Լեյլա Սլիմանի

Լեյլա Սլիմանի; ֆր.՝ Leïla Slimani
Ծնվել է	հոկտեմբերի 3, 1981[…] (43 տարեկան)
Ծննդավայր	Ռաբաթ, Մարոկկո
Մասնագիտություն	վիպասան և լրագրող
Լեզու	ֆրանսերեն
Քաղաքացիություն	Մարոկկո և Ֆրանսիա
Կրթություն	Փարիզի քաղաքական հետազոտությունների ինստիտուտ, ESCP Business School?, Ֆլորան դասընթացներ, Lycée Descartes? (1999) և Լիցեյ Ֆենելոնա
Ուշագրավ աշխատանքներ	The Country of Others? և Իդեալական դայակ (վեպ)
Աշխատավայր	Jeune Afrique?
Պարգևներ	Գոնկուրյան մրցանակ Out d'or? Q23068408? Grand prix des lectrices de Elle? և Premi Llibreter de narrativa?
	Leïla Slimani Վիքիպահեստում

Լեյլա Սլիմանի (ֆր.՝ Leïla Slimani, հոկտեմբերի 3, 1981(1981-10-03)^[1]^[2]^[3]^[…], Ռաբաթ, Մարոկկո^[1]), մարոկկոյական ծագմամբ ֆրանսիացի կին գրող և լրագրող, ինչպես նաև դիվանագետ, որը Ֆրանկոֆոնիայի միջազգային կազմակերպությունում ներկայացնում է Ֆրանսիայի նախագահ Էմանուել Մակրոնին^[9]^[10]։ 2016 թվականին «Իդեալական դայակ» վեպի համար արժանացել է Գոնկուրյան մրցանակի։

Կենսագրություն և գործունեություն

Լեյլա Սլիմանիի մայրական տատը` Էնն Դոբը (ի ծնե` Ռյուտշ, ծնված 1921 թվականին), մեծացել է Էլզասում։ 1944 թվականին տատը ծանոթացել է ապագա ամուսնու՝ Ֆրանսիայի ազատագրման ժամանակ ֆրանսիական գաղութային բանակի մարոկկացի գնդապետ Լահդար Դհոբի հետ։ Պատերազմից հետո Էննը հետևել է ամուսնուն և մեկնել Մարոկկոյի Մեկնես քաղաք։ Տատի ինքնակենսագրական վեպը հրատարակվել է 2003 թվականին, նա դարձել է ընտանիքի առաջին գրողը։ Դուստրը` Լեյլայի մայր Բեաթրիս Նաջաթ Դհոբ-Սլիմանին, օտորինոլարինգոլոգ էր (Մարոկկոյում առաջին կին բժիշկներից մեկը)^[11], ամուսնացել է ֆրանսիական կրթություն ստացած մարոկկացի տնտեսագետ Օթման Սլիմանիի հետ։ Օթմանը Մարոկկոյում զբաղեցրել է տնտեսական հարցերով պետական քարտուղարի պաշտոնը, այնուհետև եղել է բանկի կառավարիչ, բայց խոշոր ֆինանսական սկանդալից հետո մինչև իր մահը` 2004 թվականը, այդպես էլ չի կարողացել կարգի բերել գործերը։ Բեաթրիսն ու Օթմանն ունեցել են երեք դուստր. Լեյլա Սլիմանին միջնեկն էր։ Նա ծնվել է 1981 թվականի հոկտեմբերի 3-ին, Ռաբաթում և մեծացել ազատական, ֆրանսալեզու ընտանիքում` հաճախելով ֆրանսիական դպրոցներ։

1998 թվականին Լեյլան Ֆրանսիայից Մարոկկո է տեղափոխվել, ավարտել է Փարիզի Քաղաքական հետազոտությունների ինստիտուտը և Կոմերցիայի բարձրագույն դպրոցը։ «Jeune Afrique» հրատարակչությունում աշխատել է լրագրող, իսկ 2012 թվականին իրեն լիովին նվիրել է գրականությանը^[12]։

