Կաորու Կոբայաշի (մարդասպան)
| Կաորու Կոբայաշի | |
|---|---|
| Ծննդյան ամսաթիվ | նոյեմբերի 30, 1968 |
| Ծննդավայր | Sumiyoshi-ku, Օսակա, Ճապոնիա |
| Քաղաքացիություն |  Ճապոնիա |
| Մահվան ամսաթիվ | փետրվարի 21, 2013 (44 տարեկան) |
| Մահվան վայր | Miyakojima Ward, Օսակա, Ճապոնիա |
| Մահվան պատճառ | կախաղան հանելը |
| Պատիժ | մահապատիժ |
| Սպանություն | |
Կաորու Կոբայաշի (ճապ.՝ 小林 薫 'Կոբայաշի Կաորու', Նոյեմբերի 30, 1968-Փետրվարի 21, 2013) ճապոնացի թերթերի բաժանող, ով առևանգել, սեռական բռնության է ենթարկել և սպանել է 7-ամյա Կաեդե Արիյամային (ճապ.՝ 有山 楓 'Արիյամա Կաեդե') Նարա քաղաքում, Նարա պրեֆեկտուրայում, 2004 թվականի նոյեմբերի 17-ին[1]։ Կոբայաշին, նախկին դատապարտյալ և պեդոֆիլ, ով նախկինում մեղադրվել է սեռական հանցագործությունների մեջ, դատապարտվեց մահվան Արիյամայի սպանության համար և մահապատժի է ենթարկվել կախաղան բարձրանալու միջոցով Օսակայի կալանատանը 2013 թվականի փետրվարի 21-ին[2]։ Արիյամայի սպանությունը Ճապոնիայում օտակու մշակույթի դեմ բարոյական խուճապի առաջացրեց։
Վաղ կյանք
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]Կաորու Կոբայաշին ծնվել էր 1968 թվականի նոյեմբերի 30-ին, Օսակա պրեֆեկտուրայի Օսակա քաղաքի Սումիյոշի-կու շրջանում։ Նա մանկուց աշխատել է որպես լրագրավաճառ, քանի որ նրա ընտանիքը աղքատ էր, իսկ մայրը մահացել էր 1978 թվականին։ 1989 թվականին Կոբայաշին մեղավոր ճանաչվեց ութ երեխաների նկատմամբ սեռական ոտնձգության մեջ՝ ստանալով երկու տարվա ազատազրկման պայմանական դատավճիռ[3]։ 1991 թվականի հոկտեմբերին Կոբայաշին փորձ կատարեց սպանել հինգ տարեկան մի աղջկա և դատապարտվեց երեք տարվա ազատազրկման, որի համար նա պայմանական վաղաժամկետ ազատ արձակվեց 1995 թվականի նոյեմբերի 9-ին և պաշտոնապես ազատ արձակվեց 1996 թվականի հուլիսի 23-ին։
Կոբայաշին 2000 թվականի մարտից մինչև հուլիս ամիսներն աշխատել է Նարա պրեֆեկտուրայի Նարա քաղաքի արևմտյան մասում գտնվող Տոմիո թաղամասի «Ասահի Շիմբուն» թերթի կրպակում: Սպանության պահին նա աշխատում էր որպես թերթերի առաքիչ Նարա պրեֆեկտուրայի Իկոմա շրջանում, որը գտնվում էր Տոմիոյին հարակից «Մայնիչի Շիմբուն»-ում:
Առևանգում և սպանություն
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]2004 թվականի նոյեմբերի 17-ին Կոբայաշին առևանգեց յոթամյա Կաեդե Արիյամային, երբ նա Տոմիո Նորթի տարրական դպրոցից գնում էր իր տուն՝ Տոմիոյի արևմտյան կողմի ոստիկանական բաժանմունքի մոտ։ Արիյամայի բջջային հեռախոսով Կոբայաշին աղջկա լուսանկարն ուղարկել է մորը՝ հետևյալ հաղորդագրությամբ. «Ես ունեմ քո դստերը»[4]։ Այնուհետև Կոբայաշին սպանեց Արիյամայային և նրա մարմինը նետեց Նարա պրեֆեկտուրայի Իկոմա շրջանի Հեգուրի քաղաքում, որը գտնվեց նույն գիշերը: Դիահերձումը ցույց տվեց, որ Արիյամայի մահվան պատճառը խեղդվելն էր. նրա թոքերում հավաքված ջուրը կեղտոտ չէր, ուստի ենթադրվեց, որ նա խեղդվել է լվացարանում կամ լոգարանում։ Նրա մի քանի ատամներ բացակայում էին, իսկ ձեռքերին ու ոտքերին քերծվածքներ էին հայտնաբերվել, որոնք ենթադրվում է, որ առաջացել են Կոբայաշիի կողմից նրա մահից հետո[5]։ Պարզվել է նաև, որ Կոբայաշին մերկացրել էր Արիյամային սպանելուց առաջ, իսկ հետո նորից հագցրել նրան:
2004 թվականի դեկտեմբերի 14-ին Կոբայաշին Արիյամայի բջջային հեռախոսից նրա մոր բջջային հեռախոսին էլեկտրոնային նամակ ուղարկեց՝ ասելով. «Հաջորդը ես նրա փոքրիկ քրոջը կտանեմ»՝ լուսանկարով[6]։ Նա Արիյամայի լուսանկարը ցույց էր տվել տեղական բարի մատուցողուհուն և հաճախորդներին՝ պնդելով, որ լուսանկարը վերցրել է որևէ կայքից։
Ձերբակալություն
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]2004 թվականի դեկտեմբերի 30-ին Կոբայաշին ձերբակալվեց առևանգման համար, այն բանից հետո, երբ նա Արիյամայի բջջային հեռախոսից լուսանկար էր ուղարկել իր սեփական հեռախոսին, ինչը նպաստեց նրա ձերբակալության արագացմանը, քանի որ տեղական բջջային հեռախոսակայանները գրանցում էին հեռախոսից ուղարկված հաղորդագրությունները։ Կոբայաշին ապրում էր Կիտակացուրագի շրջանի Կավաի քաղաքում, որը գտնվում է Նարա պրեֆեկտուրայի հյուսիս-արևմուտքում՝ Տոմիոյի և Իկոմայի հետ միասին, և ձերբակալվել էր առավոտյան թերթերի իր շրջագայությունն ավարտելուց հետո, որտեղ տարածվում էր այն լուրը, որ կասկածյալը շուտով կձերբակալվի[7]։ Նրա սենյակի խուզարկության ժամանակ ոստիկանությունը հայտնաբերել է Արիյամայի բջջային հեռախոսը և կաշվե պայուսակ երեխաների համար, տեսանյութ և ամսագիր, որը պարունակում էր մանկական պոռնոգրաֆիա, ինչպես նաև աղջիկների ներքնազգեստի զգալի քանակություն, որը Կոբայաշին գողացել էր 2004 թվականի հունիսից դեկտեմբեր ընկած ժամանակահատվածում։[8][9][10]
Մի ականատես պատմել է, որ տեսել էր Արիյաման դեպի Կոբայաշիի մեքենան քայլելիս, ինչը ենթադրում է, որ նրանք ճանաչում էին միմյանց: Սակայն Կոբայաշին ասել է. «Ես ցանկացած մեկին կառևանգեի»[11]։
2005 թվականի հունվարի 19-ին Կոբայաշին քրեական հետապնդման ենթարկվեց մարդ առևանգելու համար։ Քանի որ նա նախկինում աղջիկների հետ կապված սեռական հանցագործություններ էր կատարել, հանրության ուշադրությունը կենտրոնացավ Ճապոնիայում մի օրենքի ընդունման վրա, որը նման էր Միացյալ Նահանգներում ընդունված Մեգանի օրենքին։[12]
