Հովհաննես Ավետիսյան

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Վիքիպեդիայում կան հոդվածներ Ավետիսյան ազգանունով այլ մարդկանց մասին։
Հովհաննես Նազարեթի Ավետիսյան
Դիմանկար
Ծնվել էհունիսի 12, 1939(1939-06-12)
ԾննդավայրԼենինական, Հայկական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ
Մահացել էհուլիսի 1, 2000(2000-07-01) (61 տարեկան)
Քաղաքացիություն Հայաստան
ԱզգությունՀայ
ԿրոնՔրիստոնեություն
Մասնագիտություննկարիչ
Ծնողներհայրը՝ Նազարեթ Ավետիսյան
ԵրեխաներԱնդրանիկ Ավետիսյան
Կայքhovhanes.wordpress.com

Հովհաննես Ավետիսյան (հունիսի 12, 1939(1939-06-12), Լենինական, Հայկական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ - հուլիսի 1, 2000(2000-07-01)), հայ գեղանկարիչ[1]։

Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Հովհաննես Ավետիսյանի հայրը 1941 թ-ին մեկնել է ռազմաճակատ և այլևս չի վերադարձել։ Մայրը մահացել է 1942 թվականին։ 1946-1956 թվականներին Հովհաննեսը սովորել է Լենինականի թիվ 4 միջնակարգ դպրոցում, միաժամանակ՝ Մերկուրովի անվան նկարչական դպրոցում։ 1953 թվականին նյութական անհրաժեշտությունից ելնելով պատանի հասակից ուսմանը զուգընթաց աշխատանքի է անցել Լենինականի «Կարմիր նոյեմբեր» կահույքի ֆաբրիկայում՝ աշակերտելով գյումրեցի վարպետներին։ Հետագայում կատարելագործել է սովորածը՝ դրվագելով փայտի վրա, որն արժանացել է հասարակության բարձր գնահատանքին։ 1964 թվականին Հովհաննես Ավետիսյանն աշխատանքի է անցել Մաշտոցի անվան թիվ 29 միջնակարգ դպրոցում որպես նկարչության ուսուցիչ։ 1970-1972 թվականներին դպրոցում նրա ջանքերով ստեղծվել է պատկերասրահ[2], որը եղե է առաջին գեղարվեստի կենտրոնը քաղաքում։

1974 թվականին Լենինականում բացվոել է նկարչի անհատական ցուցահանդեսը, 1977 թ-ին Երևանում բացվել է նկարչի երկրորդ անհատական ցուցահանդեսը։ 1967 թ-ին Ավետիսյանն առաջին անգամ մասնակցել է ԽՍՀՄ նկարիչների համամիութենական ցուցահանդեսին։

Ավետիսյանը նկարել է հայրենի բնապատկերները՝ լեռները և դաշտերը, նկարել է նաև դիմանկարներ, նկարել է Մեծ եղեռնը պատկերող նկարներ՝ «Կոմիտասը և եղեռնը», «Անտունի» և այլն։

1967-1986-ական թվականներին մասնակցել է Խորհրդային Միությունում և սոցիալիստական երկրներում կազմակերպված գրեթե բոլոր ցուցահանդեսներին՝ արժանանալով դիպլոմների, նաև՝ դափնեկրի կոչման։

Լի ստեղծագործական ավյունով՝ ունեցել է բազմաթիվ ծրագրեր, սակայն 1988 թվականի ավերիչ երկրաշարժից հետո փլվել է նրա ստեղծած պատկերասրահը, որի հետևանքով շատ նկարներ վնասվել են, շատերն էլ չեն գտնվել։

1988 թ.-ից մինչև 1997 թ.-ը չնայած Գյումրիում տիրող հետերկրաշարժյան իրավիճակին, մեծ դժվարությամբ Հովհաննեսը մի փոքրիկ սենյակում շարունակել է ստեղծագործել։ Գեղանկարչությունից բացի Հովհաննես Ավետիսյանը գրել է նաև բանաստեղծություններ։ Նրա բանաստեղծությունների ժողովածուն լույս է տեսել հետմահու՝ 2002 թ-ին։

Մահացել է 2000 թվականի հուլիսի 1-ին։

Խմբակային ցուցահանդեսներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

1967-1986 թթ. մասնակցել է Շրի Լանկայում, Բուլղարիայում, Հնդկաստանում, Սիրիայում, Ֆինլանդիայում, Կանադայում, Իտալիայում, Հայաստանի արվեստը ներկայացնող խմբային ցուցահանդեսներին։ 1971 թվականից նախկին ԽՍՀՄ տարածքում տեղի ունեցած ցուցահանդեսներ՝ Կիևում, Թբիլիսիյում, Վիլնյուսում, Մոսկվայում, Սանկտ Պետերբուրգում նաև՝ Վարշավայում։

Պարգևներ և մրցանակներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • 1974-Խորհրդային Միության նկարիչների «փառք աշխատանքին» մրցույթի մեդալակիր։
  • 1974-Համամիութենական ցուցահանդես «փառք աշհատանքին»։
  • 1974- «իններորդ հնգամյակի» հաղթող։
  • 1976- Համամիութենական ցուցահանդես Վիլնյուսում։
  • 1976- Համամիութենական ցուցահանդես Վիլնյուսում։
  • 1979- «Հայկական կերպարվեստ ցուցահանդես Զագրեբում (Հարավսլավիա)։
  • 1968- «Հայ արվեստի օրեր» Կանադայում և Բուխարեստում։

Հետաքրքիր փաստեր[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Վարշավայում կազմակերպված ցուցահանդեսում գողացել էին նրա նկարներից մեկը, որի համար թեև տխրել էր, բայց ուրախ էր, որ բազմաթիվ նկարներից իրենն էին հավանել ու տարել։

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. Լրագիր «ՊԻՈՆԵՐ ԿԱՆՉ» 28 Հունվարի 1983 թ.
  2. Լրագիր «Սովետական Դպրոց», 14 Հուլիսի 1971 թ.