Հենրիխ Կոռնելիուս Ագրիպա

Հենրիխ Կոռնելիուս Ագրիպա գերմ.՝ Heinrich Cornelius Agrippa von Nettesheim Eucalipto Sapiens
Ծնվել է	սեպտեմբերի 14, 1486 Քյոլն, Քյոլնի կուրֆյուրստություն, Սրբազան Հռոմեական կայսրություն
Մահացել է	փետրվարի 18, 1535 (48 տարեկան) Գրենոբլ, Dauphiné, Ֆրանսիայի թագավորություն
Քաղաքացիություն	Քյոլնի կուրֆյուրստություն
Ուղղություն	գերմանական Վերածնունդ
Մասնագիտություն	աստղագուշակ, իրավաբան, աստղագետ, գրող, փիլիսոփա, բժիշկ, աստվածաբան, ալքիմիկոս, փաստաբան, վարձկան և ակնաբույժ
Գործունեության ոլորտ	Հումանիզմ, Օկուլտականություն, իրավունք, բժշկություն և աստղագուշակություն
Ալմա մատեր	Կյոլնի համալսարան
Տիրապետում է լեզուներին	լատիներեն
Heinrich Cornelius Agrippa von Nettesheim Վիքիպահեստում

Հայնրիխ Կոռնելիուս Ագրիպա ֆոն Նետսհեյմ ( /əˈɡrɪpə/, սեպտեմբերի 14, 1486, Քյոլն, Քյոլնի կուրֆյուրստություն, Սրբազան Հռոմեական կայսրություն - փետրվարի 18, 1535, Գրենոբլ, Dauphiné, Ֆրանսիայի թագավորություն), Վերածննդի դարաշրջանի գերմանացի բազմամաթ, բժիշկ, իրավաբան, զինվոր, ասպետ, աստվածաբան և օկուլտիստ գրող։

Ագրիպայի եռահատոր «Օկուլտական փիլիսոփայություն» (Three Books of Occult Philosophy) աշխատությունը, որն ամբողջությամբ հրատարակվել է 1533 թվականին, մեծապես հիմնված է կաբալայի, հերմետիզմի և նեոպլատոնականության վրա: Նրա գիրքը մեծ ազդեցություն է ունեցել վաղ նոր շրջանի էզոթերիկագետների վրա, իսկ Քյոլնի ինկվիզիցիայի ատյանն այն դատապարտել է որպես հերետիկոսություն:

Կենսագրություն

Վաղ տարիք և կրթություն

Ագրիպան ծնվել է 1486 թվականի սեպտեմբերի 14-ին Քյոլնի մերձակայքում գտնվող Նետսհայմ քաղաքում, միջին ազնվականներ Կոռնելիների ընտանիքում: Նրա ընտանիքի շատ անդամներ ծառայել են Հաբսբուրգներին:  Ագրիպան սովորել է Քյոլնի համալսարանում 1499-1502 թվականներին (13-16 տարեկանում) և ստացել է արվեստների մագիստրոսի կոչում:

Այդ ժամանակաշրջանում Քյոլնի համալսարանը թոմիզմի կենտրոններից մեկն էր, իսկ արվեստի ֆակուլտետը բաժանված էր գերիշխող թոմական և ալբերտական կողմերի միջև: Հավանական է, որ Ագրիպպայի հետաքրքրությունը օկուլտիզմի նկատմամբ առաջացել էր ալբերտականների ազդեցությունից: Ինքը՝ Ագրիպան, Ալբերտ Մեծի Սպեկուլումը` «Աստղագիտության հայելին» (Speculum Astronomiae) անվանել է «իր ուսումնասիրած առաջին օկուլտիստական տեքստերից մեկը»: Հետագայում նա սովորել է Փարիզում, որտեղ, ըստ երևույթին, մասնակցել է օկուլտիզմով զբաղվող գաղտնի միության գործունեությանը:

