ինստիտուտներ աշխատում են մշակել վնասի նվազեցմանն ուղղված հատուկ միջամտությունների, որոնք ներարկային և ոչ ներարկային թմրամիջոց օգտագործողների շրջանում կպակասեցնեն թմրամիջոցների օգտագործմամբ պայմանավորված և սեռական ճանապարհով փոխանցվող ՄԻԱՎ-ի ձեռք բերման ռիսկը[43]։ Շատ կազմակերպություններ համագործակցում են աշխարհով մեկ՝ հասկանալու, ախտորոշելու, բուժելու և պայքարելու այս հիվանդության դեմ։ Հատկանշական է, որ 1998 թվականից ի վեր կոնկրետ միջոցառումների և մշակված կանխարգելիչ ծրագրերի միջոցով ՄԻԱՎ-ի ձեռքբերման և ՁԻԱՀ-ի զարգացման ռիսկը կտրուկ նվազել է 40%-ով[44]։

Չնայած գիտության զարգացմանը, մինչ օրս ՄԻԱՎ/ՁԻԱՀ-ի դեմ հասանելի բուժում դեռ չկա։ Այնուամենայնիվ, հակառետրովիրուսային արդիականացված թերապիայի միջոցով հիվանդությունը ճնշելու և շատ անհատների կյանքը բարելավելու հիմնական ջանքերը հանգեցրել են դրական և խոստումնալից արդյունքների, որոնք մի օր կարող են հանգեցնել բուժման։ ԱՄՆ նախագահի արտակարգ իրավիճակների՝ ՁԻԱՀ-ի դեմ պայքարի ծրագիրը (անգլ․՝ The U.S. President's Emergency Plan for AIDS Relief (PEPFAR)) ԱՄՆ կառավարության ամենաընդլայնուն արձագանքն է ՄԻԱՎ/ՁԻԱՀ-ի համավարակին։ PEPFAR-ը 2019 ֆինանսական տարում ՄԻԱՎ-ի թեստավորման ծառայություններ է տրամադրել 79,6 միլիոն մարդու, իսկ 2019 թվականի սեպտեմբերի 30-ի դրությամբ՝ մոտ 15,7 միլիոն տղամարդկանց, կանանց և երեխաների աջակցել է կյանքեր փրկող հակառետրովիրուսային թերապիայի ստացման հարցում[32]։ 2019 թվականի վերջի՝ ամբողջ աշխարհում ՄԻԱՎ-ով վարակված 25,4 միլիոն մարդ (67%) ստանում էր հակառետրովիրուսային թերապիա(ART)։ Դա նշանակում է, որ 12,6 միլիոն մարդ դեռ սպասում է նման հնարավորության։ ՄԻԱՎ-ի բուժման հասանելիությունը առանցքային գործոն է ՁԻԱՀ-ի՝ որպես հանրային առողջության սպառնալիքի, վերացնելու համաշխարհային ջանքերի համար[32]։ Այն անհատներին, ովքեր ոչ միայն տեղյակ են իրենց կարգավիճակի վերաբերյալ, այլև պարբերաբար ստանում են ART թերապիա, խրախուսվում է հետևողական մնալ իրենց բուժմանը, որպեսզի իրենց միջոցով նվազի վարակի տարածումն ու վիրուսակրությունը։

Քանի որ ՄԻԱՎ-ը ավելի տարածված է Միացյալ Նահանգների քաղաքային շրջաններում, գյուղաբնակները հիմնականում անմասն են մնում ՄԻԱՎ-ի ախտորոշման գործընթացից։ ՀՎՀ-ն պարզել է, որ ՄԻԱՎ-ի դեպքերի հսկայական տարբերություններ են արձանագրվում հյուսիսային և հարավային շրջանների միջև։ Հարավային շրջաններում ՄԻԱՎ-ի հանդիպման հավանականությունը 15,9 տոկոսով ավելի մեծ է։ Ի տարբերություն դրա՝ Հյուսիսային շրջաններում և Միջին Արևմուտքի ՄԻԱՎ-ի ընդհանուր ցուցանիշները կազմում են համապատասխանաբար 9 և 7,2 տոկոս, որը խոսում է տարածվածության զգալիորեն ցածր ցուցանիշի մասին[45]։ ՄԻԱՎ-ի դեմ պատվաստանյութի մշակումը վերջին քառասուն տարիների ընթացքում շատ առաջընթաց