Jump to content

Կարոլ Նավրոցկի

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Կարոլ Նավրոցկի
լեհ.՝ Karol Nawrocki
Դիմանկար
Ծնվել էմարտի 3, 1983(1983-03-03)[1] (42 տարեկան)
ԾննդավայրԳդանսկ, Լեհաստանի Ժողովրդական Հանրապետություն[1]
Քաղաքացիություն Լեհաստան
ԿրոնՀռոմի Կաթոլիկ եկեղեցի
ԿրթությունԳդանսկի համալսարան (2008), Primary School No 8 in Gdańsk? (1998), 4th Secondary School in Gdańsk? (2002) և Gdańsk University of Technology? (2023)
Գիտական աստիճանփիլիսոփայության դոկտոր
Մասնագիտությունքաղաքական գործիչ և պատմաբան
ԱշխատատուԱզգային հիշողության ինստիտուտ (Լեհաստան), Երկրորդ Համաշխարհային պատերազմի թանգարան և Ազգային հիշողության ինստիտուտ (Լեհաստան)
ԱմուսինMarta Nawrocka?
Զբաղեցրած պաշտոններթանգարանի տնօրեն և president-elect?
Պարգևներ և
մրցանակներ
 Karol Nawrocki Վիքիպահեստում

Կարոլ Թադեուշ Նավրոցկի (լեհ.՝ Karol Tadeusz Nawrocki, մարտի 3, 1983(1983-03-03)[1], Գդանսկ, Լեհաստանի Ժողովրդական Հանրապետություն[1][4]), լեհ պատմաբան, հասարակական - քաղաքական գործիչ։ Անկուսակցական թեկնածու, որին աջակցել է «Օրենք և արդարություն» կուսակցությունը[5] 2025 թվականի ընտրություններում[6], որի արդյունքում ընտրվել է Լեհաստանի նոր նախագահ[7][8]:

2013-2017 թվականներին՝ Գդանսկի Ազգային հիշողության ինստիտուտի Հանրային կրթության բյուրոյի ղեկավար, 2011-2017 թվականներին՝ Գդանսկի Սիդլցեի շրջանային խորհրդի նախագահ, 2017-2021 թվականներին՝ Գդանսկի Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի թանգարանի տնօրեն, 2021 թվականից՝ Ազգային հիշողության ինստիտուտի փոխնախագահ, ապա՝ նախագահ։

Լեհաստանում առաջին պատմաբանը, որը 1980-ականներին հետազոտություն է իրականացրել Լեհաստանի Ժողովրդական Հանրապետությունում կազմակերպված հանցագործության վերաբերյալ։ 2024 թվականի փետրվարին ընդգրկվել է Ռուսաստանի Դաշնությունում հետախուզվող անձանց ցուցակում՝ Լեհաստանի տարածքում Կարմիր բանակի հուշարձանների քանդման հետ կապված գործողությունների համար առաջադրված քրեական մեղադրանքների կապակցությամբ[9]:

Կենսագրություն

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Նավրոցկին ծնվել է 1983 թվականի մարտի 3-ին Գդանսկում։

Մինչև 1998 թվականը սովորել է Գդանսկի թիվ 58 հիմնական դպրոցում, այնուհետև ընդունվել է 4-րդ համալիր միջնակարգ դպրոց, որտեղ 2002 թվականին հանձնել է ընդունելության քննությունները։ 2003 թվականին ավարտել է Գդանսկի բիզնեսի և կառավարման բարձրագույն դպրոցը՝ ստանալով մարդկային ռեսուրսների կառավարման որակավորում։ 2003 թվականին սկսել է ուսումը Գդանսկի համալսարանի պատմության ինստիտուտում, որտեղ 2008 թվականին ստացել է մագիստրոսի կոչում։ 2013 թվականին Գդանսկի համալսարանից ստացել է հումանիտար գիտությունների դոկտորի աստիճան՝ «Սոցիալական դիմադրությունը կոմունիստական կառավարությանը Էլբլոգի վոյեվոդությունում 1976–1989 թվականներին» թեմայով իր դիսերտացիայի հիման վրա[10]: 2023 թվականին ավարտել է Գդանսկի տեխնոլոգիական համալսարանի ռազմավարության, ծրագրերի և նախագծերի կառավարման միջազգային Բիզնեսի կառավարման մագիստրոսական ծրագիրը[11]:

