Կարմիր անձրև Կերալայում

Կարմիր անձրև Կերալայում
	Red rain in Kerala Վիքիպահեստում

Կարմիր անձրև Կերալայում, անբնական մթնոլորտային երևույթ։

2001 թվականի հուլիսի 25-ից մինչև 2001 թվականի սեպտեմբերի 23-ը պարբերաբար և անհամաչափ տեղացել է Հարավային Հնդկաստանի Կերալա նահանգի տարածքում։ Սկզբում կասկածվում էր, որ անձրևը ներկվել է երկնաքարի պայթյունից առաջացած տեղումներից, սակայն Հնդկաստանի կառավարությունը հետազոտություն է կազմակերպում, ինչը հայտնում է, որ անձրևները ներկվել են տեղի ջրիմուռների սպորներից։ 2006 թվականին ԶԼՄ-ների այն հայտարարությունից հետո, որ գունային մասնիկները ոչ երկրային են, Կերալայի գունավոր անձրևների նկատմամբ միջազգային հետաքրքրությունը հանկարծակի աճում է։

Աջից անձրևաջրի նմուշը, ձախից՝ նմուշ՝ տեղումներից հետո։ Կենտրոնում՝ չորացված տեղումը:

Փաստեր[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Անսովոր կարմիր անձրևը Կերալայում սկսեց տեղալ 2001 թվականի հուլիսի 25-ին Կոտայամ և Իդուկի նահանգներում՝ հանրապետության հարավային շրջանում։ Որոշ հաղորդագրություններում ասվում էր, որ բացի կարմիրից, նկատվել են նաև անձրևի այլ գույներ՝ դեղին, կանաչ և սև^[1]։ Բնակչությունից կարմիր անձրևի առաջացման մասին շատ հաղորդագրություններ գալիս էին հաջորդող տասը օրերի ընթացքում, ապա՝ նվազող հաճախականությամբ՝ մինչև սեպտեմբերի վերջ։

Տեղացիների ցուցմունքների համաձայն՝ առաջին գունավոր անձրևին նախորդել է ուժեղ ամպրոպը և լույսի փայլատակումը։ Միաժամանակ ծառերից թափվել են չոր գորշ տերևներ։ Տեղացիները հայտնում էին չորացած տերևների և հանկարծակի ջրափոսերի միաժամանակյա գոյացման մասին։

Անձրևի ներկման պատճառը անձրևաջրի մեջ սուսպենզիայի տեսքով գտնվող կարմիր մասնիկներն էին։ Գույնը մասամբ նման էր արյան գույնի։ Ներկված անձրևը թափվում էր ոչ ավելի, քան մի քանի կմ² մակերեսի վրա, երբեմն այնպես տեղայնացված, որ նորմալ անձրևը կարող էր գալ կարմիր անձրևից մի քանի մետր հեռավորության վրա։ Սովորաբար կարմիր անձրևները տևում էին 20 րոպե։

Առաջին պաշտոնական հաշվետվություն (Հնդկաստան)[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Շուտով կարմիր անձրևի առաջին տեղումներից հետո ԶԼՄ-ները հայտնում են, որ Երկրային հետազոտությունների գիտական կենտրոնի (CESS) և Գիտահետազոտական կենսաբանական ինստիտուտի (TBGRI) գիտնականները որոշել են, որ անձրևաջրերը ներկող մասնիկները եղել են սպորները։ 2001 թվականի նոյեմբերին Հնդկաստանի գիտության և տեխնոլոգիայի բաժինը, CESS-ը и TBGRI-ը լիազորված Հնդկաստանի կառավարության կողմից, զեկուցեցին, որ Կերալայի անձրևները ներկված են եղել այդ տեղերում տարածված եպիֆիտների կանաչ ջրիմուռների (որոնք պատկանում են Trentepohlia դասին և հաճախ հանդիսանում են սիմբիոզ քարաքոսեր) սպորներով։

Զեկույցում նաև հայտնվում էր, որ անձրևում չի եղել փոշի (ո՛չ հրաբխային, ո՛չ երկնաքարային, ո՛չ անապատային), իսկ անձրևաջրի գույնը չի եղել ինչ-որ տարրալուծված գազերի և աղտոտիչների արդյունք։ Զեկույցում ենթադրվում էր, որ Կերալայում հորդառատ անձրևները, հնարավոր է, հանգեցրել են քարաքոսերի մասսայական աճի, ինչը նպաստել է մթնոլորտում մեծ քանակությամբ սպորի գոյացմանը։

Զեկույցի հեղինակները վերլուծել են կարմիր անձրևից հետո հավաքված տեղումների նմուշները՝ օգտագործելով զանգվածային սպեկտրաչափություն, ատոմային կլանման սպեկտրաչափություն մեթոդները և որոշ քիմիական մեթոդներ։

Գտնվել են հետևյալ հիմնական տարրերը․

Չորացված տեղումներում տարրերի պարունակությունը
Տարր	Զանգված %
ածխաջրածին	51,00
սիլիկոն	7,50
կալցիում	2,52
մագնիում	1,48
ալյումին	1,00
երկաթ	0,61
նատրիում	0,49
կալիում	0,26
ֆոսֆոր	0,08

Կոտայամայում գտնվող Մահաթմա Գանդիի համալսարանի ֆիզիկոս Գոդֆրի Լուիսը առաջարկել է վիճարկվող և փաստերով չհիմնավորվող վարկած․ Trentepohlia դասի ջրիմուռները հանդիսանում են ցամաքային ջրիմուռներ, որոնք հաճախ ինչպես միայնակ, այնպես էլ որոշ սնկերի հետ համակեցությամբ, աճում են ծառերի բների վրա՝ առաջացնելով քարաքոսեր։