Հովիտը
Հովիտը The Hollow | |
|---|---|
 | |
| Հեղինակ | Ագաթա Քրիստի |
| Տեսակ | գրական ստեղծագործություն |
| Ժանր | Վեպ |
| Բնօրինակ լեզու | Անգլերեն |
| Կերպար(ներ) | Էրքյուլ Պուարո |
| Ստեղծման տարեթիվ | 1946 թվական |
| Շարք | Էրքյուլ Պուարոյի կանոնը |
| Նախորդ | «Պսպղուն ցիանիդ» |
| Հաջորդ | Come, Tell Me How You Live? և The Labours of Hercules? |
| Երկիր | .svg){kind=small} ԱՄՆ և .svg){kind=small} Միացյալ Թագավորություն |
| Հրատարակիչ | Dodd, Mead and Company |
| Հրատարակման տարեթիվ | 1946 թվական |
«Հովիտը» (անգլ.՝ The Hollow), Ագաթա Քրիստիի դետեկտիվ վեպերից, առաջին անգամ հրատարակվել է Մեծ Բրիտանիայի Collins Crime Club հրատարակչությունում և ԱՄՆ-ի Dodd, Mead and Company հրատարակչությունում 1946 թվականին։ Ագաթա Քրիստիի Էրքյուլ Պուարոոյի մասին վեպերի շարքից[1]։
Սյուժե[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Տարօրինակ լեդի Լյուսի Էնկքեյլը, հովտում կալվածքի տիրուհին, իր մոտ է հրավիրում բժիշկ Քրիստոուին և նրա կնոջը՝ Գերդային։ Ջոն Քրիստոուի մոտ կա վեպ Գենրիետ Սավերնեկի քանդակով, որը պարզվում է, որ լավ իմպրովիզատոր է։ Ջոնը կարոտով է հիշում իր առաջին սիրուն՝ Վերոնիկա Քրեյին։ Անսպասելիորեն նա հայտնվում է Էնկքեյլթլովների տանը, շաբաթ օրը աննշամ պատճառով։ Վերոնիկան ապրում է հարակից կալվածքներից մեկում։ Այդպիսի մեկ այլ կալվածք զբաղեցնում է Էրքյուլ Պուարոն, ում Էնկքեյթլը հրավիրել է ճաշի կիրակի օրը։ Ջոնը և Վերոնիկան գնում են միասին, և նա վերադառնում է միայն առավոտյան։ Պուարոն գալիս է կալվածք հաջորդ օրը և տեսնում է տարօրինակ տեսարան․ Գերդան կանգնած է ատրճանակը ձեռքին Ջոնի արյունաքամ մարմնի առջև, իսկ Լյուսին, Գենրիետան և Էդվարդը կանգնած են մի փոքր հեռվում՝ քարացած վիճակում։ Ջոնի վերջին խոսքերի, ավելի ճիշտ կոչը եղել է․ «Գենրիետա»։
Թվում էր թե, ակնհայտ է, որ Գերդան մարդասպանն է, բայց Գենրիետան վերցնում է ատրճանակը նրա մոտից և «միամիտ» վիրավորում է նրան ավազանում։ Ուղիղ ապացույցները անհետանում են։ Ավելի ուշ պարզվում է, որ այդ ատրճանակը, որը բռնել էր Գերդան, այն չէ, որով սպանվել էր Ջոնը։ Պուարոն սկսում է հետաքննություն։
Վեպի հերոսներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- Էրքյուլ Պուարո - բելգիացի դետեկտիվ
- Տեսուչ Գրենջ - դեպքի քննիչ
- Ջոն Քրիստոու - բժիշկ Հարլի փողոցից
- Գերդա Քրիսթոու - Ջոնի կինը
- Պարոն Հենրի Էնկքեյթլ - Հովտի կալվածքի սեփականատեր
- Լեդի Լյուսի ԷնկՔեյթլ - Հենրիի կինը, Հովտի կալվածքի սեփականատիրուհի
- Էդվարդ Էնկքեյթլ - Հենրիի զարմիկը, տարիներ շարունակ սիրված է եղել Գենրիետային
- Միջ Հարդքասլ - Լյուսիի երիտասարդ զարմուհին
- Դեվիդ Էնկքեյթլ - ուսանող
- Գենրիետա Սավերնեյկ - քանդակագործ
- Վերոնիկա Քրեյ - դերասանուհի, ինքնահավան, բայց գեղեցիկ երիտասարդ կին
- Գեդեոն - ծառա
Գրական քննադատություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
1946 թվականի դեկտեմբերի 1-ին «The Observer» թերթում հրատարակվել է վեպի հակիրճ բովանդակությունը․ «Ագաթա Քրիստին, խորամանկ և զգացմունքային սյուժեի ֆոնին, «կրակել է» բժիշկ կնասերին։ Հանելուկին է մոտենում բավականին ճնշված Պուարոն։ Վերջում հրաշալի կրկնակի ծուղակը»[2]։
Էկրանավորում և թատերական տեղայնացում[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Ագաթա Քրիստին վեպի հիմքում դրել է նույնանուն բեմականացումը, որը հաջողոթյամբ բեմադրվել է բեմում 1651 թվականին։ Սյուժետային գծի հիմնական փոփոխությունը եղել է Էրքյուլ Պուարոյի հերոսների մեջ։
2004 թվականին վեպը էկրանավորվել է բրիտանական հեռուստասերիալում, Պուարոն, Ագաթա Քրիստին և Դեվիդ Սուշեն գլխավոր դերերում։ Ֆիլմում մի քանի բաներ փոխվել են։ Հիմնականում Էդվարդի ինքնասպանության փորձը, Գերդիի թունավորած թեյը և այլն։ Բայց մնացածով տվյալ էկրանավորումը շատ մոտ է իրականին[3]։
Քրիստին գիրքը նվիրել է Լարրին և Դանդեին ներողություն խնդրելով, որ նա օգտագործել է իրենց ավազանը որպես հանցագործության վայր[4]։
Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- ↑ На русском издавался под название "Смерть у бассейна", перевод А.Горянина, Минск, с\с А.Кристи, т. 26, 1997
- ↑ «Agatha Christie has staged, against her smartiest, most hyper emotional background so far, the shooting of a philandering doctor. Solution by a rather subdued Poirot. Good double-bluff surprise» Maurice Richardson, The Observer, December 1, 1946 (страница 3)
- ↑ «Agatha Christie: Poirot» The Hollow (2004)
- ↑ For Larry and Dande With apologies for using their swimming-pool as the scene of a murder
Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Роман «Лощина» в библиотеке Альдебаран Արխիվացված 2012-12-19 Wayback Machine
|
