Լեյլա Սլիմանի
Լեյլա Սլիմանի ֆր.՝ Leïla Slimani | |
|---|---|
.jpg) | |
| Ծնվել է | հոկտեմբերի 3, 1981[1][2][3][…] (42 տարեկան) |
| Ծննդավայր | Ռաբաթ, Մարոկկո[1] |
| Մասնագիտություն | գրող և լրագրող |
| Լեզու | ֆրանսերեն |
| Քաղաքացիություն |  Մարոկկո[1] և .svg){kind=small} Ֆրանսիա[1] |
| Կրթություն | Փարիզի քաղաքական հետազոտությունների ինստիտուտ[1], ESCP Business School?[1], Ֆլորան դասընթացներ[1], Lycée Descartes? (1999) և Լիցեյ Ֆենելոնա |
| Ժանրեր | վեպ[4] |
| Ուշագրավ աշխատանքներ | The Country of Others? և Իդեալական դայակ (վեպ) |
| Աշխատավայր | Jeune Afrique?[1][5] |
| Պարգևներ | |
 Leïla Slimani Վիքիպահեստում | |
Լեյլա Սլիմանի (ֆր.՝ Leïla Slimani, հոկտեմբերի 3, 1981[1][2][3][…], Ռաբաթ, Մարոկկո[1]), մարոկկոյական ծագմամբ ֆրանսիացի կին գրող և լրագրող, ինչպես նաև դիվանագետ, որը Ֆրանկոֆոնիայի միջազգային կազմակերպությունում ներկայացնում է Ֆրանսիայի նախագահ Էմանուել Մակրոնին[10][11]։ 2016 թվականին «Իդեալական դայակ» վեպի համար արժանացել է Գոնկուրյան մրցանակի։
Կենսագրություն և գործունեություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Լեյլա Սլիմանիի մայրական տատը` Էնն Դոբը (ի ծնե` Ռյուտշ, ծնված 1921 թվականին), մեծացել է Էլզասում։ 1944 թվականին տատը ծանոթացել է ապագա ամուսնու՝ Ֆրանսիայի ազատագրման ժամանակ ֆրանսիական գաղութային բանակի մարոկկացի գնդապետ Լահդար Դհոբի հետ։ Պատերազմից հետո Էննը հետևել է ամուսնուն և մեկնել Մարոկկոյի Մեկնես քաղաք։ Տատի ինքնակենսագրական վեպը հրատարակվել է 2003 թվականին, նա դարձել է ընտանիքի առաջին գրողը։ Դուստրը` Լեյլայի մայր Բեաթրիս Նաջաթ Դհոբ-Սլիմանին, օտորինոլարինգոլոգ էր (Մարոկկոյում առաջին կին բժիշկներից մեկը)[12], ամուսնացել է ֆրանսիական կրթություն ստացած մարոկկացի տնտեսագետ Օթման Սլիմանիի հետ։ Օթմանը Մարոկկոյում զբաղեցրել է տնտեսական հարցերով պետական քարտուղարի պաշտոնը, այնուհետև եղել է բանկի կառավարիչ, բայց խոշոր ֆինանսական սկանդալից հետո մինչև իր մահը` 2004 թվականը, այդպես էլ չի կարողացել կարգի բերել գործերը։ Բեաթրիսն ու Օթմանն ունեցել են երեք դուստր. Լեյլա Սլիմանին միջնեկն էր։ Նա ծնվել է 1981 թվականի հոկտեմբերի 3-ին, Ռաբաթում և մեծացել ազատական, ֆրանսալեզու ընտանիքում` հաճախելով ֆրանսիական դպրոցներ։
1998 թվականին Լեյլան Ֆրանսիայից Մարոկկո է տեղափոխվել, ավարտել է Փարիզի Քաղաքական հետազոտությունների ինստիտուտը և Կոմերցիայի բարձրագույն դպրոցը։ «Jeune Afrique» հրատարակչությունում աշխատել է լրագրող, իսկ 2012 թվականին իրեն լիովին նվիրել է գրականությանը[13]։
