Jump to content

Լև Վերշինին

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Լև Վերշինին
Ծնվել էօգոստոսի 14, 1957(1957-08-14) (68 տարեկան)
ԾննդավայրՕդեսա, Ուկրաինական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ
Մասնագիտությունբանաստեղծ, գրող, լրագրող, պատմաբան և քաղաքագետ
Լեզուռուսերեն
Քաղաքացիություն Իսրայել,  ԽՍՀՄ և  Ուկրաինա
ԿրթությունՕդեսայի ազգային համալսարան
 Lev Vershinin Վիքիպահեստում

Լև Ռեմովիչ Վերշինին (ռուս.՝ Лев Рэмович Вершинин, օգոստոսի 14, 1957(1957-08-14), Օդեսա, Ուկրաինական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ[1]), ռուս պատմաբան[2][3][4], գիտաֆանտաստիկ գրող, բանաստեղծ[5], քաղաքական խորհրդատու, հրապարակախոս և հասարակական գործիչ[6][7], պատմական գիտությունների թեկնածու:

Մինչև 2000 թվականը բնակվել է Ուկրաինայում, 2000 թվականից՝ Իսրայելում[1], ապա Իսպանիայում[8]։

Կենսագրություն

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Լև Վերշինինը բանաստեղծություններ սկսել է գրել դեռևս 1960-ական թվականներին[5]։ 1974 թվականին ավարտել է միջնակարգ դպրոցը: 1977 թվականին ընդունվել է Կազանի պետական համալսարանի պատմության ֆակուլտետ, բայց 1979 թվականին Վերշինինը երկրորդ կուրսից հեռացվել է «ձախակողմյան» հայտարարությունների և Լ. . Բրեժնևի մասին «քաղաքական ոչ կոռեկտ» բանաստեղծությունների համար: Մինչ այդ, Վերշինինի Պյուռոս թագավորի մասին պատմվածքի ձեռագիրը պատրաստվում էր տպագրվել «Մանկական գրականություն» հրատարակչությունում, բայց երբ հեղինակը հեռացվել է համալսարանից, պատմվածքը չի հրատարակվել։ Վերադառնալով Օդեսա՝ Վերշինինը սկսել է աշխատել գործարանում, այնուհետև դպրոցում[1]։

1981 թվականից սովորել և 1984 թվականին կարմիր դիպլոմով ավարտել է ուսումը Օդեսայի պետական համալսարանի երեկոյան բաժնում։ Ավարտել է Մոսկվայի մանկավարժական պետական համալսարանի հեռակա ասպիրանտուրան՝ պրոֆեսորներ Ա. Ի. Նեմիրովսկու և Լ. Ս. Իլյինսկայայի ղեկավարությամբ, որտեղ 1989 թվականին պաշտպանել է պատմական գիտությունների թեկնածուի գիտական աստիճանի հայցման ատենախոսություն՝ «Էպիրուսի էթնիկական և քաղաքական վիճակը մ.թ.ա. IV-III դարերում» թեմայով (մասնագիտություն 07.00.03 — ընդհանուր պատմություն)[9]։ 1982-1989 թվականներին Վերշինինն աշխատել է միջնակարգ դպրոցում որպես պատմության ուսուցիչ[5]։ Հեղինակել է Էպիրուսի պատմության վերաբերյալ մի շարք հոդվածներ[3][4][10]։ Հրատարակել է հոդվածներ եվրոպական ամսագրերում[5]։ Պատմության վերաբերյալ հրապարակումների համար Եվրոպական սոցիալական, քաղաքական և պատմական հետազոտությունների կենտրոնը Վերշինինին շնորհել է honoris causa «պատմության դոկտորի» կոչում[1]։

