Լյուդմիլա Սարասկինա

Լյուդմիլա Սարասկինա
Ծնվել է	փետրվարի 12, 1947 (75 տարեկան)
Ծննդավայր	Լիեպայա, Լատվիական ԽՍՀ, Խորհրդային Սոցիալիստական Հանրապետությունների Միություն
Մասնագիտություն	բանասեր և գրական քննադատ
Քաղաքացիություն	Խորհրդային Սոցիալիստական Հանրապետությունների Միություն և Ռուսաստան
Գիտական աստիճան	բանասիրական գիտությունների դոկտոր
Աշխատավայր	Ռուսաստանի արվեստաբանության պետական ինստիտուտ
Կայք	ludmila-saraskina.info
	Lyudmila Saraskina Վիքիպահեստում

Լյուդմիլա Իվանովնա Սարասկինա (ռուս.՝ Людми́ла Ива́новна Сара́скина, փետրվարի 12, 1947(1947-02-12), Լիեպայա, Լատվիական ԽՍՀ, Խորհրդային Սոցիալիստական Հանրապետությունների Միություն), խորհրդային և ռուս բանասեր, գրականագետ և գրաքննադատ, XIX-XXI դարերի ռուսական գրականության, Ֆեոդոր Դոստոևսկու և Ալեքսանդր Սոլժենիցինի ստեղծագործությունների ուսումնասիրության բնագավառի մասնագետ։ Բանասիրական գիտությունների դոկտոր։

Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ավարտել է Կիրովոգրադի մանկավարժական ինստիտուտի բանասիրական ֆակուլտետը (1969)։ 1969-1972 թվականներին աշխատել է Կիրովոգրադի մանկավարժական ինստիտուտում որպես ռուսաց լեզվի և գրականության ամբիոնի ասիստենտ։ 1972-1974 թվականներին եղել է Մոսկվայի պետական մանկավարժական ինստիտուտի ռուսական գրականության ամբիոնի ժամավճարով դասախոս։ 1974-1976 թվականներին եղել է ԽՍՀՄ Լենինի անվան պետական գրադարանի մատենագիտության տեսության ամբիոնի կրտսեր գիտաշխատող։ 1976 թվականին ավարտել է Մոսկվայի պետական մանկավարժական ինստիտուտի ասպիրանտուրան և պաշտպանել թեզ բանասիրական գիտությունների թեկնածուի աստիճանի համար` «Պատմողական ձևերի զարգացումը Դոստոևսկու ստեղծագործություններում» թեմայով։

1976-2001 թվականներին եղել է ՌՍՖՍՀ մանկավարժական գիտությունների ակադեմիայի գեղարվեստական կրթության գիտահետազոտական ինստիտուտի (1998 թվականից՝ Ռուսաստանի կրթության ակադեմիայի գեղարվեստական կրթության ինստիտուտ) գրականության բաժնի կրտսեր (ապա՝ ավագ, հետագայում՝ առաջատար) գիտաշխատող։ «Սատանաներ` վեպ-նախազգուշացում» մենագրության վերաբերյալ դիսերտացիայի պաշտպանությունից հետո ստանում է բանասիրական գիտությունների դոկտորի աստիճան (1993)։

2001-2012 թվականներին եղել է Արվեստագիտության պետական ինստիտուտի առաջատար, 2012 թվականի հունվարից՝ գլխավոր գիտաշխատող։ Եղել է բազմաթիվ գրքերի, շուրջ 400 գիտական և լրագրողական հոդվածների հեղինակ, բազմաթիվ հոդվածների ժողովածուների խմբագիր։ Ֆեոդոր Դոստոևսկու միջազգային ընկերության անդամ է, Ֆեոդոր Դոստոևսկու ռուսական ընկերության վարչության անդամ, «Դոստոևսկին և համաշխարհային մշակույթը» ալմանախի խմբագրական խորհրդի անդամ, «Դոստոևսկին և այժմեականությունը» տարեգրքի խմբագրական խորհրդի անդամ։ Ռուսաստանի գրողների միության և Մոսկվայի գրողների միության անդամ (1992 թվականից), Ա. Սոլժենիցին մրցանակի ժյուրիի անդամ (1997 թվականից)։

