Հայ-սերբական հարաբերություններ

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Հայ-սերբական հարաբերություններ
Հայաստան և Սերբիա

Հայաստան

Սերբիա

Հայ-սերբական հարաբերություններ, երկկողմ հարաբերություններ Հայաստանի և Սերբիայի միջև։ Հայաստանի և Հարավսլավիայի Միութենական Հանրապետության միջև դիվանագիտական հարաբերությունները հաստատվել են 1993 թվականի հունվարի 14-ին, Սերբիան այդ երկրի իրավահաջորդն է։ Երկու երկրներն էլ ներկայացված են Հունաստանի Աթենք քաղաքում իրենց դեսպանատների միջոցով, և երկուսն էլ հիմնել են պատվավոր հյուպատոսություններ, որոնք ծառայում են որպես միակ դիվանագիտական ներկայացուցիչներ երկու երկրների միջև։

Հայաստանն Ադրբեջանի հետ վիճաբանություն ունի Արցախի Հանրապետության շուրջ, որտեղ Սերբիան աջակցում է խաղաղ քաղաքական լուծման որոնմանը՝ ԵԱՀԿ Մինսկի խմբին աջակցելու միջոցով։ Սերբիան Կոսովոյի հետ վիճաբանություն է վարում իր ինքնիշխան պետության ճանաչման շուրջ, որտեղ Հայաստանի հայտարարված դիրքորոշումը Կոսովոյի անկախությունը չճանաչելն է։ Երկու երկրներն էլ մի շարք կազմակերպությունների անդամներ են, այդ թվում՝ Միավորված ազգերի կազմակերպության, Եվրոպայի խորհրդի, Եվրոպայի անվտանգության և համագործակցության կազմակերպության, ՆԱՏՕգործընկերության հանուն խաղաղության, Արժույթի միջազգային հիմնադրամի և Վերակառուցման և զարգացման միջազգային բանկի։

Հայոց ցեղասպանություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Քանի որ ինչպես սերբերը, այնպես էլ հայերը քրիստոնյա են, Հայոց ցեղասպանությունը լայնորեն հայտնի է սերբերի շրջանում։ Ցեղասպանությունը ուսումնասիրվում է, և ցեղասպանության վերաբերյալ մի շարք առաջարկներ են ներկայացվել[1]։ Սակայն Սերբիայի կառավարությունը դեռ չի ճանաչել Ցեղասպանությունը երկրի զարգացման գործում Թուրքիայի ներդրումներից կախվածության պատճառով և մերժել է ճանաչման օրինագիծը՝ հավատարիմ մնալով պրագմատիկ մոտեցմանը։

Չնայած Սերբիան դեռ չի ճանաչել Հայոց ցեղասպանությունը, Սերբիայի կառավարության շատ անդամներ հարգել են Հայոց ցեղասպանության զոհերի հիշատակը։ Սերբիայի նախագահ Տոմիսլավ Նիկոլիչը կոչ է արել ճանաչել Ցեղասպանությունը։ Հայոց ցեղասպանության ճանաչումը ոչ պաշտոնապես հաճախ անվանում են էկզոտիկ եղբայրություն, քանի որ սերբերը հայերին համարում են իրենց եղբայրներն ու քույրերը[2]։

Հաստատում[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Հայաստանի և Սերբիայի միջև դիվանագիտական հարաբերությունները հաստատվել են 1993 թվականի հունվարի 14-ին[3]։ Երկրներից ոչ մեկը չունի մշտական դեսպան[4]։ 2014 թվականին Հայաստանի արտգործնախարար Էդվարդ Նալբանդյանը և Սերբիայի արտգործնախարար Իվիցա Դաչիչը հայտարարել են, որ Սերբիան Երևանում դեսպանություն կբացի[5]։ Հունաստանի մայրաքաղաք Աթենքում Հայաստանի և Սերբիայի դեսպանատները պատասխանատու են երկու երկրների միջև հարաբերությունների համար։ Հայաստանի դեսպանությունը գլխավորում է Գագիկ Ղալաչյանը[6], որն իր հավատարմագրերն է հանձնել նախագահ Բորիս Տադիչին 2011 թվականի փետրվարի 17-ին, իսկ Սերբիայի դեսպանատունը գլխավորում է Դրագան Չուպանժևացը, որն իր հավատարմագրերն է հանձնել Հայաստանի նախագահ Սերժ Սարգսյանին 2009 թվականի հուլիսի 27-ին[3]։ 2007 թվականի հունվարի 25-ին Սերբիան Բաբկեն Սիմոնյանին անվանել է Հայաստանում իր պատվավոր հյուպատոս, իսկ Հայաստանը Պրեդրագ Տոմիչին նշանակել է Սերբիայում իր պատվավոր հյուպատոս[3]։

Վիզային ռեժիմ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2014 թվականի հոկտեմբերին Հայաստանի արտգործնախարար Էդվարդ Նալբանդյանը և Սերբիայի արտգործնախարար Իվիցա Դաչիչը հայտարարել են Հայաստանի և Սերբիայի բոլոր քաղաքացիների համար մուտքի արտոնագրի վերացման նախաձեռնության մասին[4]։ 2015 թվականի փետրվարին Հայաստանի կառավարությունը հավանություն է տվել Սերբիայի հետ ոչ դիվանագիտական անձնագրերով անձանց համար մուտքի արտոնագրերի վերացման մասին համաձայնագրի ստորագրմանը։ Հայաստանի կառավարությունն իր որոշումը հիմնավորել է նրանով, որ «Եվրոպական միության հետ մուտքի արտոնագրային ռեժիմի պարզեցման համաձայնագրի ստորագրումից հետո Հայաստանի և Սերբիայի միջև վիզային ռեժիմի վերացումը կարող է լրացուցիչ խթան հանդիսանալ երկու երկրների միջև հարաբերությունների զարգացման համար»։ Կառավարությունում հայտարարել են, որ «համաձայնագիրն ուղղված է երկու երկրների միջև տնտեսական, հումանիտար և մշակութային կապերի ամրապնդմանը, ինչպես նաև զբոսաշրջության զարգացմանը»[7]։

Դեսպանություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Հայաստան
Սերբիա

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. horizonweekly.ca https://horizonweekly.ca/fr/66044-2/. Վերցված է 2020 թ․ հոկտեմբերի 27-ին. {{cite web}}: Missing or empty |title= (օգնություն)
  2. http://www.researchingcommunication.eu/book12chapters/C11_PIERZYNSKA201617.pdf
  3. 3,0 3,1 3,2 Ministry of Foreign Affairs of Armenia, 7 February 2014
  4. 4,0 4,1 RTRS, 2 October 2014
  5. News.am, 3 October 2014
  6. Գ. Ղալաչյանին Սերբիայի Հանրապետությունում Հայաստանի արտակարգ և լիազոր դեսպան նշանակելու մասին
  7. ARKA News Agency, 12 February 2015

Գրականություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]