Իր առաջին ֆանտաստիկ պատմվածքը՝ «Բալլադ քաջարի ասպետ Հյուգոյի մասին» (ռուս.՝ «Баллада о доблестном рыцаре Гуго»), Վերշինինը գրել է 1986 թվականին[5]։ 1987 թվականին տպագրվել է նրա «Երբ բոլորը գնացին» (ռուս.՝ ««Когда все ушли»») պատմվածքը՝ Վերշինինի առաջին հրապարակումը ֆանտաստիկայի ժանրում։ 1989 թվականին մասնակցել է երիտասարդ գիտաֆանտաստիկայի ստեղծագործական սեմինարին Դուբուլտ քաղաքում (Մերձբալթյան երկրներ), ինչի արդյունքում Վերշինինի մի քանի ստեղծագործություններ տպագրվել են Երիտասարդ գիտաֆանտաստիկ գրողների համամիութենական ստեղծագործական միավորում հրատարակչությունների «Մոլոդայա գվարդիա» ժողովածուներում[5]։ 1992 թվականին Օդեսայում տպագրվել է Վերշինինի առաջին ֆանտաստիկ գիրքը՝ «Երեք քարերի կիրճ» (ռուս.՝ «Ущелье трёх камней») ժողովածուն։ 1994 թվականին Օդեսայում լույս է տեսել նաև «երկիրը, որը գողացել են» (ռուս.՝ «Страна, которую украли») բանաստեղծական ժողովածուն[1]։ Հետագայում հրատարակվել են Վերշինինի մի քանի բանաստեղծական ժողովածուներ և պատմական վեպերի շարքը։

Զբաղվելով քաղաքականությամբ՝ Վերշիինը դարձել է քաղխորհրդի պատգամավոր, Օդեսայի փոխքաղաքապետ[5]։ 1994 թվականին Օդեսայի 302 (Կենտրոնական) ընտրատարածքում զբաղեցրել է առաջին տեղը Ուկրաինայի Գերագույն ռադայի ընտրություններում, սակայն պատգամավոր չի դարձել այն ժամանակվա օրենսդրության առանձնահատկությունների պատճառով. երկրորդ փուլում ընտրողների մասնակցությունը ցածր էր քվեարկելու իրավունք ունեցողների 50 տոկոսից։ Արդյունքում, 1994-1998 թվականներին Օդեսայի 302 շրջանը Գերագույն ռադայում ներկայացուցչություն չուներ, իսկ Վերշինինն ինքը այդ ժամանակ Օդեսայի քաղաքային խորհրդի պատգամավոր էր։ 1998 թվականին առաջադրվել է Օդեսայի քաղաքային ղեկավարի պաշտոնում, սակայն հանել է իր թեկնածությունը ընտրություններից երեք օր առաջ[11]։

1996 թվականին Մոսկվայի «Արգուս» հրատարակչությունը հրատարակել է Վերշինինի «Սխալ վաղվա տարեգրությունները» (ռուս.՝ «Хроники неправильного завтра») և «Երկուսը Հավերժության ստորոտում» (ռուս.՝ «Двое у подножия Вечности») պատկերազարդ երկհատորյակը, որը ներառում էր նաև վերահրատարակություններ։ Երկհատորյակը ներառում էր Վերշինինի այդ ժամանակ գրված գրեթե բոլոր ֆանտաստիկ տեքստերը։ Նույն թվականին այս երկհատորյակում ընդգրկված «Սխալ վաղվա տարեգրությունները» վեպը տպագրվել է «Էքսմո» հրատարակչության կողմից՝ «Մեծ Սատանգ» վերնագրով (միևնույն ժամանակ, հեղինակը մեծացրել է վեպի ծավալը և լրացրել այն երրորդ մասով)։ 1998-2000 թվականներին «Էքսմո»-ում լույս են տեսել նաև «Лихолетье Ойкумены», «Թագավորների ժամանակը» (ռուս.՝ «Время царей»), «Սելվան չի սիրում օտարներին» (ռուս.՝ «Сельва не любит чужих»), «Սելվան կարողանում է սպասել» (ռուս.՝ «Сельва умеет ждать») վեպերը[1]։

2000 թվականի դեկտեմբերին Վերշինինը բնակություն է հաստատել Իսրայելում և եղել է «Վեստի» թերթի ու «Իսրայել+» հեռուստաալիքի առաջատար քաղաքական մեկնաբանը։ Այստեղ նա դադարել է զբաղվել գրական գործունեությամբ, գրել է լրագրողական հոդվածներ, ակտիվորեն զբաղվել քաղաքական աշխատանքով։ «Նարնջագույն հեղափոխության» ժամանակ Վերշինինը որպես Արևելյան Եվրոպայի և ԱՊՀ երկրների իսրայելական ինստիտուտի փոխտնօրեն, մասնակցել է որպես Ուկրաինայում նախագահական ընտրությունների միջազգային դիտորդ[5]։ Նրա գործունեությունը նախագահական ընտրությունների ժամանակ, մասնավորապես ընտրությունների երրորդ փուլի դատապարտումը որպես Սահմանադրությանը հակասող, բևեռային արձագանքներ է առաջացրել Իսրայելի և արտերկրի ԶԼՄ-ներում[12][13][14]։