Զինվորական ծառայություն

1508 թվականին Ագրիպան մեկնել է Իսպանիա` վարձկան զինվորական ծառայության: Նա շարունակել է իր ճանապարհորդությունները Վալենսիայով, Բալեարներով, Սարդինիայով, Նեապոլով, Ավինյոնով և Լիոնով: Նա ծառայել է որպես կապիտան Սրբազան Հռոմեական կայսր Մաքսիմիլիան I- ի բանակում, ով նրան շնորհել է ռիթեր (ասպետ) կոչում:

Ակադեմիական գործունեություն

Ագրիպայի դիմանկարը, 1598 թվական, փորագրություն

Ագրիպայի ակադեմիական գործունեությունը սկսվել է 1509 թվականին՝ ստանալով Կայսր Մաքսիմիլիան I-ի դուստր, Ֆրանշ-Կոնտեի նահանգապետ Մարգարետ Ավստրիացու և Բեզանսոնի արքեպիսկոպոս և Դոլի համալսարանի ռեկտոր Անտուան դը Վերժիի հովանավորությունը: Նրան հնարավորություն է տրվել համալսարանում դասախոսել եբրայագետ Յոհան Ռոյչլինի «Հրաշագործ խոսքի մասին» (De verbo mirifico) աշխատության վերաբերյալ դասընթացը:

Դոլում Ագրիպան գրել է «Կանացի սեռի ազնվության և գերազանցության մասին» (De nobilitate et praecellentia foeminae sexus) մի աշխատություն, որում նպատակադրված ապացուցել է կանանց գերազանցությունը՝ օգտագործելով կաբալիստական գաղափարները: Գիրքը հավանաբար ունեցել է Մարգարետ Ավստրիացու վրա տպավորություն գործելու նպատակ: Ագրիպայի դասախոսություններն ուշադրության են արժանացել, և դրանց շնորհիվ նա աստվածաբանության դոկտորի կոչում է ստացել: Սակայն, ֆրանցիսկյան վանահայր Ժան Կատիլինետն Ագրիպային դատապարտել է որպես «հուդայականությամբ զբաղվող հերետիկոս»: Ագրիպան ստիպված է եղել հեռանալ Դոլից 1510 թվականին:

1509-1510 թվականների ձմռանը Ագրիպան վերադարձել է Գերմանիա և սովորել հումանիստ Յոհան Տրիթեմիոսի մոտ Վյուրցբուրգում: 1510 թվականի ապրիլի 8-ին նա այն ժամանակ չհրապարակված «Օկուլտական փիլիսոփայության մասին» (De occulta philosophia) առաջին նախագիծը նվիրել է Տրիթեմիոսին, որը Ագրիպային խորհուրդ է տվել գաղտնի պահել իր օկուլտական ուսումնասիրությունները: Մեկնելով Նիդեռլանդներ՝ նա կրկին ծառայության է անցել Մաքսիմիլիանի մոտ։

1510 թվականին թագավորը Ագրիպային Անգլիա է ուղարկել դիվանագիտական առաքելությամբ, որտեղ նա հյուր է եղել հումանիստ և պլատոնիստ, Սուրբ Պողոսի տաճարի դեկան Ջոն Քոլեթին, և որտեղ նա պատասխանել է Ժան Կատիլինետի իրեն առաջադրված մեղադրանքներին` «Հրաշագործ խոսքը գրքի մասին նրա մեկնաբանության հորդորակ» (Expostulatio super Expositione sua in librum De verbo mirifico): Պատասխանում նա պնդում է, որ իր քրիստոնեական հավատքն անհամատեղելի չէ հրեական մտքի հանդեպ իր գնահատանքի հետ՝ գրելով «Ես քրիստոնյա եմ, բայց ես հակակրանք չեմ տածում հրեական ռաբբիների նկատմամբ»: Այնուհետև Ագրիպան վերադարձել է Քյոլն և դիսպուտներ (հռետորական բանավեճ) վարել համալսարանի աստվածաբանության ֆակուլտետում:

Ագրիպան հետևել է կայսր Մաքսիմիլիանին Իտալիա 1511 թվականին և որպես աստվածաբան մասնակցել Պիզայի կոնսիլիաբուլումին (Conciliabulum of Pisa, 1512), որը գումարվել էր որոշ կարդինալների կողմից՝ ի հակադրություն Հռոմի պապ Հուլիոս II-ի հրավիրած ժողովի: Ագրիպան Իտալիայում մնացել է յոթ տարի՝ մասամբ ծառայելով Մոնֆերատի մարկիզ Վիլյամ IX-ին (1486-1518) և մասամբ՝ Սավոյի դուքս Կառլոս III-ին (1486-1553), որը հավանաբար զբաղված էր աստվածաբանության դասավանդմամբ և բժշկությամբ։ Հյուսիսային Իտալիայում գտնվելու ընթացքում Ագրիպան կապի մեջ է եղել ֆրանցիսկյաններ Ագոստինո Ռիչիի և թերևս Պաոլո Ռիչիի հետ և ուսումնասիրել փիլիսոփաներ Մարսիլիո Ֆիչինոյի և Ջովանի Պիկո դելլա Միրանդոլայի գործերը և կաբալա: 1515 թվականին նա դասախոսություններ է կարդացել Պավիայի համալսարանում Հերմես Տրիսմեգիստուսի «Պոիմանդրես» («Հոգևոր հովիվ») տրակտատի մասին, սակայն այդ դասախոսությունները կտրուկ դադարեցվել են Ֆրանսիայի թագավոր Ֆրանցիսկոս I-ի հաղթանակների պատճառով։

Հենրիխ Կոռնելիուս Ագրիպա ֆոն Նետսհայմի պատկերով փորագրանկար

1518 թվականին այս կամ այն հովանավորների ջանքերով Ագրիպպան ստացել է քաղաքի փաստաբանի և հռետորի կամ սինդիկոսի (դատապաշտպան) պաշտոնը Մեցում: Այստեղ, ինչպես Դոլում, նա վանականների հետ հայացքների անհամաձայնություն է ունեցել, և կախարդության մեջ մեղադրվող կնոջ պաշտպանությունը վիճաբանության առարկա է դարձել ինկվիզիտոր Նիկոլաս Սավինի հետ։ Արդյունքում, 1520 թվականին նա հրաժարական է տվել իր պաշտոնից և վերադարձել Քյոլն, որտեղ մնացել է մոտ երկու տարի։

Այնուհետև նա կարճ ժամանակով եղել է բժիշկ Ժնևում և Ֆրայբուրգում, բայց 1524 թվականին գնացել է Լիոն՝ նշանակվելով Ֆրանցիսկոս I- ի մոր` Լուիզա Սավոյացու բժիշկ: 1528 թվականին նա հրաժարվել է այդ պաշտոնից և մոտավորապես այս ժամանակ հրավիրվել է մասնակցելու Հենրիխ VIII-ից Եկատերինա Արագոնացու ամուսնալուծության օրինականության շուրջ վեճին. բայց նա նախընտրել է Սավոյի դքսուհի և Նիդեռլանդների ռեգենտ Մարգարետ Ավստրիացու առաջարկը և դարձել է կայսր Չարլզ V-ի արխիվագետը և պատմաբանը։

37	78	29	70	21	62	13	54	5
6	38	79	30	71	22	63	14	46
47	7	39	80	31	72	23	55	15
16	48	8	40	81	32	64	24	56
57	17	49	9	41	73	33	65	25
26	58	18	50	1	42	74	34	66
67	27	59	10	51	2	43	75	35
36	68	19	60	11	52	3	44	76
77	28	69	20	61	12	53	4	45

«Լուսնի սիգիլ» (Sigill Lunae). 9×9 մոգական քառակուսի (գումարը 369), որը պետք է գրվի արծաթե թալիսմանի վրա:
Սա 1531 թվականին Հենրիխ Կոռնելիուս Ագրիպայի «Օկուլտական փիլիսոփայության» առաջին գրքում հրապարակված մոգական քառակուսիներից մեկն է (տես` Լուսնի աղյուսակն իր կողմնացույցում):