2009 թվականի հունվարից մինչև 2017 թվականը աշխատել է Ազգային հիշողության ինստիտուտում, իսկ 2011-ից մինչև 2017 թվականը եղել է Գդանսկ-Սիդլցեի շրջանային խորհրդի նախագահը։ 2017-ից 2021 թվականներին եղել է Գդանսկի Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի թանգարանի տնօրենը[12], իսկ 2021 թվականի հունիսին վերադարձել է Ազգային հիշողության ինստիտուտ՝ որպես փոխնախագահ։ 2021 թվականի ապրիլի 27-ին Ազգային հիշողության ինստիտուտի խորհուրդը նրան առաջարկել է Ազգային հիշողության ինստիտուտի նախագահի պաշտոնում[13]: 2021 թվականի մայիսի 28-ին Սեյմը նրան ընտրել է Ազգային հիշողության ինստիտուտի նախագահ, իսկ 2021 թվականի հուլիսի 23-ին Սենատը հաստատել է նրա թեկնածությունը։ Նույն օրը Կարոլ Նավրոցկին երդում տվեց Սեյմի առջև՝ ստանձնելով Ազգային հիշողության ինստիտուտի նախագահի պաշտոնը, և միևնույն ժամանակ դադարել է լինել Գդանսկի Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի թանգարանի տնօրենը։

2024 թվականի նոյեմբերի 24-ին հայտարարվել և աջակցվել է «Իրավունք և արդարություն» կուսակցության կողմից որպես Լեհաստանի Հանրապետության նախագահի պաշտոնի անկախ թեկնածու[14]:

Հայացքներ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Նավրոցկին խոստացել է չբարձրացնել կենսաթոշակային տարիքը (ներկայումս Լեհաստանում կանանց համար 60 և տղամարդկանց համար 65 տարեկան է), խթանել ներդրումները տնտեսության մեջ, մասնավորապես՝ երկաթուղային ենթակառուցվածքների զարգացման մեջ, և ավելացնել առողջապահության և սոցիալական բնակարանաշինության ֆինանսավորումը։ Նա դեմ է ԵՄ-ն դաշնային պետության վերածելու գաղափարին՝ ընդգծելով ԵՄ-ի շրջանակներում լեհական ազգային ինքնությունը պահպանելու անհրաժեշտությունը։ 2025 թվականի մայիսի 22-ին ստորագրել է «Նոր հույս» կուսակցության առաջնորդ Սլավոմիր Մենցենի կողմից պատրաստված հռչակագիրը, որը նախագահական ընտրությունների առաջին փուլում երրորդ տեղը գրավածն էր, և որը պարունակում էր խոստումներ՝ չբարձրացնել հարկերը, չներդնել եվրո Լեհաստանում, չփոխանցել Լեհաստանի կառավարության որևէ լիազորություն ԵՄ-ին և չկիրառել ԵՄ հնարավոր նոր օրենքներ, որոնք թուլացնում են Լեհաստանի դերը և զրկում նրան վետոյի իրավունքից: Այս փաստաթուղթը նաև նախատեսում է լեհական զորքեր Ուկրաինա ուղարկելուց հրաժարվելը և Ուկրաինայի ՆԱՏՕ-ին անդամակցությանը դեմ լինելը: Նավրոցկին հայտարարել է, որ չի աջակցի Ուկրաինայի անդամակցությանը ՆԱՏՕ-ին և ԵՄ-ին, քանի դեռ այն չի ստանձնել «Վոլինում լեհերի ցեղասպանության» պատասխանատվությունը: Կարծում է, որ Լեհաստանում բնակվող ուկրաինացիները չպետք է ունենան սոցիալական աջակցության հավասար հասանելիություն լեհերի հետ: Նավրոցկին նաև աջակցում է այն պահանջին, որ Գերմանիան վճարի Լեհաստանին Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի համար փոխհատուցում (մոտ 1.6 տրիլիոն դոլար)[15]։

Գիտական և ցուցահանդեսային գործունեություն

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Նավրոցկին Ռումինացիների միության դաշինքի ղեկավար Ջորջ Սիմիոնի (աջից) և Լեհաստանի նախկին վարչապետ Մատեուշ Մորավիեցկիի հետ Բրյուսելում 2025 թվականի մարտին։