չի գրանցել, սակայն փՌՆԹ (անգլ․՝ mRNA) տեխնոլոգիայի զարգացման շնորհիվ, որն օգտագործվում է SARS-CoV2 շտամի համար որպես COVID-19-ի դեմ պատվաստանյութերի արագ ստեղծման մեթոդ, ՄԻԱՎ-ի պատվաստանյութի ստեղծումը շատ ավելի խոստումնալից է թվում։ Թե ինչու չի կիրառվում COVID-19-ի դեմ պատվաստանյութի մշակման նույն սկզբունքները պայմանավորված է նրանով, որ ՄԻԱՎ-ն ունի վիրուսի անհամեմատ ավելի շատ շտամներ, որոնցից յուրաքանչյուրի դեմ պետք է պատվաստանյութն արդյունավետ գործի[46]։

ՀՎՀ-ի տվյալներով՝ ՄԻԱՎ-ով վարակման ամենաշատ դեպքերը գրանցվել են հոմոսեքսուալների, բիսեքսուալների կամ այլ տղամարդկանց շրջաններում, ովքեր սեռական կապի մեջ են եղել ուրիշ տղամարդկանց հետ։ 2018 թվականին ՄԻԱՎ-ի՝ 37,968 գրանցված նոր դեպքերի 69%-ը կազմել են հոմոսեքսուալ և բիսեքսուալ տղամարդիկ, իսկ այդ տարվա ամբողջ ախտորոշումների 86%-ը եղել են տղամարդիկ։ Միայն այս խմբի մարդկանց չէ, որ ՄԻԱՎ-ն ախտահարում է։ Հետերոսեքսուալները նույնպես հակված են ՄԻԱՎ-ով վարակվելուն։ 2018 թվականին ԱՄՆ-ում հետերոսեքսուալները ՄԻԱՎ-ի գրանցած 37,968 նոր դեպքերի 24%-ն են կազմել։

  • ՄԻԱՎ-ի ախտորոշման նոր դեպքերի 8%-ը կազմել են հետերոսեքսուալ տղամարադիկ։
  • ՄԻԱՎ-ի ախտորոշման նոր դեպքերի 16%-ը կազմել են հետերոսեքսուալ կանայք[47]։

UNAIDS-ը նշում է, որ վիրուսի ձեռք բերման ռիսկի կոնկրետ խմբերում սովորաբար գտնվում են հետևյալ մարդիկ․

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. «How I told the world about Aids». BBC News. 2006 թ․ հունիսի 5. Արխիվացված օրիգինալից 2019 թ․ փետրվարի 12-ին. Վերցված է 2019 թ․ փետրվարի 12-ին.
  2. 2,0 2,1 «Global HIV & AIDS statistics — 2021 fact sheet». www.unaids.org (անգլերեն). UNAIDS. Վերցված է 2021 թ․ հուլիսի 17-ին.
  3. 3,0 3,1 3,2 «"HIV/AIDS Factsheet"». World Health Organization.
  4. «"Why the HIV epidemic is not over"». www.who.int.
  5. Eisinger, Robert Walter; Fauci, Anthony S. «Ending the HIV/AIDS Pandemic - Volume 24, Number 3—March 2018 - Emerging Infectious Diseases journal - CDC» (ամերիկյան անգլերեն). doi:10.3201/eid2403.171797. PMC 5823353. PMID 29460740. {{cite journal}}: Cite journal requires |journal= (օգնություն)CS1 սպաս․ PMC format (link)
  6. «"HIV data and statistics"». www.who.int.
  7. Wang, Haidong; Wolock, Tim M; Carter, Austin; Nguyen, Grant; Kyu, Hmwe Hmwe; Gakidou, Emmanuela; Hay, Simon I; Mills, Edward J; Trickey, Adam (2016-08). «Estimates of global, regional, and national incidence, prevalence, and mortality of HIV, 1980–2015: the Global Burden of Disease Study 2015». The Lancet HIV (անգլերեն). 3 (8): e361–e387. doi:10.1016/S2352-3018(16)30087-X.
  8. 8,0 8,1 8,2 8,3 «"Foreword – AIDS 2020"». UNAIDS.
