Հողային ծածկույթի կառուցվածք

Հողային ծածկույթի կառուցվածք, միմյանց հետ որոշակի գենետիկական և աշխարհագրական կապ ունեցող, բազմակիորեն կրկնվող հողային անհամասեռությունների կայուն զուգորդություններ, որոնք ստեղծում են տվյալ հողային ծածկույթի տարածական պատկերը։ Տարբեր հողային ծածկույթի կառուցվածքներ կազմված են՝

• հողային համալիրներում
• բծավորություններում
• զուգորդություններում
• խճանկարներում և այլ տարածական պատկերներում համախմբված տարրական հողային արեալներից (աշխարհագրական ամենափոքր օբյեկտներից)։

Բնորոշում

Հողային ծածկույթի կառուցվածքների ձևավորումը բնորոշվում է

• մեզո և միկրո ռելիեֆների համատեղ ազդեցությամբ
• հողագոյացնող ապարների ու բույսերի խմբերի տարածական հերթափոխությամբ
• կենդանիների գործունեությամբ
• հողածածկույթի վրա մարդածին գործոնի ազդեցությամբ։

Հողի էրոզիան և երկրորդական հողի աղակալումը հողային ծածկույթի կառուցվածքը դարձնում են ավելի բարդ և հակադիր, իսկ հողի մշակումը և ոռոգումը նպաստում են ավելի պարզ ու համասեռ հողային ծածկույթի կառուցվածքի ձևավորմանը։ Հողային ծածկույթի կառուցվածքի բնույթով մեծապես որոշվում են երկրագործության հնարավորությունները և հողային պաշաղների օգտագործման արդյունավետությունը։

ՀՀ-ում հողի շրջանացումը կատարվել է հողային ծածկույթի կառուցվածքի հաշվառմամբ, որը մեծ դեր է խաղում հողի տնտեսական գնահատման և հողի որակական գնահատման ժամանակ։

Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական տարբերակը վերցված է Հայաստանի բնաշխարհ հանրագիտարանից, որի նյութերը թողարկված են Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) թույլատրագրի ներքո։