1530 թվականին Մարգարետ Ավստրիացու մահը թուլացրել է նրա դիրքերը, իսկ նրա որոշ գրածների հրապարակումը նույն ժամանակաշրջանում նորից արթնացրել է նրա թշնամիների ատելությունը: Բայց Բրյուսելում պարտքերի համար կարճաժամկետ ազատազրկումից հետո նա ապրել է Քյոլնում և Բոննում` Քյոլնի արքեպիսկոպոս Հերման Վիդիի հովանու ներքո:

Հրատարակելով իր ստեղծագործությունները՝ նա խնդիրներ է ունեցել ինկվիզիցիայի հետ, որը ձգտում էր դադարեցնել «Օկուլտական փիլիսոփայության մասին» (De occulta philosophia) գրքի տպագրությունը։ Այնուհետև նա գնացել է Ֆրանսիա, որտեղ Ֆրանցիսկոս I-ի հրամանով նրան ձերբակալել են` թագուհի-մոր մասին որոշ նվաստացուցիչ խոսքերի համար: Բայց շուտով նա ազատ է արձակվել և 1535 թվականի փետրվարի 18-ին մահացել է Գրենոբլում:

Ըստ Ագրիպայի աշակերտ Յոհան Վեյերի «Դևերի կախարդության մասին» (De praestigiis daemonum) 1563 թվականի գրքի` Ագրիպան մահացել է Գրենոբլում 1535 թվականին:

Ագրիպան ամուսնացել է երեք անգամ, ունեցել է բազմանդամ ընտանիք։

Հալածանքներ

Գերմանիայում, Ֆրանսիայում և Իտալիայում իր թափառական կյանքի ընթացքում Ագրիպան աշխատել է որպես աստվածաբան, բժիշկ, իրավական փորձագետ և զինվոր։ Ագրիպան որոշ ժամանակ ծառայել է Մաքսիմիլիան I- ին, հավանաբար որպես զինվոր Իտալիայում, բայց ժամանակի հիմնական մասը նվիրել է օկուլտ գիտությունների ուսումնասիրությանը և խնդրահարույց աստվածաբանական իրավական հարցերին, որոնց համար նա ենթարկվել է տարբեր հալածանքների ողջ կյանքի ընթացքում. նա, մասնավորապես, դատապարտվել է այս կամ այն ​​հերետիկոսության համար, որոնց նա պատասխանել է թույնով, բայց միայն զգալիորեն ավելի ուշ (Նաուերտը ակնառու կերպով ցույց է տալիս այս օրինակն իր գրքում):

Ոչ մի ապացույց չկա այն մասին, որ Ագրիպային լրջորեն մեղադրել են, առավել ևս հալածել, իր կենդանության օրոք մոգական կամ օկուլտական արվեստների նկատմամբ հետաքրքրության կամ գործածության համար, թեև հայտնի է, որ նա վիճել է վհուկների հալածանքների դեմ: Համենայն դեպս Նաուերտի գիրքը, որը մինչ օրս լավագույն կենսամատենագիտական ուսումնասիրությունն է, ցույց չի տալիս նման հալածանքների մասին, իսկ Վան դեր Պոելի կատարած տարբեր հարձակումների մանրակրկիտ ուսումնասիրությունը ցույց է տալիս, որ դրանք հիմնված են բոլորովին այլ աստվածաբանական հիմքերի վրա:

Հետագա ուսումնասիրություններն (տե՛ս Ստորև՝ Լեհրիխ, Նաուերտ և Վան դեր Պոլ) ընդհանուր առմամբ համաձայն են, որ մոգության այս մերժումը կամ ժխտումը այն չէ, ինչ թվում է. Ագրիպան երբեք չի մերժել մոգությունն ամբողջությամբ, բայց նա մի կողմ է դրել «Օկուլտական փիլիսոփայություն» գրքի (De occulta philosophia libri tres) իր վաղ ձեռագիրը, որպեսզի փոխարինի ավելի ուշ ձևով:

Որպես քրիստոնյա մոգ՝ Ագրիպան կարծում է, որ դժոխքի կրակի սպառնալիքը չի սպառնում իրեն, այլ ավելի շուտ սպառնում է շառլատաններին, տգետներին և «դիվային» մոգերին, մի խոսքով, նրանց, ովքեր չեն վերածնվել և ովքեր գիտությամբ են զբաղվում՝ հավատքի հենարանը փոխարինելով ապստամբական բանականությամբ: Հետևաբար, Ագրիպայի՝ մոգության նկատմամբ իր նախկին հետաքրքրասիրությունների պալինոդը ոչ մի կերպ գլոբալ մերժում չէ, այլ նրա առաջին նախագծի սահմանափակության ընդունումը, որտեղ պատշաճ կերպով հաշվի չէր առել մոգության բարեփոխման կրոնական արմատները:

«Օկուլտական փիլիսոփայության» երրորդ հատորը Ագրիպպան եզրափակում է հետևյալով.

Բայց մոգության մասին ես գրել եմ, երբ դեռ շատ երիտասարդ էի: Գրել եմ երեք մեծ գիրք, որոնք ես անվանել էի «Օկուլտական փիլիսոփայություն», որոնցում սխալ էի, քանի որ այն իմ երիտասարդության հետաքրքրասիրությունից էր և, այժմ լինելով ավելի իմաստնացած, ես պատրաստ եմ հրաժարվել դրանից: Ես նախկինում շատ ժամանակ և միջոցնել էի ծախսում այդ սնափառության մեջ: Վերջապես ես այնքան իմաստնացա, որ կարողացա ուրիշներին հետ պահել նման կործանումից: Որովհետև նրանք, ովքեր ճշմարիտից հեռու են, Աստծո զորության մեջ չեն, այլ սատանաների խաբեության մեջ են, չար ոգիների նմանությամբ համարձակվում են գուշակություն և մարգարեություն անել, ինչպես նաև կատարել կախարդանքներ, էկզորցիզմներ, հմայություններ և այլ դիվային գործեր և կռապաշտական խաբեություններ` պարծենալով ցնորքներով և պատրանքներով, որ կարող են հրաշքներ գործել, ես ասում եմ, որ նրանք բոլորը Յաննեսի, Յամբրեսի և Սիմոն Մոգի հետ դատապարտվելու են հավերժական կրակի տանջանքներին: - Ագրիպա, «Օկուլտական փիլիսոփայության երրորդ գիրք»

Աշխատանքներ

Ագրիպպայի փայտե տպագրությամբ դիմանկարը

Ագրիպպան առավել հայտնի է իր գրքերով։

«Մերկացնող դեկլամացիա գիտությունների և արվեստների անորոշության և ունայնության մասին» (De incertitudine et vanitate scientiarum atque artium declamatio invectiva, 1526, տպագրվել է Քյոլնում 1527 թվականին) գիրքը գիտության տխուր վիճակի թերահավատ ծաղր է: Այս գիրքը, որը պիրրոնական թերահավատության (պիրոնիզմ) վերածննդի զգալի արտադրություն է իր ֆիդեիստական ձևով, հավանաբար զգալի ազդեցություն է ունեցել այնպիսի մտածողների և գրողների վրա, ինչպիսիք են Մոնտենը, Դեկարտը և Գյոթեն:

«Դեկլամացիա իգական սեռի ազնվականության և գերակայության մասին» ( Declamatio de nobilitate et praecellentia foeminei sexus, 1529), գիրք, որն ազդարարում է կանանց աստվածաբանական և բարոյական գերազանցության մասին:

«Երեք գիրք օկուլտական փիլիսոփայության վերաբերյալ» (De occulta philosophia libri tres, Գիրք 1 տպագրվել է Փարիզ 1531 թվականին, Գրքեր 2–3 Քյոլնում 1533 թվականին): Օկուլտիզմի և մոգական մտքի այս ամփոփումը, որը Ագրիպայի մի շարք առումներով ամենակարևոր աշխատությունն է, սնափառությունից (De vanitate) առաջացած թերահավատությունից լուծում էր փնտրում: Կարճ ասած, Ագրիպան կողմ էր մոգության սինթետիկ լինելուն, ըստ որի բնական աշխարհը զուգորդվում էր երկնայինի և աստվածայինի հետ նեոպլատոնական մասնակցության միջոցով, այնպես, որ սովորաբար բնական մոգությունը փաստորեն հաստատվում էր մի տեսակ դիվային մոգությամբ, որն ի վերջո բխում էր Աստծուց: Այս միջոցով Ագրիպան առաջարկել է մի մոգություն, որը կարող էր լուծել բոլոր իմացաբանական խնդիրները, որոնք առաջացել են թերահավատության հետևանքով, ամբողջապես հաստատելով քրիստոնեական հավատքը:

Տեքստի օրինակներից մեկը, որն առանձնապես չի արտացոլում դրա ընդհանուր բովանդակությունը, Ագրիպայի վերլուծությունն է մալարիայի դեղաբույսերի բուժման վերաբերյալ թվային առումով.

Հայտնի բժիշկ Ռաբանուսը գրել է թվերի հատկությունների մասին հիանալի գիրք. բայց հիմա, թե որքան մեծ են թվերի հատկությունները բնության մեջ, երևում է այն բույսում, որը կոչվում է Cinquefoil, այսինքն՝ հինգ տերևավոր բույսում, քանի որ այն դիմադրում է թույներին հինգ թվի հատկությամբ, նաև քշում է սատանային, նպաստում է քավությանը. և դրանից մեկ տերև օրական երկու անգամ գինիով ընդունելու դեպքում բուժվում է մեկ օրվա տենդը. երեքը՝ երեք օրվա տենդը, չորսը՝ չորս օրվա տենդը։ Նույն կերպ, Turnisole-ի սերմի չորս հատիկները խմելիս, բուժվում է չորս օրվա տենդը, իսկ երեքը՝ երեք օրվանը: Այդպես էլ ասում են, որ Վերվինը բուժում է տենդը` գինով խմելով. երեքը կտրվում է եռօրյա տենդը, չորսը՝ քառօրյա։

Գիրքը մեծ ազդեցություն է ունեցել այնպիսի ավելի ուշ մոգական մտածողների վրա, ինչպիսիք են Ջորդանո Բրունոն և Ջոն Դին: Գիրքը (որի սկզբնական նախագիծը, վերջնական ձևից միանգամայն տարբեր է, ձեռագրով շրջանառվել է տպագրվելուց շատ առաջ) հաճախ հիշատակվում է Ալբրեխտ Դյուրերի հանրահայտ «Մելանխոլիա I» (1514) փորագրության քննարկումներում։

Ագրիպային է վերագրվել նաև «Օկուլտական փիլիսոփայության կեղծ չորրորդ գիրքը», որը երբեմն կոչվում է «Մոգական արարողություններ»: Այս գիրքն առաջին անգամ հայտնվել է Մարբուրգում 1559 թվականին և, ենթադրվում է, որ հեղինակը Ագրիպան չէ:

Ժամանակակից հրատարակություններ

Օկուլտ փիլիսոփայության մասին, գիրք երրորդ

• Compagni, Vittoria Perrone, ed. (1992). De occulta philosophia libri tres (լատիներեն). Leiden and Boston: Brill. ISBN 90-04-09421-0.
• De Laurence, L. W., ed. (1913). The Philosophy of Natural Magic. Translated by James Freake. Chicago, Ill.: The de Laurence Company.  Book one only.
• Shepherd, Leslie, ed. (1974). The Philosophy of Natural Magic. Translated by James Freake. University Books. ISBN 0-82160-218-7. Book one only.
• Tyson, Donald, ed. (2005). Three Books of Occult Philosophy. Translated by James Freake. Llewelyn Worldwide. ISBN 0-87542-832-0.