Արձագանք
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]Մաինիչի Շիմբուն
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]Ձերբակալությունից հետո պարզվեց, որ Օսակայի Հիգաշիսումիյոշի թաղամասի թերթերի առաքման գործակալության մենեջերը ոստիկանությանը հաղորդում էր ներկայացրել, ով գողացվել է 230,000 յեն թերթի բաժանորդագրության վճար (մոտավորապես համարժեք է 599,177 դրամ այժմ)։ Հետագայում մենեջերը պարզեց, որ գողը Կոբայաշին էր, որն այժմ աշխատում էր Կավաիյում։ 2004 թվականի նոյեմբերի 17-ին՝ առևանգման օրը, դատավորը Կոբայաշիի նկատմամբ ձերբակալման օրդեր էր տվել՝ մենեջերի կողմից հաղորդված յուրացման համար։ Սակայն մենեջերը չի տեղեկացրել ոստիկանությանը այս մասին, քանի որ նրան խոստացել էին, որ կասկածյալը նրան կվերադարձնի գողացված գումարի դիմաց ամսական վճարումներով[13]։
Ազդեցություն օտակու մշակույթի վրա
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]Արիյամայի սպանությունը Ճապոնիայում աճեց օտակու մշակույթի նկատմամբ թշնամանքը, որն արդեն բարոյական խուճապի առարկա էր 1989 թվականին սերիական մարդասպան Ցուտոմու Միյազակիի սպանություններից ի վեր։ Միյազակին հայտնի դարձավ որպես «Օտակու մարդասպան»՝ անիմեի և սարսափ ֆիլմերի նկատմամբ իր մեծ հետաքրքրության պատճառով, ինչը հրահրեց օտակուների մասին բացասական կարծրատիպեր, որոնք մարդկանց դրդեցին դառնալ բռնի հանցագործներ, մասնավորապես՝ երիտասարդ աղջիկների նկատմամբ։ Կոբայաշիի հանցագործությունը ճապոնական հասարակությունում ասոցացվում էր օտակուի հետ՝ Միյազակիի հանցագործությունների հետ իր նմանության պատճառով։
Ճապոնացի լրագրող Ակիհիրո Օտանին կասկածում էր, որ Կոբայաշիի հանցագործությունը կատարել է մոե ենթամշակույթի անդամ, որը Օտանին կապում էր լոլիկոն մշակույթի հետ դեռևս Կոբայաշիի ձերբակալությունից առաջ[14]։ Չնայած Կոբայաշին օտակու չէր և նույնիսկ արձանիկներ չուներ, օտակուների նկատմամբ հասարակական թշնամանքի աստիճանը որոշ ժամանակով, կարծես, մեծացավ, ինչի մասին են վկայում իրավապահ մարմինների կողմից օտակուներին որպես սեռական հանցագործությունների հնարավոր կասկածյալների թիրախավորման աճը, ինչպես նաև տեղական ինքնակառավարման մարմինների ներկայացուցիչների կոչերը՝ որոշ օտակուներին (օրինակ՝ էրոտիկ մանգա և էրոտիկ տեսախաղեր) նվիրված նյութերում էրոտիկայի պատկերումը վերահսկող ավելի խիստ օրենքներ ընդունելու վերաբերյալ[15]։
Դատավարություն և դատավճիռ
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]Կոբայաշիի դատավարությունը սկսվել է 2005 թվականի ապրիլի 18-ին։ Նա ասել է.
