Համաստեղություն (ցանկ)
Առաջարկվում է այս և Համաստեղություններ հոդվածները միացնել իրար: (քննարկում) |
Համաստեղություններ, ժամանակակից աստղագիտության մեջ երկնակամարի տեղամասեր, որոնց բաժանված է աստղային երկինքը, նրանում հեշտորեն կողմնորոշվելու համար։ Հնադարում համաստեղություններ էին կոչվում, երկնքում պայծառ աստղերով առաջացած պատկերները։
Կարճ նկարագիր[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Երկնակամարում իրարից փոքր անկյունային հեռավորության վրա գտնվող աստղերը եռաչափ տարածության մեջ կարող են դասավորված լինել իրարից շատ հեռու։ Մի համաստեղության մեջ գտնվող աստղերը կարող են և՛ մոտ լինել և՛ լինել իրարից շատ հեռու ու իրար հետ ոչ մի կապ չունենան։ Հնադարում մարդիկ տեսնում էին աստղերի դասավորվածության մեջ որոշակի համակարգվածություն և ըստ դրա խմբավորում էին աստղերը համաստեղություններում։ Ժամանակի ընթացքում դիտորդները տեսել են տարբեր համաստեղություններ և նրանց ուրվագծերը, և նրանց անվանումներից շատերի բացատրությունները մինչ այժմ պարզ չէ։ Մինչև XIX դարը համաստեղության տակ հասկացվում էր աստղերի որոշակի խումբ, ոչ թե երկնակամարի մի հատված։ Այդ դեպքում ստացվում էր, որ նույն աստղը կարող էր պատկանալ 2 տարբեր համաստեղությունների, իսկ տարածքները, որտեղ աստղերի քանակը քիչ էր համաստեղության չէր պատկանում։ XIX դարի սկզբին երկնակամարը բաժանվեց տարածքների, որոշ գիտնականներ դատարկ տարածքները յուրովի որոշեցին, բայց այդպես էլ չանվանվեցին։
1922 թվականին Հռոմում Միջազգային աստղագիտական միության I Գլխավոր ասամբլեայի որոշմամբ վերջնականապես որոշվեց երկնակամարի բաժանման 88 համստեղությունների ցանկը։ 1928 թվականին որոշվեց համաստեղությունների միանշանակ և հստակ սահմանները, գծված 1875 ժամանակաշրջանի ընդունված երկնային կոորդինատների հասարակածային համակարգում հաստատուն ուղղակի ծագման և թեքության գծերով[1]։
Հինգ տարվա ընթացքում ահմաններն անընդհատ ճշտվում էին։ 1935 թվականին համաստեղությունների սահմանները վերջնականապես հաստատվեցին, իսկ աստղագետները պայամանավորվեցին այլևս չփոփոխել։
-
Օրիոնի համաստեղության աստղերը, որոնք երևում են անզեն աչքով։
-
Օրիոնի կերպարը ստեղծող աստղերի խմբավորումը։
-
Օրիոնի համաստեղության ուրվագիծը Ուրանաչափության ատլասում (1603 թվական)
-
Օրիօնի համաստեղության ժամանակակից սահմանները։
88 համաստեղություններից միայն 48-ն են հնադարյան, նրանց անուններն ու ստղերը (բայց ոչ պատկերումը) ընդգրկված են Կլավդիոս Պտղոմեոսի «Ալմագեստ» կատալոգում, որն ապրել է II դարում[2]։
Նրանք ընդգրկում են այն տարածքները որ տեսանելի է Եվրոպայի հարավից։ Ավելի վաղ Պտղոմեոսի պատկերած համաստեղությունները կարելի է գտնել աս-Սուֆի «Անշարժ աստղերի գիրք» աշխատությունում։ Նա ապրել է 903-998 թվականները[3]։ Մնացած ժամանակակից համաստեղությունները մտցվել են XVII—XVIII դարերում, հարավային երկնքի ուսումնասիրման և հյուսիսային երկնքի «դատարկ տեղերի» արդյունքում։ Համաստեղությունների կարող են անվանվել իրական կամ հնարված կենդանիների անուններով (Մեծ Արջ,Առյուծ,Վիշապ), հունական առասպելների հերոսների անուններով (Կասիոպեա,Անդրամեդա) կամ առարկաների անուններով, որոնց հիշեցնում է աստղերի դասավորությունը (Կշեռք,Հյուսիսային Թագ)[4]։
12 համաստեղություններ ավանդաբար անվանում են Կենդանակերպեր, որոնցով անցնում է Արեգակի կենտրոնը տարվա ընթացքում՝ արեգակնածիրը (Խավարածիր)։Նոյեմբերի 30-ից դեկտեմբերի 17-ը (2014 ժամանակաշրջան) Արեգակը գտնվում է Օձակրի համաստեղությունում։Այդ համաստեղությունը նույնպես Կենդանակերպ է, սակայն սնահավատությունը (թիվը-13,կենդանին-օձ) թույլ չտվեց աստղագուշակներին դասել համաստեղությունը այդ շարքում[5]։
Համաստեղությունների ցանկ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Միջազգային աստղագիտական միության կողմից պաշտոնապես ընդունվել են 88 համաստեղություն։ Աղյուսակաում նշված է նաև լատիներեն անցանումը, հապավումը, մակերեսը քառակուսի աստիճաններով և 6,0m և ավելի պայծառություն ունեցող աստղերի քանակը։
|
Տես նաև[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- Աստղերի ցանկը ըստ մակերեսի
- Աստղերի ցանկը ըստ համաստեղությունների
Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- ↑ Fundamental Astronomy / Hannu Karttunen, Pekka Kröger, Heikki Oja, Markku Poutanen, Karl Johan Donner. — Springer, 2016. — С. 31.
- ↑ John C. Barentine The Lost Constellations: A History of Obsolete, Extinct, or Forgotten Star Lore. — Springer, 2015. — С. 11. — ISBN 9783319227955
- ↑ Б. А. Розенфельд Астрономия стран ислама // Историко-астрономические исследования. — М.: Наука, 1984. — В. XVII. — С. 78.
- ↑ Кононович Э. В., Мороз В. И. Общий курс астрономии: учебное пособие / под ред. В. В. Иванова. — М.: Едиториал УРСС, 2004. — С. 14. — 544 с. — ISBN 5-354-00866-2
- ↑ The Constellations of the Zodiac(անգլ.)
- ↑ Куликовский, Пётр Григорьевич (1971). Справочник любителя астрономии. М. УРСС. ISBN 5836003ծ033.
{{cite book}}
: Check|isbn=
value: invalid character (օգնություն) - ↑ Змея разделена на две части: Голова Змеи (Serpens Caput, 429 кв. градусов) и Хвост Змеи (Serpens Cauda, 208 кв. градусов).