Խարասար
Խարասար, գյուղ Արևմտյան Հայաստանում, Խարբերդի վիլայեթի Չմշկածագի գավառակում[1]։ Գտնվում էր Չմշկածագ գյուղաքաղաքից 15-16 կմ հարավ-արևմուտք, Եփրատի ձախակողմյան սարավանդում։
Անվան ստուգաբանություն
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]Ըստ ոմանց Խարասար անվանումը ծագում է քարասար բառից։ Դա բացատրվում է նրանով, որ գյուղը գտնվում է ապառաժի վրա։
Աշխարհագրություն
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]Գյուղը տարածվում էր Մուխային և Թլակ ձորերի միջև։ Ուներ Ճռիկ և Ճամիիին անունով աղբյուրներ։
Պատմություն
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]Հին Խարասարը գտնվում էր Վարդի գեղ կամ Հին գեղ կոչված վայրում։ Նորը գտնվում էր նրանից հարավ՝ գետափի մոտ։ Հայ բնակչության մեծ մասը կոտորվել է 1915 թվականի Մեծ եղեռնի ժամանակ։ Փրկվածները գաղթել են ԱՄՆ։
Բնակչություն
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]XIX դարի վերջին ուներ 19 տուն հայ, իսկ 1915 թվականին՝ 34 տուն հայ և 33 տուն թուրք բնակիչ։ Բնակիչներն իրար արտերի սահմանները հաճախակի խախտելու համար կոչում էին «սինոռի գող»։
Տնտեսություն
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]Բնակչության հիմնական զբաղմունքը հոսագործություն ու արհեստներն էր։
Պատմամշակութային կառույցներ
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]Խարասարն ուներ Ս. Թորոս եկեղեցի, Ս. Սարգիս և Քառասուն Մանուկ մատոռւները և Ս Աստվածամերդին և Սունկ-Սունկ ավերակ վանքերը։
Կրթություն
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]Ս. Թորոս եկեղեցուն կից գործում էր հայկական վարժարան[2]։
Ականավոր խարասարցիներ
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]- Մարտիրոս Խարասարցի (ծնվ․ և մահ․ թվականները անհայտ), XVI դարի հայ տաղերգու
Տես նաև
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]Ծանոթագրություններ
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]- ↑ «Խարբերդի նահանգ». Վերցված է 2015 ապրիլի 14-ին.
- ↑ «Հայաստանի և հարակից շրջանների տեղանունների բառարան», հտ 2, էջ 696
Աղբյուրներ
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]- «Հայաստանի և հարակից շրջանների տեղանունների բառարան» (5 հատորով), 1986-2001 թթ., Երևանի Համալսարանի հրատարակչություն
- Արեւմտահայաստանի եւ Արեւմտահայութեան Հարցերու Ուսումնասիրութեան Կեդրոն
|