Ճրագալույց

Ճրագալույց;
	;
Տեսակ	հսկում, պետական տոն, Քրիստոնեական տոն, տոնածառի լեգենդը և Ընթրիք
Ենթադաս	Քրիստոնեական տոներ, Christmastide? և Advent?
Ամսաթիվ	Դեկտեմբերի 24
Անվանված է	Սուրբ Ծնունդ
Նման	Nochebuena?

Ճրագալույց (ուկրաիներեն՝ Святвечір, польск. Wigilia, չեխ․՝ Štědrý den, болг. Бъдни вечер, խորվ.՝ Badnjak, Badnji dan, սերբ.՝ Бадњак, Бадњи дан), Հայաստանյայց Առաքելական Սուրբ Եկեղեցու 5 տաղավար տոներից երկուսի՝ Սուրբ Ծնունդին և Սուրբ Զատիկին նախորդող օրը^[1]։ «Ճրագալույց» անվանումը ծագել է «ճրագ լուցանել» արտահայտությունից, նշանակում է՝ ճրագ վառել, մոմ վառել։ Հայ առաքելական եկեղեցին տարվա ընթացքում միայն 2 օր է երեկոյան պատարագ մատուցում՝ Սուրբ Ծննդյան և Սուրբ Զատիկի ճրագալույցներին։

Սուրբ Ծննդյան և Սուրբ Զատկին նախորդող օրերի երեկոյան՝ ճարագալույցի սուրբ պատարագի ընթացքում, եկեղեցին ավետում է բարի լուրերը՝ «Քրիստոս ծնաւ եւ յայտնեցաւ», «Քրիստոս յարեաւ ի մեռելոց»։

Սուրբ Ծննդյան ճրագալույց[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Հայ եկեղեցին Հիսուս Քրիստոսի ծննդյան օրն անփոփոխ նշում է հունվարի 6-ին։ Սուրբ Ծննդյան նախապատրաստությունը սկսվում է դեկտեմբերի 29-ից` Սուրբ Ծննդյան պահքի Բարեկենդանով, իսկ հաջորդ օրն սկսվում է Սուրբ Ծննդյան շաբաթապահքը` իր մեջ ընդգրկելով Ամանորը։ Պահքից դուրս են գալիս հունվարի 5-ին, և այդ օրը երեկոյան բոլոր եկեղեցիներում մատուցվում է ճրագալույցի սուրբ պատարագ։

Հունվարի 5-ի աստվածհայտնության ճրագալույցի գիշերային ժամին քահանաները զգեստավորված գալիս են ատյան։ Ատյանում խնկարկում են և «Ուրախացիր սրբուհի» շարականի երգեցողությամբ սկսում են օրհնաբանել Աստվածամայր Կույսին՝ հայտնելով Հիսուս Քրիստոսի գալուստը։ Նույն խորհրդով ընթերցվում է նաև Հիսուսի ծնունդն ավետող դրվագը Ղուկասի ավետարանից^[2]։ Առավոտյան ժամը 9-ին բոլորը հավաքվում են եկեղեցում։ Եկեղեցու բեմը նախապես վարագույրով ծածկված է լինում։ Ապա պատարագիչը բարձրանում է խորան և զգեստավորվում։ Այս ընթացքում ատյանում ընթերցվում են Հիսուս Քրիստոսի գալուստը վկայող մարգարեությունները։ Ապա ընթերցվում են Դանիելի մարգարեությունից հատվածներ, բացվում է սուրբ խորանի վարագույրը։ Սկսվում է սուրբ պատարագի արարողությունը։ Պատարագից հետո քահանայական թափորը գնում է սեղանատուն՝ նախատոնակն այնտեղ կատարելու։ Ավարտից հետո կատարվում է հաջորդ օրվա տոնի նախատոնակը, որով սկիզբն է դրվում Սուրբ Ծննդյան տոնի հիշատակը։ Այն Սուրբ Ծննդյան տոնի նախապատրաստությունն է։

«Այսօր նախօրեն ու նախատոնակն է վաղվա մեծ լույսի ծագման։ Եվ ինչպես թագավորի գալստյան ավետիսը լսելով՝ նրան սիրողներն ուրախանում ու պատրաստություն են տեսնում կամ ջահերով ընդառաջ գնում նրան, նույնպես էլ մենք»։

- Սուրբ Գրիգոր Աստվածաբան

Ճրագալույցի երեկոն կոչվում է նաև Խթում^[3]. այն ուտիքի նախատոնակն է։ Հետո սկսվում է ավանդական ընթրիքը. նախընտրելի է՝ այդ օրվա ընթրիքը պատրաստված լինի ձկից, չամիչով և բրնձով փլավից, բայց չպարունակի միս։

Ճրագալույցի ավարտին հավատացյալներն իրենց տուն են տանում եկեղեցու կանթեղներից ու մոմերից վառված ճրագ կամ մոմ, ինչը խորհրդանշում է աստվածային լույսը, Բեթղեհեմյան աստղի լույսը, որն Արեգակից ավելին էր, քանի որ ցերեկով էր երևում։

Սուրբ Զատիկի ճրագալույց[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Սուրբ Զատկի ճրագալույցի պատարագի ավարտին պատարագիչ քահանան սուրբ սեղանը սպասավորող սարկավագների ու դպիրների ուղեկցությամբ՝ մոմերով, բուրվառով, հարության պատկեր խաչվառով, քշոցներով ու ծնծղաներով հանդիսավոր թափոր կազմած իջնում է խորանից և ատյանում կատարվում է նախատոնակի արարողություն։ Ավետարանի ընթերցումից հետո հանդիսապետ հոգևորականը շարականների, տաղերի երգեցողության ներքո բուրվառով խնկարկում է եկեղեցում հավաքված հավատացյալներին և ի լուր ամենքի հնչեցնում է կյանք պարգևող ավետիսը՝ «Քրիստոս յարեաւ ի մեռելոց»^[4] i:

Եվ եկեղեցին՝ Քրիստոսի Հարության ուրախությամբ որպես մեկ ամբողջություն, ի պատասխան հնչեցնում է «Օրհնեալ է Յարութիւնն Քրիստոսի»։

Սուրբ Հարության ավետիսով ավարտվում է 48 օր առաջ սկսված Մեծ պահքը, որը լուծվում է ձկան, ձվի և յուղի համտեսմամբ։

Պատարագի ավարտին հավատացյալները խորանի մոմից վառում են իրենց մոմերը և տանում իրենց տները։ Ճրագալույցի պատարագով սկսվում է Սուրբ Հարության տոնը։

Թե՛ Սուրբ Ծննդյան, թե՛ Սուրբ Հարության տոներին միմյանց ողջունելը ունի հին սովորություն և մեզ է հասել Քրիստոսի առաքյալներից։