Հասիդական հուդայականություն

Հասիդական հուդայականություն կամ Հասիդականություն (եբր.՝ חסידות‎, հասիդութ, կամ աշքենազական արսանությամբ՝ հասիդուս, «բարեպաշտություն»), հրեական միստիցիզմի որպես հրեական հավատքի հիմնավոր մասի տարածման և միջազգայնացման միջոցով հոգևորականությանը նպաստող ուղղահավատ հուդայականության ճյուղ։ Լույս է տեսել 18-րդ դարի առաջին կեսում Արևելյան Եվրոպայում ռաբբի Իսրայել Շեմ Թովի շնորհիվ։