Կամենկա (քաղաք, Ուկրաինա)

Անվան այլ կիրառումների համար տե՛ս՝ Կամենկա

Քաղաք
Կամենկա
ուկրաիներեն՝ Камянка
Դրոշ Զինանշան
Երկիր	Ռուսաստան
Ենթարկում	շրջկենտրոն
Մարզ	Չերկասիի մարզՉերկասիի մարզ
Շրջան	Կամենկայի շրջան (Չերկասիի մարզ)
Մակերես	152,3 կմ²
ԲԾՄ	127 մետր
Խոսվող լեզուներ	Ուկրաիներեն
Բնակչություն	14 190 մարդ (2007)
Ժամային գոտի	UTC+2, ամառը UTC+3
Հեռախոսային կոդ	4732
Փոստային ինդեքսներ	20800
Ավտոմոբիլային կոդ	CA / 24
ՈՒՎՏԿՕԴ	7121810100
Պաշտոնական կայք	kammiskrada.gov.ua​(ուկր.)
Կամենկա Վիքիպահեստում

Կամենկա (ուկրաիներեն՝ Камянка), քաղաք Ուկրաինայի Չերկասիի մարզի Կամենկայի շրջանում, շրջկենտրոն։

Տարբեր թվականներին Կամենկա կալվածքը պատկանել է լեհական մագնատ Լյուբոմիրսկուն, Ուկրաինայի հետման Խմելնիցկուն և ռուս գեներալ-ֆելդմարշալ Գ. Ա. Պոտյոմկին Տավրիչեսկուն։ Նրա տիրությունների բաժանման ժամանակ դրանց մի մասն անցել է նրա զարմուհի Եկատերինա Դավիդովային։

Կամենկա բնակավայրի հետագա պատմությունը կապված է 1812 թվականի Հայրենական մեծ պատերազմի հերոսներ Ն. Ն. Ռաևսկու և Ա.Պ. Երմոլովի, բանաստեղծ-պարտիզան Դենիս Դավիդովի, Հարավային հասարակության դեկաբրիստների ակտիվ գործունեության (Վ. Լ. Դավիդով, Ս. Գ. Վոլկոնսկի, Մ. Ֆ. Օրլով, Ի. Դ. Յակուշկին և այլք) անունների հետ։ Քաղաքը դարձել է դեկաբրիստական շարժման կենտրոններից մեկը։ Այստեղ էին իջևանում Ա. Ս. Պուշկինը (մի քանի անգամ 1820-ական թվականներին) և Պ. Ի. Չայկովսկին (պարբերաբար, սկսած 1863 թվականից)։

Հարավային աքսորի ժամանակ Պուշկինը Կամենկայում գրել է մի քանի հայտնի բանաստեղծություններ, ավարտել է «Կովկասյան գերին» պոեմը։ Քաղաքը հիշատակվում է «Եվգենի Օնեգին» ստեղծագործության 10-րդ գլխում։

Տեսարժան վայրեր

Ալեքսանդր Պուշկինի արձանը

Այսօր քաղաքի գլխավոր տեսարժան վայրն է համարվում Պետական պատմա-մշակութային արգելոցը, որն ներառում է մի քանի գործող թանգարանային էկսպոզիցիաները, հուշային տուն-կալվածքը, այլ պատմական կառույցներ, ճարտարապետական հուշարձաններ, արձաններ, 18-րդ դարի զբոսայգի, ինչպես նաև արխիվային և գրադարանային ֆոնդերը։

Տնտեսություն

1820 թվականին Կամենկայում հայտնաբերվել է ստորգետնյա ջրերի հանքավայր։ Ակնաղբյուրը, որը յուրահատուկ բնական հատկություններ ունի, հետագայում խթան է հանդիսացել լյուկորի-օղու արտադրության և սպիրտի գործարանի կառուցման համար, որը տարածաշրջանում առաջիններից մեկն էր։ Կամենկայի օղու համար օգտագործվում է 220 մ խորության վրա գտնվող հորատանցքից ջուրը, որը հետագայում բազմակի անգամ մաքրվում է։

1936 թվականին քաղաքում բացվել է Կամենկայի մեքենաշինական գործարանը։

Բնակչություն

2007 թվականի տվյալներով Կամենկա քաղաքում բնակվում էր 14 190 մարդ։

Արտաքին հղումներ

• Բնակավայրերի ամբողջական ցանկը Ուկրաինայի Գերագույն Ռադայի կայքում։ (ուկր.)
• 2001 թվականի Ուկրաինայի համապետական մարդահամարի արդյունքները։ (ուկր.)
• Ուկրաինայի բնակավայրերի արբանյակային լուսանկարները։ (ուկր.)

Գրականություն

• М. М. Карый."И память Каменки…". — Днепропетровск, 1987. — 93 с.
• В. В. Бабенко, Г. М. Таран и др., Каменский литературно-мемориальный музей А. С. Пушкина и П. И. Чайковского. — Днепропетровск, 1987. — 62 с.
• Д. Г. Драгилёв. На тайном побережье (топология Тясмина) // Ру. Башка Archived 2009-02-25 at the Wayback Machine.. — 2008. — № 12.
• Д. Г. Драгилёв. Каменские тексты // Дети Ра. — 2006. — № 12.