Լադոն (դիցաբանություն)
Լադոն (հունարեն։ Λάδων), հրեշ հունական դիցաբանության մեջ։
Լադոնը օձի մարմնով վիշապ էր, որը պտտվում էր ծառի շուրջը Հեսպերիդների պարտեզում և պահպանում էր ոսկե խնձորները։ Նրան հաղթեց Հերակլեսը իր աղեղով։ Հաջորդ օրը Յասոնը և արգոնավորդները Կողքիսից վերադառնալիս լսել էին «փայլուն» Էգլայի ողբը, ով չորս հեսպարիդներից մեկն էր, և տեսել էին դեռ տապալված Լադոնին[1]։
Լադոնին տրվել են մի քանի ծնողներ, որոնցից յուրաքանչյուրը նրան հնագիտական մակարդակի վրա է դրել հունական դիցաբանության մեջ․ Կետոյի և փոթորկուն Փորկիսի միությունից [2] կամ ինքնին օձակերպ Տիփոնի և Եխիդնայի միությունից[3]։ «Վիշապը, որը պահպանում էր ոսկե խնձորները, Նեմեյան առյուծի եղբայրն էր», - պնդում է Պտղոմեոս Հեֆեստոնը[4]։
Վիշապի (Լադոնի) կերպարը, որը փաթաթված էր ծառի շուրջը, սկզբնապես ընդունվել է հույների կողմից Մերձավոր Արևելքի և մինոսյան աղբյուրներից, մեզ են հասել հունական ծաղկամանների պահպանման միջոցով։ Մ.թ.ա. 2-րդ դարում Պավսանիասը գանձերի մեջ տեսավ Օլիմպիայում գանձերի մեջ եղել են արխայական կուռք՝ Հերակլեսի մայրու ձեռնափայտը և Հեսպերիդների խնձորի ծառի հետ, որի վրա փաթաթված էր վիշապ[5]։
Դիոդորոս Սիկիլիացին տալիս է էվգեմերիստական մեկնաբանություն Լադոնի մասին՝ որպես հովիվ, որը պահպանում է փախչող ոսկե ոչխարների հոտը, ավելացնելով. «Բայց նման հարցերի հետ կապված, յուրաքանչյուր մարդու արտոնություն կլինի յուրաքանչյուրի նման կարծիքներ ձևավորել»[6]։
Տես նաև[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- Լերնեյան հիդրա - հրեշ, որը նույնպես սպանվեց Հերակլեսի կողմից
Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
|