Այլ գրքեր

• Dunn, Catherine M., ed. (1974). Of the Vanitie and Vncertaintie of Artes and Sciences. Translated by James Sanford. Northridge, CA: California State University Foundation. ASIN B0006CM0SW.
• Matton, Sylvain, ed. (2014). De Arte Chimica [On Alchemy]. Translated by Sylvain Matton. Paris: SÉHA. ISBN 978-88-7252-337-7.
• Rabil, Albert Jr., ed. (1996). Declamation on the Nobility and Preeminence of the Female Sex. Translated by Albert Rabil Jr. Chicago: University of Chicago Press. ISBN 0-226-01059-7.
• Warwick, Tarl, ed. (2016). Female Preeminence: An Ingenius Discourse. Translated by H. C. CreateSpace Independent Publishing Platform. ISBN 978-1-53532-532-5.

Գրականություն

• Agrippa von Nettesheim, Heinrich Cornelius (1652) [1529]. The Glory of Women [Declamatio de nobilitate et praecellentia foeminei sexus]. Translated by Edward Fleetwood. London: printed for Robert Ibbitson. Վերցված է 2023-01-07-ին.
• Agrippa von Nettesheim, Heinrich Cornelius (1993). Tyson, Donald (ed.). Three Books of Occult Philosophy. Translated by James Freake. Llewellyn Publications. ISBN 978-0875428321.
• Bailey, Michael D.; Durrant, Jonathan (2012), Historical Dictionary of Witchcraft, Scarecrow Press, ISBN 978-0810872455
• Drabble, Margaret, ed. (2000). The Oxford Companion to English Literature (6th ed.). Oxford University Press. ISBN 0-19-866244-0.
• Goodrick-Clarke, Nicholas (2008). The Western Esoteric Traditions. Oxford University Press, USA. ISBN 978-0195320992.
• Perrone Compagni, Vittoria (2000). «'Dispersa Intentio.' Alchemy, Magic and Skepticism in Agrippa». Early Science and Medicine. 5 (2): 160–77. doi:10.1163/157338200X00164. JSTOR 4130474.
• Valente, Michaela (2006). «Agrippa, Heinrich Cornelius». In Hanegraaff, Wouter J. (ed.). Dictionary of Gnosis & Western Esotericism. Leiden/Boston: Brill. ISBN 978-9004152311.
• Waite, A. E. (1913). The Book of Ceremonial Magic. London.{{cite book}}: CS1 սպաս․ location missing publisher (link)
• Weyer, Johann (1998) [1563]. Kohl, Benjamin G. (ed.). On Witchcraft: An Abridged Translation of Johann Weyer's De praestigiis daemonum. Pegasus Press. ISBN 978-1889818023.
• Gurashi, Dario (2020). «The stargazing physician: how to read Agrippa's astrological calendar». Bruniana & Campanelliana. 26 (2): 571–585 – via Academia.edu.
• Gurashi, Dario (2021). In deifico speculo: Agrippa's humanism. Paderborn: Brill-Fink. ISBN 9783846766514.
• Hanegraaff, Wouter J. (2009). «Better than Magic. Cornelius Agrippa and Lazzarellian Hermetism». Magic, Ritual, and Witchcraft. 4 (1): 1–25. doi:10.1353/mrw.0.0128. S2CID 83272600.
• Hanegraaff, Wouter J. (2010). «The Platonic Frenzies in Marsilio Ficino». In Dijkstra, Jitse; Kroesen, Justin; Kuiper, Yme (eds.). Myths, Martyrs and Modernity: Studies in the History of Religions in Honour of Jan N. Bremmer. Leiden/Boston: Brill. էջեր 553–556. ISBN 9789004193659 – via Academic.edu.
• Keefer, Michael E. (1991). «Agrippa's Dilemma: Hermetic 'Rebirth' and the Ambivalences of 'De vanitate' and 'De occulta philosophia». Renaissance Quarterly. 41 (4): 614–53. doi:10.2307/2861884. JSTOR 2861884. S2CID 170433774.
• Lehrich, Christopher I. (2003). The Language of Demons and Angels. Leiden and Boston: Brill. ISBN 90-04-13574-X. Ագրիպպայի օկուլտիզմի միակ խորը գիտական ​​ուսումնասիրությունը
