Կառլո Չամպի

	Կառլո Չամպի; իտալերեն՝ Carlo Azeglio Ciampi
Կուսակցություն՝	Գործողություն կուսակցություն (1947)
Կրթություն՝	Բարձրագույն նորմալ դպրոց, Պիզայի համալսարան և Convitto Nazionale Cicognini?
Գիտական աստիճան՝	մագիստրոս
Մասնագիտություն՝	տնտեսագետ, քաղաքական գործիչ և բանկիր
Ծննդյան օր	դեկտեմբերի 9, 1920[…]
Ծննդավայր	Լիվոռնո, Իտալիայի թագավորություն
Վախճանի օր	սեպտեմբերի 16, 2016[…] (95 տարեկան)
Վախճանի վայր	Հռոմ, Իտալիա
Թաղված	Cimitero della Misericordia
Քաղաքացիություն	Իտալիա և Իտալիայի թագավորություն
Ի ծնե անուն	իտալերեն՝ Carlo Azeglio Ciampi
Ամուսին	Franca Pilla?
Կայք՝	carloazegliociampi.it
Ինքնագիր
Պարգևներ	, , , , , , , , , , , , , ; , , ; , , , , , , , , , , , , , , , , , ; , , ; , , , Մալթայի գերագույն ռազմական միաբանություն, Լայպցիգի համալսարանի պատվավոր դոկտոր (2001), , honorary doctor of the University of Augsburg? և
Carlo Azeglio Ciampi

Կառլո Ադզելո Չամպի (իտալերեն՝ Carlo Azeglio Ciampi, դեկտեմբերի 9, 1920(1920-12-09)^[1]^[2]^[3]^[…], Լիվոռնո, Իտալիայի թագավորություն^[1] - սեպտեմբերի 16, 2016(2016-09-16)^[4]^[3]^[5]^[…], Հռոմ, Իտալիա), իտալացի պետական գործիչ, Իտալիայի Հանրապետության 10-րդ նախագահ (1999-2006 թվականներ), Իտալիայի Նախարարների խորհրդի նախագահ (1993-1994 թվականներ)։

Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Կրթություն և Երկրորդ համաշխարհային պատերազմ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

1941 թվականին Պիզայի բարձրագույն նորմալ դպրոցում ստացել է բանասիրության աստիճան, շարունակել է կրթություն ստանալ Պիզայի համալսարանում՝ ստանալով իրավագիտության աստիճան։

Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի ժամանակ մոբիլիզացվել է լեյտենանտի կոչումով և ուղարկվել Ալբանիա։ Երբ 1943 թվականի սեպտեմբերին Իտալիայի և դաշնակիցների միջև զինադադար է կնքվել, նա հրաժարվել է միանալ Իտալիայի սոցիալական Հանրապետությանը և թաքնվել է Սկանոյում։ 1944 թվականի մարտի 24-ին մոտավորապես վաթսուն հոգանոց խմբի հետ ուղևորվել է դաշնակից զորքերի վերահսկողության տակ գտնվող տարածքի կողմը։ Մասնակցել է հակաֆաշիստական լիբերալ-սոցիալիստական կուսակցության գործողություններին և այդպիսով միացել է «Դիմադրության շարժմանը»։

Գործունեություն Իտալիայի բանկում[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Համալսարանն ավարտելուց հետո աշխատել է Իտալիայի բանկում, 1960 թվականից՝ բանկի կենտրոնական վարչությունում, իսկ 1972 թվականին դարձել է բանկի գլխավոր քարտուղարը։ 1976-1978 թվականներին զբաղեցրել է գլխավոր տնօրենի տեղակալի պաշտոնը, հետագայում դարձել է գլխավոր տնօրեն։ 1979 թվականի հոկտեմբերին նշանակվել է Իտալիայի բանկի նախագահ։ Բանկը գլխավորել է անկայունության ժամանակաշրջանում, որը կապված էր Միկելե Սինդոնների գործի և Իտալիայի բանկի ղեկավարի պաշտոնում իր նախորդի՝ Պաոլո Բաֆիի հասցեին մեղադրանքների և բանկի տնօրենի տեղակալի կալանավորման հետ։

