Լիպարիտ Գյուլբուդաղյան

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Լիպարիտ Գյուլբուդաղյան
Ծնվել էհուլիսի 23, 1912(1912-07-23)[1] կամ հուլիսի 23 (օգոստոսի 5), 1912[2]
Կողբ, Սուրմալուի գավառ, Երևանի նահանգ, Կովկասի փոխարքայություն, Ռուսական կայսրություն[1][2]
Մահացել էմայիսի 15, 2003(2003-05-15) (90 տարեկան)
Քաղաքացիություն Ռուսական կայսրություն,  ԽՍՀՄ և  Հայաստան
Ազգությունհայ
Մասնագիտությունքիմիկոս
Հաստատություն(ներ)Երևանի պետական համալսարան[1][2]
Ալմա մատերԵրևանի պետական համալսարան (1939)[1]
Կոչումպրոֆեսոր[1][2]
Գիտական աստիճանքիմիական գիտությունների դոկտոր[1][2] (1973)
Պարգևներ
ԿուսակցությունԽՄԿԿ[1]

Լիպարիտ Վաղարշակի Գյուլբուդաղյան (հուլիսի 23, 1912(1912-07-23)[1] կամ հուլիսի 23 (օգոստոսի 5), 1912[2], Կողբ, Սուրմալուի գավառ, Երևանի նահանգ, Կովկասի փոխարքայություն, Ռուսական կայսրություն[1][2] - մայիսի 15, 2003(2003-05-15)), հայ խորհրդային քիմիկոս։ Քիմիական գիտությունների դոկտոր (1973), պրոֆեսոր (1974

Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

1939 թվականին ավարտել է Երևանի պետական համալսարանի քիմիայի ֆակուլտետը։ 1946-2003 թվականներին աշխատել է ԵՊՀ օրգանական քիմիայի ամբիոնում։

Աշխատանքները վերաբերում են քինոլինի քիմիային։ Առաջարկել է տարաեռացիկլային միացությունների սինթեզի նոր եղանակ։ Սինթեզել և ուսումնասիրել է պարաալկօքսիբենզոյական թթվի մի շարք ամինաէսթերներ (Ա․ Լ․ Մնջոյանի հետ), որոնց հիման վրա հետագայում ստեղծվեցին գանգլերոն և քվատերոն դեղանյութերը։

Երկեր[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • Քիմիայի հրաշալիքները, Երևան, 1955։
  • Հրաշալի նյութեր, Երևան, 1965։
  • Օրգանական քիմիայի պրակտիկում, ուսումնական ձեռնարկ, 1984։

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Վիքիդարանն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Լիպարիտ Գյուլբուդաղյան» հոդվածին։
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից  (հ․ 3, էջ 114