Գրական գործունեությունից բացի Լեյլան մի որոշ ժամանակ հաճախել է նաև դերասանական դասընթացների` ծրագրելով դառնալ դերասանուհի։ 2006 թվականին նա նկարահանվել է մարոկկուհի Նարգիզ Նեժարի «Արթնացի՛ր, Մարոկկո» (անգլ.՝ Wake-Up Morocco) ֆիլմում, որի սյուժեի հիմքում ընկած է նախկին ֆուտբոլիստի մասին պատմությունը, որն ապրում էր իր թոռնուհու հետ Կասաբլանկայի մոտ գտնվող կղզյակում և չէր դադարում մտածել այն փողի մասին, որը կարող էր վաստակել վաղուց անցած եզրափակիչ խաղում, եթե գիշերը չանցկացներ մի կնոջ հետ։ Վերջինս, իր հերթին ապրում է նույն կղզյակում և դեռ մտածում է ֆուտբոլիստի մասին...[14]:
2013 թվականին Մարոկկոյում լույս տեսած Դախլա ծոցի մասին փաստավավերագրական գիրքը դարձել է Լեյլա Սլիմանիի անդրանիկ գիրքը[15]։
2015 թվականին Սլիմանիի «Օգրիի այգում» վեպը, որը կանանց կլինիկական սեռական կախվածությունը նկարագրում է որպես դժոխք ընկնել (գրքի մտահղացումը ծնվել է, երբ 2011 թվականին հեղինակը կրծքով կերակրել է իր երեխային` հեռուստատեսությամբ դիտելով Դոմինիկ Ստրոս-Կանի շուրջ սեռական սկանդալի զարգացումը), Մարոկկոյում արժանացել է Մամունիայի մրցանակի[16]։
Լեյլան 2016 թվականի Գոնկուրյան մրցանակի դափնեկիր է` «Իդեալական դայակ» վեպի համար[17], որը մտահղացվել Է 2012 թվականին Նյու Յորքում տեղի ունեցած իրական իրադարձությունների ազդեցության տակ[18]։ Վեպը լավ է ընդունվել քննադատների կողմից և արագ դարձել է բեսթսելլեր. երեք ամսվա ընթացքում տպագրվել է ավելի քան 76 000 օրինակ (այսինքն՝ դեռ մրցանակի շնորհումից առաջ)։ Հետագայում «Իդեալական դայակը» դարձել է Ֆրանսիայի` 2016 թվականի ամենակարդացվող գիրքը։ Մինչև 2017 թվականի վերջը Ֆրանսիայում վաճառվել է վեպի մոտ 600 000 օրինակ[19][20]։ 2019 թվականին վեպն էկրանավորվել է։ Համանուն նախագծի ռեժիսորը Լյուսի Բոռլետոն է, Միրիամի դերը խաղացել է դերասանուհի Լեյլա Բեխտին, Փոլի դերը` Անտուան Ռեյնարտցը, Լուիզայի դերը` Կարին Վիարը։
Անձնական կյանք[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Լեյլան փարիզցի բանկիր իր ամուսնու հետ ծանոթացել է 2005 թվականին։ Հարսանիքը տեղի է ունեցել 2008 թվականի ապրիլի 24-ին։ 2011 թվականին ծնվել է նրանց որդին, 2017 թվականին` դուստրը։
Գրքեր[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- 2013` La Baie de Dakhla : Itinérance enchantée entre mer et désert, Casablanca, Malika Éditions, ISBN 978-9954-0-3766-9.
- 2014` «Օգրի այգում» / Dans le jardin de l’ogre, Paris, éditions Gallimard, coll. " Blanche ", ISBN 978-2-07-014623-9.
- 2016` «Իդեալական դայակ»[21] / Chanson douce, Paris, éditions Gallimard, coll. " Blanche ", ISBN 978-2-07-019667-8.
- 2016` «Սատանան մանրամասնություններում» / Le diable est dans les détails, La Tour-d’Aigues, éditions de l’Aube, coll. " Le 1 en livre ", ISBN 978-2-8159-2144-2.
- 2017` «Սեքս և սուտ. սեռական կյանքը Մարոկկոյում» / Sexe et mensonges : La vie sexuelle au Maroc, Paris, Les Arènes, ISBN 978-2-35204-568-7.
- 2017` «Պատվի խոսքեր» գրաֆիկական վեպ (Լետիցիա Կորինի նկարներ) / Paroles d’honneur, ill. Laetitia Coryn, Paris, Les Arènes, ISBN 978-2-35204-654-7 : roman graphique.