Եղել է մի շարք հետազոտական կազմակերպությունների փորձագետ և խորհրդատու, ինչպիսիք են Ընտրական համակարգերի միջազգային փորձագիտական կենտրոնը (International expert Center for Electoral Systems, ICES)[15] և քաղաքական ու ընտրական գործընթացների վերլուծական մոնիթորինգի միջազգային կենտրոնը[16]։

2007 թվականի հունիսին բնակություն է հաստատել Իսպանիայում[17][18]՝ Ալիկանտե քաղաքի շրջակայքում։

Հիմնական զբաղմունքը՝ վերլուծություն, խորհրդատվություն, ընտրական գործընթացների մոնիտորինգ ԱՊՀ երկրներում, Կենտրոնական Ասիայում և Աֆրիկայում:

2013 թվականից աշխատում է հիմնականում պատմական լրագրության և գիտահանրամատչելի գրականության ժանրերում, հեղինակ է մի շարք մենագրությունների, որոնք նվիրված են տարբեր երկրների (Ռուսաստան, Ուկրաինա, Բուլղարիա, Վրաստան, ԱՄՆ, Աֆրիկայի և Լատինական Ամերիկայի պետություններ) անցյալին:

Խիստ քննադատում է ներկայիս Ուկրաինայի քաղաքականությունը՝ այն բնութագրելով որպես «ֆաշիստական՝ նացիզմի հստակ տարրերով»[19]։ BBC-ի խմբագրության կարծիքով՝ «Հակա-Ռուսաստան» դավադրության տեսության հեղինակն է Արևմուտքի երկրների մասին, որոնք Ուկրաինան տրամադրում են Ռուսաստանի դեմ[20][21]։ 2014 թվականին ակտիվորեն աջակցել է Ուկրաինայի հարավ-արևելքում բողոքի ցույցերին։ 2022 թվականին պաշտպանել Է Ռուսաստանի լայնամասշտաբ ներխուժումն Ուկրաինա[22][23][24][25]։

2018 թվականից Վերշինինը ներառվել է Ուկրաինայի ազգային անվտանգության համար սպառնալիք ստեղծող անձանց ցանկում[26]։ Բացի այդ, Վերշինինի որոշ գրքեր արգելվում են տարածվել Ուկրաինայում՝ որպես Ուկրաինայի ինքնիշխանությունը խաթարող: 2020 թվականի դրությամբ արգելվածների ցանկում ներառված էր Վերշինինի 7 գիրք[27]։