Գրական գործունեությունից բացի Լեյլան մի որոշ ժամանակ հաճախել է նաև դերասանական դասընթացների` ծրագրելով դառնալ դերասանուհի։ 2006 թվականին նա նկարահանվել է մարոկկուհի Նարգիզ Նեժարի «Արթնացի՛ր, Մարոկկո» (անգլ.՝ Wake-Up Morocco) ֆիլմում, որի սյուժեի հիմքում ընկած է նախկին ֆուտբոլիստի մասին պատմությունը, որն ապրում էր իր թոռնուհու հետ Կասաբլանկայի մոտ գտնվող կղզյակում և չէր դադարում մտածել այն փողի մասին, որը կարող էր վաստակել վաղուց անցած եզրափակիչ խաղում, եթե գիշերը չանցկացներ մի կնոջ հետ։ Վերջինս, իր հերթին ապրում է նույն կղզյակում և դեռ մտածում է ֆուտբոլիստի մասին...^[13]:

2013 թվականին Մարոկկոյում լույս տեսած Դախլա ծոցի մասին փաստավավերագրական գիրքը դարձել է Լեյլա Սլիմանիի անդրանիկ գիրքը^[14]։

2015 թվականին Սլիմանիի «Օգրիի այգում» վեպը, որը կանանց կլինիկական սեռական կախվածությունը նկարագրում է որպես դժոխք ընկնել (գրքի մտահղացումը ծնվել է, երբ 2011 թվականին հեղինակը կրծքով կերակրել է իր երեխային` հեռուստատեսությամբ դիտելով Դոմինիկ Ստրոս-Կանի շուրջ սեռական սկանդալի զարգացումը), Մարոկկոյում արժանացել է Մամունիայի մրցանակի^[15]։

Լեյլան 2016 թվականի Գոնկուրյան մրցանակի դափնեկիր է` «Իդեալական դայակ» վեպի համար^[16], որը մտահղացվել Է 2012 թվականին Նյու Յորքում տեղի ունեցած իրական իրադարձությունների ազդեցության տակ^[17]։ Վեպը լավ է ընդունվել քննադատների կողմից և արագ դարձել է բեսթսելլեր. երեք ամսվա ընթացքում տպագրվել է ավելի քան 76 000 օրինակ (այսինքն՝ դեռ մրցանակի շնորհումից առաջ)։ Հետագայում «Իդեալական դայակը» դարձել է Ֆրանսիայի` 2016 թվականի ամենակարդացվող գիրքը։ Մինչև 2017 թվականի վերջը Ֆրանսիայում վաճառվել է վեպի մոտ 600 000 օրինակ^[18]^[19]։ 2019 թվականին վեպն էկրանավորվել է։ Համանուն նախագծի ռեժիսորը Լյուսի Բոռլետոն է, Միրիամի դերը խաղացել է դերասանուհի Լեյլա Բեխտին, Փոլի դերը` Անտուան Ռեյնարտցը, Լուիզայի դերը` Կարին Վիարը։

Անձնական կյանք

Լեյլան փարիզցի բանկիր իր ամուսնու հետ ծանոթացել է 2005 թվականին։ Հարսանիքը տեղի է ունեցել 2008 թվականի ապրիլի 24-ին։ 2011 թվականին ծնվել է նրանց որդին, 2017 թվականին՝ դուստրը։

Գրքեր

2013` La Baie de Dakhla : Itinérance enchantée entre mer et désert, Casablanca, Malika Éditions, ISBN 978-9954-0-3766-9.
2014` «Օգրի այգում» / Dans le jardin de l’ogre, Paris, éditions Gallimard, coll. " Blanche ", ISBN 978-2-07-014623-9.
2016` «Իդեալական դայակ»^[20] / Chanson douce, Paris, éditions Gallimard, coll. " Blanche ", ISBN 978-2-07-019667-8.
2016` «Սատանան մանրամասնություններում» / Le diable est dans les détails, La Tour-d’Aigues, éditions de l’Aube, coll. " Le 1 en livre ", ISBN 978-2-8159-2144-2.
2017` «Սեքս և սուտ. սեռական կյանքը Մարոկկոյում» / Sexe et mensonges : La vie sexuelle au Maroc, Paris, Les Arènes, ISBN 978-2-35204-568-7.
2017` «Պատվի խոսքեր» գրաֆիկական վեպ (Լետիցիա Կորինի նկարներ) / Paroles d’honneur, ill. Laetitia Coryn, Paris, Les Arènes, ISBN 978-2-35204-654-7 : roman graphique.
2017` Սիմոնա Վեյլ` իմ հերոսուհին / Simone Veil, mon héroïne, ill. Pascal Lemaître, éditions de l’Aube, coll. " Le 1 en livre ", ISBN 978-2-8159-2663-8.
2018` «Ինչպես ես եմ մեկնաբանում» / Comment j'écris, éditions de l’Aube, coll. " Le 1 en livre ", 72 p., ISBN 978-2-8159-2779-6.

