Խաչատուր Վարդպարոնյան

Խաչատուր Վարդպարոնյան
Ծնվել է	դեկտեմբերի 24, 1924
Ծննդավայր	Լենինական, Հայկական ԽՍՀ, ԱԽՖՍՀ, ԽՍՀՄ
Վախճանվել է	դեկտեմբերի 4, 2004 (79 տարեկան)
Մահվան վայր	Գյումրի, Հայաստան
Քաղաքացիություն	ԽՍՀՄ
Մասնագիտություն	նկարիչ և դիզայներ
Պարգևներ	; և
Անդամակցություն	Հայաստանի նկարիչների միություն

Խաչատուր Անուշավանի Վարդպարոնյան (դեկտեմբերի 24, 1924(1924-12-24), Լենինական, Հայկական ԽՍՀ, ԱԽՖՍՀ, ԽՍՀՄ - դեկտեմբերի 4, 2004(2004-12-04), Գյումրի, Հայաստան), հայ նկարիչ, դիզայներ։ ՀԽՍՀ (1973), ԽՍՀՄ վաստակավոր նկարիչ (1978)։ Հայաստանի նկարիչների միության անդամ (1964)։

Կենսագրություն

Խաչատուր Վարդպարոնյանը ծնվել է Ալեքսանդրապոլում (այժմ՝ Գյումրի)։ 1940 թվականին ավարտել է Գյումրու նկարչական դպրոցը։ Մասնակցել է Երկրորդ համաշխարհային պատերազմին, Նովոռոսիյսկի գրավման օպերացիայի ժամանակ վիրավորվել է և տեղափոխվել հոսպիտալ, այնուհետև Սոչի։ Ապաքինվելուց հետո մասնակցել է Սմոլենսկի, Օրշայի, Վիտեբսկի, այնուհետև Լեհաստանի ազատագրման մարտերին։ Հոսպիտալում նկարել է ազատագրված քաղաքները, գյուղերի այրված և քանդված շենքերը։ Այդ շարքից է «Կանաչ դադար» կտավը։ 1946 թվականին ընդունվել է Երևանի գեղարվեստի ինստիտուտ։ 1949 թվականին երրորդ կուրսն ավարտելուց հետո «Հայֆիլմ» կինոստուդիայի կողմից գործուղվել է Մոսկվա՝ սովորելու կինոնկարիչների և մուլտիպլիկատորների եռամյա բարձրագույն դասընթացը։ Ավարտելուց հետո «Սոյուզմուլտֆիլմ» կինոստուդիայում մասնակցել է բազմաթիվ մուլտֆիլմերի ստեղծմանը, եղել է մուլտիպլիկատոր և բեմադրող-նկարիչ։ 1954 թվականից աշխատել է Մոսկվայի ձևավորման և գովազդային վարչության գեղարվեստական կոմբինատում, նախ՝ նկարիչ-ձևավորող, ապա՝ գլխավոր նկարիչ։ 1963 թվականին վերադարձել է Լենինական, նշանակվել քաղաքի գեղարվեստական ձևավորման և գովազդի ձեռնարկության ղեկավար։ 1964 թվականից եղել է Հայաստանի նկարիչների միության անդամ, Լենինականի նկարիչների միության նախագահը^[1]^[2]։ 2000 թվականից դասավանդել է Երևանի գեղարվեստի պետական ակադեմիայի Գյումրիի մասնաճյուղում^[3]։

Կտավներ

«Պարտեզում վարդ է բացվել»
«Հակոբ Ջիվանյանի դիմանկարը», 1981
«Վերածնունդ», 1979 (որմնանկար, Լենինականի գուլպա-նասկեղենի ֆաբրիկա)
«Հայ աղջիկներ», 1997 (խճանկար)
«Լենինական. ամպամած օր», 1972
«Մարշալ Բաղրամյան», 2000
«Գյումրեցի հարսնացուն», 1978
«Պատուհանի մոտ»
«Կանաչ դադար»
«Կեսօր»
«Գյումրի։ Տարվա եղանակները», 2000
«Յոթ վերք եկեղեցին»
«Հին Լենինական»
«Հին թաղամաս»
«Ձմեռը Գյումրիում», 1997
«Գյուղը լեռներում»
«Արագած»
«Խոր Վիրապ»
«Մալիշկա գյուղը»
«Կեսօր»
«Սարերում»

Պարգևներ, մրցանակներ

ՀԽՍՀ վաստակավոր նկարիչ , 1973
ԽՍՀՄ վաստակավոր նկարիչ, 1978
«Փառքի երրորդ» շքանշան
«Հայրենական մեծ պատերազմի» շքանշան

Գրականություն

Ալբերտ Գրիգորյան, «Գեղանկարիչ Խաչատուր Վարդպարոնյան», Գյումրի։ Էլորադո, 2004։ SBN: 99930-903-5-2^[4]:

Ծանոթագրություններ

↑ Ով ով է. Հայեր. Կենսագրական հանրագիտարան, հատոր երկրորդ, Երևան, 2007.
↑ «Լենինականի վերջին բանաստեղծը. Խաչատուր Վարդպարոնյան – gyumriartunion». gyumriartunion.org. Արխիվացված է օրիգինալից 2018 թ․ նոյեմբերի 6-ին. Վերցված է 2016 թ․ դեկտեմբերի 24-ին.
↑ «Zarkfoundation - Խաչատուր Վարդպարոնյան». zarkfoundation.com.
↑ Գրիգորյան, Ալբերտ Աղասու (2004 թ․ հունվարի 1). Գեղանկարիչ Խաչատուր Վարդպարոնյան. Գյումրի: Էլորադո. ISBN 9993090352.

[1] Ով ով է. Հայեր. Կենսագրական հանրագիտարան, հատոր երկրորդ, Երևան, 2007.

[2] «Լենինականի վերջին բանաստեղծը. Խաչատուր Վարդպարոնյան – gyumriartunion». gyumriartunion.org. Արխիվացված է օրիգինալից 2018 թ․ նոյեմբերի 6-ին. Վերցված է 2016 թ․ դեկտեմբերի 24-ին.

[3] «Zarkfoundation - Խաչատուր Վարդպարոնյան». zarkfoundation.com.

[4] Գրիգորյան, Ալբերտ Աղասու (2004 թ․ հունվարի 1). Գեղանկարիչ Խաչատուր Վարդպարոնյան. Գյումրի: Էլորադո. ISBN 9993090352.

[1]

[2]

[3]

[4]