Լեոնիդ Պավլյուչիկ
| Լեոնիդ Պավլյուչիկ | |
|---|---|
![]() | |
| Ծնվել է | հունիսի 20, 1954 (71 տարեկան) |
| Ծննդավայր | Պրիմորիեի երկրամաս, ՌԽՖՍՀ, ԽՍՀՄ |
| Քաղաքացիություն | |
| Մասնագիտություն | դերասան |
| Աշխատատու | Բելառուսֆիլմ |
Լեոնիդ Վասիլևիչ Պավլյուչիկ (հունիսի 20, 1954, Պրիմորիեի երկրամաս, ՌԽՖՍՀ, ԽՍՀՄ), խորհրդային և ռուս լրագրող և կիննոքննադատ[1]։ Ռուսաստանի կինոմատոգրաֆիստների և գրողների միությունների անդամ։ Փոխնախագահ, կինոգետների և կինոքննադատների գիլդիայի խորհրդի անդամ։ «Նիկա» կինոմատեգրաֆիկական արվեստների ակադեմիայի անդամ[2]։ Եվրասիական հեռուստաակադեմիայի անդամ[3]։ Կինոքննադատների և կինոլրագրողների «Սպիտակ փիղ» ազգային մրցանակի փորձագիտական խորհրդի անդամ։
Կենսագրություն
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]Ծնվել է 1954 թվականի հունիսի 20-ին Պրիմորսկի երկրամասում։ Մանկության և պատանեկության տարինները անցկացրել էԿովել քաղաքում։ Համագործակցել է տեղի շրջանային և մարզային թերթերի հետ։ 1971 թվականին ընդունվել է և 1976 թվականին ավարտել է Սանկտ Պետերբուրգի պետական համալսարանի ժուռնալիստական ֆակուլտետը։ Հաջորդ տասը տարիները նվիրել է «Երիտասարդական դրոշակ» հանրապետական երիտասարդական թերթին։
Երկու տարում ընդունվել է «Բելառուսֆիլմ» կինոստուդիա, ԽՍՀՄ ժողովրդական արտիստ Վիկտոր Տուրովի ղեկավարությամբ գեղարվեստական ֆիլմերի միավորման սցենարի-խմբագրական կոլեգիայի անդամ էր և գլխավոր խմբագիր։
1988 թվականից մինչև 1991 թվականը աշխատել է «Պրավդա» թերթի խմբագրություննում։ 1991 թվականից և մի քանի տարի ղեկավարել է «Տռուդ» հասարակական և քաղաքական թերթի մշակույթի բաժինը։ Այժմ կինոդիտող[4]։
Բելառուսական և ռուսական լրատվամիջոցներում կինոյի մասին բազմաթիվ հոդվածների, գրախոսությունների, ռեպորտաժների հարցազրուցների հեղինակ է։ Նա գրել է գիրքը «Խոստովանություննից մինջև Վիկտոր Տուրովի ֆիլմեր», « Քո Վերածնունդը» գիրքը։
ԽՍՀՄ կինեմատոգրաֆիստների միության կինոքննադատության մրցանակի դափնեկիր (1982)՝ «Զնամյա Յունոստի» թերթում հրապարակումների համար և Ռուսաստանի կինեմատոգրաֆիստների միության կինոքննադատների գիլդիայի երեք անգամ (2008, 2014 և 2019) մրցանակի դափնեկիր՝ «Տրուդ», «Լիտերատուրնայա գազետա» հրատարակություններում և կոլեկտիվ ժողովածուներում հրապարակումների համար: «Տրուդ» թերթի 100-ամյակի կապակցությամբ նրան շնորհվել է Ռուսաստանի ժուռնալիստների միության «Պատվավոր։ Արժանապատվություն։ Պրոֆեսիոնալիզմ» պատվավոր նշանը:
1980-ական թվականներին բազմիցս մասնակցել է կինոֆիլմերի նկարահանումներին՝ որպես էպիզոտի դերերի դերասան։
Նրա Կինն Իրինա Պավլյովիչն էր, որը զբաղվում էր լրագրությամբ, հրատարակչությամբ։
Որդիներն են ՝ Ռոդիոն Պավլյուչիկ (Ծն. 1975), ռուս պրոդյուսեր, «Պրիոր» ընկերությունների խմբի հիմնադիր և նախագահ և Անտոն Պավլյուչիկ (Ծն. 1982), հեռուստատեսային կինոյի ռեժիսոր։
Հանրային դիրքորոշում
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]2014 թվականի մարտին ստորագրել է «Մենք ձեզ հետ ենք» թերթը[5]։
Ֆիլմագրություն
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]- Պետական սահման 21-րդ տարվա խաղաղ ամառը (1980) ՝ դրվագ
- Օլշանսկի Սև ամրոցը (1983)՝ դրվագ[6]
- Սիրել ռուսերեն 2 (1996)՝ հանգիստ բանտարկյալ կատվի ձագի հետ[7][8]
- Սիրել ռուսերեն 3. նահանգապետ (1999)՝ գողական բանտախցում
- 101-րդ կիլոմետր (2001)՝ դրվագ
- Բարև մայրաքաղաք: 2003՝ սերժանտ կայարանում
- Մեր քաղաքի տղաները (2003)՝ դրվագ
- Մի ժամանակ դուռ կար (2005)՝ գազագործ
- Տրոյայի Ոսկին (2005)՝ Վացլավ
Ծանոթագրություններ
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]- ↑ * Заозёрская А. Хороший Год российского кино Արխիվացված 2017-01-01 Wayback Machine // Вечерняя Москва, 30.12.2016
- ↑ Леонид Павлючик Արխիվացված 2017-07-24 Wayback Machine на сайте Союза кинематографистов и профессиональных кинематографических организаций и объединений России
- ↑ «Академики». kino-nika.com. Արխիվացված օրիգինալից 2021 թ․ ապրիլի 14-ին. Վերցված է 2022 թ․ փետրվարի 14-ին.
- ↑ Леонид Павлючик Արխիվացված 2017-01-01 Wayback Machine // «Эхо Москвы»
- ↑ «Мы с вами!». kinosoyuz.com. 2014 թ․ մարտի 8. Արխիվացված օրիգինալից 2017 թ․ մայիսի 21-ին. Վերցված է 2017 թ․ փետրվարի 21-ին.
- ↑ «Как снимали трилогию «Любить по-русски»». Дом кино (ռուսերեն). Արխիվացված օրիգինալից 2022 թ․ փետրվարի 14-ին. Վերցված է 2022 թ․ փետրվարի 14-ին.
- ↑ «Академики». kino-nika.com. Արխիվացված օրիգինալից 2021 թ․ ապրիլի 14-ին. Վերցված է 2022 թ․ փետրվարի 14-ին.
- ↑ «Как снимали трилогию «Любить по-русски»». Дом кино (ռուսերեն). Արխիվացված օրիգինալից 2022 թ․ փետրվարի 14-ին. Վերցված է 2022 թ․ փետրվարի 14-ին.
Գրականություն
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]- Раззаков Ф. И.. Блеск и нищета российского ТВ. 1992—2009. — М.: Эксмо, 2009. — 592 с. — (Книги Раззакова о великих артистах). — ISBN 978-5-699-33297-7.
Արտաքին հղումներ
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]- Статьи на сайте «Российской газеты»
- Критические обзоры в газете «Труд»