Մատենագրություն

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Գեղարվեստական արձակ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  1. Ущелье трёх камней. Повести и рассказы / Лев Вершинин. — Одесса: Киноцентр, 1992. — 304 с. — 50000 экз. — ISBN 5-7240-0044-X.
  2. Великий Сатанг : [Роман] / Лев Вершинин. — М.: ЭКСМО, 1996. — 407 с. — 20000 экз. — ISBN 5-85585-817-0.
  3. Лихолетье Ойкумены : [Роман] / Лев Вершинин. — М.: ЭКСМО-Пресс, 1998. — 424 с. — 8000 экз. — ISBN 5-04-000674-8.
  4. Время царей : [Роман] / Лев Вершинин. — М.: ЭКСМО-Пресс, 1998. — 424 с. — 8000 экз. — ISBN 5-04-000672-1.
  5. Сельва не любит чужих : [Фантаст. роман][28] / Лев Вершинин. — М.: ЭКСМО-Пресс, 1999. — 539 с. — 13000 экз. — ISBN 5-04-002329-4.
  6. У подножия вечности : [Фантаст. роман] / Лев Вершинин. — М.: АСТ, 2000. — 377 с. — 7000 экз. — ISBN 5-17-002103-8 (В пер.).
  7. Сельва умеет ждать : [Фантаст. роман] / Лев Вершинин. — М.: ЭКСМО-пресс, 2000. — 441 с. — 13000 экз. — ISBN 5-04-006060-2 (В пер.).
  8. Великий Сатанг : [Роман] / Лев Вершинин. — М.: АСТ, 2001. — 413 с. — 10000 экз. — ISBN 5-17-007068-3.
  9. Доспехи бога : [Фантаст. роман] / Лев Вершинин; При участии М. Вершининой. — М.: ЭКСМО, 2003. — 346 с. — 11000 экз. — ISBN 5-699-01654-6.
  10. Фантастические произведения / Лев Вершинин; [Худож. Д. Д. Гордеев и др.]. — М.: Аргус, 1996-. — ISBN 5-85549-041-6. Т. 1: Хроники неправильного завтра. — 1996. — 364 с. — 10000 экз. — ISBN 5-85549-058-0; Т. 2: — 1996. — 348 с. — 10000 экз. — ISBN 5-85549-059-9.
  11. Наследники Бога — [Роман] / Лев Вершинин. — М.: Азбука, 2006. — 416 с. — 10000 экз. — ISBN 5-352-01590-4
  12. Священная война : [сборник] / Андрей Лазарчук, Андрей Мартьянов, Лев Прозоров, Владимир Свержин; [ред.-сост. В. Гончаров]. — Москва: Яуза, Эксмо, 2008. — 318 с. — (Военно-историческая фантастика). Содерж.: Заяц белый, куда бегал / Ирина Андронати, Андрей Лазарчук. Вологда-1612 / Александр Тюрин. Первый год Республики / Лев Вершинин. Образ гордой дамы / Владимир Свержин. Запад-Восток / Павел Николаев. Мыши! / Андрей Мартьянов. Священная война; Первый император; Юбилей; Я хочу стать космонавтом / Лев Прозоров. Наши мёртвые; Вопрос Президенту / Вадим Шарапов. — 7100 экз. — ISBN 978-5-699-27474-1.
  13. Обречённые сражаться : [Роман] / Лев Вершинин. — М.: Эксмо, 2016. — 385 с. — 5000 экз. — ISBN 978-5-699-89640-0
  14. Стрелы Судьбы : [Роман] / Лев Вершинин. — М.: Эксмо, 2016. — 416 с. — 5000 экз. — ISBN 978-5-699-90336-8
  15. Vildaka homse kroonikad. / Lev Veršinin. Tõlkija(d) Tatjana Peetersoo, Veiko Belials. — Tallinn.: Orpheuse Raamatukogu, 2019. — 416 с. — 2000 экз. — ISBN 9789949661459

Պոեզիա

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  • 1989 — Экологическая фантазия // Техника — молодёжи, № 5, 1989
  • 1991 — Баллада о боевом слоне, Սանկտ Պետերբուրգ
  • 1994 — Երկիրը, որ գողացել էին (Страна, которую украли), Օդեսա, Одессей
  • 2001 — Неактуальные баллады, Սանկտ Պետերբուրգ, Лань

Ճանաչում

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ի պատիվ Լ. Վերշինինի կոչվել է խոշոր երկարաբեղիկ՝ Վերշինինի պսալիդոգնատուսը (Psalidognathus vershinini), որը հանդիպում է Էկվադորում։

Մրցանակներ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  • 1994 — EuroCon (ESFS Awards) «Լավագույն նորամուտ» անվանակարգում
  • 1997 — «Странник» մրցանակ «Միջին ձև» կատեգորիայում «Հանրապետության առաջին տարին» ստեղծագործության համար
  • 1999 — «Աստղային կամուրջ» փառատոնի մրցանակ «Շարքեր, սերիաներ և վեպեր շարունակությամբ» կատեգորիայում, 1-ին տեղը «Սելվան չի սիրում օտարներին» գրքի համար[1]
  • 2000 — «Աստղային կամուրջ» փառատոնի մրցանակ «Ֆենգ-դո վարպետ» անվանակարգում (3-րդ տեղ)[29]

Գրագողության մեղադրանքներ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

«Մաարիվ» թերթի հաղորդմամբ՝ 2004 թվականին մեղադրվել Է գրագողության մեջ։ Լրագրող Ալեքսանդր Էթերմանը հայտարարել է հետևյալը. «Պարոն Վերշինինը «Վեստի» թերթում որպես իրենը ներկայացրել է այլ հեղինակների կողմից գրված բառեր, արտահայտություններ և պարբերություններ»[30][31][32]։ Նույն ժամանակ լրագրող Արկան Կարիվը կարծիք է հայտնել Ալեքսանդր Էթերմանի գործողությունների քաղաքական դրդապատճառների մասին։ Մեղադրանքների մանրամասն հերքումը հրապարակվել է իսրայելական «Վրեմյա» շաբաթաթերթում (2005, № 27), որից հետո Ալեքսանդր Էթերմանը ներողություն է խնդրել։

