Հմայակ Բաբայան

Հմայակ Բաբայան
օգոստոսի 15, 1901 - ապրիլի 21, 1945 (43 տարեկան)
Ծննդավայր	Զըռչի
Մահվան վայր	Lichtenberg, Լիխտենբերգ, Բեռլին, Նացիստական Գերմանիա
Գերեզման	Միսլիբուժ
Քաղաքացիություն	ԽՍՀՄ
Զորատեսակ	հետևազոր
Կոչում	գեներալ-մայոր
Հրամանատարն էր	390-րդ Հայկական հրաձգային դիվիզիա
Մարտեր/; պատերազմներ	Առաջին համաշխարհային պատերազմ, Երկրորդ համաշխարհային պատերազմ, Ռուսաստանի քաղաքացիական պատերազմ, Հայրենական մեծ պատերազմ, Հայ ժողովրդի մայիսյան հերոսամարտեր և Խորհրդային բանակի ներխուժումը Լեհաստան
Կրթություն	ՌԴ ԶՈւ Գլխավոր շտաբի զինվորական ակադեմիա
Պարգևներ	, ; , , , , , և

Հմայակ Գրիգորի Բաբայան (օգոստոսի 15, 1901(1901-08-15)^[1]^[2], Զըռչի^[1]^[2] - ապրիլի 21, 1945(1945-04-21)^[2], Lichtenberg, Լիխտենբերգ, Բեռլին, Նացիստական Գերմանիա), Խորհրդային բանակի գեներալ-մայոր (1944), Խորհրդային Միության հերոս (հետմահու,1945, մայիսի 31)։

Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Հմայակ Բաբայանը ծնվել է 1901 թվականին Կարսում։ 1917 թվականին որպես կամավոր միացել է արքայական բանակին, որի կազմում մարտնչել է թուրքական զորքերի դեմ։ Ռուսական կայսրության փլուզումից հետո հաջորդ տարվա մայիսին Հայաստանի Առաջին Հանրապետության զորքերի հետ մասնակցել է Սարդարապատի ճակատամարտին։ 1924 թվականին ավարտել է Երևանի Ալեքսանդր Մյասնիկյանի անվան հայկական միացյալ ռազմական և 1926 թվականին՝ Կիևի հրամանատարական դպրոցները, 1944 թվականին՝ ռազմական ակադեմիաների կատարելագործման դասընթացներ։ Ծառայել է 76-րդ հայկական լեռնահրաձգային դիվիզիայում, 1938 թվականից՝ Մինսկի զինվորական օկրուգում։ Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի Արևելյան ռազմաճակատի («Հայրենական մեծ պատերազմ», 1941-1945) գործողությունների սկզբին նրա գունդը ծանր մարտեր է մղել Բելոստոկ, Վոլկովիսկ, Բարանովիչի և Ելեց քաղաքների շրջանում։

Հմայակ Բաբայանի հուշատախտակը Երևանում

1942 թվականի ապրիլ-մայիսին Բաբայանը Կերչում ղեկավարել է (հրամանատար Ս. Զաքյանի զոհվելուց հետո) 390-րդ հայկական դիվիզիայի մարտական գործողությունները։ 1945 թվականին 1-ին բելառուսական ռազմաճակատում, որպես բրիգադի հրամանատար, մասնակցել է Լեհաստանի ազատագրմանը, ապա՝ Բեռլինի գրավմանը։ Հերոսի կոչմանն արժանացել է Լինդենբերգի մոտ մղված մարտերում ցուցաբերած խիզախության համար^[3]։

Պարգևներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Կարմիր դրոշի շքանշան
Լենինի շքանշան
Խորհրդային Միության հերոս
Հայրենական պատերազմի I աստիճանի շքանշան
«Բանվորագյուղացիական Կարմիր բանակի 20 տարի» հոբելյանական մեդալ
II աստիճանի Կուտուզովի շքանշան

Գրականություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Казарян А. В. «Война, люди, судьбы», Книга I, Ереван, 1975
Амирханян М. Д. Армяне - Герои Советского Союза. - Ер., 2005. - 202 с.: ISBN 99930-4-342-7.
Герои Советского Союза: Краткий биографический словарь / Пред. ред. коллегии И. Н. Шкадов. - М.: Воениздат, 1987. - Т. 1 /Абаев - Любичев/. - 911 с. - 100 000 экз. - ISBN отс., Рег. № в РКП 87-95382.

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

↑ ^1,0 ^1,1 ^1,2 ^1,3 ^1,4 ^1,5 ^1,6 ^1,7 Հայկական սովետական հանրագիտարան (հայ.) / Վ. Համբարձումյան, Կ. Խուդավերդյան — 1974. — հատոր 2. — էջ 186.
↑ ^2,00 ^2,01 ^2,02 ^2,03 ^2,04 ^2,05 ^2,06 ^2,07 ^2,08 ^2,09 ^2,10 Ով ով է. հայեր (հայ.) / Հ. Այվազյան — Երևան: 2005. — հատոր 1. — էջ 181.
↑ Ով ով է. Հայեր. Կենսագրական հանրագիտարան, հատոր առաջին, Երևան, 2005

Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 2, էջ 186)։

[_b59a0f9554bd7534-1] 1,0 ^1,1 ^1,2 ^1,3 ^1,4 ^1,5 ^1,6 ^1,7 Հայկական սովետական հանրագիտարան (հայ.) / Վ. Համբարձումյան, Կ. Խուդավերդյան — 1974. — հատոր 2. — էջ 186.

[_a9231569fc48abc0-2] 2,00 ^2,01 ^2,02 ^2,03 ^2,04 ^2,05 ^2,06 ^2,07 ^2,08 ^2,09 ^2,10 Ով ով է. հայեր (հայ.) / Հ. Այվազյան — Երևան: 2005. — հատոր 1. — էջ 181.

[3] Ով ով է. Հայեր. Կենսագրական հանրագիտարան, հատոր առաջին, Երևան, 2005

[1]

[2]

[3]