Ծնկի գալ

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից

Ծնկի գալ, մարդկային կեցվածք, խոնարհության իմաստ ունի։ Որոշ մշակույթներում այն ունի նվաստացուցիչ երանգ, այլ դեպքերում՝ միայն արտահայտում է գնահատանք, այն մարդու նկատմամբ, ում առջև ծնկի են գալիս[1]։

Ծնկի են գալիս նվիրված զինվորները։ Հռոմեական Սրբազան կայսր Հենրի 4-րդը Կանոսա ամրոցի մոտ ցնցոտիներով ծնկաչոք աղաչում էր Հռոմի պապ Գրիգորի 7-րդին։ Ռուսական կայսր Նիկոլայ 1-ինը 1831 թվականին խոլերայի խռովության ժամանակ մխրճվել էր ապստամբների ամբոխի մեջ ու որոտալի ձայնով հրամայել բոլորին ծնկի գալ, որից հետո բազմահազարանոց ամբոխը, հանելով գլխարկները, ընկել է ծնկների ու ապստամբությունը ճնշվել է[2]։

Կրոնում[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Բազմաթիվ կրոններում, մասնավորապես քրիստոնեության, իսլամի, ինդուիզմի, ընդունված է ծնկաչոք կանգնել աղոթքի ժամանակ, ի նշան խոնարհության, Աստծուն։

Բազմաթիվ կաթոլիկ և բողոքական եկեղեցիների առջև անհամաչափ կաղնու նստարանների միջև գտնվում են հատուկ հենարաններ, որպեսզի աղոթողները ծնկներով կանգնեն նրանց վրա, այլ ոչ թե հատակին։ Կաթոլիկ եկեղեցու հավատացյալները կանգնում են ծնկի վրա հաղորդության ժամանակ։ Ձեռնադրության ժամանակ քահանաները նույնպես ծնկի են գալիս եպիսկոպոսի կամ արքեպիսկոպոսի առջև։ Զղջացողները նույնպես կարող են ծնկի գալ քահանայի առջև խոստովանության ժամանակ[3][4]։

Ուղղափառ եկեղեցում ծնկի գալը սովորաբար ընդունված չէ։

Որպես պատիժ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Երեխաներին ստիպել են ծնկի գալ որպես պատիժ մեղքերի, հաճախ որպեսզի պատիժը ավելի զգայուն լինի, նրանց ստիպել են ծնկներով կանգնել չոր սիսեռի, լոբու կամ հնդկացորենի վրա[5]:

Բանտարկյալների հանգրվանում[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

ԽՍՀՄ-ում, բանտարկյալների էտապավորման ժամանակ՝ 1930 - 1940-ական թվականներին նրանց ստիպել են ծնկի գալ վագոնների բեռնման կամ բեռնաթափման վերահաշվարկի ժամանակ։

Հարավարևելյան Ասիայում[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Չինաստանում և Ճապոնիայում գոյություն ունի հարգանքի դրսևորման ձև կայսեր առջև, որը Չինաստանում կոչվում է կոտոու, իսկ Ճապոնիայում՝ դոգեդզա[6][7]։

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. Балакин В. Творцы Священной Римской империи
  2. Модзалевский. Примечания — Пушкин. Письма, 1831—1833. Часть 15.
  3. «The Theology of Kneeling». Արխիվացված է օրիգինալից 2016 թ․ հոկտեմբերի 15-ին. Վերցված է 2017 թ․ հունիսի 8-ին.
  4. Catholic Encyclopedia entry on kneeling
  5. Л. В. Беловинский. «Изба и хоромы. Из истории русской повседневности(9)». www.booksite.ru. Վերցված է 2016 թ․ հունիսի 23-ին.
  6. Н.Монич. Второе рождение
  7. Н.Заболоцкий. История моего заключения(չաշխատող հղում)