Ծնվել է Շուշիում։ Սկզբնական կրթությունը ստացել է Բաքվում։ 1917 թվականին ավարտել է Պետրոգրադի համալսարանի պատմա-բանասիրական ֆակուլտետը։ 1921 թվականին փոխադրվել է Երևան և աշխատանքի անցել Հայաստանի գիտական ինստիտուտում որպես գիտաշխատող։ 1922-1924 թվականներին եղել Է Երևանի պետական կենտրոնական թանգարանի արխիվային բաժնի վարիչը։ Այնուհետև ռուսերեն է դասավանդել Երևանի հայկական ռազմական դպրոցում և մանկավարժական տեխնիկումում։ 1930-1936 թվականներին դասավանդել է Երևանի պետական համալսարանում, միաժամանակ պետական թանգարանում աշխատել է որպես գրական կապերի բաժնի վարիչ։ Հետագայում աշխատել է որպես գրական թանգարանի տնօրեն, Արմֆանի գրականության և լեզվի ինստիտուտի գիտաշխատող, գիտական քարտուղար, ապա նույն ինստիտուտի տնօրեն, 1943-1947 թվականներին՝ ՀԽՍՀ ԳԱ Մ. Աբեղյանի անվան գրականության ինստիտուտի տնօրեն, 1947 թվականից մինչև մահը՝ նույն ինստիտուտի հայ հին գրականության սեկտորի վարիչ։ 1964 թվականին, առանց դիսերտացիայի պաշտպանության, նրան շնորհվել է բանասիրական գիտությունների դոկտորի աստիճան։ Ռուսերեն լույս են տեսել նրա «Նալբանդյանը և լեզվի հարցերը» (Երևան, 1956 թ.), «Գրականության և կյանքի արահետներով» (Երևան, 1974 թ.) գրքերը։ Մահացել է Երևանում[1]։
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 10, էջ 222)։
Հայաստան
