Հրանտ Հովսեփյան (նկարիչ)

Հրանտ Հովսեփյան
Ծնվել է	փետրվարի 10, 1919
Ծննդավայր	Բյուրական, Էջմիածնի գավառ, Հայաստան, Հայաստան
Վախճանվել է	1987
Մահվան վայր	Երևան, Հայկական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ
Ազգություն	հայ
Քաղաքացիություն	ԽՍՀՄ
Կրթություն	Երևանի պետական գեղարվեստա-թատերական ինստիտուտ (1950)
Մասնագիտություն	նկարիչ
Ժանր	դիմանկար և նատյուրմորտ
Պարգևներ	; և
Կուսակցություն	ԽՄԿԿ

Անվան այլ կիրառումների համար տե՛ս՝ Հրանտ Հովսեփյան (այլ կիրառումներ)

Վիքիպեդիայում կան հոդվածներ Հովսեփյան ազգանունով այլ մարդկանց մասին։

Հրանտ Սարգսի Հովսեփյան (փետրվարի 10, 1919(1919-02-10)^[1], Բյուրական, Էջմիածնի գավառ, Հայաստան, Հայաստան^[1] - 1987, Երևան, Հայկական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ), հայ նկարիչ։ ՀԽՍՀ վաստակավոր նկարիչ (1970)։ ԽՍՀՄ հայրենական պատերազմի մասնակից։

Կենսագրություն

Հրանտ Հովսեփյանը ծնվել է 1919 թվականի փետրվարի 10-ին Բյուրական գյուղում (այժմ՝ Հայաստանի Արագածոտնի մարզ)։ 1939 թվականին ավարտել է Երևանի Գեղարդ տեխնիկումը։

Մասնակցություն Հայրենական պատերազմին

Մասնակցել է Հայրենական մեծ պատերազմին։ Ծառայել է Խարկովում, 217-րդ հրաձգային գնդում, մասնակցել է Հյուսիսային Կովկասի, Կուբանի, Ղրիմի, Ուկրաինայի ազատագրման համար մղվող մարտերին։ 1943 թվականի փետրվարի 19-ին նկարիչն աջ ոտքից ծանր վիրավորվել է, տեղափոխվել հոսպիտալ։ Հովսեփյանը պարգևատրվել է Հայրենակամ մեծ պատերազմի 2-րդ աստիճանի շքանշանով, Կովկասի պաշտպանության համար և այլ մեդալներով, բազմիցս արժանացել է բանակի գլխավոր հրամանատարության շնորհակալագրերին^[2]։

Ստեղծագործական ուղի

1950 թվականին ավարտել է Երևանի գեղարվեստա-թատերական ինստիտուտը։ 1958-1964 թվականներին եղել է ՀԽՍՀ մշակույթի նախարարությանը կից շրջիկ արվեստանոց-ցուցահանդեսի գեղարվեստական ղեկավար, այնուհետև անցել է մանկավարժական գործունեության։ 1964-1987 թվականներին դասավանդել է ԵԳԹԻ-ում։ Ցուցահանդեսների մասնակցել է 1950 թվականից։ Ստեղծագործել է թեմատիկ կոմպոզիցիոն պատկերի, դիմանկարի, բնանկարի և նատյուրմորտի ժանրերում։ Լավագույն աշխատանքներից են՝ «Մեծ տան մայրը» (1959), «Հայրեր և որդիներ» (1965), «Աղավնաձոր» (1965), «Հնձվորները» (1980), «Հողը և մարդը» (1983), «Կժերով նատյուրմորտ» (1987), «Կոստան դային», «Աշնանային օր», «Հողի մշակ Սերոբ ամին» և այլն^[3]։ Անհատական ցուցահանդես է ունեցել Երևանում (1969 թ.)։

Պարգևներ

Հայրենական մեծ պատերազմի 2-րդ աստիճանի շքանշան
Կովկասի պաշտպանության համար մեդալ

Մատենագրություն

М. Казарян, Грант Овсепян, (буклет), Ереван, 1971 г.

Ծանոթագրություններ

↑ ^1,0 ^1,1 ^1,2 ^1,3 ^1,4 ^1,5 ^1,6 ^1,7 ^1,8 Հայկական սովետական հանրագիտարան (հայ.) / Վ. Համբարձումյան, Կ. Խուդավերդյան — Հայկական հանրագիտարան հրատարակչություն, 2000.
↑ Մուսաները չլռեցին։ Հայաստանի մշակույթի գործիչները 1941-1945 թթ. հայրենական մեծ պատերազմում, զոհված հայ արվեստագետներ։ Գիրք I. - Եր.: Խորհրդային գրող, 1989 թ., 392 էջ:
↑ «Հայ կերպարվեստագետներ, համառոտ բառարան», Դանիել Դզնունի, «Լույս» հրատարակչություն, Երևան, 1977 թ.:

Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 6, էջ 581)։

Այս հոդվածի նախնական տարբերակը կամ նրա մասը վերցված է Հայկական համառոտ հանրագիտարանից, որի նյութերը թողարկված են՝ Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) թույլատրագրի ներքո։

[_64f5a1586f195210-1] 1,0 ^1,1 ^1,2 ^1,3 ^1,4 ^1,5 ^1,6 ^1,7 ^1,8 Հայկական սովետական հանրագիտարան (հայ.) / Վ. Համբարձումյան, Կ. Խուդավերդյան — Հայկական հանրագիտարան հրատարակչություն, 2000.

[2] Մուսաները չլռեցին։ Հայաստանի մշակույթի գործիչները 1941-1945 թթ. հայրենական մեծ պատերազմում, զոհված հայ արվեստագետներ։ Գիրք I. - Եր.: Խորհրդային գրող, 1989 թ., 392 էջ:

[3] «Հայ կերպարվեստագետներ, համառոտ բառարան», Դանիել Դզնունի, «Լույս» հրատարակչություն, Երևան, 1977 թ.:

[1]

[2]

[3]