Իսկուհի Աբալյան
Իսկուհի Միրիկի Աբալյան (դեկտեմբերի 23, 1970[1], Բիշքեկ, Ղրղզական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ[1]), բելառուս հայազգի փոփ-երգչուհի։ Բելառուսի Հանրապետության վաստակավոր արտիստ[2], ՄԱԿ-ի փախստականների հարցերով գերագույն հանձնակատարի գրասենյակի բարի կամքի դեսպան[3][3] :
Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Իսկուհին ծնվել է 1970 թվականի դեկտեմբերի 23-ին Ղրզստանի Բիշքեկ քաղաքում։ Երկու տարեկանից նա ապրել է Ռուսաստանում՝ Սմոլենսկում։ Մանկության տարիներին նա սովորել է երաժշտական դպրոցում (Գլինկայի անվան)՝ դաշնամուրային բաժնում։ 1986 թվականին ավարտել է Սմոլենսկի երաժշտական քոլեջի երաժշտության տեսության դասարանը, հետագայում Բելառուսի երաժշտական ակադեմիան` երգչախմբային խմբավարություն մասնագիտացումով[4]։
Իսկուհին իր կարիերան սկսել է 1996 թվականին՝ հաղթելով «Զորնայա Ռոստան» ազգային երաժշտական մրցույթում։ Դառնալով հաղթող՝ Իսկուհին ստացավ «Սլավիանսկի բազար - 96» երիտասարդ կատարողների միջազգային մրցույթի ուղեգիր։
Դրանից հետո Իսկուհին ներկայացրեց Բելառուսը Վիլնյուս -96 երաժշտական մրցույթում, որտեղ նա շահեց երրորդ մրցանակը և հանդիսատեսի համակրանքը։
Իսկուհիին շարունակեց իր մասնակցությունը Թուրքիայում կայացած «Փամուքքալե-97»-ի փառատոներին, մրցույթը կատարողին բերեց FIDOF դիպլոմ «ստեղծագործական մեծ ներուժի համար», մրցանակը ներկայացրեց FIDOF-ի նախագահ Արմանդո Մորենոն։
Իսկուհի Աբալյանը « Ոսկե շլյագերր-97» փառատոնում շահեց Գրան պրի մրցանակ և հանդիսատեսի համակրանքը։
Իսկուհին մրցութային շրջանում եզրափակիչ փուլ է անցել Բուլղարիայում կայացած Discovery-98 մրցույթում, որտեղ նրան հանձնել են առաջին մրցանակը։
1999 թվականին Իսկուհին առաջին անգամ մայրացավ՝ աղջիկ լույս աշխարհ բերելով։
2004 թվականից Իսկուհին ապրում է Մինսկում, որտեղ պարբերաբար մասնակցում է տարբեր երաժշտական նախագծերի։
2014 թվականը Իսկուհու անձնական կյանքում փոփոխությունների շրջան էր. երգչուհին երկրորդ անգամ ամուսնացավ, իսկ մեկ տարի անց լույս աշխարհ բերեց իր երկրորդ դստերը։
2018 թվականի նոյեմբերին Բելառուսի Հանրապետության նախագահը հրամանագիր ստորագրեց, որով նրան շնորհվեց «Բելառուսի Հանրապետության վաստակավոր արտիստ» կոչում[2]։
Ստեղծագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Իր հաջողությունների ֆոնին երգչուհին լրջորեն ձեռնամուխ եղավ իր երգացանկի ձևավորմանը և սեփական կոլեկտիվի ստեղծմանը։
«Շատ բան կախված է նրանից, թե ինչպիսի մարդիկ են շրջապատում։ Ես աներևակայելի ուրախ եմ, որ համախոհները աշխատում են ինձ հետ, և մենք միասին գնում ենք դեպի հաջողություն», — ասում է Իսկուհին։
2000 թվականին թողարկվեց նրա առաջին`«Գունավոր երազներ» համերգային ծրագիրը, իսկ 2002 թվականին՝ «Հավերժական գարուն» համերգային ծրագիրը։
2004 թվականից նա պարբերաբար մասնակցում է «Եվրոպայի խաչմերուկում», «Հիթ-պահ», «Բելառուսի տարվա երգ», «Արծաթե գրամոֆոն», ինչպես նաև «Մոլոդեխնո», «Սլավյանսկի շուկա Վիտեբսկում», «Ոսկե հիթ Մոգիլյովում» նախագծերին։
2006 թվականին տեղի ունեցավ[պարզաբանել] Իսկուհու երրորդ անհատական նախագիծը՝ «Մեկ այլ կյանք» վերնագրով։
2007 թվականի փետրվարի 13-ին տեղի ունեցավ հեղինակային նախագիծ`« Դա պարզապես սեր է » վերնագրով, որը ժամանակի հետ համընկնում է Վալենտինի օրվա հետ, որին մասնակցում են Բելառուսի լավագույն կատարողները։
2008 թվականի փետրվարի 13-ին մեկ այլ հեղինակային նախագիծ կայացավ ՝«14 ժամադրություններ» վերնագրով, որը բելառուսական հանդիսատեսի համար դարձել է ավանդական նախագիծ։
