Խոակին Սորոլյա

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Խոակին Սորոլյա
իսպ.՝ Joaquín Sorolla
Ի ծնեիսպ.՝ Joaquín Sorolla y Bastida
ԿեղծանունSorolla, Joaquin
Ծնվել էփետրվարի 27, 1863(1863-02-27)[1][2][3][…]
ԾննդավայրՎալենսիա, Իսպանիա[4][5][6]
Վախճանվել էօգոստոսի 10, 1923(1923-08-10)[4][7][8][…] (60 տարեկան)
Մահվան վայրՄադրիդ, Իսպանիա[4][6]
Քաղաքացիություն Իսպանիա[9]
ԿրթությունՍան Կարլոսի կերպարվեստի թագավորական ակադեմիա
Մասնագիտություննկարիչ և համալսարանի դասախոս
ՈճՊոստիմպրեսիոնիզմ, սոցիալական ռեալիզմ, նատուրալիզմ և իմպրեսիոնիզմ[10]
Ժանրդիմապատկեր[11][12]
Թեմաներգեղանկարչություն
Ուշագրավ աշխատանքներSad Inheritance?, White slave trade? և Chapel on the Láchar estate?
ՈւսուցիչFrancisco Pradilla y Ortiz? և Gonzalo Salvá Simbor?
ԱշակերտներVicente Santaolaria Montoro?, Álvaro Alcalá Galiano?, Fernando Amarika? և Teodoro Andreu?
Ներշնչվել էռեալիզմ[13], իմպրեսիոնիզմ[13], Էդուարդ Մանե[13] և Դիեգո Վելասկես[13]
Պարգևներ
Պատվո լեգեոնի շքանշանի ասպետ և Ալֆոնսո XII շքանշանի Մեծ խաչ
ՊաշտոնVocal de la Junta per a l'Ampliació d'Estudis i Investigacions científiques
ԱմուսինClotilde García del Castillo?
ԶավակներJoaquín Sorolla García?, Elena Sorolla i García? և María Sorolla García?
 Joaquín Sorolla Վիքիպահեստում
Խոակին Սորոլյա, Վալենսիացիները 1906

Խոակին Սորոլյա ի Բաստիդա (իսպ.՝ Joaquín Sorolla y Bastida, փետրվարի 27, 1863(1863-02-27)[1][2][3][…], Վալենսիա, Իսպանիա[4][5][6] - օգոստոսի 10, 1923(1923-08-10)[4][7][8][…], Մադրիդ, Իսպանիա[4][6]), իսպանացի նկարիչ։ Համարվում է իմպրեսիոնիզմի խոշորագույն ներկայացուցիչ Իսպանիայում։

Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Փոքր տարիքում կորցրել է ծնողներին, քրոջ հետ մեծացել է մորաքրոջ ընտանիքում։ Գեղանկարչություն է սկսել պարապել 14 տարեկանից, սկզբում Վալենսիայում Ֆրանսիսկո Պրադիլյայի մոտ, այնուհետև Մադրիդում։1885 թվականին ստացել է Իսպանական ակադեմիայի նպաստը Իտալիայի մայրաքաղաք Հռոմում քառամյա ուսում ստանալու համար։ Այցելել է Փարիզ, ծանոթացել ժամանակակից գեղանկարչությանը, որից առանձնացրեց իր համար Ժյուլ Բաստիեն Լըպաժի և Ադոլֆ Մենցելի ստեղծագործությունները։ 1888 թվականին վերադարձել է Վալենսիա, 1890 կնոջ և դստեր հետ տեղափոխվել Մադրիդ, որտեղ ծնվել են նրա երկու դուստրերը։

Հաջորդ տասնամյակում նկարիչը է հասել է ազգային ու միջազգային հաջողության։ Նրա աշխատանքները ստացել են մրցանակներ Իսպանիայում և ԱՄՆ-ում, նշվել են քննադատների և Փարիզի սալոնների հանդիսատեսի կողմից։ Հաջողության բարձրագույն կետը դարձել է Փարիզի Համաշխարհային ցուցահանդեսին (1900) նրա աշխատանքների ցուցադրությունը, որի համար նա պարգևատրվել է պատվո մեդալով և "Պատվո լեգեոնի" շքանշանով, դարձել է Փարիզի, Լիսաբոնի և Վալենսիայի արվեստի ակադեմիաների պատվավոր անդամ։ Հետո, Փարիզում 1906 թվականի մասշտաբային ցուցահանդեսին է մասնակցել, որտեղ ներկայացված էին շուրջ 500 աշխատանքներ։ Սորոլյան ստացել Պատվո լեգեոնի ասպետի սպայի կոչում։ Նրա կտավների նույն ծավալի ցուցահանդեսներ են բացվել Բրիտանիայում և ԱՄՆ-ում։ 1911 թվականին Սորոլյան պայմանագիր է ստորագրել ամերիկացի մագնատ և բարերար Արչեր Հաթինգթոնի հետ իր Իսպանիային վերաբերող մի շարք նկարների մասին, որտեղ ներկայացված էր իսպանական շրջանների կենցաղը (շարքը ավարտվել է 1919 թվականին, հասարակությանն է ներկայացվել 1926 թվականից)։

1920 թվականին նկարիչը համար սեփական այգում նկարելիս մոլբերտի մոտ կաթվածահար է եղել և իր կյանքի վերջին երեք տարվա ընթացքում անդամալույծ է եղել։

Գնահատում[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Աչքի է ընկել ստեղծագործական արտակարգ ավյունով, իրենից հետո թողել է 2000 ստեղծագործություն։ Նկարչի այրին նրա մահից հետո Սարոլյայի նկարները հանձնել է Իսպանիայի կառավարությանը։ Դրանք կազմել են 1932 թվականին Մադրիդում բացված Խոակին Սորոլյայի թանգարանի ցուցադրության հիմնական մասը։ Ամերիկացի արդյունաբերող և հավաքորդ Փոլ Գեթթին իր թանգարանի համար գնել է Սարոլյայի տասը կտավներից։ Նկարչի նկարներից կան Բեռլինի և Բուենոս Այրեսի թանգարաններում։

2007 թվականին Սարոլյայի և Սարջենտի նկարների ցուցահանդեսը բացվել է Փարիզի Petit Palais-ում։ 2009 թվականին Սարոլյայի անհատական ցուցահանդեսը բացվել է Պրադոյում և Կուրիտիբեի Նիմեյերի թանգարանում։

Պատկերասրահ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Խոակին Սորոլյա» հոդվածին։