• McDonald, Grantley (2008). «Cornelius Agrippa's School of Love: Teaching Plato's Symposium in the Renaissance». In Sherlock, Peter; Cassidy-Welch, Megan (eds.). Practices of Gender in Late-Medieval and Early Modern Europe. Turnhout: Brepols. էջեր 151–75. ISBN 9782503523361. Վերցված է 2023-01-07-ին – via Academia.edu.Ագրիպպայի համալսարանական ելույթներից մեկի քննությունը սիրո թեմայով, նեոպլատոնական և կաբալիստական ​​տեսանկյունից:
• Morley, Henry (1856). Cornelius Agrippa: The Life of Henry Cornelius Agrippa von Nettesheim. Vol. I. London: Chapman & Hall.
• Nauert, Charles G. (1965). Agrippa and the Crisis of Renaissance Thought. Urbana: University of Illinois Press. ISBN 978-0252723018. Առաջին լուրջ կենսագրական ուսումնասիրությունը
• Compagni, Vittoria Perrone (2021). Zalta, Edward N. (ed.). «Heinrich Cornelius Agrippa von Nettesheim». Metaphysics Research Lab, Stanford University. Վերցված է 2025-02-21-ին.
• Putnik, Noel (2010). The Pious Impiety of Agrippa's Magic: Two Conflicting Notions of Ascension in the Works of Cornelius Agrippa. Saarbrücken: VDM Verlag Dr. Müller. ISBN 9783639240467.
• Putnik, Noel (2017). «Agrippa's Cosmic Ladder: Building a World with Words in the De Occulta Philosophia». Lux in Tenebris. Aries Book Series. Vol. 23. Leiden, The Netherlands: Brill. էջեր 81–102. doi:10.1163/9789004334953_006. ISBN 978-9004334953.
• Putnik, Noel (2020). «Operari per fidem». In Conti, Fabrizio (ed.). The Role of Faith Civilizations of the Supernatural: Witchcraft, Ritual, and Religious Experience in Late Antique, Medieval, and Renaissance Traditions. Hungary: Trivent Publishing. ISBN 978-6158168915.
• Szőnyi, György E. (2004). John Dee's Occultism: Magical Exaltation Through Powerful Signs. Albany, NY: State University of New York Press. ISBN 9780791484425.
• van der Poel, Marc (1997). Cornelius Agrippa, the Humanist Theologian and His Declamations. Leiden and Boston: Brill. ISBN 90-04-10756-8.. Նեոլատին բանասերի կողմից Ագրիպպայի աննշան ելույթների և «De vanitate»-ի մանրամասն քննությունը:
• Walker, D. P. (1958). Spiritual and Demonic Magic from Ficino to Campanella. London: The Warburg institute. ISBN 9780811513944.
• Yates, Frances A. (1964). Giordano Bruno and the Hermetic Tradition. University of Chicago Press. ISBN 0-226-95007-7.. Ագրիպպայի օկուլտ մտքերի գիտական ​​ամփոփագիրը հերմետիզմի համատեքստում

Արտաքին հղումներ

• «Internet Archive: Digital Library of Free & Borrowable Texts, Movies, Music & Wayback Machine». archive.org. Վերցված է 2025-02-21-ին.
• Works by Հենրիխ Կոռնելիուս Ագրիպա at LibriVox (public domain audiobooks)
• Website devoted to Agrippa's Life
• Writings of Agrippa
• Article in the Catholic Encyclopedia
• Online Galleries, History of Science Collections, University of Oklahoma Libraries Արխիվացված 2021-02-14 Wayback Machine High resolution images of works by and/or portraits of Agrippa in .jpg and .tiff format.
• Magische Werke – From the Harry Houdini Collection Կոնգրեսի գրադարանում
• De occulta philosophia – Հավաքածու Կոնգրեսի գրադարանում
• De occulta philosophia. Book 4 – Հավաքածու Կոնգրեսի գրադարանում
• Querelle | Heinrich Cornelius Agrippa von Nettesheim Querelle.ca կայք, որը նվիրված է querelle des femmes-ի կինամետ կողմին նպաստող հեղինակների ստեղծագործություններին:

Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Հենրիխ Կոռնելիուս Ագրիպա» հոդվածին։