Հայկուհի Գարագաշ
Արտաքին տեսք
Հայկուհի Գարագաշ | |
---|---|
Ծնվել է | մայիսի 3, 1900 |
Ծննդավայր | Թիֆլիս, Ռուսական կայսրություն |
Մահացել է | ապրիլի 30, 1973 (72 տարեկան) |
Մահվան վայր | Երևան, Հայկական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ |
Քաղաքացիություն | Վրաստան |
Մասնագիտություն | դերասանուհի |
Աշխատավայր | Գյումրիի Վարդան Աճեմյանի անվան պետական դրամատիկական թատրոն, Երևանի պետական գեղարվեստա-թատերական ինստիտուտ և Գաբրիել Սունդուկյանի անվան ակադեմիական թատրոն |
Պարգևներ և մրցանակներ | |
Հայկուհի Գարագաշ (մայիսի 3, 1900, Թիֆլիս, Ռուսական կայսրություն - ապրիլի 30, 1973, Երևան, Հայկական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ), հայ դերասանուհի, ՀԽՍՀ վաստակավոր արտիստ (1960)։
Կենսագրություն
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]1917 թվականին սովորել է Թիֆլիսի Օվի Սևումյանի ղեկավարած թատերական ստուդիայում, ապա Զուբալովի անվան ժողովրդական թատրոնի դերասանուհի[1]։ 1922-1924 թվականներին եղել է Լենինականի դրամատիկական թատրոնի դերասանուհի, 1924-1944 թվականներին՝ Երևանի Սունդուկյանի անվան թատրոնի դերասանուհի։ 1930 թվականից հանդես է եկել որպես ասմունքող։ 1944-1957 թվականներին բեմական խոսք է դասավանդել Երևանի գեղարվեստա-թատերական ինստիտուտում։ Հայկական հեռուստատեսությամբ վարել է «Գյուլնազ տատի հեքիաթները» հաղորդաշարը[2]։
Դերերը թատրոնում
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]- Խամփերի, Գաբրիել Սունդուկյանի «Խաթաբալա»
- Քալի, Սունդուկյանի «Քանդած օջախ»
- Սալոնե, Սունդուկյանի «Էլի մեկ զոհ»
- Էմիլիա, Շեքսպիրի «Օթելլո»
- «Քրիստինե, Իբսենի «Նորա»
Ֆիլմագրություն
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]Տարի | Ֆիլմ | Դեր |
---|---|---|
1973 | Քաոս | Ոսկեհատ |
1968 | Միայն մեկ կյանք | դրվագ |
1966 | Լալվարի որսկանը | դրվագ |
1961 | Մայրամուտից առաջ | Ակիր |
1960 | Հյուսիսային ծիածան | դրվագ |
1958 | Առաջին սիրո երգը | ընկերուհի |
1957 | Ու՞մ է ժպտում կյանքը | Օվսաննա |
Ծանոթագրություններ
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]- ↑ «Հայկուհի Գարագաշ». Արխիվացված է օրիգինալից 2021 թ․ մայիսի 17-ին. Վերցված է 2021 թ․ ապրիլի 8-ին.
- ↑ Ով ով է. Հայեր. Կենսագրական հանրագիտարան, հատոր առաջին, Երևան, 2005.
|