Լադիկ Էլիզբարյան
| Լադիկ Էլիզբարյան | |
|---|---|
| Ծնվել է | 1920 |
| Ծննդավայր | Ծաղկունք, Նոր Բայազետի գավառ |
| Քաղաքացիություն |  ԽՍՀՄ |
| Մասնագիտություն | մանկավարժ |
| Կուսակցություն | ԽՄԿԿ |
| Պարգևներ և մրցանակներ |  և  |
Լադիկ Արշակի Էլիզբարյան (1920, Ծաղկունք, Նոր Բայազետի գավառ), հայ մանկավարժ։ ԽՄԿԿ անդամ (1942), Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի Արևելյան ռազմաճակատի («Հայրենական մեծ պատերազմ», 1941-1945) գործողությունների մասնակից։
Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Լադիկ Էլիզբարյանը ծնվել է 1920 թվականին, Սևանի շրջանի Ծաղկունք գյուղում։ 7-րդ դասարանն ավարտել է հայրենի գյուղում, այնուհետև սովորել և ավարտել է Սևան քաղաքի միջնակարգ դպրոցը։ 1939 թվականին նշանակվել է Սևանի շրջանի Գոմաձոր գյուղի ոչ լրիվ միջնակարգ դպրոցի ուսուցիչ, դասավանդել է թվաբանություն։ 1939 թվականի նոյեմբերին Էլիզբարյանը զորակոչվել է պարտադիր զինվորական ծառայության, սովորել և ավարտել է կրտսեր հրամանատարների դպրոցը, ստացել՝ կրտսեր սերժանտի կոչում[1]։
1941 թվականին, պատերազմի հենց սկզբից Էլիզբարյանը մասնակցել է մարտերին, սկզբում Սմոլենսկի, այնուհետև՝ Ելեց քաղաքի ուղղությամբ, որտեղ վիրավորվել է, բուժվելուց հետո մեկնել 7-րդ հրաձգային գվարդիական դիվիզիա՝ որպես դասակի հրամանատարի օգնական մասնակցել է Մոսկվայի պաշտպանությանը։ 1942 թվականին Էլիզբարյանը գործուղվել է սովորելու հրետանային ուսումնարան, 1943 թվականին ավարտել է, ստացել՝ լեյտենանտի կոչում, մեկնել ռազմաճակատ՝ որպես 518-րդ հրաձգային գնդի հրետանային դասակի հրամանատար (Առաջին բելոռուսական ռազմաճակատ)[1]։
1944 թվականին Էլիզբարյանը պարգևատրվել է «Հայրենական պատերազմի» 2-րդ աստիճանի շքանշանով։ Բոբրույսկ քաղաքի մոտ գիշերային մարտերից մեկում ֆաշիստական տանկը խփելու համար երկրորդ անգամ պարգևատրվել է «Հայրենական պատերազմի» 2-րդ աստիճանի շքանշանով։ 1944 թվականին մարտերից մեկում ծանր վիրավորվել է, ապաքինվելուց հետո զորացրվել է բանակից[1]։
Էլիզբարյանը զորացրվելուց հետո անցել է մանկավարժական աշխատանքի սկզբում Սևանի շրջանի Լճաշենի, այնուհետև Սևան քաղաքի Խաչատուր Աբովյանի անվան № 1 միջնակարգ դպրոցում։ Աշխատանքին զուգահեռ սովորել և ավարտել է Երևանի պետական հեռակա մանկավարժական ինստիտուտի պատմության ֆակուլտետը, դասավանդել է պատմություն և հասարակագիտություն։ Աշխատել է դպրոցի ուսմասվար, լուսաշխի արհմիության Սևանի շրջկոմի նախագահ։ Պարգևատրվել է «Պատվո նշան» շքանշանով։ 1942 թվականին Էլիզբարյանը ընդունվել է կուսակցության շարքերը[1]։
Պարգևներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- Հայրենական պատերազմի 2-րդ աստիճանի շքանշան (1944, կրկնակի)
- «Պատվո նշան» շքանշան