- 2017` Սիմոնա Վեյլ` իմ հերոսուհին / Simone Veil, mon héroïne, ill. Pascal Lemaître, éditions de l’Aube, coll. " Le 1 en livre ", ISBN 978-2-8159-2663-8.
- 2018` «Ինչպես ես եմ մեկնաբանում» / Comment j'écris, éditions de l’Aube, coll. " Le 1 en livre ", 72 p., ISBN 978-2-8159-2779-6.
Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 http://next.liberation.fr/livres/2014/09/29/leila-slimani-madame-bovary-x_1111174
- ↑ 2,0 2,1 FemBio database (գերմ.)
- ↑ 3,0 3,1 BD Gest' (ֆր.)
- ↑ Ֆրանսիայի ազգային գրադարան — 1537.
- ↑ http://www.libe.ma/Leila-Slimani-en-lice-pour-le-Prix-Goncourt_a78521.html
- ↑ http://www.lexpress.fr/culture/livre/le-prix-goncourt-attribue-a-leila-slimani-pour-chanson-douce_1846902.html
- ↑ http://www.culture.gouv.fr/Nous-connaitre/Organisation/Conseil-de-l-Ordre-des-Arts-et-des-Lettres/Arretes-de-Nominations-dans-l-ordre-des-Arts-et-des-Lettres/Nomination-dans-l-ordre-des-Arts-et-des-Lettres-hiver-2017
- ↑ http://2018.outdor.fr/edition-2017/
- ↑ https://www.ccma.cat/324/les-llibreries-premien-francesc-seres-i-leila-slimani-amb-el-premi-llibreter/noticia/3108648/
- ↑ «Macron nomme l'écrivaine Leïla Slimani représentante pour la francophonie»։ Le Huffington Post (ֆրանսերեն)։ 2017-11-06։ Վերցված է 2019-11-08
- ↑ «Leïla Slimani»։ Institut français (անգլերեն)։ Վերցված է 2019-11-08
- ↑ Siegfried Forster (2016-11-03)։ «Goncourt: Leïla Slimani, une lauréate au profil atypique» (ֆրանսերեն)։ RFI։ Վերցված է 2017-11-29
- ↑ Françoise Dargent (2017-03-23)։ «Leïla Slimani: «Les auteurs marocains font entendre leur voix à Livre Paris»» (ֆրանսերեն)։ Le Figaro։ Վերցված է 2017-11-29
- ↑ «Wake-Up Morocco» (ֆրանսերեն)։ Africine։ Վերցված է 2017-12-02
- ↑ Sanaa EDDAÏF (2013-11-12)։ «Un beau livre consacré à la baie de Dakhla» (ֆրանսերեն)։ l'Economiste։ Վերցված է 2017-12-02
- ↑ «Dark novel on female sex addiction wins prize in Morocco» (անգլերեն)։ France-24։ 2015-09-29։ Վերցված է 2017-12-02
- ↑ Stéphanie Dupays (2016-11-04)։ «Le prix Goncourt est décerné à Leïla Slimani» (ֆրանսերեն)։ Le Monde։ Վերցված է 2017-11-29
- ↑ «Leïla Slimani : rencontre avec la romancière de l’ultramoderne solitude des femmes» (ֆրանսերեն)։ Elle։ 2016-08-27։ Վերցված է 2017-12-02
- ↑ Collins Lauren (հունվարի 1, 2018)։ «The Killer-Nanny Novel That Conquered France»։ The New Yorker։ Վերցված է դեկտեմբերի 25, 2017
- ↑ El Masaiti Amira (փետրվարի 2, 2017)։ «Leïla Slimani’s Chanson Douce Is Most Read of 2016 in France»։ Morocco World News։ Վերցված է ապրիլի 3, 2018
- ↑ Բառացի թարգմանության հնարավոր տարբերակներ են` «Քաղցր երգ», «Սիրելի երգ», «Քնքուշ երգ» և այլն։
Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- Leïla Slimani : rencontre avec la romancière de l’ultramoderne solitude des femmes - Interview with Slimani (French)
- NPR stories about Leila Slimani
- Leila Slimani - BBC interview (audio, 9 mins)
| ||||||||||||||||