  9. 9,0 9,1 «Landsat collection 2». Fact Sheet. 2021. doi:10.3133/fs20213002. ISSN 2327-6932.
  10. 10,0 10,1 «"HIV/AIDS"». WHO | Regional Office for Africa.
  11. «Landsat Collections». Fact Sheet. 2018. doi:10.3133/fs20183049. ISSN 2327-6932.
  12. P03022017.pdf.
  13. «"HIV/AIDS – adult prevalence rate - The World Factbook"». www.cia.gov. Արխիվացված է օրիգինալից 2022 թ․ ապրիլի 25-ին. Վերցված է 2023 թ․ հունվարի 26-ին.
  14. World AIDS Day Report 2022. United Nations. 2022 թ․ նոյեմբերի 29. ISBN 978-92-1-002288-0.
  15. «"Full report — In Danger: UNAIDS Global AIDS Update 2022"». www.unaids.org.
  16. 16,0 16,1 16,2 16,3 16,4 16,5 «"Region profiles – AIDS 2020"». UNAIDS.
  17. 17,0 17,1 17,2 «"Fast Facts"». hiv.gov.
  18. van der Loeff, Maarten F. Schim (2008). Epidemiology, Natural History and Treatment of HIV-2 Infections. Elsevier. էջեր 637–647.
  19. Public Health Agency of Canada (2010). HIV and AIDS in Canada : surveillance report to December 31, 2009. Ottawa: Public Health Agency of Canada, Centre for Communicable Diseases and Infection Control, Surveillance and Risk Assessment Division. ISBN 978-1-100-52141-1. OCLC 720330494.
  20. 20,0 20,1 Brown, Darren A; O’Brien, Kelly K; Harding, Richard; Sedgwick, Philip; Nelson, Mark; Boffito, Marta; Lewko, Agnieszka (2021 թ․ սեպտեմբերի 17). «Prevalence, severity, and risk factors of disability among adults living with HIV accessing routine outpatient HIV care in London, United Kingdom (UK): A cross-sectional self-report study». dx.doi.org. Վերցված է 2023 թ․ հունվարի 26-ին.
  21. «"HIV in Australia"». Australian Federation of AIDS Organizations.
  22. «"About HIV/AIDS | HIV Basics | HIV/AIDS | CDC"». www.cdc.gov.
  23. Sharp, Paul M.; Hahn, Beatrice H. (2011 թ․ սեպտեմբերի 1). «Origins of HIV and the AIDS Pandemic». Cold Spring Harbor Perspectives in Medicine (անգլերեն). 1 (1): a006841. doi:10.1101/cshperspect.a006841. ISSN 2157-1422. PMC 3234451. PMID 22229120.{{cite journal}}: CS1 սպաս․ PMC format (link)
  24. «"HIV pandemic's origins located"». University of Oxford.
  25. American Academy of HIV Medicine (2019). Fundamentals of HIV medicine : for the HIV specialist. W. David Hardy (2019 edition ed.). Oxford. ISBN 978-0-19-093605-1. OCLC 1100767593. {{cite book}}: |edition= has extra text (օգնություն)CS1 սպաս․ location missing publisher (link)
  26. «Global Report Fact Sheet» (PDF). UNAIDS. 2010. Արխիվացված է օրիգինալից (PDF) 2012 թ․ սեպտեմբերի 4-ին.
  27. Barré-Sinoussi F, Chermann JC, Rey F, Nugeyre MT, Chamaret S, Gruest J, և այլք: (1983 թ․ մայիս). «Isolation of a T-lymphotropic retrovirus from a patient at risk for acquired immune deficiency syndrome (AIDS)». Science. 220 (4599): 868–871. Bibcode:1983Sci...220..868B. doi:10.1126/science.6189183. PMID 6189183. S2CID 390173.
  28. Gallo RC, Sarin PS, Gelmann EP, Robert-Guroff M, Richardson E, Kalyanaraman VS, և այլք: (1983 թ․ մայիս). «Isolation of human T-cell leukemia virus in acquired immune deficiency syndrome (AIDS)». Science. 220 (4599): 865–867. Bibcode:1983Sci...220..865G. doi:10.1126/science.6601823. PMID 6601823.