Ծանոթագրություններ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 Гончаров В. Вершинин Лев // Фантасты современной Украины: Энциклопедический справочник / Под ред. И. В. Чёрного. — Харьков: Издательский дом «Инвестор», 2007. — С. 183—192. — 640 с. — («Звездный мост»). — ISBN 978-966-8371-18-9
  2. ↑ В. Гончаров (2000). «Вершинин Лев Рэмович». Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ դեկտեմբերի 12-ին. Վերցված է 2011 թ․ ապրիլի 29-ին.
  3. ↑ 3,0 3,1 «Вопросы истории». Արխիվացված է օրիգինալից 2011 թ․ մայիսի 15-ին. Վերցված է 2011 թ․ ապրիլի 29-ին.
  4. ↑ 4,0 4,1 «Вестник древней истории». Արխիվացված է օրիգինալից 2009 թ․ փետրվարի 7-ին. Վերցված է 2011 թ․ ապրիլի 29-ին.
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 5,5 5,6 5,7 Виноградова О., Мещерякова М. Вершинин Лев Рэмович // Русская фантастика XX века в именах и лицах : [арх. 25 սեպտեմբերի 2024] / Под ред. Марины Ивановны Мещеряковой. — М. : Научно-практический центр «МегаТрон», 1998. — С. 38—41. — 140 с. — (Библиотека гимназиста). — 3000 экз. — ISBN 5-89601-015-Х.
  6. ↑ «Институт стран Восточной Европы и СНГ: выборы на Украине можно считать легитимными». 2004 թ․ նոյեմբերի 22. Արխիվացված օրիգինալից 2013 թ․ մայիսի 2-ին. Վերցված է 2011 թ․ ապրիլի 28-ին.
  7. ↑ «Экспертный Центр ICES». Արխիվացված օրիգինալից 2012 թ․ փետրվարի 12-ին. Վերցված է 2011 թ․ ապրիլի 30-ին.
  8. ↑ «Владимир Путин написал статью про проект "анти-России". Откуда взялось это понятие?». BBC News Русская служба. Արխիվացված օրիգինալից 2023 թ․ հուլիսի 27-ին. Վերցված է 2023 թ․ հուլիսի 27-ին.
  9. ↑ Вершинин, Лев Рэмович. Этническое и политическое состояние Эпира в IV—III вв. до н. э. : автореферат дис. … кандидата исторических наук : 07.00.03 / Моск. гос. пед. ин-т им. В. И. Ленина. — Москва, 1989. — 16 с.
  10. ↑ Кузьмин Ю. Н., Холод М. М. «Новая книга о Пирре». // Казаров С. С. «История царя Пирра Эпирского». СПб, 2009. С. 4, прим. 5
  11. ↑ Василий Михайлов (1998 թ․ օգոստոսի 1). ««Вокруг „мэрского" кресла — толкучка: кого предпочтут одесситы»». Արխիվացված է օրիգինալից 2012 թ․ փետրվարի 17-ին. Վերցված է 2011 թ․ ապրիլի 28-ին.
  12. ↑ cursorinfo: «Израильтяне будут наблюдать за ходом президентских выборов в Украине» Արխիվացված 2016-03-04 Wayback Machine. 21.10.04
  13. ↑ Леонид Луцкий: «За что уволен главный редактор газеты „Вести“ Лев Балцан» Արխիվացված 2016-03-04 Wayback Machine. «Глобус», 21.02.2005
  14. ↑ Александр Риман: «„Паны“ дерутся, а у евреев пейсы трясутся» Արխիվացված 2018-11-22 Wayback Machine. «Мост», 22.12.04
  15. ↑ «Экспертный центр ICES». Արխիվացված օրիգինալից 2012 թ․ փետրվարի 12-ին. Վերցված է 2011 թ․ մայիսի 4-ին.
  16. ↑ «Международный центр аналитического мониторинга политических и избирательных процессов». Վերցված է 2011 թ․ մայիսի 4-ին.{{cite web}}: CS1 սպաս․ url-status (link)
  17. ↑ Сергей Сибиряков: «Лев Вершинин: „На ООН можно смело ставить крест“». «Сегодня.ру», 03.04.2011
  18. ↑ Сергей Сибиряков: «В чём феномен победы Александра Лукашенко?» «Сегодня.ру», 24.12.2010
  19. ↑ «Лев Вершинин: Украина пытается принять фашистский закон». Արխիվացված օրիգինալից 2023 թ․ հուլիսի 27-ին. Վերցված է 2023 թ․ հուլիսի 27-ին.
