Կոնստանտին Թումանով
| Կոնստանտին Թումանով | |
|---|---|
| մայիսի 19, 1862 - փետրվարի 4, 1933 (70 տարեկան) | |
| Կոչում | գեներալ-լեյտենանտ |
| Կրթություն | Նիկոլաևի հեծելազորային ուսումնարան |
| Պարգևներ |  |
Կոնստանտին Ալեքսանդրովիչ Թումանով (ռուս.՝ Константин Александрович Туманов, մայիսի 19, 1862 - փետրվարի 4, 1933), ռուս ռազմական գործիչ, գեներալ-լեյտենանտ (1917), Առաջին համաշխարհային պատերազմի հերոս։
Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Ծնվել է 1862 թվականի մայիսի 19-ին Ռուսական կայսրությունում։ 1881 թվականին անցել է ծառայության։ 1883 թվականին՝ Նիկոլաևի հեծելազորային ուսումնարանն ավարտելուց հետո, ստացել է կոռնետի աստիճան և տեղափոխվել Նիժնի Նովգորոդի դրագունական 17-րդ գունդ։ 1887 թվականին դարձել է պորուչիկ, 1894 թվականին՝ շտաբս-ռոտմիստր]], 1896 թվականին՝ ռոտմիստր, 1904 թվականին՝ փոխգնդապետ։ 1904 թվականից Դաղստանի հեծելազորային 2-րդ գնդի կազմում մասնակցել է ռուս-ճապոնական պատերազմին։ Մարտական ծառայության և արիության համար 1906 թվականի փետրվարի 23-ին պարգևատրվել է «Արիության համար» ոսկե զենքով։
1908 թվականից եղել է գնդապետ, Լիտվայի 5-րդ ուլանական գնդի հրամանատար։ 1912 թվականից եղել է գեներալ-մայոր, 9-րդ հեծելազորային դիվիզիայի 1-ին բրիգադի հրամանատար։ 1914 թվականից իր բրիգադի կազմում մասնակցել է Առաջին համաշխարհային պատերազմին։ 1916 թվականից եղել է Զաամուրսկի հեծելազորային 1-ին բրիգադի հրամանատար։ 1917 թվականի մայիսի 5-ին արիության համար պարգևատրվել է Սուրբ Գևորգի 4-րդ աստիճանի շքանշանով։
1917 թվականից եղել է գեներալ-լեյտենանտ, 9-րդ հեծելազորային դիվիզիայի ղեկավար։ 1917 թվականի ապրիլից եղել է հեծելազորային 2-րդ կորպուսի հրամանատար։
Հոկտեմբերյան հեղափոխության ավարտից հետո՝ 1917 թվականին, արտագաղթել է Ֆրանսիա, եղել է ռուսական համազորային միության անդամ։
Կոնստանտին Թումանովը մահացել է 1933 թվականի փետրվարի 4-ին Կաննում։
Պարգևներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- Սուրբ Ստանիսլավի 3-րդ աստիճանի շքանշան (1889)
- Սուրբ Աննայի 2-րդ աստիճանի շքանշան սրերով (1904)
- Սուրբ Վլադիմիրի 4-րդ աստիճանի շքանշան սրերով և ժապավենով (1905)
- Ոսկե զենք «Արիության համար» (ՌՈ 23.02.1906)
- Սուրբ Վլադիմիրի 3-րդ աստիճանի շքանշան (1911, Շքանշանի սրեր՝ ՌՈ 01.09.1915)
- Սուրբ Ստանիսլավի 1-ին աստիճանի շքանշան սրերով (ՌՈ 13.01.1915)
- Սուրբ Աննայի 1-ին աստիճանի շքանշան սրերով (ՌՈ 28.01.1915)
- Սուրբ Վլադիմիրի շքանշան սրերով (ՌՈ 07.05.1915)
- Սուրբ Գևորգի 4-րդ աստիճանի շքանշան (05.05.1917)[1]
Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- ↑ Туманов, Константин Александрович. // Проект «Русская армия в Великой войне».
Գրականություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- Волков С. В. Генералитет Российской империи: Энциклопедический словарь генералов и адмиралов от Петра I до Николая II: в 2 томах. — М.: Центрполиграф, 2009. — Т. 2: Л—Я. — С. 690. — ISBN 978-5-227-02055-0.
- Исмаилов Э. Э. Золотое оружие с надписью «За храбрость». Списки кавалеров 1788—1913. — М., 2007. — С. С. 256, 504. — ISBN 978-5-903473-05-2;
- Шабанов В. М. Военный орден Святого Великомученика и Победоносца Георгия. Именные списки 1769—1920. (Биобиблиографический справочник). — М.: Русскiй мiръ, 2004. — 922 с. — 3000 экз. — ISBN 5-89577-059-2.
- Юрий Асадов. Армянский генеральский корпус царской Рос¬сии. Историко-биографические очерки (1724-1921). – Москва: Издательство «Перо», 2016. С. 124-125 — ISBN 978-5-906871-34-3
- Меружанян А. Маршалы, генералы и адмиралы армянского происхождения в Санкт-Петербурге. - Санкт-Петербург: третье издание, издательство "Роза ветров", 2014, с.241 — ISBN 978-5-906634-11-5
- ВП по военному ведомству//Разведчик №1263, 20.01.1915 г.
- ВП по военному ведомству//Разведчик №1269, 03.03.1915 г.
- ВП по военному ведомству//Разведчик №1288, 14.07.1915 г.
- ВП по военному ведомству//Русский Инвалид №200, 1915 г.
- РГВИА: Ф.409. Оп.1. п/с 106-627 (1910 г.)