Սարասկինան հիշում է, որ իր լրագրողական գործունեության սկիզբը դրվել է Պերեստրոյկայի տարիներին, Նինա Անդրեևայի «Ես չեմ կարող փոխել իմ սկզբունքները» հոդվածի մամուլում հրապարակվելուց հետո, սակայն 1994 թվականին Սարասկինան, ինչպես ինքն է նշում. «կտրուկ խզեցի կապերս մամուլի հետ և մտա գրքերի մեջ։ Եվ ես հասկացա, որ գրական կյանքի միավորը ակնարկ չէ, դա հոդված չէ, դա հարցազրույց չէ, բայց դա գիրք է։ Եվ ես մտա գրքերի մեջ 1994 թվականից, սկզբունքային նկատառումներով խզելով կապերը մամուլի հետ»^[1]։

Պարգևներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

«Հոկտեմբեր» ամսագրի մրցանակ (1988)։
«Մեծ գիրք» մրցանակ (2008) «Ալեքսանդր Սոլժենիցին» գրքի համար։
«Յասնայա Պոլյանա» մրցանակ (2008) «XXI դար» անվանակարգում՝ «Ալեքսանդր Սոլժենիցին» գրքի համար։

Գրքեր[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

«Դոստորսկի» գրքի շնորհանդեսը Մոսկվայի գրքի միջազգային ցուցահանդեսում, 2011

«Не мéчем, а духом» (Русская литература о войне и мире). — М.: Знание, 1989. — 64 с.
«Бесы»: роман-предупреждение. — М.: Советский писатель, 1990. — 480 с.
Возлюбленная Достоевского. Аполлинария Суслова: биография в документах, письмах, материалах. — М.: Согласие, 1994. — 456 с.
Фёдор Достоевский. Одоление демонов. — М.: Согласие, 1996. — 464 с.
Николай Спешнев. Несбывшаяся судьба. — М.: Наш дом — L’Age d’Homme, 2000. — 536 с.
Граф Н. П. Румянцев и его время. — М.: Наш дом — L’Age d’Homme, 2003. — 168 с.
Достоевский в созвучиях и притяжениях (от Пушкина до Солженицына). — М.: Русский путь, 2006. — 608 с.
Sergej Fudel': Messaggi dal km 101. — Milano: La Casa di Matriona, 2007. — 275 с. [В соавторстве с о. Николаем Балашовым](իտալ.)
Fiodor Dostoïevski. Une victoire sur les Démons. Traduit du russe par Bruno Bisson. — Lausanne-Paris: L’Age d"Homme, 2008. — 382 p. ISBN 978-2-8251-1474-2(ֆր.)
Александр Солженицын. — М.: Молодая гвардия, 2008. — 935 с. — (ЖЗЛ: Биография продолжается; вып. 15). — ISBN 978-5-235-03102-9.
Солженицын. — М.: Молодая гвардия, 2009. — 959 с. — (Жизнь замечательных людей; вып. 1175). — ISBN 978-5-235-03245-3.
Путь Солженицына в контексте Большого Времени: Сборник памяти: 1918—2008 / сост., подг. текста и общ. ред. Л. И. Сараскиной. — Русский путь, 2009. — 480 с. — ISBN 978-5-85887-319-8
Испытание будущим. Ф. М. Достоевский как участник современной культуры. — М.: Прогресс-Традиция, 2010. — 600 с. — ISBN 978-5-89826-322-5 ISBN 978-5-89826-322-5.ISBN 978-5-89826-322-5.ISBN 978-5-89826-322-5.ISBN 978-5-89826-322-5.
Сергей Фудель. — 2-е изд., испр. и доп. — Русский путь, 2011. — 256 с. — ISBN 978 5-85887-368-6 — в соавторстве с протоиереем Балашов, Николай Владимирович Балашовым
Достоевский. — М.: Молодая гвардия, 2011. — 825 с. — (Жизнь замечательных людей; выпуск 1320). — ISBN 978-5-235-03458-7
Сергей Иосифович Фудель Наследство Достоевского. 3-е изд., испр. и доп. / Сост., вступ. ст. и коммент. Л. И. Сараскиной. М.: Русский путь, 2016. 340 с.
Солженицын и медиа в пространстве советской и постсоветской культуры. — М.: Прогресс-Традиция, 2014. — 608 с.
Литературная классика в соблазне экранизаций. Столетие перевоплощений. — М.: Прогресс-Традиция, 2018. — 584 с., ил. — ISBN 978-5-89826-514-4

Ուսուցողական և մեթոդական ձեռնարկներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Изучение личности на уроках чтения в начальной школе. Методические рекомендации к проведению опытно-экспериментальной работы в 1-3 классах. — М.: АНП. 1983. — (9 п. л.).
Региональная программа изучения жизни и творчества Ф. М. Достоевского в 3-11 классах школ г. Старая Русса и Старорусского района. Пояснительная записка. Методическое обеспечение. Принципы работы. — М.; Старая Русса, 1995. — 92 с.