Իվայլո Պետրով
Իվայլո Պետրով | |
|---|---|
 | |
| Ծնվել է | հունվարի 19, 1923[1] |
| Ծննդավայր | Բդինցի, Dobrichka Municipality, Դոբրիչի մարզ, Բուլղարիա |
| Վախճանվել է | ապրիլի 16, 2005 (82 տարեկանում) |
| Վախճանի վայր | Սոֆիա |
| Մասնագիտություն | գրող, նկարիչ |
| Լեզու | բուլղարերեն |
| Ազգություն | բուլղարացի |
| Քաղաքացիություն |  Բուլղարիա |
| Կրթություն | Սոֆիայի համալսարան |
| Պարգևներ | «Ստարա պլանինա» շքանշան Q12291161? Խրիստո Դանովի անվան մրցանակ Q12282142? Q12277140? և Բուլղարիայի գրողների միություն |
Իվայլո Պետրով (բուլղար․՝ Ивайло Петров, հունվարի 19, 1923[1], Բդինցի, Dobrichka Municipality, Դոբրիչի մարզ, Բուլղարիա - ապրիլի 16, 2005, Սոֆիա, Բուլղարիա) բուլղարացի գրող, նկարիչ։
Բովանդակություն
Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Իվայլո Պետրովը ծնվել է 1923 թվականի հունվարի 19-ին Դոբրիչի մարզի Բդինցի գյուղում։ 1942 թվականին ավարտել է Դոբրիչի ուսումնարանը։ 1947-1949 թվականներին սովորել է Սոֆիայի համալսարանի իրավաբանական ֆակուլտետում։ Գեղարվեստի ակադեմիայում Ալեքսանդր Բեշկովի մոտ ուսանել է գրաֆիկա: Աշխատել է „Пламък“ ամսագրում և „Литературен фронт“ թերթում[2]:
Գրական գործունեություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Զբաղվել է գրական-քննադատական աշխատանքով։ «Նոնկայի սերը» վիպակը 1961 թվականին լույս է տեսել նաև հայերեն: Ստեղծագործությունները թարգմանվել են չինարեն, մոնղոլերեն, գերմաներեն, ռուսերեն, ճապոներեն, ռումիներեն, ֆրանսերեն, լեհերեն, սլովեներեն:
- «Մկրտություն» (պատմվածքների ժողովածու, 1953)
- «Մեռյալ հուզում» (վեպ, 1953)
- «Հորաքույրը նշանվում է»
- «Փոքրիկ պատրանքներ» (1963)
- «Կեղծ մարդիկ», 1973
- «Աշնանային պատմություններ», 1978
- «Երեք Հանդիպումներ», 1981
- «Ընտրյալ գործեր», 1983
- «Երազանքների գույնը», 1989 պատմություններ
- «Մահվան դատավճիռ», 1991, վեպ
Մրցանակներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- «Խրիստո Գ. Դանով» մրցանակ, 2002
- «Յորդան Յովկով» մրցանակ, 1990
- Սոֆիայի համալսարանի «Սուրբ Կլիմենտ Օխրիդսկի» մրցանակ (2002)
- Դոբրիչի պատվավոր քաղաքացի, 1994[3]
- „Стара планина“ շքանշան, 2000[4]
- Բալչիկի պատվավոր քաղաքացի, 2011[5]
Հիշատակ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Սոֆիայի „Солунска“ №35 շենքի պատին, որտեղ Իվայլո Պետրովն ապրել է 1978-2005 թվականներին, փակցվել է հուշատախտակ։
Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- ↑ 1,0 1,1 data.bnf.fr: տվյալների բաց շտեմարան — 2011.
- ↑ Բուլղարական պատմվածքներ, «Հայաստան» հրատարակչություն, Երևան, 1966
- ↑ Община Добрич: Почетни граждани на Добрич
- ↑ Указ № 4 от 7 януари 2000 г.
- ↑ Почетни граждани на Балчик на сайта на Община Балчик.
Աղբյուրներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- „Хайка за вълци” в българската литература и култура. Съст. Пламен Дойнов. София: Кралица Маб, 2015. ISBN 978-954-533-140-4.
Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- Писмо до Петър Алипиев, Електронно списание LiterNet, 13.08.2005, № 8 (69)
- Ивайло Петров, Откъс от романа „Преди да се родя и след смъртта ми“, в. "Литературен форум", бр. 5 (428), 26.09.2000 г.
