Կամախ
Արտաքին տեսք
- Անվան այլ կիրառումների համար տե՛ս՝ Կամախ (այլ կիրառումներ)
Գյուղ | ||
---|---|---|
Կամախ | ||
Վարչական տարածք | Արևմտյան Հայաստան | |
Վիլայեթ | Բիթլիսի վիլայեթ | |
Գավառ | Բիթլիսի գավառ | |
Պաշտոնական լեզու | Հայերեն (մինչև Մեծ եղեռնը) | |
Բնակչություն | 463 մարդ (2000) | |
Ազգային կազմ | Հայեր (մինչև Մեծ եղեռնը), Քրդեր | |
Կրոնական կազմ | Քրիստոնյա (մինչև Մեծ եղեռնը) | |
Տեղաբնականուն | կամախցի | |
Ժամային գոտի | UTC+3 | |
Հեռախոսային կոդ | 434 | |
Փոստային ինդեքս | 13000 | |
Ավտոմոբիլային կոդ | 13 | |
|
Կամախ (Քեմախ, քրդ.՝ Kemax, թուրքերեն՝ Dörtağaç), գյուղ Արևմտյան Հայաստանում, Բիթլիսի վիլայեթի Բիթլիսի գավառում, Դատվանի գյուղախմբում։ Գտնվում էր Բաղեշ քաղաքից 8 կմ հյուսիս-արևելք՝ Ռահօվա լեռան սարահարթում, Մուշ տանող ճանապարհից աջ՝ բլուրներով պատված գոգավորությունում։
Բնակչություն
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]Գյուղը եղել է զուտ հայաբնակ և XX դարի սկզբին ուներ 45 տուն՝ 260 հայ բնակչով։ Բնակչությունը թուրքերի կողմից ջարդերի ու կողոպուտի է ենթարկվել 1895 թվականին, իսկ 1915 թվականի Մեծ եղեռնի ժամանակ գյուղն ավերվել է։
Տնտեսություն
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]Զբաղվում էին երկրագործությամբ և անասնապահությամբ։
Պատմամշակույթային կողթողներ
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]Գյուղում գործում էին երկու եկեղեցի (Քառասուն Մանուկ և Ս. Ստեփանոս)։ Գյուղի մոտ գտնվում էր Խաթունակ աղբյուրը[1]։
Տես նաև
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]Ծանոթագրություններ
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]- ↑ «Հայաստանի և հարակից շրջանների տեղանունների բառարան», հտ 2, էջ 808
Աղբյուրներ
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]- «Հայաստանի և հարակից շրջանների տեղանունների բառարան» (5 հատորով), 1986-2001 թթ., Երևանի Համալսարանի հրատարակչություն
- Հայկական Սովետական Հանրագիտարան, 5-րդ հատոր, էջ 196, 1979 թ
- Արեւմտահայաստանի եւ Արեւմտահայութեան Հարցերու Ուսումնասիրութեան Կեդրոն
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 5, էջ 196)։ |
|