Լունինեց (բելառուս․՝ Лунінец, ռուս.՝ Лунине́ц[2], լեհ.՝ Łuniniec, լիտ.՝ Luninecas, իդիշ՝ לונינייץ), քաղաք և նույնանուն շրջանի վարչական կենտրոն Բելառուսում՝ Բրեստի մարզում, Պրիպյատ գետի մոտ, Պինսկից ոչ շատ հեռու (դեպի արևելք), մարզկենտրոնից՝ Բրեստ քաղաքից 228 կիլոմետր հեռավորության վրա։ Երկաթուղային հանգույց է։ Սառը պատերազմի տարիներին այստեղ շահագործման է հանձնվել և ակտիվորեն օգտագործվել ռազմական օդանավակայանը։ Նախկինում Լունինեցը գտնվել է Լեհաստանի (1540–1793, 1920–1939) և Ռուսաստանի ու Խորհրդային Միության (1793–1920, 1939–1941, 1944–1991) կազմում։ Բնակչության թվաքանակը 2009 թվականի տվյալներով եղել է 23.608[3], 2021 թվականիհունվարի 1-ի տվյալներով՝ 23.734[4]:
Պատմական փաստաթղթերում առաջին անգամ հիշատակվել է 1449 թվականին «գյուղ Փոքր Լուլին» անվանումով (как деревня Малый Лулин): 1540 թվականին հիշատակվել է որպես Պոլոցկի վոևոդա Ստանիսլավ Դովնյային պատկանող Լուլինեց գյուղ[5]։ 1622 թվականին գյուղի մեկ այլ տեր՝ Կոնստանտին Դոլմատը, բնակավայրը ճորտ գյուղացիներով հանդերձ ընծայել է Նովոպեչորսկի վանքին[6]։
1793 թվականինԼեհաստանի երկրորդ բաժանման արդյունքում գյուղը հայտնվել է ռուսական կայսրության կազմում։ 19-րդ դարի վերջերին Պոլեսյան երկաթգծի կառուցման ու շահագործման շնորհիվ բնակավայրը բուռն թափով աճել է ու զարգացել. բնակչության թվաքանակը 670-ից 1897 թվականին հասել է 3167-ի։ Գործել են երկու ջրաղաց, ժողովրդական ուսումնարան, ծխական դպրոց։ Հետագայում Լեհաստանի երկրորդ հանրապետության կազմում գտնված ժամանակաշչջանում՝ 1919—1939 թվականներին, բնակչության թվաքանակն անցել է ութ հազարից, կառուցվել են ուղղափառ եկեղեցի, կաթոլիկական կոստյոլ։ 1941 թվականիհուլիսի 10-ից մինչև 1944 թվականի հուլիսի 10-ը Լունինեցը գտնվել է գերմանական ֆաշիստների տիրապետության տակ։ Ազատագրվել է կարմիր բանակի 23-րդ ու 55-րդ հրաձգային դիվիզիաների ստորաբաժանումների և դնեպրյան ռազմական նավատորմի մարտական համատեղ գործողության արդյունքում[7]։
Բելառուս
Շենեֆելդ (Գերմանիա)[15]
Պիլավա-Գուռնա (Լեհաստան)
Պոլեսսկ (Ռուսաստան)
Լիմբաժի (Լատվիա)[16]