|
Ես ուզում եմ որքան հնարավոր է շուտ մահապատժի դատապարտվել և հանրության շրջանում ժառանգություն թողնել որպես հաջորդ Ցուտոմու Միյազակին կամ Մամորու Տակուման:[16] | 
|
Միյազակին և Տակուման երկուսն էլ մանկասպաններ էին, որոնք նախկինում ունեցել էին հոգեկան խանգարումներ և սեռական հանցագործություններ երեխաների նկատմամբ։ Իր հերթին Միյազակին հայտարարել է. «Ես թույլ չեմ տա, որ նա իրեն անվանի «երկրորդ Ցուտոմու Միյազակի», երբ նա նույնիսկ հոգեբուժական փորձաքննության չի ենթարկվել»[17]։ Միյազակին հետագայում մահապատժի ենթարկվեց 2008 թվականի հունիսի 17-ին՝ այս մեկնաբանությունն անելուց հետո, հնարավոր է՝ Կոբայաշիի գործի և վերջերս տեղի ունեցած մեկ այլ միջադեպի՝ Ակիհաբարայի զանգվածային սպանության պատճառով։
Կոբայաշիի հոգեբույժը ախտորոշել է, որ նա տառապում է հակասոցիալական անձնային խանգարումով և պեդոֆիլիայով, սակայն բավականաչափ մեղսունակ է՝ իր գործողությունների համար պատասխանատու լինելու համար։[18]
2006 թվականի սեպտեմբերի 26-ին Կոբայաշին Նարայի շրջանային դատարանի կողմից դատապարտվեց մահապատժի՝ կախաղանի միջոցով: Պաշտպանությունը նույն օրը բողոքարկում ներկայացրեց, սակայն 2006 թվականի հոկտեմբերի 10-ին հետ վերցրեց այն[19]։ Կոբայաշիի նոր փաստաբանը 2007 թվականի հունիսին պնդեց, որ հրաժարականը անվավեր է, ինչը Նարայի շրջանային դատարանը մերժեց 2008 թվականի ապրիլի 21-ին[20][21]։ 2008 թվականի մայիսի 22-ին Օսակայի Բարձրագույն դատարանը ուժի մեջ թողեց որոշումը[22]։ 2008 թվականի հուլիսի 7-ին Ճապոնիայի Գերագույն դատարանը անփոփոխ թողեց որոշումը[23][24]:
Կոբայաշին մահապատժի է ենթարկվել կախաղան բարձրանալու միջոցով Օսակայի կալանատանը 2013 թվականի փետրվարի 21-ին[2]:
Ծանոթագրություններ
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]- ↑ «Man held in Nara girl's slaying». The Japan Times. 2005 թ․ հունվարի 8. Արխիվացված է օրիգինալից 2005 թ․ ապրիլի 10-ին. Վերցված է 2008 թ․ հունվարի 5-ին.
- ↑ 2,0 2,1 «Japan executes three inmates». The Japan Times. 2013 թ․ փետրվարի 21. Արխիվացված է օրիգինալից 2013 թ․ դեկտեմբերի 3-ին. Վերցված է 2013 թ․ փետրվարի 21-ին.
- ↑ «Nara girl's murder spotlights sex-crime recidivism». Asahi Shimbun. 2005 թ․ հունվարի 5. Արխիվացված է օրիգինալից 2005 թ․ փետրվարի 14-ին. Վերցված է 2008 թ․ մարտի 5-ին.
- ↑ Kite, Hanna (2006 թ․ փետրվարի 6). «A Burning Mystery». Time. Արխիվացված է օրիգինալից 2008 թ․ հունվարի 2-ին. Վերցված է 2008 թ․ հունվարի 5-ին.
- ↑ «Grisly details of Nara girl's murder emerge». Japan Today. 2004 թ․ նոյեմբերի 30. Արխիվացված է օրիգինալից 2007 թ․ մարտի 12-ին. Վերցված է 2008 թ․ հունվարի 5-ին.
- ↑ «Man held in girl's slaying». The Japan Times. 2004 թ․ դեկտեմբերի 31. Արխիվացված է օրիգինալից 2009 թ․ հունվարի 12-ին. Վերցված է 2008 թ․ մարտի 9-ին.
- ↑ «NARA SLAYING/ Caught». Asahi Shimbun. 2004 թ․ դեկտեմբերի 31. Վերցված է 2008 թ․ հունվարի 5-ին.
- ↑ «Police: Killer forwarded photo of slain girl to his own phone». Asahi Shimbun. 2005 թ․ հունվարի 3. Վերցված է 2008 թ․ մայիսի 14-ին.
- ↑ «Nara suspect collected girls' underwear». Asahi Shimbun. 2005 թ․ հունվարի 4. Վերցված է 2008 թ․ մայիսի 13-ին.
- ↑ 女児誘拐殺人の捜査終結 下着窃盗容疑で追送検 (ճապոներեն). 47 News. 2005 թ․ փետրվարի 28. Արխիվացված է օրիգինալից 2009 թ․ հունվարի 14-ին. Վերցված է 2008 թ․ մայիսի 13-ին.