  20. ↑ «Победить Россию на поле боя невозможно? Что Путин сказал о войне и какова ситуация на фронте в действительности». BBC News Русская служба. Արխիվացված օրիգինալից 2023 թ․ մայիսի 23-ին. Վերցված է 2023 թ․ հուլիսի 27-ին.
  21. ↑ «Владимир Путин написал статью про проект "анти-России". Откуда взялось это понятие?». BBC News Русская служба (ռուսերեն). Արխիվացված օրիգինալից 2023 թ․ հոկտեմբերի 21-ին. Վերցված է 2023 թ․ սեպտեմբերի 11-ին.
  22. ↑ putnik1 (2022 թ․ ապրիլի 1). «РЕАЛЬНОСТЬ НЕУЮТНОЙ РЕАЛЬНОСТИ». Дорога без конца. Արխիվացված օրիգինալից 2022 թ․ ապրիլի 8-ին. Վերցված է 2022 թ․ ապրիլի 6-ին.{{cite web}}: CS1 սպաս․ թվային անուններ: authors list (link)
  23. ↑ putnik1 (2022 թ․ ապրիլի 3). «ТЕРРОР ТАК ТЕРРОР». Дорога без конца. Արխիվացված օրիգինալից 2022 թ․ ապրիլի 6-ին. Վերցված է 2022 թ․ ապրիլի 6-ին.{{cite web}}: CS1 սպաս․ թվային անուններ: authors list (link)
  24. ↑ «Российский пропагандист призвал уничтожать больше молодых украинцев: "Потом нам будет легче". ВИДЕО Источник: https://censor.net/ru/v3477185». Արխիվացված օրիգինալից 2024 թ․ մարտի 11-ին. Վերցված է 2024 թ․ մարտի 6-ին. {{cite web}}: External link in |title= (օգնություն)
  25. ↑ «Российский пропагандист Лев Вершинин призвал уничтожать больше молодых украинцев: "Потом нам будет легче". ВИДЕО». Արխիվացված օրիգինալից 2024 թ․ մարտի 12-ին. Վերցված է 2024 թ․ մարտի 12-ին.
  26. ↑ «Міністерство культури України :: Мінкультури публікує Перелік осіб, які створюють загрозу нацбезпеці». web.archive.org. 2018 թ․ օգոստոսի 16. Արխիվացված է օրիգինալից 2018 թ․ օգոստոսի 16-ին. Վերցված է 2024 թ․ նոյեմբերի 14-ին.
  27. ↑ «В Україні заборонили 137 видань: серед них книги Прилєпіна та Поклонської | Громадське телебачення». web.archive.org. 2019 թ․ հունվարի 20. Արխիվացված օրիգինալից 2019 թ․ հունվարի 20. Վերցված է 2024 թ․ նոյեմբերի 14-ին.{{cite web}}: CS1 սպաս․ bot: original URL status unknown (link)
  28. ↑ Илья Североморцев. Лев Вершинин. Сельва не любит чужих // Если. 1999. № 7 (77).
  29. ↑ «Лев Вершинин». Վերցված է 2011 թ․ մարտի 22-ին.
  30. ↑ .אלי ברדנשטיין (2004 թ․ նոյեմբերի 18). «ג'ייסון בלייר של העיתונות הרוסית?» (եբրայերեն). nrg.co.il. Արխիվացված օրիգինալից 2014 թ․ հոկտեմբերի 6-ին. Վերցված է 2014 թ․ սեպտեմբերի 30-ին.
  31. ↑ «Известный израильский публицист и политолог уличен в плагиате». cursorinfo.co.il. 2004 թ․ նոյեմբերի 19. Արխիվացված է օրիգինալից 2015 թ․ սեպտեմբերի 27-ին. Վերցված է 2014 թ․ սեպտեմբերի 30-ին. ««Маарив» цитирует заявление бывшего ответственного сотрудника газеты «Вести» Александра Эттермана: «Господин Вершинин выдавал за свои целые абзацы и страницы, написанные другими авторами и вставляемыми им в свои статьи».»
  32. ↑ Александр Риман. (2004 թ․ դեկտեմբերի 1). «Мои прославленные земляки». 7kanal.com. Արխիվացված է օրիգինալից 2016 թ․ մարտի 22-ին.

Գրականություն

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Արտաքին հղումներ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Լև Վերշինին» հոդվածին։
Ֆոտո, վիդեո և աուդիո
Թեմատիկ կայքեր
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Լև_Վերշինին&oldid=10400128» էջից