Պետական պաշտոններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

1992-1993 թվականներին իտալական քաղաքականության մեջ հակակոռուպցիոն լայնածավալ հետաքննությունների հետևանքով լուրջ ճգնաժամ է տեղի ունեցել, որը հանգեցրել է ավանդական կուսակցությունների կոնսենսուսի կորստին, որոնք մինչ այդ գերիշխող դեր են խաղացել իտալական քաղաքականության մեջ։ Երկրի կայունությունը երաշխավորելու և հաջորդ ընտրությունների հանգեցնելու համար Հանրապետության նախագահ Օսկար Լուիջի Սկալֆարոն հանձնարարել է Չամպիին նոր կառավարություն ձևավորել։ 1993 թվականի ապրիլից մինչև 1994 թվականի մայիս նա զբաղեցրել է Իտալիայի Նախարարների խորհրդի նախագահի պաշտոնը։ Այդ պաշտոնում նա ականատես է եղել մի շարք ճգնաժամային իրադարձությունների՝ լուրջ տնտեսական ճգնաժամ, իտալական լիրայի EMS համակարգից դեվալվացիա, Սոմալիի իտալացի զինվորականների մասնակցությամբ ռազմական բախումներ և մաֆիայի ակտիվացում, որը մի շարք ահաբեկչական գործողություններ է իրականացրել՝ ներառյալ դատավոր Ջովանի Ֆալկոնեի սպանությունը։ Տնտեսական ոլորտում կառավարությունը համաձայնեցման համակարգ է մտցրել, ինչը նպաստել է ազգային տնտեսության վերականգնմանը և հիմք է դրել այսպես կոչված եկամուտների քաղաքականությանը, որը թույլ է տվել նվազեցնել գնաճի մակարդակը և տոկոսադրույքները։ Կառավարության կողմից ընդունված սոցիալական գործընկերների միջև համաձայնագրերի այս համակարգը նույնպես օգտագործվել է այլ դեպքերում, օրինակ, 1993 թվականի օգոստոսին բեռնատարների վարորդների զանգվածային գործադուլի ժամանակ։ Այդ նույն ժամանակահատվածում սկսվել է պետական սեփականության մասնավորեցումը բանկային և արդյունաբերական սեկտորներում, իրականացվել են փոստի և սակագնային համակարգի բարեփոխումներ, որոնց արդյունքում հաջողվել է հասնել պետական ծախսերի էական խնայողության։ Կառավարությունը երաշխավորել է առողջապահության միասնական և համընդհանուր համակարգի պահպանումը՝ հրաժարվելով նախորդ կաբինետի գաղափարներից՝ ապահովագրական ֆոնդերին լիազորությունների մի մասը փոխանցելու վերաբերյալ։

1994 թվականի հունիսին դարձել է Միջազգային հաշվարկների բանկի փոխնախագահ։ 1994 թվականի ապրիլ-մայիս ամիսներին կատարել է Իտալիայի ներքին գործերի նախարարի և զբոսաշրջության նախարարի պարտականությունները։ 1996 թվականի մայիսից ղեկավարում էր բյուջեի և տնտեսական պլանավորման նախարարությունը, վերակազմավորվել գանձապետարանի, բյուջեի և տնտեսական պլանավորման նախարարությունը։ Այդ պաշտոնում նա կարողացել է հասնել Իտալիայի պետական պարտքի կրճատման՝ հաշվի առնելով Մաաստրիխտյան պայմանագրով ստանձնած պարտավորությունները, ինչը երաշխավորել է Իտալիայի մուտքը միասնական եվրոպական արժույթ։

1999 թվականի մայիսին ընտրվել է Իտալիայի նախագահ։ Իր պաշտոնավարման ընթացքում ունեցել է վստահության բարձր վարկանիշ, որը տատանվել է 70-ից 80 %-ի սահմաններում։

2005 թվականի մայիսին Չամպին արժանացել է Կարլ Մեծի անվան մրցանակի՝ եվրոպական ինտեգրման գործում ներդրած ավանդի համար։

2006 թվականի նախագահական ընտրություններից առաջ մի շարք քաղաքական գործիչներ պատրաստվում էին Չամպիին առաջադրել այդ պաշտոնում, սակայն նախագահն ինքը մերժել է առաջադրումը։

2006 թվականի մայիսից Իտալիայի ցմահ սենատոր է։

ԶԼՄ-ները բազմիցս նյութեր են հրապարակել մասոնական կազմակերպություններին, մասնավորապես, Լիվորնոյում մասոնական օթյակի անդամ լինելու մասին։ Սակայն այդ ենթադրությունները փաստագրական հաստատումներ չեն գտել, իսկ իրենց և Իտալիայի մասոնների առաջնորդների կողմից մերժվել են։

Պարգևներ և կոչումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Իտալական պարգևներ․

«Իտալիայի Հանրապետությանը մատուցած ծառայությունների համար» շքանշանի շղթայի մեծ խաչ։
Իտալիայի ռազմական շքանշան։
«Վաստակի համար» շքանշան։
Իտալական համերաշխության աստղի շքանշանի մեծ սպա։
Վիտտորիո Վենետոյի շքանշան։

