Հայկ Անդրիասյան
 | |||
|---|---|---|---|
| Քաղաքացիությունը |
 ԽՍՀՄ | ||
| Ծննդյան ամսաթիվ | ապրիլի 18, 1914 | ||
| Ծննդավայր | Բաքու, Ռուսական կայսրություն | ||
| Մահվան ամսաթիվ | 1976 | ||
| Մահվան վայր | Երևան, Հայկական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ | ||
| Դիրք | հարձակվող | ||
|
| |||
|
| |||
|
| |||
|
| |||
|
| |||
Հայկ Արշակի Անդրիասյան (Անդրիասով) (ապրիլի 18, 1914, Բաքու, Ռուսական կայսրություն - 1976, Երևան, Հայկական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ), խորհրդային ֆուտբոլիստ (հարձակվող) և մարզիչ։
Խաղացողի կարիերան[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Անդրեասյանը իր պրոֆեսիոնալ կարիերան սկսել է Բաքվի «Դինամոյի» հետ, որի կազմում անցկացրել է չորս տարի։ 1933 թվականին նա տեղափոխվել է Բաքվի մեկ այլ ակումբ՝ «Լոկոմոտիվ», որի կազմում խաղացել է հինգ մրցաշրջան։ Այնուհետև Անդրիասյանը տեղափոխվել է Մոսկվայի «Լոկոմոտիվ», որի հետ իր նորամուտը նշեց ԽՍՀՄ բարձրագույն լիգայում։ 1937 թվականին «երկաթուղայինների» հետ նա խաղացել է Բասկոնիայի հավաքականի դեմ ԽՍՀՄ-ում վերջին շրջագայության շրջանակներում։ Նրա թիմը 5։1 հաշվով ջախջախվել է հյուրերի կողմից։ Անդրիասյանը 1939 թվականին տեղափոխվել է «Սպարտակ Երևան», որտեղ խաղացել է մինչև Հայրենական մեծ պատերազմի սկիզբը։ Պատերազմի ավարտից հետո նա միացավ «Դինամոյին», որտեղ խաղում էր մինչև կարիերայի ավարտը։ Վերջին տարիներին Անդրիասյանը եղել է ակումբի թիմի ավագ, իսկ «Դինամոն» ճանաչվել է ԽՍՀՄ բարձրագույն լիգա։
Մարզչի կարիերան[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Վերջին մրցաշրջանում (1949) Անդրիասյանը Երևանի «Դինամոյում» խաղացող մարզիչ էր։ Բայց առաջնության կեսին նրան անսպասելիորեն (10.06.1949) հեռացրին մարզչական պաշտոնից և հրավիրեցին Բորիս Ապուխտինին։ Խաղացողները դեմ էին, քանի որ Հայկին համարում էին գերազանց մասնագետ, որը լավ հասկանում էր ոչ միայն ֆուտբոլի մարտավարությունից, այլ նաև հայկական հոգեբանությունից։ Ակումբի պաշտոնյաները չլսեցին ֆուտբոլիստների կարծիքը, ինչի պատճառով հետագայում, նրանց խոստովանությամբ, զղջացել են։ Մարզիչների հետագա փոփոխությունները կործանարար ազդեցություն ունեցան թիմի վրա, և հաջորդ տարի նա լքեց ԽՍՀՄ բարձրագույն դիվիզիոնը։ 1952 թվականին Անդրիասյանին խնդրել են վերադառնալ ակումբ, սակայն երկար ժամանակ նա այնտեղ չի մնացել[1]։
1954 թվականին նա մարզել է Երևանի «Սպարտակը», այնուհետև 1955 թվականի հունիսից մինչև 1956 թվականի հոկտեմբերը եղել է Օդեսայի «Պիշչևիկայի» մարզիչը, որից հետո կրկին վերադարձել է Երևան և 1957 թվականին եղել է տեղի «Սպարտակի» ավագ մարզիչը։ Մեկ տարվա ընդմիջումից հետո կրկին վերադարձել է մարզչական աշխատանքին։ Հայկ Անդրիասյանը «Շիրակ» (Լենինական)՝ 1959/60, 1965/66, 1969, «Լեռնագործ »(Կապանի)՝ 1964, «Սևան» (Հոկտեմբերյան)՝ 1967/68 թիմերի ավագ մարզիչն էր։ Կարճ ժամանակ (1961 թ. հունվար-հուլիս) մարզել է բարձրագույն խմբում (այն ժամանակ «Ա» դասի առաջին խմբում) հանդես եկող «Սպարտակը» (Երևան)։ 1962 թվականի օգոստոսի 15-ին նշանակվել է Վիննիցայի «Լոկոմոտիվի» ավագ մարզիչ, որտեղ նույնպես երկար չաշխատեց։ Նույն թվականին նա արժանացել է ՀԽՍՀ վաստակավոր մարզչի կոչման։ Մարզչական կարիերան ավարտել է 1969 թվականի վերջին։
Ֆուտբոլից դուրս[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Հայկի զարմիկը՝ Արկադի Անդրիասյանը, նույնպես ֆուտբոլիստ էր և մարզիչ։ 1972 թվականին ԽՍՀՄ հավաքականի հետ նա բրոնզե մեդալ նվաճեց Օլիմպիական խաղերում, մեկ տարի անց «Արարատի» կազմում դարձավ ԽՍՀՄ չեմպիոն և գավաթակիր, իսկ 1976 թվականին, հանդես գալով «Արարատում», դարձավ ԽՍՀՄ առաջնության լավագույն ռմբարկուն (գարուն)[2]։
Հայկ Անդրիասյանը մահացել է 1971 թվականին Երևանում։
Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- ↑ Александр Григорян За Веру, Футбол и Отечество. — Ноев Ковчег. Архивировано из первоисточника 3 Սեպտեմբերի 2014.
- ↑ Григорян А. Братья Андриасяны. Генералы футбольных полей. — Ереван, 2011.
Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- Ֆուտբոլիստի էջը FootballFacts.ru կայքում
- 1 мая. Этот день в истории клуба
- Профиль на сайте Одесский футбол]
|
