Հարավային ջրանցք

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Հարավային ջրանցք
Տեսակsummit level canal?
Երկիր Ֆրանսիա[1]
Վարչատարածքային միավորԹուլուզ, Ramonville-Saint-Agne?, Auzeville-Tolosane?, Castanet-Tolosan?, Péchabou?, Pompertuzat?, Deyme?, Donneville?, Montgiscard?, Ayguesvives?, Montesquieu-Lauragais?, Vieillevigne?, Saint-Rome?, Gardouch?, Renneville?, Avignonet-Lauragais?, Մոնֆերան, Լաբաստիդ դ'Անժու, Մաս Սենտ Պյուել, Կաստելնոդարի[1], Սեն Մարտեն Լալանդ, Լասբորդ, Պեքսիորա, Վիլպենտ, Բրամ, Ալզոն, Մոնրեալ, Սենտ Էլալի, Վիլկեսլանդ, Կո է Սոզան, Պեզան, Կարկասոն, Վիլմուստոսու, Վիլալիե, Վիլդյուբեր, Տրեբ, Մարսեյետ, Բլոմակ, Պուիշերիկ, Լա Ռեդորտ, Ազիյ, Օմ, Olonzac?, Արժան Միներվուա, Ռուբիա, Պարազա, Վենտենակ ան Միներվուա, Սեն Նազեր դ'Oդ, Ժինեստա, Միրպեսե, Սալել դ'Oդ, Ուվեյան, Արժելիե, Cruzy?, Quarante?, Capestang?, Poilhes?, Nissan-lez-Enserune?, Colombiers?, Բեզյե, Villeneuve-lès-Béziers?, Cers?, Portiragnes?, Vias?, Agde? և Marseillan?
Մասն էCanal des Deux-Mers?
ԱկունքMarseillan?
ԳետաբերանÉtang de Thau?
Հոսող հոսքերÉtang de Thau?
Բարձրություն (ԲԾՄ)193 մետր և 0 մետր
Երկարություն241 կմ
Մակերես1172 հեկտար և 2014 հեկտար
Ջրհավաք ավազան1172 հեկտար

Հարավային ջրանցք կամ Լանգեդոկի ջրանցք (ֆր.՝ Le Canal du Midi), 240 կմ երկարությամբ ջրանցք Ֆրանսիայի հարավում։ Միացնում է Թուլուզը Միջերկրական ծովի ափին գտնվող Սետ քաղաքի հետ։ Թուլուզում միանում է Գարոնի ջրանցքին, որ Բասկայսկի ծոց է տանում։

Շինարարության ոգևորողը և աշխատանքների ղեկավարը Պոլ Ռիկեն էր, որը նաև վճարել է ծախսերի երրորդ մասը։ Ջրանցքը փորվել է Լյուդովիկոս XIV-ի օրոք։ Շինարարությունը սկսել է 1666 թվականին, իսկ հանդիսավոր բացումը կատարվել է 1681 թվականի մայիսի 20-ին[2]։ Ջրանցքի շինարարությունը Ժան Բատիստ Կոլբերի կառավարության ամենամեծ նախագծերից էր[3]։

1996 թվականին որպես ճարտարագիտության ակնառու հուշարձան ջրանցքը մտցվել է Համաշխարհային ժառանգության ցուցակի մեջ[4]։ Այժմ ջրանցքի վրա 91 շլյուզ է գործում, որոնց օգնությամբ նավերը 189 մետր բարձրանում կամ իջնում են[5]։

Ջրանցքը Բեզիեի մոտ անցնում է Օրբ գետի վրայով

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. 1,0 1,1 base Mérimée (ֆր.)ministère de la Culture, 1978.
  2. Ultimately the project cost from 17 to 18 million livres which at the time made it the second largest construction in the country after Versailles.
  3. «Canal du Midi | Detailed Navigation Guide and Maps». French Waterways (բրիտանական անգլերեն). Վերցված է 2019 թ․ նոյեմբերի 3-ին.
  4. Centre, UNESCO World Heritage. «Canal du Midi». UNESCO World Heritage Centre (անգլերեն). Վերցված է 2020 թ․ օգոստոսի 2-ին.
  5. Michel Cotte, Canal du Midi, marvel of Europe, édition Belin Herscher, 2003, ISBN 2-7011-2933-8, p. 57 (ֆրանսերեն).