  29. 29,0 29,1 «Basic Statistics | HIV Basics | HIV/AIDS | CDC». www.cdc.gov (ամերիկյան անգլերեն). 2020 թ․ հոկտեմբերի 22. Վերցված է 2020 թ․ նոյեմբերի 13-ին.
  30. «Addressing HIV-related Intersectional Stigma and Discrimination». National Institute of Mental Health (NIMH) (անգլերեն). Վերցված է 2022 թ․ նոյեմբերի 2-ին.
  31. «HIV Stigma and Discrimination». Avert (անգլերեն). 2015 թ․ հուլիսի 20. Վերցված է 2020 թ․ նոյեմբերի 13-ին.
  32. 32,0 32,1 32,2 «Global Statistics». HIV.gov (անգլերեն). 2020 թ․ հուլիսի 7. Վերցված է 2020 թ․ նոյեմբերի 13-ին.
  33. «HIV Testing | HIV/AIDS | CDC». www.cdc.gov (ամերիկյան անգլերեն). 2022 թ․ հունիսի 9. Վերցված է 2022 թ․ նոյեմբերի 21-ին.
  34. «"Global HIV & AIDS statistics — 2020 fact sheet"». www.unaids.org.
  35. 35,0 35,1 Roser M, Ritchie H (2018 թ․ ապրիլի 3). «HIV / AIDS». Our World in Data.
  36. 36,00 36,01 36,02 36,03 36,04 36,05 36,06 36,07 36,08 36,09 «AIDSinfo | UNAIDS». aidsinfo.unaids.org. Վերցված է 2022 թ․ նոյեմբերի 27-ին.
  37. «Fact Sheet - WorldAidsDay 2021» (PDF). UNAIDS. 2021 թ․ դեկտեմբերի 1. Վերցված է 2022 թ․ մարտի 7-ին.
  38. «"Country Comparison :: HIV/AIDS - adult prevalence rate — The World Factbook - Central Intelligence Agency"». cia.gov. Արխիվացված է օրիգինալից 2019 թ․ մարտի 23-ին. Վերցված է 2023 թ․ հունվարի 26-ին.
  39. «UNAIDS World Aids Day Report» (PDF). publisher. 2011. Արխիվացված է օրիգինալից (PDF) 2019 թ․ մարտի 29-ին. Վերցված է 2014 թ․ մարտի 12-ին. «The ranges define the boundaries within which the actual numbers lie, based on the best available information.»
  40. United Nations Special Session on HIV/AIDS. New York, 25–27 June 2001 – http://www.un.org/ga/aids/conference.html
  41. Aggleton P, Parker RB, Barbosa RM (2000). Framing the sexual subject: the politics of gender, sexuality, and power. Berkeley: University of California Press. ISBN 978-0-520-21838-3. p.3
  42. Vance CS (1991). «Anthropology rediscovers sexuality: a theoretical comment». Social Science & Medicine. 33 (8): 875–884. doi:10.1016/0277-9536(91)90259-F. PMID 1745914.
  43. «HIV Prevention | NIH: National Institute of Allergy and Infectious Diseases». www.niaid.nih.gov (անգլերեն). Վերցված է 2020 թ․ նոյեմբերի 13-ին.
  44. «Global HIV & AIDS statistics — 2020 fact sheet». www.unaids.org (անգլերեն). Վերցված է 2020 թ․ նոյեմբերի 13-ին.
  45. CDC (2020 թ․ հոկտեմբերի 26). «HIV in the United States by Region». Centers for Disease Control and Prevention (ամերիկյան անգլերեն). Վերցված է 2020 թ․ նոյեմբերի 13-ին.
  46. «How COVID vaccines have boosted the development of an HIV vaccine». NPR.org (անգլերեն). Վերցված է 2022 թ․ դեկտեմբերի 11-ին.
  47. «HIV in the United States and Dependent Areas | Statistics Overview | Statistics Center | HIV/AIDS | CDC». www.cdc.gov (ամերիկյան անգլերեն). 2020 թ․ հունիսի 10. Վերցված է 2020 թ․ նոյեմբերի 13-ին.
  48. «Global HIV & AIDS statistics — 2020 fact sheet». www.unaids.org (անգլերեն). Վերցված է 2020 թ․ նոյեմբերի 13-ին.