Ծանոթագրություններ

↑ ^1,0 ^1,1 ^1,2 ^1,3 ^1,4 ^1,5 ^1,6 ^1,7 ^1,8 http://next.liberation.fr/livres/2014/09/29/leila-slimani-madame-bovary-x_1111174
↑ ^2,0 ^2,1 FemBio տվյալների շտեմարան (գերմ.)
↑ ^3,0 ^3,1 BD Gest' (ֆր.)
↑ http://www.libe.ma/Leila-Slimani-en-lice-pour-le-Prix-Goncourt_a78521.html
↑ http://www.lexpress.fr/culture/livre/le-prix-goncourt-attribue-a-leila-slimani-pour-chanson-douce_1846902.html
↑ http://www.culture.gouv.fr/Nous-connaitre/Organisation/Conseil-de-l-Ordre-des-Arts-et-des-Lettres/Arretes-de-Nominations-dans-l-ordre-des-Arts-et-des-Lettres/Nomination-dans-l-ordre-des-Arts-et-des-Lettres-hiver-2017
↑ http://2018.outdor.fr/edition-2017/
↑ https://www.ccma.cat/324/les-llibreries-premien-francesc-seres-i-leila-slimani-amb-el-premi-llibreter/noticia/3108648/
↑ «Macron nomme l'écrivaine Leïla Slimani représentante pour la francophonie». Le Huffington Post (ֆրանսերեն). 2017 թ․ նոյեմբերի 6. Վերցված է 2019 թ․ նոյեմբերի 8-ին.
↑ «Leïla Slimani». Institut français (անգլերեն). Վերցված է 2019 թ․ նոյեմբերի 8-ին.
↑ Siegfried Forster (2016 թ․ նոյեմբերի 3). «Goncourt: Leïla Slimani, une lauréate au profil atypique» (ֆրանսերեն). RFI. Վերցված է 2017 թ․ նոյեմբերի 29-ին.
↑ Françoise Dargent (2017 թ․ մարտի 23). «Leïla Slimani: «Les auteurs marocains font entendre leur voix à Livre Paris»» (ֆրանսերեն). Le Figaro. Վերցված է 2017 թ․ նոյեմբերի 29-ին.
↑ «Wake-Up Morocco» (ֆրանսերեն). Africine. Վերցված է 2017 թ․ դեկտեմբերի 2-ին.
↑ Sanaa EDDAÏF (2013 թ․ նոյեմբերի 12). «Un beau livre consacré à la baie de Dakhla» (ֆրանսերեն). l'Economiste. Վերցված է 2017 թ․ դեկտեմբերի 2-ին.
↑ «Dark novel on female sex addiction wins prize in Morocco» (անգլերեն). France-24. 2015 թ․ սեպտեմբերի 29. Վերցված է 2017 թ․ դեկտեմբերի 2-ին.
↑ Stéphanie Dupays (2016 թ․ նոյեմբերի 4). «Le prix Goncourt est décerné à Leïla Slimani» (ֆրանսերեն). Le Monde. Վերցված է 2017 թ․ նոյեմբերի 29-ին.
↑ «Leïla Slimani : rencontre avec la romancière de l'ultramoderne solitude des femmes» (ֆրանսերեն). Elle. 2016 թ․ օգոստոսի 27. Վերցված է 2017 թ․ դեկտեմբերի 2-ին.
↑ Collins, Lauren (2018 թ․ հունվարի 1). «The Killer-Nanny Novel That Conquered France». The New Yorker. Վերցված է 2017 թ․ դեկտեմբերի 25-ին.
↑ El Masaiti, Amira (2017 թ․ փետրվարի 2). «Leïla Slimani's Chanson Douce Is Most Read of 2016 in France». Morocco World News. Վերցված է 2018 թ․ ապրիլի 3-ին.
↑ Բառացի թարգմանության հնարավոր տարբերակներ են` «Քաղցր երգ», «Սիրելի երգ», «Քնքուշ երգ» և այլն։

Արտաքին հղումներ

Leïla Slimani : rencontre avec la romancière de l’ultramoderne solitude des femmes - Interview with Slimani (French)
NPR stories about Leila Slimani
Leila Slimani - BBC interview (audio, 9 mins)

Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Լեյլա Սլիմանի» հոդվածին։

[_a4188c9a03d897c3-1] 1,0 ^1,1 ^1,2 ^1,3 ^1,4 ^1,5 ^1,6 ^1,7 ^1,8 http://next.liberation.fr/livres/2014/09/29/leila-slimani-madame-bovary-x_1111174

[_f4f7dc4d11615928-2] 2,0 ^2,1 FemBio տվյալների շտեմարան (գերմ.)