Լեհաստանի Հանրապետության արտաքին գործերի նախարարին առընթեր պատմական դիվանագիտության խորհրդի անդամ է։ ԱՄՆ Պետդեպարտամենտի միջազգային այցելուների առաջնորդության ծրագրի շրջանավարտ։ Հեղինակ և համահեղինակ է մի քանի գրքերի և մի քանի տասնյակ գիտական ​​և գիտահանրամատչելի հոդվածների՝ նվիրված Լեհաստանի Ժողովրդական Հանրապետությունում հակակոմունիստական ​​ընդդիմության պատմությանը, սպորտի պատմությանը և կազմակերպված հանցագործությանը։ Մասնագետ է Գդանսկի TVP3 «Ճշմարտության լույսի ներքո» և «Պատերազմ և հիշողություն» պատմական հաղորդումների։ Զբաղված է Պոմերանիայի հանրային տարածքում պատմական հիշողության պահպանմամբ։ 2013 թվականին, Լեխիա Գդանսկի երկրպագուների ասոցիացիայի և Հայրենական բանակի զինվորների համաշխարհային ասոցիացիայի Պոմերանյան շրջանի հետ միասին, նա Գդանսկում մերժված զինվորների ծառուղու ստեղծման հիմնական նախաձեռնողներից և համակազմակերպիչներից մեկն է։ 2015 թվականին ղեկավարել է նախկին Գդանսկի նավաշինարանի գլխավոր փողոցներից մեկի անվանակոչումը Բլ. Եժի Պոպելուշկոն Դանուտա Սիեջիկովնայի «Ինկա» հուշարձանի կառուցման կոմիտեի անդամ էր, որը բացվել է Գդանսկում նույն թվականի օգոստոսի 30-ին։ 2016 թվականին, որպես Ազգային հիշողության ինստիտուտի նախագահի լիազոր ներկայացուցիչ, մասնակցել է Դանուտա Սիեդզիկովնա «Ինկայի» և Ֆելիքս Սելմանովիչի «Զագոնչիկի» հուղարկավորության կազմակերպմանը։ 2018 թվականին եղել է Գդանսկում մերժված զինվորների հուշարձանը տեղադրած հասարակական կոմիտեի համանախագահ, իսկ 2018 թվականի օգոստոսի 4-ին, մարտական ​​գործողությունների մասնակիցների հետ միասին, բացել է այդ հուշարձանը։ 2019 թվականին եղել է Մշակույթի և ազգային ժառանգության նախարարի լիազոր ներկայացուցիչը՝ Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի սկսվելու 80-ամյակի միջոցառումների կազմակերպման համար։ 2019 թվականին, Արտաքին գործերի նախարարության հետ համատեղ, նախաձեռնել և համակարգել է «Պայքար և տառապանք» միջազգային ցուցահանդեսային նախագծի իրականացումը, որը ներկայացրել է Լեհաստանի և լեհերի պատմությունը Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի ժամանակ աշխարհի ավելի քան 160 վայրերում[16].

2024 թվականի փետրվարին Ռուսաստանում Նավրոցկու դեմ քրեական գործ է հարուցվել Լեհաստանի տարածքում խորհրդային զինվորների հուշարձանները ոչնչացնելու և վնասելու համար[17]:

Սպորտային գործունեություն

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Դեռահաս տարիքում խաղացել է «Էքս Սիդլցե» և «ԿԿՍ Գեդանիա» ֆուտբոլային թիմերում (1997–2000 թվականներ), իսկ 2000–2004 թվականներին եղել է «ՌԿՍ Ստոչնյովեց» բռնցքամարտի թիմում։ Եղել է «Էքս Սիդլցե Գդանսկ» ֆուտբոլային թիմի խաղացող և ավագ։ 2010 թվականինհիմնադրել է մարտարվեստի «Ex Siedlce Gdańsk» բաժինը։

Մրցանակներ և պարգևներ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  • Արծաթե Խաչ (2021)՝ Լեհաստանի պատմության և պատմության մասին ճշմարտության վավերագրական հավերժացմանը մատուցած ծառայությունների համար։
  • «Արժանիքի բրոնզե խաչ» (2016)՝ Լեհաստանի պատմության մասին ճշմարտությունը փաստաթղթավորելու և հավերժացնելու գործում ունեցած ծառայությունների համար։
  • Անկախության վերականգնման 100-ամյակի մեդալ (2019):
  • «Հիշիր, Լեհաստան, քո որդիներին» մեդալ, Կատինի ընտանիքի ասոցիացիա (2016):
  • «Ղազախստանում լեհերին մատուցած ծառայությունների համար» մեդալ (2018), շնորհվել է Ալմաթիի լեհական «Վյազ» մշակութային կենտրոնի կողմից։
  • «Բարով հաղթահարիր չարին» մեդալ (2016)
  • «Pro Patria» մեդալ՝ Լեհաստանի Հանրապետության անկախության համար պայքարի հիշատակը պահպանելու գործում ունեցած հատուկ ծառայությունների համար (2018):
  • Մարտական երիտասարդության ֆեդերացիայի պատվավոր նշան (2015):
  • «Ինկա» մատանի (շնորհվել է Գդանսկի մետրոպոլիտ արքեպիսկոպոս Սլավոյ Լեշեկ Գլուցի կողմից) հայրենասիրական վերաբերմունքի և «Մերժված զինվորների» հիշատակը խթանելու համար (2016):
  • Հայրենական բանակի զինվորների համաշխարհային ասոցիացիայի «Հայրենական բանակին մատուցած ծառայությունների համար» կրծքանշան (2018):
  • Արծաթե կրծքանշան «Քրեական աշխատանքում ծառայությունների համար»;
  • 2017 թվականի տարվա անհատականություն Գդանսկում՝ մշակույթի անվանակարգում։