Միջազգային պարգևներ․

Սան Մարտինի ազատարար շքանշանի շղթա (Արգենտինա, 2001 թվական)
«Ավստրիայի Հանրապետությանը մատուցած ծառայությունների համար» պատվավոր նշանի հատուկ աստիճան (2002 թվական)
Հարավային Խաչի շքանշանի շղթա (Բրազիլիա)
«Հին Պլանինա» շքանշան ժապավենով (Բուլղարիա, 2005 թվական)
Թագավոր Տոմիսլավի շքանշանի մեծ խաչ (Խորվաթիա, 2001 թվական)
Մարիամի երկրի խաչի շքանշանի 1-ին աստիճան (Էստոնիա, 2004 թվական)
Ֆինլանդիայի սպիտակ վարդի շքանշանի մեծ խաչ (1999 թվական)
Պատվո լեգեոն շքանշանի մեծ խաչ (Ֆրանսիա, 1999 թվական)
«Գերմանիայի Դաշնային Հանրապետությանը մատուցած ծառայությունների համար» շքանշանի հատուկ աստիճանի մեծ խաչ (2002 թվական)
Հուսեյն իբն Ալի շքանշանի շղթա (Հորդանան, 2000 թվական)
Փրկչի շքանշանի մեծ խաչ (Վրաստան, 2001 թվական)
Երեք աստղերի շքանշանի մեծ խաչ (Լատվիա)
Պատվո շքանշանի շղթայով արժանիքների շքանշան (Մալթա, 2004 թվական)
«Ի շահ Հանրապետության» շքանշան (Մալթա, 2004 թվական)
Սուրբ Կարլի շքանշանի մեծ խաչ (Մոնակո, 2005 թվական)
Սուրբ Օլաֆի շքանշանի մեծ խաչ (Նորվեգիա, 2001 թվական)
Սպիտակ արծվի շքանշան (Լեհաստան, 2000 թվական)
Ինֆանտ Դոն Էնրիկեի շքանշանի մեծ խաչ (Պորտուգալիա, 2002 թվական)
Բանիի շքանշանի մեծ խաչ (Մեծ Բրիտանիա, 2000 թվական)
Ռումինիայի աստղի շքանշանի մեծ խաչ (2003 թվական)
Պիա IX շքանշան (Վատիկան, 1999 թվական)
Մալթայի շքանշանի պատվի և նվիրվածության մեծ խաչ
Սպիտակ խաչի 1-ին դասի կրկնակի շքանշան (Սլովակիա, 2002 թվական)
Բարի Հույսի միաբանության մեծ շղթա (Հարավային Աֆրիկա, 2002 թվական)
1987 թվականի նոյեմբերի 7-ի շքանշանի մեծ ժապավեն (Թունիս, 2001 թվական)
Հունգարիայի սուրբ պսակի մեծ խաչ արժանիքների շքանշանով (2002 թվական)

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

↑ ^1,0 ^1,1 ^1,2 ^1,3 ^1,4 Carlo Azeglio Ciampi (իտալ.) — Senato della Repubblica.
↑ ^2,0 ^2,1 Internet Movie Database — 1990.
↑ ^3,0 ^3,1 ^3,2 ^3,3 ^3,4 Բրոքհաուզի հանրագիտարան (գերմ.) / Hrsg.: Bibliographisches Institut & F. A. Brockhaus, Wissen Media Verlag
↑ ^4,0 ^4,1 ^4,2 Breda M. Morto Carlo Azeglio Ciampi, il presidente dell'orgoglio ritrovato (իտալ.) — Corriere della Sera, 2016.
↑ ^5,0 ^5,1 ^5,2 Brozović D., Ladan T. Hrvatska enciklopedija (хорв.) — LZMK, 1999. — 9272 p. — ISBN 978-953-6036-31-8

[_79f837d7d14e65dd-1] 1,0 ^1,1 ^1,2 ^1,3 ^1,4 Carlo Azeglio Ciampi (իտալ.) — Senato della Repubblica.

[_ee1a8f1393717e59-2] 2,0 ^2,1 Internet Movie Database — 1990.

[_35c6e0e2a27a6dca-3] 3,0 ^3,1 ^3,2 ^3,3 ^3,4 Բրոքհաուզի հանրագիտարան (գերմ.) / Hrsg.: Bibliographisches Institut & F. A. Brockhaus, Wissen Media Verlag

[_5981f0cab424ef5f-4] 4,0 ^4,1 ^4,2 Breda M. Morto Carlo Azeglio Ciampi, il presidente dell'orgoglio ritrovato (իտալ.) — Corriere della Sera, 2016.

[_3244b1650ec7a375-5] 5,0 ^5,1 ^5,2 Brozović D., Ladan T. Hrvatska enciklopedija (хорв.) — LZMK, 1999. — 9272 p. — ISBN 978-953-6036-31-8

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]