[_9cb9582223cfbf1a-3] 3,0 ^3,1 BD Gest' (ֆր.)

[_1301d3133edb3fa3-4] ttp://www.libe.ma/Leila-Slimani-en-lice-pour-le-Prix-Goncourt_a78521.html

[_e554d32edc8db18d-5] ttp://www.lexpress.fr/culture/livre/le-prix-goncourt-attribue-a-leila-slimani-pour-chanson-douce_1846902.html

[_d084f6b89a6a2483-6] ttp://www.culture.gouv.fr/Nous-connaitre/Organisation/Conseil-de-l-Ordre-des-Arts-et-des-Lettres/Arretes-de-Nominations-dans-l-ordre-des-Arts-et-des-Lettres/Nomination-dans-l-ordre-des-Arts-et-des-Lettres-hiver-2017

[_3cf1694344f2c817-7] ttp://2018.outdor.fr/edition-2017/

[_cdf2abeea14d5fcf-8] ttps://www.ccma.cat/324/les-llibreries-premien-francesc-seres-i-leila-slimani-amb-el-premi-llibreter/noticia/3108648/

[:0-9] «Macron nomme l'écrivaine Leïla Slimani représentante pour la francophonie». Le Huffington Post (ֆրանսերեն). 2017 թ․ նոյեմբերի 6. Վերցված է 2019 թ․ նոյեմբերի 8-ին.

[:1-10] «Leïla Slimani». Institut français (անգլերեն). Վերցված է 2019 թ․ նոյեմբերի 8-ին.

[11] Siegfried Forster (2016 թ․ նոյեմբերի 3). «Goncourt: Leïla Slimani, une lauréate au profil atypique» (ֆրանսերեն). RFI. Վերցված է 2017 թ․ նոյեմբերի 29-ին.

[12] Françoise Dargent (2017 թ․ մարտի 23). «Leïla Slimani: «Les auteurs marocains font entendre leur voix à Livre Paris»» (ֆրանսերեն). Le Figaro. Վերցված է 2017 թ․ նոյեմբերի 29-ին.

[13] «Wake-Up Morocco» (ֆրանսերեն). Africine. Վերցված է 2017 թ․ դեկտեմբերի 2-ին.

[14] Sanaa EDDAÏF (2013 թ․ նոյեմբերի 12). «Un beau livre consacré à la baie de Dakhla» (ֆրանսերեն). l'Economiste. Վերցված է 2017 թ․ դեկտեմբերի 2-ին.

[15] «Dark novel on female sex addiction wins prize in Morocco» (անգլերեն). France-24. 2015 թ․ սեպտեմբերի 29. Վերցված է 2017 թ․ դեկտեմբերի 2-ին.

[16] Stéphanie Dupays (2016 թ․ նոյեմբերի 4). «Le prix Goncourt est décerné à Leïla Slimani» (ֆրանսերեն). Le Monde. Վերցված է 2017 թ․ նոյեմբերի 29-ին.

[17] «Leïla Slimani : rencontre avec la romancière de l'ultramoderne solitude des femmes» (ֆրանսերեն). Elle. 2016 թ․ օգոստոսի 27. Վերցված է 2017 թ․ դեկտեմբերի 2-ին.

[Collins-18] Collins, Lauren (2018 թ․ հունվարի 1). «The Killer-Nanny Novel That Conquered France». The New Yorker. Վերցված է 2017 թ․ դեկտեմբերի 25-ին.

[ElMasaiti-19] El Masaiti, Amira (2017 թ․ փետրվարի 2). «Leïla Slimani's Chanson Douce Is Most Read of 2016 in France». Morocco World News. Վերցված է 2018 թ․ ապրիլի 3-ին.

[20] Բառացի թարգմանության հնարավոր տարբերակներ են` «Քաղցր երգ», «Սիրելի երգ», «Քնքուշ երգ» և այլն։

[1]

[2]

[3]

[4]

[6]

[5]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]

[18]

[19]

[20]