Ծանոթագրություններ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 https://katalog.bip.ipn.gov.pl/informacje/662786
  2. ↑ https://isap.sejm.gov.pl/isap.nsf/DocDetails.xsp?id=WMP20170000098
  3. ↑ https://www.prezydent.pl/aktualnosci/ordery-i-odznaczenia/ordery-dla-uczestnikow-powstania-warszawskiego-oraz-osob-pielegnujacych-pamiec-o-najnowszej-historii-polski,39936
  4. ↑ Institute of National Remembrance. «Karol Nawrocki, Ph.D.». Institute of National Remembrance (լեհերեն). Արխիվացված օրիգինալից 2022 թ․ հունիսի 29-ին. Վերցված է 2022 թ․ հուլիսի 24-ին.
  5. ↑ «Wybory Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej w 2025 r.». wybory.gov.pl (լեհերեն). Վերցված է 2025 թ․ հունիսի 3-ին.
  6. ↑ Stępień, Marta (2024 թ․ նոյեմբերի 24). «Kandydat PiS na prezydenta. Ogłoszono decyzję». Polsat News (լեհերեն). Վերցված է 2024 թ․ նոյեմբերի 24-ին.
  7. ↑ «Кароль Навроцкий побеждает на выборах в Польше кто он и что говорил об Украине». PlayGround.ru. 2025 թ․ հունիսի 2. Վերցված է 2025 թ․ հունիսի 2-ին.
  8. ↑ «На выборах президента Польши победил консерватор Навроцкий». BBC News Русская служба (ռուսերեն). 2025 թ․ հունիսի 1. Վերցված է 2025 թ․ հունիսի 2-ին.
  9. ↑ «МВД РФ объявил в розыск мэра польского города Валбжих по уголовной статье». ТАСС (ռուսերեն). Արխիվացված օրիգինալից 2024 թ․ փետրվարի 14-ին. Վերցված է 2024 թ․ փետրվարի 16-ին.
  10. ↑ «Nowa Nauka Polska». nauka-polska.pl. Արխիվացված օրիգինալից 2020 թ․ նոյեմբերի 5-ին. Վերցված է 2022 թ․ հուլիսի 24-ին.
  11. ↑ «Prezes Instytutu Pamięci Narodowej». Instytut Pamięci Narodowej. Արխիվացված օրիգինալից 2023 թ․ ապրիլի 27-ին. Վերցված է 2023 թ․ ապրիլի 28-ին.
  12. ↑ «Karol Nawrocki, PhD, reappointed as director of the Museum of the Second World War in Gdańsk». muzeum1939.pl (անգլերեն). Արխիվացված օրիգինալից 2021 թ․ դեկտեմբերի 23-ին. Վերցված է 2022 թ․ հուլիսի 24-ին.
  13. ↑ «Dr Karol Nawrocki, a graduate of the Faculty of History of the University of Gdańsk, won the competition for the chairperson of IPN». Uniwersytet Gdański (անգլերեն). Արխիվացված օրիգինալից 2021 թ․ դեկտեմբերի 23-ին. Վերցված է 2022 թ․ հուլիսի 24-ին.
  14. ↑ «Poland's conservative opposition party taps historian as presidential candidate». AP News (անգլերեն). 2024 թ․ նոյեմբերի 24. Վերցված է 2024 թ․ նոյեմբերի 24-ին.
  15. ↑ «Что известно об избранном президенте Польши Кароле Навроцком». ТАСС. 2025 թ․ հունիսի 2. Վերցված է 2025 թ․ հունիսի 2-ին.
  16. ↑ «Temporary exhibition "Fighting and Suffering. Polish citizens during World War II"». muzeum1939.pl (անգլերեն). Արխիվացված օրիգինալից 2022 թ․ հուլիսի 21-ին. Վերցված է 2022 թ․ հուլիսի 21-ին.
  17. ↑ «Что известно об избранном президенте Польши Кароле Навроцком». ТАСС. 2025 թ․ հունիսի 2. Վերցված է 2025 թ․ հունիսի 2-ին.
Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Կարոլ Նավրոցկի» հոդվածին։
Ֆոտո, վիդեո և աուդիո
Թեմատիկ կայքեր
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Կարոլ_Նավրոցկի&oldid=10351641» էջից