Իդա Բաչինի
Իդա Բաչինի | |
|---|---|
 | |
| Ծնվել է | մայիսի 16, 1850[1][2] |
| Ծննդավայր | Ֆլորենցիա, Իտալիա[1][2] |
| Վախճանվել է | փետրվարի 28, 1911[3] (60 տարեկան) |
| Վախճանի վայր | Ֆլորենցիա, Իտալիայի թագավորություն[1][2] |
| Գերեզման | Cimitero delle Porte Sante |
| Գրական անուն | Manfredo և Marinella del Rosso[4] |
| Մասնագիտություն | մանկագիր, լրագրող, խմբագիր և գրող |
| Լեզու | իտալերեն |
| Քաղաքացիություն | _crowned.svg){kind=small} Իտալիայի թագավորություն[5] և  United Provinces of Central Italy |
| Ուշագրավ աշխատանքներ | Ճուտիկի հուշերը և Il diamante di Paolino? |
| Աշխատավայր | Cordelia?[6] և Giornale dei bambini?[6] |
| Զավակներ | Մանֆրեդո Բաչինի |
 | |
| Իդա Բաչինի Վիքիքաղվածքում | |
| Իդա Բաչինի Վիքիդարանում | |
 Ida Baccini Վիքիպահեստում | |
Իդա Բաչինի (իտալ.՝ Ida Baccini, մայիսի 16, 1850[1][2], Ֆլորենցիա, Իտալիա[1][2] - փետրվարի 28, 1911[3], Ֆլորենցիա, Իտալիայի թագավորություն[1][2]), իտալացի մանկագիր, լրագրող։ Հանդես է եկել նաև Մանֆրեդո կամ Մարինելլա դել Ռոսսո կեղծանուններով։
Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Ծնվել է 1850 թվականին Ֆլորենցիայում Լեոպոլդո Բաչինիի (երկու հրատարակչությունների աշխատակից) և Էսթեր Ռինալտիի ընտանիքում։ Մայրը Պրատո քաղաքի հարուստ ագարակատիրոջ դուստր էր։ 1857 թվականին ընտանիքը տեղափոխվել է Ջենովա, որտեղ հայրը զբաղվել է հրատարակչական գործով, այնուհետև 1960 թվականին ընտանիքը վերադարձել է Տոսկանա։ Նրանք ապրում են Լիվորնոյում մինչև 1865 թվականը, այնուհետև հոր ձեռնարկության ձախողումից հետո վերադառնում են Ֆլորենցիա և ապրում մեծ քրոջ տանը։
1868 թվականի հոկտեբերին Իդան ամուսնանում է լիվորնոցի քանդակագործ Վինչեցո Չերրի հետ, սակայն երեք տարի անց ամուսնալուծվում է բնավորությունների անհամատեղելիության պատճառով։
1878 թվականին ծնվում է նրա Մանֆրեդո որդին, որին նա տալիս է իր ազգանունը։ 1904 թվականին Իդան ամուսնանում Տիտո Մարիոտինիի հետ։ Մահացել է 1911 թվականին թոքերի լայնացումից։
Ստեղծագործական գործունեությունը[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
1872 թվականից հինգ տարի դասավանդել է Ֆլորենցիայի քաղաքպետարանի տարրական դպրոցում։ Այնուհետև ամբողջովին նվիրվել է մանկական գրքերի և պարբերականներում հոդվածների հրապարակմանը։ 1875 թվականին տպագրվում է նրա «Ճուտիկի հուշերը» գիրքը, որը մեծ հաջողություն է ունենում։
Հրապարակել է գրեթե հարյուր հատոր, այդ թվում՝ դպրոցական դասագրքեր և պատմվածքներ։ Աշխատակցել է տարբեր պարբերականների, որոնցից են՝ «La vedetta», «Fanfulla della Domenica», «La Nazione», «The European magazine»։ 1884 թվականին ստանձնում է երիտասարդ աղջիկների համար նախատեսված «Cordelia» ամսագրի ղեկավարումը և այն խմբագրեց մինչև իր մահը։ 1895 թվականին Licinio Cappelli Editore-ի համար ստեղծել է ամսագիր, որի ամբողջ նյութե գրել է գրեթե ինքնուրույն։ Սակայն այն այնքան էլ հաջողություն չունեցավ և ինը տարի անց ձուլվեց կիրակնօրյա թերթի մեջ։
Իդա Բաչինին հայերեն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- Ճուտիկի հուշերը, Ե., Դարակ, 2020, 312 էջ։ Թարգմանիչ` Լուսինե Հակոբյան։
Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 1,7 Deutsche Nationalbibliothek Record #128974990 // Gemeinsame Normdatei (գերմ.) — 2012—2016.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 2,6 2,7 WeChangEd
- ↑ 3,0 3,1 3,2 Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr (ֆր.): տվյալների բաց շտեմարան — 2011.
- ↑ https://it.wikisource.org/wiki/Pagina:Ida_Baccini,_La_mia_vita_ricordi_autobiografici.djvu/203
- ↑ Իտալերեն Վիքիպեդիա (իտալ.) — 2001.
- ↑ 6,0 6,1 http://www.enciclopediadelledonne.it/biografie/ida-baccini/
 | Վիքիքաղվածքն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Իդա Բաչինի» հոդվածին։ |
 | Վիքիդարանն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Իդա Բաչինի» հոդվածին։ |
 | Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Իդա Բաչինի» հոդվածին։ |
| ||||||||||||||||