- ↑ Mainichi Shimbun (2005 թ․ հունվարի 1). «Schoolgirl's killer says 'anybody would have done'». Japan Addicted. Արխիվացված է օրիգինալից 2011 թ․ հուլիսի 13-ին. Վերցված է 2008 թ․ մարտի 9-ին.
- ↑ «Arrest spurs debate on naming sex offenders». The Japan Times. 2005 թ․ հունվարի 1. Վերցված է 2008 թ․ մայիսի 13-ին.
- ↑ 奈良小１殺害、誘拐の日に逮捕状 前勤務先での横領容疑 (ճապոներեն). Asahi Shimbun. 2005 թ․ հունվարի 14. Արխիվացված է օրիգինալից 2008 թ․ ապրիլի 22-ին. Վերցված է 2008 թ․ մարտի 20-ին.
- ↑ 公開質問状. NGO-AMI (ճապոներեն). 2004 թ․ դեկտեմբերի 9. Արխիվացված է օրիգինալից 2013 թ․ սեպտեմբերի 2-ին. Վերցված է 2008 թ․ մարտի 4-ին.
- ↑ Hoffman, Michael (2005 թ․ փետրվարի 6). «Otaku harassed as sex-crime fears mount». The Japan Times. Արխիվացված օրիգինալից 2008 թ․ հունվարի 16-ին. Վերցված է 2008 թ․ հունվարի 6-ին.
- ↑ «Defendant admits abducting and killing schoolgirl in Nara». The Japan Times. 2005 թ․ ապրիլի 19. Վերցված է 2008 թ․ փետրվարի 11-ին.
- ↑ «Miyazaki unrepentant to the last / Serial child killer goes to execution without apologizing or explaining his thinking». Yomiuri Shimbun. 2008 թ․ հունիսի 18. Արխիվացված է օրիգինալից 2008 թ․ հունիսի 21-ին. Վերցված է 2008 թ․ հունիսի 18-ին.
- ↑ «Parents reject letter from Nara killer». The Japan Times. 2006 թ․ նոյեմբերի 5. Վերցված է 2008 թ․ մարտի 5-ին.
- ↑ «Nara kidnap-murderer drops gallows appeal». The Japan Times. 2006 թ․ հոկտեմբերի 11. Արխիվացված է օրիգինալից 2009 թ․ հունվարի 12-ին. Վերցված է 2008 թ․ փետրվարի 14-ին.
- ↑ 本人の控訴取り下げ認める 女児誘拐殺人で奈良地裁 (ճապոներեն). 47 News. 2008 թ․ ապրիլի 25. Արխիվացված է օրիգինալից 2009 թ․ հունվարի 14-ին. Վերցված է 2008 թ․ մայիսի 10-ին.
- ↑ 「控訴取り下げ無効」請求を退ける 小１女児誘拐殺人事件で奈良地裁 (ճապոներեն). Sankei Shimbun. 2008 թ․ ապրիլի 25. Արխիվացված է օրիգինալից 2008 թ․ հոկտեմբերի 10-ին. Վերցված է 2008 թ․ մայիսի 10-ին.
- ↑ 控訴取り下げは有効＝奈良小１女児誘拐殺人－大阪高裁 (ճապոներեն). Jiji Press. 2008 թ․ մայիսի 22. Վերցված է 2008 թ․ հունիսի 17-ին.(չաշխատող հղում)
- ↑ 奈良女児誘拐殺害、小林死刑囚の特別抗告棄却 最高裁 (ճապոներեն). Asahi Shimbun. 2008 թ․ հուլիսի 9. Վերցված է 2008 թ․ հուլիսի 10-ին. (չաշխատող հղում)
- ↑ 控訴取り下げは有効 女児誘拐殺人の小林死刑囚 (ճապոներեն). 47 News. 2008 թ․ հուլիսի 9. Արխիվացված է օրիգինալից 2009 թ․ հունվարի 14-ին. Վերցված է 2008 թ․ հուլիսի 10-ին.