Խաչամելիք
| Գյուղ | ||
|---|---|---|
| Խաչամելիք | ||
| Երկիր |  Թուրքիա | |
| Վիլայեթ | Էրզրումի վիլայեթ | |
| Գավառ | Խնուսի գավառ | |
| Համայնք | Խնուս | |
| Այլ անվանումներ | Աղճամելիք, Աղջամելիք | |
| Ազգային կազմ | Հայեր (մինչև Մեծ եղեռնը) | |
| Կրոնական կազմ | Քրիստոնյա (մինչև Մեծ եղեռնը) | |
| Տեղաբնականուն | աղջամելիքցի | |
| Ժամային գոտի | UTC+3 և TRS? | |
| Փոստային դասիչ | 25600 | |
| ||
Խաչամելիք, Խաչամելիք, գյուղ Արևմտյան Հայաստանում, Էրզրումի վիլայեթի Խնուսի գավառում, Խամուր լեռան ստորոտին։ Գտնվում է Խնուս քաղաքից հարավ, Խամուր լեռնան լանջին, Խամուր և Զեռնակ բերդերի մոտերքում։
Գյուղի անվանումը ստուգաբանվում է որպես «մելիք Աղա-ջան» կամ «մեիլք Խաչան»։ Ենթադրում են, որ պարսկական տիրապետության շրջանում (XVI դար) գյուղում ապրել է հայ մելիք Աղաջանը (կամ Խաչանը), որի անունով էլ կոչվել է գյուղը։
1915 թվականի նախօրեին Խաչամելիքն ուներ 40 տուն՝ շուրջ 350 հայ բնակիչ։ Խաչամելիքի բնակիչները տեղահան են արվել 1915 թվականի Մեծ եղեռնի ժամանակ։ Մի մասը զոհվել է, մյուս մասը քշվել Դեր Էլ Զորի անապատը։ Փրկվածներն ապաստանել են Արևելյան Հայաստանում։
Բնակիչները զբաղվում էին երկրագործությամբ, անասնապահությամբ և որսորդությամբ։ Խաչամելիքն ուներ քարակերտ եկեղեցի։ Գյուղի մոտ է գտնվում խնուսցիներին քաջ ծանոթ բնական «ժաժան քար» կոչված շարժվող քարը։ Գյուղից դեպի աղի հանքեր տանող ճանապարհին կար սպտիակ սրբատաշ քարից եպիսկոպոսի պատկերով խաչարձան։
Գյուղն ուներ Ներսիսյան վարժարան[1]
Ծանոթագրություններ
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]- ↑ Հակոբյան Թ. Խ., Մելիք-Բախշյան Ստ. Տ., Բարսեղյան Հ. Խ., Հայաստանի և հարակից շրջանների տեղանունների բառարան, հ. 1 [Ա-Գ] (խմբ. Մանուկյան Լ. Գ.), Երևան, «Երևանի համալսարանի հրատարակչություն», 1986, էջ 661 — 992 էջ։
|
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 1, էջ 260)։ 
|