1927 թվականին ավարտել է Ադրբեջանի համալսարանի բժշկական ֆակուլտետը։ Մինչև 1941 թվականը աշխատել է Բաքվի հոսպիտալային վիրաբուժության կլինիկայում։ 1941-1943 թվականներին ծառայել է խորհրդային բանակում։
1943 թվականից Հյուսիս-օսեթական բժշկական ինստիտուտի ընդհանուր վիրաբուժության ամբիոնի վարիչ,
1953 թվականից Դոնեցկի բժշկական ինստիտուտի ֆակուլտետային վիրաբուժության ամբիոնի վարիչ։
Նրա ղեկավարությամբ մշակվել են սրտի ձեռքբերովի արատների, ստոծանու, լյարդի, լեղուղիների, փայծաղի, բարակ աղիքների ուռուցքների վիրահատության հարցերը։ Նա զբաղվել է նաև ուրոլոգիայով։ ԽՍՀՄ-ում առաջինն է մշակել տեղային հիպոթերմիայի մեթոդը երիկամների և շագանակագեղձի վիրահատությունների ժամանակ։ 1963 թվականին հիմնադրել է անեսթեզիոլոգների և ռեանիմատոլոգների Դոնեցկի մարզային գիտական ընկերությունը։ Նրա «Լյարդի և լեղուղիների ասկարիդոզ» (1952) մենագրությունն արժանացել է Ս. Ի. Սպասոկուկոցկու անվան համամիութենական մրցանակի (1952)։ Պարգևատրվել է Աշխատանքային կարմիր դրոշի 2, Կարմիր աստղի շքանշաններով ու մեդալներով։
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 6, էջ 575)։