2009 թվականին հերթական նախագիծ Սուրբ Վալենտինի օրվան ընդառաջ՝ «Սերը ղեկավարում է աշխարհը»։
2010 թվականին ավանդական շոու «Սիրո աստղագուշակ»։
2011 թվականի նոյեմբերի 23-ին կայացավ իր գործունեության 15-ամյակին նվիրված «Ոսկի» ալբոմի հոբելյանական համերգ և շնորհանդես։
2015 թվականին «Սիրո երկրաչափություն» տեսահոլովակի թողարկում։
2016 թվականին «Զգացմունքների երկրաչափություն» հոբելյանական ծրագրում Հանրապետության պալատի բեմում երկրպագուների և գործընկերների ուղեկցությամբ երգչուհի Իսկուհի Աբալյանը նշեց իր բեմական կարիերայի քսանամյակը[5]։
2017 թվականին վաճառքի է հանվում երգչուհու «զգացմունքների երկրաչափություն» վերնագրով նոր ձայնասկավառակը։
2018-ին ONT հեռուստաալիքը ցուցադրեց երգչուհու «Սիրո գաղտնաբառերը» նոր ստեղծագործական նախագիծը։
Սկավառակագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- «Մեկ այլ կյանք» 2007 թ
- «Ոսկի» 2011 թ
- «Սիրո երկրաչափություն» 2017 թ
Տեսահոլովակներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- «Էսքիզ» (1998, ռեժիսոր՝ Ալեքսանդր Վեչեր)
- «Գիշերային անձրևներ» (2000, ռեժիսոր՝ Ալեքսանդր Երեկո)
- «Ուրիշ կյանք» (ռեժիսոր՝ Ալեքսանդր Բուտոր) 2005
- «Զգացմունքների երկրաչափություն» (ռեժիսոր՝ Յուրի Դոբրով) 2015
- «Դու իմ սեփականությունն ես» (ռեժիսոր՝ Ալեքսանդր Սյուտկին) 2017
Մրցանակներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- «Զորնայա ռոստան» (Մինսկ, 1996) ազգային հեռուստատեսային մրցույթի հաղթող,
- «Սլավյանսկի բազար - 96» երիտասարդ կատարողների միջազգային մրցույթի դիպլոմակիր,
- «Vilnius 1996» երիտասարդ կատարողների միջազգային մրցույթի 3 մրցանակների դափնեկիր
- «Ոսկե հիթ 1997» փառատոնի երիտասարդ կատարողների մրցույթի Գրան Պրի մրցանակակիր
- «Discovery 1998» երգի միջազգային մրցույթի 1-ին մրցանակի դափնեկիր (Բուլղարիա)
- «Pamukkale» մրցույթում նշանակալի ստեղծագործական ներուժի համար FIDOF դիպլոմակիր (Փամուքքալե, Թուրքիա, 1997)
- «Հեռուստատեսություն-2005» «Տարվա դուետ» անվանակարգում ( Ալեքսանդր Պատլիսի հետ միասին)
- Բելառուսի Հանրապետության նախագահի «Աշխատանքային վաստակի համար» մեդալ (2017)
Նշումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Падбярэзскі Д. Энцыклапедыя беларускай папулярнай музыкі (բելառուս.) — Мінск: Зміцер Колас, 2008. — P. 7. — 368 p. — ISBN 978-985-6783-42-8
- ↑ 2,0 2,1 «Государственных наград удостоены 134 представителя различных сфер деятельности | Новости | Официальный интернет-портал Президента Республики Беларусь» (ռուսերեն). president.gov.by. Վերցված է 2018 թ․ նոյեմբերի 28-ին.
- ↑ 3,0 3,1 «Посол доброй воли Абалян: беженцы – это не цифры, это судьбы». 21.by. Վերցված է 2017 թ․ մայիսի 5-ին.
- ↑ «Искуи Абалян | Могилёвская областная филармония». mogfil.by. Արխիվացված է օրիգինալից 2017 թ․ ապրիլի 20-ին. Վերցված է 2017 թ․ մայիսի 5-ին.
- ↑ «Официальный сайт Искуи Абалян» (ռուսերեն). iskui.by. Արխիվացված է օրիգինալից 2020 թ․ հունվարի 15-ին. Վերցված է 2017 թ․ մայիսի 5-ին.
Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- Իսկուհու գործունեությունը ՝ որպես ՄԱԿ-ի դեսպան Արխիվացված 2022-04-17 Wayback Machine
- «Բարի կամքի դեսպան Աբալյան. Փախստականները թվեր չեն, նրանք ճակատագրեր են» // sputnik.by
Сердце болит и за Беларусь, и за Армению / Не по телику #33 / Искуи Абалян // : 25 նոյեմբերի, 2020 թ.
