Հովհաննես Երանյան

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Վիքիպեդիայում կան հոդվածներ Երանյան ազգանունով այլ մարդկանց մասին։
Հովհաննես Գրիգորի Երանյան
Ծնվել է1963 մայիսի 7
ԾննդավայրՀաջի Այվազ, Մասիսի շրջան, Հայկական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ
Մասնագիտությունարձակագիր
Ազգությունհայ
Քաղաքացիություն ԽՍՀՄ և  Հայաստան
ԿրթությունԵրևանի պետական գեղարվեստա-թատերական ինստիտուտ
ԱնդամակցությունՀԳՄ
ԱշխատավայրԵրկիր
Պարգևներ
Հովհաննես Երանյան Վիքիդարանում

Հովհաննես Գրիգորի Երանյան (1963, մայիսի 7, Դարակերտ, Արարատի մարզ), հայ արձակագիր։ Հայաստանի գրողների միության անդամ (2003

Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

1990 թվականին ավարտել է Երևանի գեղարվեստա-թատերական ինստիտուտի թատերագիտության բաժինը։ Աշխատել է մամուլում և հեռուստատեսությունում։ «Երկիր» շաբաթաթերթի մշակութային էջի պատասխանատուն է։ Հեղինակել է հայ մշակույթի և գրականության վերաբերյալ մի քանի տասնյակ փաստագրական ֆիլմեր ու հաղորդումներ։ Թատերագիտական, գրականագիտական, կինոգիտական բազմաթիվ հոդվածներ ու գրախոսականներ է տպագրել ինչպես հայաստանյան, այնպես էլ սփյուռքահայ մամուլում։

1995 թվականին Բեռլինի «Literatur werk chat» կազմակերպության հրավերով «Պատերազմը և գրականությունը», «Մշակույթի դերը պատերազմների կանխարգելման գործում» թեմաներով դասախոսություններ է կարդացել Գերմանիայում։

Պատմվածքները թարգմանվել են գերմաներեն, անգլերեն, հոլանդերեն, ռումիներեն, ռուսերեն և պարսկերեն լեզուներով։ Պարսկերեն առանձին գրքով հրատարակվել է նաև նրա «Կույրերը» պիեսը և 2004 թվականի նոյեմբերին բեմադրվել Թեհրանում[1]։

Հրատարակել է 4 արձակ ժողովածու՝

  • «Միակ ոտնահետք», 1999
  • «Զինադադար», 2005
  • «Մարդահամար», 2008
  • «Ամենագեղեցիկ հարվածը», 2010

Պարգևներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • 2010 թվականին «Ամենագեղեցիկ հարվածը» գիրքն արժանացել է «Արդի հայ արձակ. 21-րդ դար» մրցանակաբաշխության առաջին մրցանակի
  • Պողոսյան մրցանակ, 2018[2]

Երկեր[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • Այլ ոտնահետքեր (ընտրանի), Երևան,2014
  • Ողորմություն Ֆրոսյային (պատմվածքներ), Երևան, Անտարես, 2013, 144 էջ։
  • Ամենագեղեցիկ հարվածը (վեպ), Երևան, 2010
  • Մարդահամար (վեպ, պատմվածքներ, պիեսներ), Երևան, 2008
  • Զինադադար, Երևան, 2005
  • Միակ ոտնահետք, Երևան, 1999

Մամուլ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • Անաղ երկիր, «Գարուն», 1999, N 10։

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. Հովհաննես Երանյան Հայաստանի գրողների միության կայքում
  2. «Հովհաննես Երանյան». boghossianprize.am. Արխիվացված է օրիգինալից 2022 թ․ հուլիսի 16-ին. Վերցված է 2020 թ․ դեկտեմբերի 13-ին.

Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]